บทที่ 127 กลับช้า
ดวงตาของเธอเป็นประกายขึ้นมาทันที ราวกับว่ามันมีดวงดาวนับล้านอยู่ในนั้น ก่อนที่เธอจะยักไหล่อย่างไม่แยแส “ฉันก็แค่อยากรู้เฉยๆ” “คุณกำลังคิดว่าคุณมู่ของคุณเป็นคนประเภทที่ไปสถานที่แบบนั้นด้วยอย่างนั้นเหรอ?” มู่หยู่เฉินมองตรงไปที่เธอพลางครุ่นคิด “แล้วทำไมคุณถึงบอกว่า คุณเคยเห็นซีซินอี้ที่ไนท์คลับในนิวยอ...
