บทที่ 155 เจ้าเด็กเหลือขอกับตาเฒ่าสารเลว
บทที่ 155 เจ้าเด็กเหลือขอกับตาเฒ่าสารเลว ถีกู่ซือพยักหน้า เพียงแค่เจอกันครั้งแรก ถีกู่ซือก็รู้สึกประทับใจซูจี้เหนียน เด็กหนุ่มผู้นี้มีราศีของเจ้าเมือง แถมยังไม่หวาดกลัวเจ้าเมืองคนอื่นๆ ความมั่นใจในแววตาของเขา แม้ว่าจะไม่รู้ว่ามันมาจากที่ใด? แต่คนที่มีความมั่นใจย่อมมีชีวิตชีวา “นั่งลงเถอะ” ถีกู่ซือพู...
