ตอนที่ 150 : นายคิดยังไงกับเรื่องนี้ในวันนี้
ตอนที่ 150 : นายคิดยังไงกับเรื่องนี้ในวันนี้
“นี่คือบัตรผ่านเข้าหอเฉิงจิงและบัตรสมาชิกระดับ Black Diamond ค่ะ”
หลังจากเดินออกมาทางด้านข้าง ผู้ช่วยสาวคนหนึ่งก็รอถันโหย่วอยู่แล้ว
ถันโหย่วหยิบบัตรมาและเตรียมที่จะเดินออกไป
แต่ผู้ช่วยสาวก็ห้าหยุดเธอไว้ก่อน
ผู้ช่วยสาวมองเธออย่างลังเล “คุณถันคะ ก่อนหน้านี้เคยมีเรื่องขัดแย้งระหว่างคุณฉู่และคุณหลี่ เรื่องในวันนี้คงจะต้องเป็นฝีมือของคุณฉู่แน่ๆ ฉันกลัวว่ามันจะไม่ดีนักที่เราจะเข้าใกล้เขาแบบนั้น ถ้าผลการสืบสวนออกมาแล้วเราจะรับมือกับตระกูลหลี่ยังไงคะ”
“อ่อ”
หลังจากฟังคำพูดของเธอ ถันโหย่วก็หันกลับมามองเธอจากนั้นก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้า “เธอไม่สังเกตเหรอว่าวันนี้สภาพอากาศในเมืองเหอเฝย์เปลี่ยนไปแล้ว นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตำแหน่งคนที่รวยที่สุดในเมืองเหอเฝย์จะเปลี่ยนมือและท้องฟ้าก็จะเปลี่ยนไป มันจะเปลี่ยนไปแน่นอน”
“สำหรับตระกูลหลี่นั้นพวกเขามีการต่อสู้กันภายในตระกูลอย่างดุเดือดอยู่แล้ว หลี่ชู่หมี่เคยใช้พลังของตัวเองเพื่อกดขี่พวกเขาไว้ แต่ตอนนี้พวกเขาเป็นอิสระแล้ว ดังนั้นคนในตระกูลหลี่ที่เหลือจะยังคิดแก้แค้นอยู่อีกเหรอ? ฉันกลัวว่าพวกเขาจะอยากจุดประทัดเพื่อเฉลิมฉลองด้วยซ้ำ!”
“มีคำกล่าวที่ว่าความตายทำให้ชาเย็นลง แต่เราอยู่ในโลกของธุรกิจของคนเป็น ไม่ใช่คนตาย เราต้องวางตัวให้อยู่ในที่ที่ถูกต้อง”
หลังจากพูดจบ เธอก็หยิบบัตรทั้งสองแล้วเดินเข้าไปในหอเฉิงจิงด้วยรอยยิ้ม
ภายในหอเฉิงจิง ฉู่เจียงและคนอื่นๆ กำลังดื่มเหล้าอย่างสบายใจ
“ขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ พอดีมีบางอย่างล่าช้า ฉันเลยมาสาย ฉันจะลงโทษตัวเองด้วยดื่มเองค่ะ”
ถันโหย่วนั่งลงข้างๆ ฉู่เจียง
ฉู่เจียงไม่ปฏิเสธ แต่หลังจากที่เธอเข้ามาใกล้ เขาก็เก็บลูกบอลใสเล็กๆ หลายลูกที่ลอยอยู่รอบตัวเธอทันที
[ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่เก็บเงินสดได้ 1 พันล้าน!]
[ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่เก็บอาคารบนสวรรค์และโลกได้!]
[ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่เก็บเครื่องประดับมรกตชั้นยอดได้!]
…
ดูเหมือนว่าถันโหย่วจะร่ำรวยมากและสิ่งของที่เขาเก็บได้จากเธอก็ล้วนแต่เป็นของดีทั้งนั้น
หลังจากที่ถันโหย่วลงโทษตัวเองด้วยการดื่มแล้ว เธอก็ส่งบัตรเข้าใช้และบัตรสมาชิกในมือให้กับฉู่เจียง “คุณฉู่นี่เป็นของขวัญเล็กๆ จากฉันสำหรับคุณค่ะและฉันหวังว่าคุณจะไม่ปฏิเสธมัน”
ทันทีที่นายน้อยมี่เห็นบัตรสองใบนั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง!
หวังคงและฉินปินก็เห็นว่าบัตรสองใบนี้ไม่ธรรมดาเช่นกัน!
ฉู่เจียงเลิกคิ้วขึ้น "นี่คือ..."
"บัตรใบแรกนี้คือบัตรสมาชิกระดับ Black Diamond ของคลับชิงเฟิงของเราค่ะ คลับส่วนตัวชิงเฟิงของเรานั้นมีบัตรสมาชิกระดับ Black Diamond ทั้งหมดเพียง 3 ใบเท่านั้น คุณหลี่ในตอนนี้ก็ได้...ดังนั้นตำแหน่งของเขาจึงกลายเป็นของคุณแทนค่ะ ด้วยสมาชิกระดับนี้ คุณจะสามารถใช้บริการในคลับส่วนตัวชิงเฟิงได้ทั้งหมดอย่างอิสระ เหมือนกับว่าที่นี่คือพื้นที่ของคุณค่ะ"
คลับออกบัตรสมาชิกระดับ Black Diamond ทั้งหมดเพียง 3 ใบ!
หลายคนคงนึกภาพไม่ออกว่าบัตรใบนี้มีค่าขนาดไหน!
"ส่วนบัตรอีกใบคือบัตรสำหรับเข้าใช้งานหอเฉิงจิงค่ะ นับจากนี้ต่อไป ที่นี่จะเป็นสถานที่พิเศษของคุณเพียงคนเดียว ส่วนการใช้งานนั้น คุณสามารถตัดสินใจเองได้เลยค่ะ ทางฉันและคลับจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยว"
ถันโหยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
เมื่อเผชิญกับการนำเสนอของถันโหย่ว ฉู่เจียงก็ไม่สุภาพอีก “โอเค งั้นผมจะรับไว้ ผมขอบคุณคุณถันด้วย”
“คุณชายฉู่ ไม่จำเป็นต้องสุภาพกับฉันหรอกค่ะ เพราะฉันเองก็อยากที่จะให้บริการคุณ ให้เหมือนกับว่าคุณได้อยู่ที่บ้านของคุณเองค่ะ”
…
“คุณถันคะ ด้านนอกมีตำรวจมาค่ะ พวกเขาแจ้งว่าพวกเขาต้องการสอบปากคำคุณชายทั้ง 5 คนนี้ค่ะ”
ไม่นานหลังจากที่พวกเขาเริ่มดื่ม พนักงานก็เปิดประตูเข้ามาและแจ้งการมาถึงของตำรวจ
ฉู่เจียงยืนขึ้นและพูดว่า “ในเมื่อตำรวจต้องการพบพวกเรา ดังนั้นในฐานะพลเมืองที่ดี เราก็มีหน้าที่ที่จะต้องให้ความร่วมมือ”
กลุ่มคนในสนามแข่งม้าต่างก็อยู่ใกล้กับที่เกิดเหตุมาก ดังนั้นพวกเขาเกือบทั้งหมดจึงถูกเรียกตัวไปและสอบปากคำตามปกติ
ฉู่เจียงเองก็ให้ความร่วมมือกับพวกเขาเช่นกัน
ด้วยสายตาที่คอยจับจ้องและกล้องวงจรปิดจำนวนมากที่ถ่ายติดฉู่เจียง แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถหาสิ่งผิดปกติจากตัวฉู่เจียงได้เลย
หลังจากสอบสวนหลายครั้ง ในที่สุดทั้ง 5 คนก็ได้รับการปล่อยตัวอย่างราบรื่น
หลังจากจบเรื่องยุ่งยากทั้งหมดนี้มันก็ผ่านมาจนถึงเวลากลางคืนแล้ว
ฉู่เจียงจึงกลับวิลล่าของเขาทันที
หวังคงและฉินปินก็กลับไปที่โรงแรมเช่นกัน
…
“นายคิดยังไงกับเรื่องนี้ในวันนี้”
หวังคงมาที่ห้องของฉินปินพร้อมกับอาหารและเครื่องดื่มและเริ่มถามอีกฝ่ายว่าเขาคิดอย่างไร
ฉินปินแสดงความหวาดกลัวออกมา “จะมองเป็นอย่างอื่นได้ยังไงอีก? มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว! โชคดีที่เราไม่ได้ทำให้เขาขุ่นเคือง แต่พวกเราได้กลายเป็นเพื่อนกับเขา... ไม่อย่างนั้น ฉันเองก็คงจะไม่รู้ว่าพวกเราจะได้ตายกันยังไง!”
แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานใดๆ สำหรับเรื่องเหล่านี้แต่หวังคงและฉินปินก็แน่ใจแล้วว่า!
สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ฉู่เจียงทำ!
แต่พวกเขาจะทำอะไรได้ แม้ว่าพวกเขาจะรู้?
พวกเขาหาหลักฐานไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!
แถมยังไม่มีพยานด้วย!
และฉู่เจียงเองก็ไม่เคยยอมรับเรื่องนี้กับพวกเขาโดยตรง!
“ใช่...เขาซ่อนตัวตนของเขาไว้มากกว่าที่พวกเราคิดไว้เยอะเลย!”
หวังคงก็พูดเบาๆ เช่นกัน
ต่อมาเขาและฉินปินก็ได้ตกลงกันว่าพวกเขาจะไม่พูดคุยถึงเรื่องนี้อีก!
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคิดว่ามันไม่คุ้มค่าที่จะพูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าฉู่เจียง!
การได้เป็นพี่น้องกับเขาก็ถือว่าเป็นโชคดีมากแล้ว!
…
“นายน้อย กลับมาแล้วนะคะ”
เมื่อฉู่เจียงกลับมาที่วิลล่า เฉินซิงเว่ยก็ได้จัดการเรื่องต่างๆ ภายในวิลล่าเกือบหมดแล้วและนำคนรับใช้มาต้อนรับเขากลับ
เขาพยักหน้าเดินเข้าไปในวิลล่า ก่อนจะนั่งลงและฟังรายงานเรื่องต่างๆ ล่าสุดของเฉินซิงเว่ยขณะดื่มชาไปด้วย
“ยังไงก็ตาม นายน้อยคะ คุณหนิงและคุณมู่นั้นเกิดวันเดียวกันพอดีซึ่งเหลือเวลาอีก 1 สัปดาห์ อยากให้ฉันเตรียมของขวัญให้ไหมคะ”
“วันเกิดของพวกเธออย่างนั้นเหรอ”
ฉู่เจียงคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ถ้าอย่างนั้น ฝากจัดการให้ที ไปเลือกเครื่องประดับมาสองชุดให้พวกเธอเป็นของขวัญ นอกจากนี้ จัดงานวันเกิดให้พวกเธอด้วยและอย่าลืมเตรียมการแสดงดอกไม้ไฟให้พวกเธอในงานปาร์ตี้วันเกิดด้วย!”
“ค่ะ นายน้อย ฉันจะจัดการให้ทันทีค่ะ!”
...
หลังจากได้รับคำแนะนำจากฉู่เจียง เฉินซิงเว่ยก็ติดต่อหาบริษัทที่เชี่ยวชาญด้านดอกไม้ไฟทันที
ไม่นานก็มีคนพาผู้จัดการของบริษัทดอกไม้ไฟมาที่วิลล่า
ทันทีที่ผู้จัดการเห็นวิลล่าและสุนัขและม้าในสวนของวิลล่า เขาก็รู้ได้ทันทีว่านี่ต้องเป็นงานใหญ่แน่ๆ
เขาไม่กล้าที่จะละเลยขึ้นมาทันที
“ผู้จัดการจาง ใช่ไหม? เชิญนั่งค่ะ”
คนแบบนี้ไม่จำเป็นต้องให้ฉู่เจียงต้อนรับด้วยตัวเอง เฉินซิงเว่ยเดินเข้ามาและใช้เวลาเพียง 5 นาทีในการพบอีกฝ่าย
เมื่อเห็นว่าเฉินซิงเว่ยนั้นสวยและสง่างามมาก เขาก็คิดว่าเธอเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้และลุกขึ้นยืนเพื่อประจบประแจงเธอทันที
เฉินซิงเว่ยยิ้มให้เขา “ผู้จัดการจาง ฉันเป็นแค่แม่บ้านของที่นี่ คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพกับฉันขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันมีงานอื่นที่ต้องทำ ดังนั้นฉันจะมีเวลาแค่ 5 นาทีเท่านั้น ดังนั้นอย่าสุภาพกันมากไปกว่านี้ดีกว่าค่ะ เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า”
เป็นแค่แม่บ้าน แต่ด้วยรูปลักษณ์แบบนี้ ผู้จัดการจางก็ยังประหม่าไม่น้อยเลย
เขาพยักหน้า “บอกผมมาได้เลยครับ”
“ฉันต้องการให้คุณเตรียมงานสำหรับการแสดงดอกไม้ไฟซึ่งจะใช้เวลายาว 3 ชั่วโมง โดยเริ่มตั้งแต่เวลา 20.00 น. ของอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อจากนี้และสิ้นสุดเวลา 23.00 น. ส่วนสถานที่จัดงานจะอยู่รอบๆ วิลล่าแห่งนี้ สำหรับดอกไม้ไฟ คุณคงจะนำรายการมาด้วยใช่ไหม”
“ผมนำมันมาด้วยครับ”
ผู้จัดการจางวางรายการลงบนโต๊ะด้วยความเคารพ “นี่คือรายการดอกไม้ไฟตั้งแต่ระดับกลางจนไปถึงระดับสูงของบริษัทเราครับ คุณสามารถเลือกได้ทั้งหมดเลยครับ”
