บทที่ 148 เจิดจ้าไร้เสียง
บทที่ 148 เจิดจ้าไร้เสียง เอี๊ยด—— เฉิงฉีผลักประตูไม้ไผ่เปิดออก กลิ่นดอกไม้หอมโชยมาปะทะจมูกทันที หากไม่ใช่เพราะริบบิ้นสีฟ้านับไม่ถ้วนที่รวมตัวกัน เผยให้เห็นความผิดปกติของลานเล็กๆ แห่งนี้ ที่นี่คงเป็นเพียงลานที่อบอุ่นเรียบง่าย งดงามและผ่อนคลาย สายลมพัดต้นท้อด้านข้างให้ไหว ในความมืดมันดูราวกับปีศาจที่...