บทที่ 234 ของน่าอับอาย
เสียงการต่อสู้ดุเดือดดำเนินไปไม่ถึงสามนาที เมื่อฝุ่นจางหายไปหมด พี่ขนขาเห็นเพียงคนเดียวที่ยังยืนอยู่ในวงแหวนไฟ ส่วนคนอื่นๆ ล้มกลิ้งอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด "เจียงหวน นาย นายชนะแล้วเหรอ?" เจียงหวนเอียงคอ "ผมยังไม่ได้ออกแรงเลย พวกเขาก็ล้มไปแล้ว" พี่ขนขา "..." เจียงหวนกำลังจะก้มลงค้นแหวนเก็บของของทั้ง...