บทที่ 235 คะแนนดัชนี
เสียงของกวนเฉวียน เหมือนประภาคารกลางทะเล หรือกองไฟในความมืด ดึงดูดสายตาทุกคนมาในทันที สายตาหลากหลายอารมณ์ กวาดมองไปมาบนตัวกู่สิ่ง ทหารเก่าทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก ต่างจ้องเขาด้วยสายตาดูแคลนหรือเยาะเย้ย เขาถึงกับรู้สึกว่า นั่นไม่ใช่สายตาอีกต่อไป แต่เหมือนเตาอบอุณหภูมิสูง แผ่รังสีความร้อนเผาไหม้เขา เ...