ตอนที่แล้วบทที่ 32 บทบาท
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 34 ผีเสื้อแห่งกาลเวลา

บทที่ 33 สารภาพ


เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)

*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*

แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook

บทที่ 33 สารภาพ

ซีซีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

จากนั้นเก็บปืนพก เก็บกล่องคอมพิวเตอร์ขนาดเล็ก แล้วเดินไปที่ประตูรหัสลับ เธอใช้เครื่องมือเล็ก ๆ งัดฝาครอบกลอนประตูออก เผยให้เห็นแผงวงจรด้านใน ต่อวงจรเข้ากับคอมพิวเตอร์ขนาดเล็ก แล้วเริ่มการทำงานบนหน้าจอ

ผ่านไปประมาณสิบนาที…

ติ๊ด ๆ !

เสียงเบา ๆ ไฟแสดงสถานะรหัสเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว ประตูเหล็กหนัก ๆ ก็เปิดออก

ซีซีลุกขึ้น ชี้ไปที่ประตูรหัสลับที่เปิดออกครึ่งหนึ่ง:

“ประตูเปิดแล้วค่ะ คุณเข้าไปก่อนเลย”

“คุณก่อนดีกว่าครับ” หลินเสวียนปฏิเสธอย่างสุภาพ

บทนี้…เขาคุ้นเคยดีเหลือเกิน…ตอนนี้เขาเหมือนกำลังรับบทพี่แมวอ้วน ถ้าเขาเข้าไปก่อน มีโอกาส 100% ที่จะโดนยิงตาย!

“คุณก่อนเถอะค่ะ คุณทำคุณงามความดีมากกว่า” ซีซีทำท่าเชิญชวน

“ไม่ๆ ๆ” หลินเสวียนโบกมือ:

“เห็นได้ชัดว่าบทบาทของคุณสำคัญกว่า คุณเข้าไปก่อนเถอะครับ”

“คุณต้องการเงินมากใช่ไหมคะ คุณหยิบก่อนเลยค่ะ”

“สุภาพสตรีมาก่อน สุภาพสตรีมาก่อนครับ”

“ทองคำแท่งข้างในฉันคงยกไม่ไหวหรอกค่ะ”

“เอาทองคำแท่งเล็ก ๆ ก่อนก็ได้ครับ”

“งั้นฉันต้องไปหาถุงป่านก่อนดีกว่า จะได้ใส่ได้เยอะขึ้น”

“คุณพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ผมก็เพิ่งนึกได้ว่าลืมถุงป่านไว้ในรถ แบบนี้ก็ช่างเผลอเรอจริง ๆ”

“ถ้าคุณรีบใช้เงิน ก็อย่าปฏิเสธเลยนะคะ”

“จริง ๆ แล้วก็ไม่ค่อยรีบเท่าไหร่หรอกครับ”

“…”

“…”

ต่างคนต่างเงียบ ยืนหันหน้าเข้าหากัน ไม่มีใครกล้าเข้าไปก่อน

หลินเสวียนกลัวซีซีจะยิงเขาตาย

ซีซีก็ตกใจกับฝีมือการยิงปืนของหลินเสวียนเหมือนกัน กลัวว่าหลินเสวียนจะยิงเธอตายเสียด้วย

แต่จริง ๆ แล้วทั้งคู่ต่างก็รู้ดีอยู่แล้ว...ว่าโกดังหลังนี้ไม่มีเงินเลยสักหยวนเดียว

“ช่างเถอะ อย่ามาทำเป็นเล่นกันเลย เรามาคุยกันตรง ๆ ดีกว่า”

หลินเสวียนคิดว่าการทะเลาะกันไปก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรแล้ว เขาเลยเป็นฝ่ายพูดก่อน:

“จริง ๆ แล้วผมไม่ใช่พี่แมวอ้วนหรอกนะ”

ซีซีหัวเราะเบา ๆ :

“นี่ต้องมาพูดกันตรง ๆ ด้วยเหรอ? คุณคงคิดว่าตัวเองแสดงได้เนียนมากสินะ?”

“คุณไม่มีทั้งปืน และไม่มีC4 ตอนขับรถคุณก็เหยียบคันเร่งกระตุก ๆ ดูแล้วไม่ใช่รถที่คุณขับประจำเลย”

“ถึงฉันจะไม่รู้จัก และไม่เคยเห็นหน้าพี่แมวอ้วนมาก่อน แต่เราเคยคุยกันออนไลน์ ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่เขา”

“งั้นคุณเป็นใครกันแน่?”

ซีซีกอดอก มองผ่านหน้ากากอุลตร้าแมนไปยังแมวไรน์:

“คุณดูไม่เป็นมืออาชีพเอาซะเลย...เหมือนนักศึกษาที่อยากจะปล้นธนาคาร แต่ฝีมือการยิงปืนของคุณกลับยอดเยี่ยม ไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ฉันเคยเห็นแค่คนเดียวที่มีฝีมือการยิงปืนเท่าคุณ ท่าทางการยิงปืนของทั้งคู่เหมือนกันเป๊ะ”

“เหรอ? ยังมีคนเก่งแบบนั้นอีกเหรอ” หลินเสวียนหมุนปืนในมือ:

“ถ้ามีโอกาส เราลองวัดฝีมือกันดูบ้างก็ได้นะ”

……

……

อากาศรอบข้างกลับเงียบสงบลงอีกครั้ง

ในห้องกว้างใหญ่ มีเพียงเสียงหลินเสวียนหมุนปืนเท่านั้นที่ดังอยู่

“เราช่วยกันเถอะ” หลินเสวียนพูดขึ้น

“ช่วยกันอะไร?”

หลินเสวียนชี้ไปที่ประตูรหัสที่เปิดแง้มอยู่ “ผมรู้จุดประสงค์ของคุณ คุณอยากเปิดตู้เซฟในนี้ ตู้เซฟที่เขียนชื่อหลินเสวียนอยู่”

“คุณรู้อะไรเยอะแยะไปหมด แล้วทำไมไม่บอกฉันไปเลยล่ะว่าข้างในมีอะไร”

ซีซีมองไปที่ตู้เซฟในประตูรหัส “อย่างนั้นฉันก็กลับบ้านได้แล้วสิ”

“ผมไม่รู้หรอกว่าในตู้เซฟมีอะไร แต่ผมรู้รหัสผ่าน” หลินเสวียนตอบตรง ๆ

เมื่อทั้งคู่เปิดไพ่กันหมดขนาดนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องหลอกลวงหรือปกปิดอะไรอีกต่อไปแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น หลินเสวียนรู้ว่า ซีซีไม่ได้เป็นคนยากคุย อย่างน้อยจากหลายครั้งที่ผ่านมา เธอก็พูดคุยง่ายดี

“แล้วเงื่อนไขของคุณล่ะ? คุณคงไม่บอกรหัสผ่านฉันฟรี ๆ หรอกใช่ไหม?” ซีซีถาม

“เงื่อนไขของผมมีแค่ข้อเดียว”

หลินเสวียนมองอุลตร้าแมนตรงหน้าผ่านหน้ากากแมวไรน์ “เราสองคนถอดหน้ากากออก...เผชิญหน้ากันอย่างตรงไปตรงมา”

ซีซีลูบหน้ากากบนใบหน้า “หมายความว่า ถอดหน้ากากออก แล้วคุณจะให้รหัสผ่านตู้เซฟฉันใช่ไหม?”

“ถูกต้อง”

ซีซีหัวเราะเบา ๆ “ฟังดูเหมือนจะเป็นการค้าที่ขาดทุนอยู่นะ เราทั้งคู่ถอดหน้ากากออก ฉันได้รหัสผ่าน คุณได้อะไร?”

“ผมแค่ต้องการความไว้ใจกันเท่านั้นเอง” หลินเสวียนพูดหลอก ๆ ไปตามน้ำ

จะให้พูดความจริงได้ยังไงกันล่ะ?

“ตกลงค่ะ เอาอย่างนั้นก็ได้”

ซีซีหันหลัง เตะประตูรหัสให้เปิดออก แล้วเดินเข้าไปข้างใน

เธอตรวจสอบชื่อบนตู้เซฟทีละอัน จนสุดท้ายก็หยุดอยู่ที่ตู้เซฟที่มีชื่อ【หลินเสวียน】

พอเห็นตัวเลขแปดวงล้อหมุนสำหรับตั้งรหัสบนตู้ ซีซีก็โยนโน้ตบุ๊กเล็ก ๆ ในมือลง ส่ายหัว

“เป็นกุญแจแบบเครื่องกลนี่นา”

“คุณแน่ใจเหรอคะว่ารู้รหัสตู้เซฟนี้? ดูจากสภาพสนิมแล้ว… ตู้เซฟนี้น่าจะมีอายุหลายร้อยปีแล้วนะคะ”

หลินเสวียนพยักหน้าอย่างมั่นใจ

“งั้นเรารีบ ๆ กันดีกว่าครับ”

เขาถอดหนังยางที่รัดผมออก แล้วถอดหน้ากากแมวไรน์ตัวเล็ก ๆ ออกจากใบหน้า

แล้วมองซีซีที่สวมหน้ากากอุลตร้าแมนอยู่

“คุณคิดว่าผมดูคุ้น ๆ มั้ยครับ?”

ซีซีส่ายหน้าอย่างไม่ใส่ใจ

“คุณถามแบบนี้…ฉันควรจะรู้จักคุณเหรอคะ?”

ช่างเถอะ

หลินเสวียนไม่คิดจะเสียเวลาไปกับเรื่องนี้

เรื่องนี้ ซีซีปากแข็งจริง ๆ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่เพิ่งเคยเจอเขาเป็นครั้งแรก ไม่งั้นท่าทีต่าง ๆ ก็ไม่น่าจะเป็นอย่างนี้

แต่ครั้งก่อนโดนปล้นยังกัดไม่ยอมพูดเลย… ครั้งนี้คงยาก

ดังนั้นเขาจึงเข้าประเด็นไปเลย

“ถึงตาคุณแล้วครับ”

ซีซีมองซ้ายมองขวา โกดังแห่งนี้ไม่มีกล้องวงจรปิดเลย

จึงเสียบปืนไว้ที่เอว

เธอยกมือขึ้นเหนือศีรษะ แล้วถอดหนังยางออก

หน้ากากค่อย ๆ หลุดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่ซ่อนอยู่...

ผมสีน้ำตาลเข้มที่ปกคลุมอยู่ใต้หน้ากากดูเรียบเนียน แต่เส้นผมโค้งงอเป็นธรรมชาติ ราวกับลมอ่อน ๆ พัดผ่าน ส่งกลิ่นอายความสดใสและมีชีวิตชีวาออกมา

คิ้วเรียวบางเหมือนใบหลิว ดวงตาสดใสเปล่งประกายเหมือนผลึก

ถึงแม้ตอนนี้ดวงตาจะเย็นชาและระแวดระวัง แต่ก็ยังเหมือนแฝงรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา

ที่หางตาข้างซ้าย มีกระเล็ก ๆ สีดำอยู่หนึ่งเม็ด

หน้ากากค่อย ๆ ลงมา...

จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนปิดแน่น ผิวขาวเนียนอมชมพูระเรื่อ นี่คือใบหน้าที่ปราศจากเครื่องสำอาง แต่ความบริสุทธิ์งดงามเหนือกว่าเครื่องสำอางใด ๆ

เมื่อหน้ากากหลุดออกจากใบหน้าอย่างสมบูรณ์ กรอบหน้าที่คมชัดทำให้ใบหน้าที่เล็กอยู่แล้วดูโดดเด่นและงดงามยิ่งขึ้น

เธออายุน้อยกว่าที่หลินเสวียนคิดไว้มาก ดูเหมือนเด็กนักเรียนหญิงมัธยมปลายอายุราว ๆ สิบเจ็ดถึงสิบแปดปี

ปริศนาทั้งหมดคลี่คลาย คำตอบอยู่ตรงหน้าหลินเสวียน...

……

……

【นี่ใครกันนะ?】

หลินเสวียนมองซีซีที่กำลังจัดทรงผม ถึงกับอึ้งไป

เขาคิดว่าเมื่อซีซีถอดหน้ากากออก จะเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย ใบหน้าที่เขาเคยพบเจอ และจะพิสูจน์ได้ว่าความฝันของเขาเป็นเรื่องโกหก

แต่ซีซีตรงหน้า เขาไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเธอเลย ไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด!

แต่เสียงของซีซี เขาต้องเคยได้ยินแน่ ๆ ...แล้วจะอธิบายยังไง? หรือมันเป็นเพียงแค่ความรู้สึกผิดพลาดหรือความบังเอิญ?

“เฮ้ ยืนนิ่งทำอะไรอยู่!”

ซีซีขมวดคิ้ว จ้องมองหลินเสวียน:

“ถึงเวลาที่คุณจะบอกรหัสล็อกเกอร์ให้ฉันรู้แล้วนะ!”

เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)

*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*

แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด