บทที่ 27 แบ่งสมบัติ
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
บทที่ 27 แบ่งสมบัติ
หลินเสวียนกับเกาหยางเขียนคำถามเสร็จแล้วก็รวบรวม จากนั้นคัดกรองคำถามที่ไม่สำคัญหรืออธิบายได้ด้วยเหตุผลออกไป เหลือผลลัพธ์ดังนี้——
【ปรากฏการณ์ที่ไม่สมเหตุสมผลในฝัน】：
1. โลกในฝันหยุดอยู่ที่วันที่ 28 สิงหาคม 2624 ตลอดเวลา และจะถูกทำลายทุกเที่ยงคืน 00:42 วนลูปวันเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้จบ
2. ทำไมในโลกอินเทอร์เน็ตถึงค้นหาข่าวสาร ลอตเตอรี่ หรือข้อมูลต่าง ๆ ที่เก่ากว่าหลายร้อยปีก่อนหน้านี้ไม่เจอ?
3. ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีในฝันไม่ต่างจากปี 2022 ระดับการใช้ชีวิตและสภาพความเป็นอยู่ของผู้คนก็แทบไม่ต่างจากปี 2022 เลย นักวิทยาศาสตร์ทำอะไรกันอยู่ตลอด 600 ปีที่ผ่านมาเนี่ย?
4. ไม่ว่าจะทำลายล้างหรือก่อความวุ่นวายในฝันขนาดไหน แม้กระทั่งจะระเบิดเมืองให้ราบเป็นหน้ากลอง พอเข้าไปในฝันอีกครั้งวันรุ่งขึ้น เมืองก็ยังคงสวยงามเหมือนเดิม ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม
5. ทำไมมนุษย์ถึงไม่รู้เรื่องภัยพิบัติที่จะมาถึงเวลา 00:42 ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ไม่มีการเตรียมตัวกันเลย
……
ทั้งสองคนมองดูข้อบกพร่องเหล่านั้นบนกระดาษ ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่ามันไม่สมเหตุสมผล
“ฝันของแกเนี่ย บั๊กเยอะไปแล้วนะ!”
เกาหยางชี้ไปที่ข้อแรก:
“ข้อแรกนี่มันใหญ่เลยนะ! โลกแห่งความจริงเวลาจะไม่เดิน วนลูปวันเดิมซ้ำไปซ้ำมาได้ยังไง? แค่ข้อนี้ก็ฟันธงได้แล้วว่าฝันของแกน่ะไม่ใช่โลกแห่งความจริงแน่ ๆ”
แล้วเขาก็ชี้ไปที่ข้อที่สอง:
“ข้อที่สองนี่มันยิ่งเกินไปใหญ่! ข้อมูลบนอินเทอร์เน็ตมันจะลบให้หมดได้ยังไง? ถ้ามันเคยปรากฏบนอินเทอร์เน็ต แกเชื่อฉันเถอะ…มันจะไม่มีวันลบได้หมด ต้องมีร่องรอยเหลืออยู่แน่ ๆ ไม่งั้นเรื่องอื้อฉาวของดาราพวกนั้นจะมาจากไหนล่ะ?”
เกาหยางเลื่อนนิ้วไปยังข้อความข้อที่สาม:
“ฉันขอถอนคำพูดเมื่อกี้ ข้อนี้มันบ้าที่สุด! เวลาผ่านไป 600 ปีเต็ม ๆ แต่เทคโนโลยีของมนุษย์กลับไม่ก้าวหน้าเลยแม้แต่น้อย…แกคิดว่ามันเป็นไปได้เหรอ? อย่าพูดถึง 600 ปีเลย แม้แต่ชีวิตของคนเราหลังจาก 60 ปี เทียบกับปัจจุบันก็เปลี่ยนไปอย่างมากมายแล้ว!”
แล้วเขาก็ชี้ไปยังข้อที่สี่:
“การตั้งค่าในฝันของแกนี่ มันขัดแย้งกับกฎอนุรักษ์พลังงานและกฎอนุรักษ์มวลโดยตรงเลยนะ! ถ้าโลกจริงมีเมืองแบบนั้นอยู่จริง ๆ ไม่ว่าจะทำลายยังไงก็กลับคืนสู่สภาพเดิมได้…ก็คงมีแต่ฮอกวอตส์เท่านั้นแหละมั้ง?”
เกาหยางชี้ไปที่ข้อสุดท้าย:
“ปัจจุบันดาราศาสตร์ของมนุษย์เจริญก้าวหน้ามากแล้ว วงโคจรของอุกกาบาต การเสื่อมสภาพของดวงอาทิตย์ รังสีอวกาศ พวกนี้คำนวณได้แม่นยำหมดแล้ว…บนนั้นมีกล้องโทรทรรศน์อวกาศ ล่างนั้นมีเครื่องตรวจจับคลื่นความโน้มถ่วง มันเป็นไปได้ยังไงที่จะไม่รู้เลยว่าจะมีภัยพิบัติที่จะทำลายโลก? นักดาราศาสตร์ตายกันหมดแล้วเหรอ?”
เกาหยางยกมือขึ้น มองหลินเสวียน:
“ฉันว่า ตอนนี้ไม่มีอะไรต้องลังเลแล้ว ฝันของคุณนี่มันไม่สมเหตุสมผลมากเกินไป ถ้ามองในแง่ของตรรกะความเป็นจริง มันอธิบายไม่ได้เลย!”
“ดังนั้น โลกที่ไร้สาระขนาดนี้ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นโลกแห่งความจริง และยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นโลกอนาคตหลังจาก 600 ปี!”
……
หลินเสวียนเงียบไป ฟังคำตัดสินของเกาหยาง
ความจริงแล้ว ความคิดของเขากับเกาหยางค่อนข้างแตกต่างกัน
เขาเองก็ยอมรับในสิ่งที่เกาหยางพูด ปรากฏการณ์ที่ไม่สมเหตุสมผลเหล่านี้ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะปรากฏในโลกแห่งความจริง
แต่รายละเอียดมากมายชี้ชัดว่า ความฝันของเขาไม่ใช่โลกสมมติธรรมดา ในนั้นมีสิ่งแปลกประหลาดที่เขาไม่เคยรู้จัก มีวิชาความรู้ที่เขาไม่เคยเรียน มีสิ่งของที่ไม่เคยพบเห็นในโลกจริงแต่กลับปรากฏอยู่จริง……
【นี่ไม่ใช่แค่ความฝันธรรมดาแน่นอน。】
“แกนี่นะ หลินเสวียน……อะไร ๆ ก็จริงจังไปหมด พยายามหาคำตอบทุกเรื่อง จะต้องเหนื่อยขนาดนี้ทำไม? บางเรื่องก็ปล่อยไปเถอะ เดี๋ยวก็ผ่านไปเอง”
เกาหยางฮัมเพลงเบา ๆ เริ่มเก็บกวาดเศษขยะบนโต๊ะ ใส่ขวดและเศษขยะต่าง ๆ ลงในถัง
“อย่างเรื่องที่ทำนายผลการแข่งขันฟุตบอลโลกได้น่ะ มันไม่ใช่เรื่องดีมากเหรอ? พรุ่งนี้จำไว้ ไปเช็คดูให้หน่อยว่าแชมป์ฟุตบอลโลกปี 2026 คือใคร อีกสี่ปีค่อยมาหาเงินกันใหม่!”
หลินเสวียนโบกมือ เป็นเชิงบอกให้เกาหยางรีบไป
“งั้นอีกสี่ปีค่อยมาถามใหม่ละกัน ใครจะรู้ว่าความฝันจะเปลี่ยนไปรึเปล่า? แมวเคอเคอยังกลายเป็นแมวไรน์ได้เลย เผื่อผลการแข่งขันจะเปลี่ยนไปด้วย”
“ก็จริง”
เกาหยางเก็บกวาดเศษขยะที่เหลือ แล้วถือถุงขยะสองใบ เดินไปที่ประตูแล้วโบกมือให้หลินเสวียน
“ฉันไปแล้วนะ”
“ไปเลยไปเลย”
……
วันรุ่งขึ้น
เกาหยางถือถุงเงินมาหาหลินเสวียน
ตุ๊บ!
ถุงสีดำตกใส่โต๊ะอย่างแรง น้ำหนักไม่เบาเลยทีเดียว
หลินเสวียนเปิดดูข้างในเป็นธนบัตรใบละร้อยหยวนเรียงเป็นระเบียบเรียบร้อยถึงสิบหกมัด รวมเป็นเงิน 160,000 หยวน
“ให้ฉันตั้งเยอะทำไมเนี่ย?” หลินเสวียนมองเกาหยาง เขาซื้อลอตเตอรี่ไปแค่ 30,000 หยวน ถูกรางวัลแค่ 110,000 หยวนเอง
“คนละครึ่งไง” เกาหยางเคี้ยวหมากฝรั่ง ขยี้สร้อยคอทองคำที่คอ ดันแว่นกันแดด Ray-Ban ที่สันจมูก แล้วเอารองเท้าผ้าใบ AJ ใหม่เอี่ยมวางบนโต๊ะกาแฟ “ลอตเตอรี่กองนั้นก็เหมือนกับว่าเราสองคนซื้อด้วยกัน เอาไปขึ้นรางวัลรวมกันได้สามแสนกว่า คนละครึ่งเลย ไม่ต้องมาแบ่งกันให้ยุ่งยาก”
หลินเสวียนไม่สนใจ เขาหยิบเงินหนึ่งมัดจากถุงดำโยนให้เกาหยาง “พี่น้องแท้ ๆ ยังต้องแยกแยะกันเลย เรื่องอะไรก็เรื่องนั้น แล้วก็...ตอนนี้เงินเดือนฉันสูงกว่าแกมาก ไม่ขัดสนเรื่องเงินแค่นี้หรอก”
“โอ้โห! ปากแข็งจริงนะ!” เกาหยางชักแขนเสื้อ Givenchy ขึ้น โชว์นาฬิกา Longines ที่ข้อมือ วางไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดลงบนโต๊ะกาแฟ แล้วดึงเข็มขัด Montblanc ขึ้นเล็กน้อย
“พอๆ ๆ ๆ พอเถอะ!”
หลินเสวียนทนไม่ไหว ยกมือขึ้นตะโกนขัดเกาหยาง “นายทำอะไรเนี่ย? นายมาเดินแบบโชว์ตัวอยู่ที่นี่เหรอ? เลิกทำหน้าตาแบบเศรษฐีใหม่ได้แล้วมั้ย?”
“ฮ่าฮ่า แกไม่เข้าใจหรอกหลินเสวียน พอเรามีเงินแล้ว ต้องเสริมบุคลิกภาพขึ้นมาด้วย! ดูชุดฉันสิ ให้ความรู้สึกแรกยังไง?”
“รู้สึกเหมือนต้นคริสต์มาส”
……
……
เกาหยางส่ายมือ
“ช่างเถอะ ฉันไม่คิดมากกับคนไข้ด้วยกันหรอก รสนิยมของแกนี่คงยังติดอยู่ที่เมื่อสิบปีก่อนนั่นแหละ”
“แล้วระหว่างเราสองคน ใครกันแน่ที่ดูเหมือนย้อนเวลามาจากสิบปีก่อนกันแน่?”
เกาหยางถอดแว่นกันแดดออก มองหลินเสวียนอย่างจริงจัง:
“หยุดพูดเล่นได้แล้ว! ฉันมาหาแกวันนี้ เพื่อมาพูดเรื่องสำคัญ”
“เรื่องสำคัญเหรอ? เกี่ยวกับความฝันของฉันรึเปล่า?”
“ถูกต้อง!”
ปัง!
เกาหยางดีดนิ้วเล่น ยิ้มอย่างขี้เล่น ก่อนชี้ไปที่หลินเสวียน:
“เชื่อฉันสิ!”
“ครั้งนี้……ฉันจะเปิดเผยความจริงเบื้องหลังความฝันของแกให้หมดเปลือก! ฉันนึกวิธีที่แน่ใจได้ที่สุดออกแล้ว!”
“แกมีไอเดียเจ๋ง ๆ อีกแล้วเหรอ?”
เห็นเกาหยางดูมั่นใจขนาดนี้ หลินเสวียนถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่
พูดจริง ๆ เรื่องการไขความจริงเบื้องหลังความฝันของตัวเอง หลินเสวียนไม่ค่อยหวังอะไรกับเกาหยางแล้ว
“ช่างเถอะ เกาหยาง”
หลินเสวียนยกมือขึ้นปัดป่าย ไม่คิดจะเสียเวลาเถียงกับเขาเรื่องนี้อีกแล้ว:
“เรื่องนี้แกไม่ต้องห่วงหรอก ฉันมีแผนของฉันเอง แกอย่ามายุ่งกับฉันเลย”
“อย่าทำอย่างนั้นสิ! เชื่อฉันอีกครั้งเถอะ! ครั้งสุดท้ายแล้ว!”
เกาหยางยังคงรบเร้า ดึงแขนหลินเสวียนไว้ ชูนิ้วชี้ข้างขวาขึ้น:
“ฉันสาบาน! ครั้งนี้แน่จริง! แน่ใจได้เลยว่าจะพิสูจน์ได้ว่าความฝันของแกเป็นเรื่องโกหก!”
เรื่องนี้จะมีตอนฟรีทั้งหมด 1-200 ตอน และ....ถ้ายอดกดไลก์เพิ่ม 100 ก็จะแถมให้ฟรี 20 ตอนครับ (ปล.เริ่มนับจาก 8700 นะ เช่นขึ้นไป 8800 ก็บวกให้ 20 ตอน ถ้ายอดมันขึ้นยันจบเรื่อง ก็เปิดให้ฟรีหมดอะ)
*ครบหมื่น แถม 100 ตอนไปอีก เอาเป็นว่าจำกัดวันด้วยแล้วกัน เพราะงี้ถ้าเกิดครบขึ้นมาแบบ 2 ปีต่อมาลืมแหง เอาถึง 1/4/2568 นะครับ ก็คือ 1 เมษายน*
แฟนเพจกดไลก์ได้ที่ ยักษาแปร | Facebook
