บทที่ 226 เดินต่อไปอีกสิบก้าว ทัศนียภาพเบื้องหน้าพลันเปิดกว้าง!
ชายชราวางไม้กวาดในมือลง มองหยิงเสวียนด้วยความสนใจ "ท่านผู้อาวุโส ยังไม่ทราบว่าท่านคือ..." ชายชราโบกมือห้าม "ข้าเป็นเพียงคนกวาดพื้นผู้หนึ่ง" น้ำเสียงของชายชรานั้นราบเรียบดุจผิวน้ำ ปราศจากความรู้สึกใดๆ หยิงเสวียนแม้จะรู้สึกสงสัย แต่ก็ยังคงประสานมือคำนับด้วยความเคารพ ท่าทีของหยิงเสวียนทำให้ชายชรารู้สึก...
