บทที่ 29 ความก้าวหน้า
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 29 ความก้าวหน้า
คำพูดของหมอหลิวฟังดูเว่อร์ไปหน่อยสำหรับหลินเสวียน
แต่ก็โทษหมอไม่ได้หรอก เพราะตัวหลินเสวียนเองก็ไม่ได้บอกความจริงทั้งหมด มองในมุมของหมอหลิวแล้ว หลินเสวียนก็ดูเหมือนจะเป็นคนป่วยหนักจริง ๆ
หลินเสวียนคิดว่าคุยกันไปก็เสียเวลาเปล่า เลยตัดสินใจถามคำถามตรงประเด็นไปเลย：
“หมอหลิวครับ ผมอยากขอคำปรึกษาหน่อยครับ”
“มีวิธีไหนบ้างไหมครับ……ที่จะทำให้ผมรู้ได้อย่างแน่ชัดว่าความฝันของผมมันเป็นเรื่องโกหก ไม่ใช่เรื่องจริง เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาทั้งหมดครับ？”
หมอหลิวหัวเราะเบา ๆ อย่างเป็นธรรมชาติ
“แน่นอนค่ะว่ามีวิธี นี่เป็นคำถามง่าย ๆ คนปกติอาจแยกแยะความจริงในฝันไม่ได้ แต่ในความเป็นจริงกลับแทบจะแยกแยะฝันไม่ออกเลย”
“เหตุผลก็คือ……【โดยทั่วไปแล้ว ในความฝันมักจะมีคนรู้จักในชีวิตจริงปรากฏตัว แค่ตื่นขึ้นมาแล้วเปรียบเทียบพฤติกรรมของทั้งสองฝ่าย ก็จะรู้ได้ทันทีว่าใครจริงใครปลอม】 นี่เป็นวิธีการแยกแยะที่ง่ายและได้ผลที่สุด”
“ฉันยกตัวอย่างให้คุณฟังนะคะ คุณหลิน”
หมอหลิวหยิบปากกาขึ้นมาชี้ไปที่เกาหยาง：
“ถ้าวันใดวันหนึ่งคุณฝันว่า เกาหยางกลายเป็นผู้หญิง แล้วมางอแงอยากแต่งงานกับคุณ คุณจะสงสัยไหมว่าฝันนี้เป็นเรื่องจริง？”
“แน่นอนว่าไม่ครับ”
หลินเสวียนขมวดคิ้ว：
“มันคือฝันร้ายชัด ๆ”
หมอหลิวหัวเราะเบา ๆ ：
“งั้นฉันยกตัวอย่างอีกสักอัน สมมติว่าคุณพบว่าบริษัทที่คุณทำงานอยู่ไม่ผลิตเครื่องสำอางค์อีกต่อไป แต่กลับลักลอบสร้างจรวด ยานอวกาศ คุณจะคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงไหมคะ？”
“แน่นอนว่าไม่……ผมไม่ใช่คนโง่ซะหน่อย”
พูดมาถึงตรงนี้ หลินเสวียนก็เริ่มเข้าใจแล้ว
มันเป็นอย่างนี้นี่เอง……
คนทั่วไปแยกแยะความฝันกับความจริงได้ง่าย ๆ ไม่ต้องคิดอะไรซับซ้อนอย่างเรื่องอาการตื่นนอน เจ็บปวด รู้สึกตัวเบา หรืออะไรทำนองนั้นหรอก
พวกเขาแค่ลืมตาตื่นขึ้นมา แล้วก็เปรียบเทียบสิ่งของ เหตุการณ์ หรือคนในฝันกับชีวิตจริง แค่เสี้ยววินาทีก็รู้แล้วว่ากำลังฝันอยู่
แต่เขาทำไม่ได้
เพราะว่าตอนเขาฝัน……【ไม่เคยฝันถึงคนที่รู้จักเลย】
ก่อนหน้านี้เขาก็รู้เรื่องนี้ แต่ไม่ได้คิดว่ามันสำคัญอะไร จึงไม่ได้ใส่ใจ
แต่ลองคิดดูสิ
ทำไมคนอื่นฝันถึงคนที่รู้จักได้……
แต่เขาทำไม่ได้ล่ะ?
ตลอด 20 กว่าปีที่ผ่านมา ฝันของเขาไม่มีใครที่รู้จักปรากฏตัวเลยสักครั้ง
แม้แต่เกาหยาง เพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่เด็ก ก็ไม่เคยอยู่ในฝันเลยสักครั้งเดียว
นี่แหละคือเรื่องที่แปลกประหลาดที่สุดในฝันของเขาใช่ไหม?
……
หมอหลิวมองหลินเสวียน แล้วถามเสียงเบา ๆ ว่า:
“คุณหลินคะ คุณฝันมาหลายปีขนาดนี้ ไม่เคยฝันถึงคนรู้จักหรือคนคุ้นเคยเลยสักคนเหรอคะ?”
หลินเสวียนส่ายหัว:
“ไม่มีเลยสักคน……ทั้งหมดเป็นคนแปลกหน้า”
หมอหลิวหรี่ตามองหลินเสวียน สายตาจับจ้องอย่างลึกซึ้ง:
“ลองคิดดี ๆ นะคะ”
น้ำเสียงของเธอทุ้มต่ำ พูดช้า ๆ ทีละคำ:
“จริง ๆ แล้ว……”
“ไม่มีเลยสักคนเหรอ?”
หลินเสวียนนั่งคิดอย่างหนัก
ไม่มี
จริง ๆ แล้วไม่มี
ไม่มีเลยสักคน
ตั้งแต่เด็กจนโต ตลอด 20 กว่าปีที่ผ่านมา ในฝันของเขาไม่มีข้อยกเว้นเลยสักครั้งที่ไม่ใช่คนแปลกหน้า
อย่าว่าแต่ฝันถึงเพื่อนร่วมชั้น เพื่อน หรือเพื่อนร่วมงานเลยนะ……
แม้แต่พ่อแม่ คุณปู่คุณย่า ที่สนิทสนมที่สุดตั้งแต่เด็ก ยังไม่เคยปรากฏตัวในความฝันเลยสักครั้งเดียว
“หลินเสวียน แกไม่เคยฝันถึงฉันเลยเหรอ?”
เกาหยางชี้มาที่ตัวเอง “เป็นไปไม่ได้หรอกนะ? พวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่ยังใส่แพมเพิร์ส แกจะไม่เคยฝันถึงฉันเลยสักครั้งไม่ได้หรอกนะ?”
หลินเสวียนส่ายหัว จริง ๆ แล้วไม่เคยเลยสักครั้งเดียว
เกาหยางเกาหัว คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก “ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่เคยถามเรื่องนี้ แต่ตอนนี้คิดดูแล้วมันผิดปกติจริง ๆ นะ! เขาว่ากันว่ากลางวันคิดอะไร กลางคืนก็ฝันถึงสิ่งนั้น แกยังฝันถึงแมวไรน์ในชีวิตจริงได้เลย……ทำไมถึงไม่ฝันถึงฉันล่ะ? หรือว่าในใจแก ฉันยังไม่สู้แมวตัวหนึ่งเลยเหรอ?”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”
“ฉันนี่แหละฝันถึงแกบ่อย ๆ !” เกาหยางหักนิ้วนับไปมา “ตั้งแต่เด็ก แกก็เป็นแขกรับเชิญประจำในความฝันของฉันเลย พวกเรามักจะซน ๆ กันในฝันอยู่บ่อย ๆ เมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันยังฝันว่าพวกเราสองคนรวยล้นฟ้า แล้วฉันก็พาแกไปเที่ยวบนเรือยอชต์!”
คุณหมอลั่วก็วางปากกาลง มองหลินเสวียนด้วยสีหน้าสงสัยเล็กน้อย “โดยทั่วไปแล้ว ถึงแม้จะไม่ใช่ว่าจะฝันถึงคนรู้จักทุกวัน……แต่คุณไม่เคยฝันถึงคนรู้จักเลยสักคนในรอบกว่ายี่สิบปี มันก็ยังน่าเหลือเชื่ออยู่ดี”
“ไม่จำเป็นต้องเป็นคนสนิทมากก็ได้ แม้แต่เพื่อนที่รู้จักกันแค่แวบเดียว หรือเพื่อนร่วมงานที่เจอกันตอนทำงาน คุณก็ไม่เคยฝันถึงเลยเหรอ?”
หลินเสวียนส่ายหัว “ไม่มี”
“งั้น...ลองคิดกันใหม่ดูนะ ตัวละครในอนิเมะหรือหนัง หรือแม้แต่ดารา คุณเคยฝันเห็นพวกเขาบ้างไหม?”
……
ห้องเงียบไปนานหลายอึดใจ หลินเสวียน เกาหยาง และหมอหลิวต่างนิ่งเงียบ
“เอ่อ...”
เกาหยางกระแอมเบา ๆ ด้วยความเขินอาย รีบแก้สถานการณ์
“หมอ...หมอหลิวก็ทำดีแล้วนะครับ อย่าถือสาเลยนะครับ หลินเสวียนไม่ได้ตั้งใจไม่ร่วมมือกับการรักษาหรอก! ผมกับเขาสนิทกันมานานแล้ว เขาไม่ใช่คนประเภทที่แยกแยะอะไรไม่ออกหรอกครับ”
“แค่ว่าอาการของหลินเสวียนเนี่ย อาจจะแตกต่างจากคนอื่นนิดหน่อย เป็นโรคที่วินิจฉัยยากจริง ๆ ! ผมรับประกันด้วยเกียรติของผมเลย! หลินเสวียนไม่ได้โกหกแน่นอน!”
หมอหลิวยิ้มบาง ๆ
เธอค่อย ๆ ถอดแว่นสายตาที่สวมอยู่ ใช้ผ้าเช็ดแว่นเช็ดอย่างเบามือ มองหลินเสวียนและเกาหยางด้วยแววตาอ่อนโยน
“อย่ากังวลไปเลยค่ะ ฉันเชื่อพวกคุณ ฉันเคยเจอผู้ป่วยแบบหลินเสวียนมาหลายรายแล้ว”
“จากประสบการณ์ของฉัน ถ้าอยากให้ผู้ป่วยแยกแยะความฝันกับความจริงได้ชัดเจน คลายความกังวลนี้ได้ ก็ต้องมีจุดพลิกผัน”
“และจุดพลิกผันนั้น...มักจะเป็นความทรงจำที่ลึกซึ้ง ปรากฏในความฝันบ่อย ๆ เป็นห่วงเป็นใยจนลืมไม่ได้”
หมอหลิวย้อนแว่นขึ้น มองหลินเสวียนด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยกำลังใจ
“งั้นหลินเสวียน คุณต้องลองนึกให้ดี นึกให้ละเอียด นึกให้ครบถ้วนทุกอย่าง……”
“แม้จะเป็นเพียงเบาะแสเล็กน้อย หรือหลักฐานเพียงนิดเดียว หรือแม้แต่ความรู้สึกที่คล้ายคลึงก็ได้”
【ในความฝันของคุณ มีใครสักคนที่ทำให้คุณรู้สึกคุ้นเคย เหมือนเคยพบเจอมาก่อนบ้างไหม？】
เกาหยางเดินเข้ามาใกล้
ตบไหล่หลินเสวียนเบา ๆ
“ใจเย็น ๆ นะ ลองนึกดี ๆ ค่อย ๆ คิดไป”
หลินเสวียนก้มหน้าลง ปิดตาลง
เขาท้าวแขนไว้บนเข่า ฝ่ามือปิดบังใบหน้า
ปล่อยใจให้ว่างเปล่า……
ซี๊ด
สิ่งแรกที่เขานึกถึง ก็คือเด็กสาวแปลก ๆ คนนั้นที่สวมหน้ากากอุลตร้าแมน
หลินเสวียนไม่รู้ว่าเธอหน้าตาเป็นยังไง
แต่เสียงของเธอ……
ทำให้เขารู้สึก【คุ้นเคย】 เหมือนเคยได้ยินเสียงแบบนี้มาก่อน น้ำเสียงของเธอคุ้นหูเขามาก
หลินเสวียนน่าจะเคยได้ยินเสียงซีซีในชีวิตจริง แต่พยายามเท่าไหร่ก็จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ ที่ไหน
คนเราได้ยินเสียงมากมายเหลือเกินในแต่ละวัน หลินเสวียนจึงจำไม่ได้จริง ๆ
ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้หลินเสวียนก็เคยคิดว่า คนที่มีเสียงเหมือนกันในโลกนี้มีมากมาย เรื่องแค่นี้ไม่ใช่เรื่องที่ต้องใส่ใจอะไร
แต่ถ้าจะต้องหาจุดเชื่อมโยงระหว่างความฝันกับความเป็นจริงตามที่คุณหมอหลิวบอก……
【เสียงของซีซี นั่นแหละคือเบาะแสเดียวที่เป็นไปได้。】
……
“ผมเข้าใจแล้วครับ”
หลินเสวียนลืมตาขึ้น
“ถ้าพูดตามตรง ก็เหมือนมีคนคนหนึ่ง...รู้สึกคุ้น ๆ อย่างน้อยเสียงของเธอน่ะ ผมน่าจะเคยได้ยินมาก่อน”
เขาคิดแผนการไว้เรียบร้อยแล้ว
คืนนี้พอเข้านอน ฝันไปแล้ว จะหาทางถอดหน้ากากของซีซีออกให้ได้……
ดูซิว่านั่นเป็นใครกันแน่！
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
