บทที่ 16 นี่คือภาชนะที่ดีที่สุด!

บทที่ 16 นี่คือภาชนะที่ดีที่สุด!

ถ้ำวูหลง

ถ้ำนั้นเขาคุ้นเคยดี

เขาเห็นมันในแผนผังของสวนภูเขาไฟหลายครั้ง

มันคืออีกหนึ่งโครงการที่สำคัญ.. เขาวงกตภูเขาไฟ!

ถ้าอยากจะพัฒนาที่นั่นก็สามารถทำได้ง่ายๆ แค่ทำความสะอาดหินที่หล่นกระจัดกระจายออกไป ปรับพื้นที่ให้เรียบและปลอดภัย แล้วก็ติดตั้งรั้วและแสงไฟก็เพียงพอ

ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถใช้โอกาสนี้เข้าไปดูมันได้

เมื่อคิดได้ดังนั้น เฉินจิ่วซือก็ถามขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว "ในถ้ำมีหินภูเขาไฟก้อนใหญ่ๆ เยอะไหมนะ"

"หือ.. ไร้สาระน่า นายก็เคยเข้าไปไม่ใช่หรอไง!"

ฝูจือหยินเหลือบมองเขา "ในนั้นมีหินภูเขาไฟทั้งขนาดเล็กขนาดใหญ่เต็มไปหมด"

หินภูเขาไฟด้านนอกถ้ำโดนลมโดนแดดไปนานแล้ว ก็เลยเปลี่ยนรูปไป

แต่หินในถ้ำยังคงมีร่องรอยของลาวาที่ไหลผ่านมาในอดีต

หินก้อนใหญ่ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติมีเยอะมากๆ!

"ฉันเคยเข้าไปด้วยเหรอ"

"โตมาแล้วลืมบ้านเกิดไปหมดเลยหรอ นายเป็นถึงผู้ใหญ่บ้านแล้วนะเนี่ยจะไม่รู้ได้ยังไง" ฝูจือหยินพูดอย่างเหนื่อยใจ "ตอนเด็กๆ พวกเราก็ไปเล่นในถ้ำนั้นกันบ่อย..."

เมื่อพูดไปพูดมา ฝูจือหยินก็รู้สึกเย็นวาบที่หลังขึ้นมา

เธอหันหน้าไปข้างหลังอย่างแข็งทื่อ

"คุณตา ฟังฉันอธิบายก่อน! พวกเราเคยไปแค่ครั้งเดียว! แถมครั้งนั้นเขาก็บังคับฉันไปนะ! จริงๆ นะคะ คุณตาต้องเชื่อฉันนะ..."

หลังจากที่สองคนตากับหลานจ้องหน้ากันอยู่นาน เฉินจิ่วซือก็หัวเราะแล้วเปลี่ยนเรื่อง "อย่าไปสนใจเรื่องนั้นเลย ในถ้ำมีหินภูเขาไฟที่หลวมๆ เยอะไหม"

"เยอะสิ มีเยอะแถมยังเป็นก้อนใหญ่ๆ ทั้งนั้น"

คุณตาพยักหน้า "ของที่หมู่บ้านเรา อย่างพวกฐานสะพาน ก็เอาหินมาจากในนั้นทั้งนั้น การจะทำ 28 นักษัตรขนาดใหญ่แบบนี้ ก็ต้องเลือกหินจากในนั้นถึงจะเหมาะสมที่สุด"

"ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปหาคนมาสักสองสามคน มาช่วยกันขนหินนะ" ฝูจือหยินเหมือนจะหาทางหนีได้แล้ว เธอก็เลยอยากจะรีบออกจากบ้านไป

"ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอก เดี๋ยวฉันติดต่อไปเอง พวกเขามีเครื่องมือที่พร้อมกว่า"

คุณตาพยายามห้าม "เธอเอาเวลาไปคิดก็แล้วกันว่าจะอธิบายกับพ่อเธอยังไงเรื่องที่แอบหนีไปเล่นในถ้ำน่ะ!"

"เฉินจิ่วซือเป็นคนพาฉันไป! อีกอย่าง ตอนนี้พวกเราโตกันแล้ว เขามีสิทธิ์อะไรมา..." ฝูจือหยินบ่นเบาๆ

"ว่าอะไรนะ"

"ไม่มีอะไรค่ะคุณตา รีบติดต่อไปเลยค่ะ!"

ไม่นาน

ชายฉกรรจ์สองสามคนก็เดินเข้ามา

หนึ่งในนั้นยังขับรถสามล้อเล็กๆ ที่มีเครื่องมืออยู่ข้างในมาด้วย

"นี่เธอกำลังทำอะไรน่ะ" เฉินจิ่วซือมองเพื่อนซี้ที่กำลังหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยความสงสัย "ในคลิปไม่น่าจะต้องมีฉากนี้ไม่ใช่เหรอ เธอจะใส่ขั้นตอนการขุดหินลงไปด้วยเหรอ"

"การแกะสลักทั่วไปอาจจะไม่จำเป็น แต่ครั้งนี้เป็นงานใหญ่ ต้องถ่ายเก็บไว้หน่อย"

ฝูจือหยินหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วก็พูดต่อว่า "อีกอย่าง อย่าลืมว่าเดี๋ยวเราจะเข้าไปในถ้ำ สำหรับคนส่วนใหญ่แล้ว ถ้ำที่เกิดจากภูเขาไฟแบบของเรามันหายากมากนะ บางทีอาจจะดึงดูดความสนใจของคนให้มาสนใจหมู่บ้านเราก็ได้"

จริงด้วย!

ถ้ำเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ดีมากๆ

ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของสวนภูเขาไฟ ต่อจากนี้ไปก็จะต้องโปรโมทมันอย่างจริงจังด้วย

และการเตรียมการไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย

ก่อนปรับปรุง (Before)..

หลังปรับปรุง (After).. น่าสนใจนี่!

เฉินจิ่วซือตาเป็นประกายแล้วก็เกิดความคิดขึ้นมา "ทำไมเธอไม่ไลฟ์สดไปเลยล่ะ ตั้งแต่ตอนหาหิน ไปจนถึงตอนแกะสลัก ถ่ายไลฟ์สดทั้งหมดเลย"

"ในโลกออนไลน์ก็มีหลายคนที่สงสัยว่าคุณตาใช้เครื่องแกะสลักไม่ใช่เหรอ ก็ถือโอกาสนี้พิสูจน์ฝีมือของคุณตาไปเลย"

"แล้วก็ถือโอกาสโปรโมทสตูดิโอทำไม้กระถางของพวกเราไปด้วยเลย ทำให้เป็นที่รู้จักให้หมดเลย"

ของดีก็ต้องทำให้คนรู้จัก

พวกเขาไม่มีเงินที่จะโฆษณาไปทั่ว

การทำคลิปสั้นตอนแรกก็เพื่อจะดึงดูดแฟนคลับมาไลฟ์สดขายกระถางกล้วยไม้สกุลหวายภูเขาไฟอยู่แล้ว

การถ่ายแค่คลิปสั้นเป็นแค่ความคิดของฝูจือหยินเท่านั้น แต่ไม่ใช่เฉินจิ่วซือ

เมื่อวานคลิปสั้นคลิปเดียวก็ทำให้หมู่บ้านมีแฟนคลับมากกว่าล้านคนได้ นี่ถือว่าเป็นเรื่องที่โชคดีสุดๆ

และเนื่องจากกระแสได้ไหลมาเทมา ความคิดของเฉินจิ่วซือก็เริ่มแล่น

ตอนนี้ถ้าเริ่มไลฟ์สด ไม่เพียงแต่จะสามารถสยบข้อสงสัยต่างๆ ได้ตั้งแต่เนิ่นๆ แต่ยังสามารถนำกระแสไปในทิศทางที่ถูกต้องได้ด้วย

โปรโมทหมู่บ้าน โปรโมทกระถางกล้วยไม้สกุลหวายภูเขาไฟ

บางทีอาจจะทำให้มีแฟนคลับเพิ่มขึ้นด้วย

มีแต่ได้กับได้

ฝูจือหยินคิดดูอย่างถี่ถ้วนแล้วก็รู้สึกว่ามันก็ใช้ได้เช่นกัน

ดังนั้น เมื่อเห็นพ้องกันแล้ว พวกเขาก็ลงมือทำทันที

คลิปสั้นนั้นแชร์ต่อได้ง่าย สร้างจุดเด่นและดึงดูดความสนใจได้ง่าย แถมยังคงอยู่ได้นาน สามารถเปลี่ยนคนที่ไม่รู้จักให้มาเป็นแฟนคลับได้ง่าย ส่วนการไลฟ์สดนั้นสามารถทำเงินได้ง่าย นี่จึงเป็นทางเลือกของผู้ที่ทำสื่อโซเชียลมืออาชีพในปัจจุบัน

เฉินจิ่วซือกับฝูจือหยินสองคน ก็ถือว่าหลงทางแล้วค้นพบเส้นทางที่ถูกต้อง

ตลอดทาง ฝูจือหยินพยายามคิดอย่างหนักว่าจะตั้งชื่อไลฟ์ว่าอะไรดี

แต่เธอไม่รู้เลยว่าจริงๆ แล้วมันไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากนัก

การไลฟ์สดบนแพลตฟอร์มแบบนี้มีรูปแบบการทำงานที่แตกต่างจากแพลตฟอร์มไลฟ์สดทั่วไป

ชื่อนั้นไม่ได้ส่งผลอะไรมากนักต่อบัญชีที่เพิ่งจะดังขึ้นมาแบบพวกเขา

เมื่อเริ่มไลฟ์สด แฟนคลับของพวกเขาก็จะได้รับการแจ้งเตือน

จากนั้นข้อมูลขนาดใหญ่ก็จะเริ่มส่งต่อ

ถ้าคนพวกนี้โต้ตอบกันเยอะ การไลฟ์สดก็จะยิ่งขยายตัวไปเรื่อยๆ

ชื่อที่ตั้งนั้นจะมีผลน้อยมาก

และเมื่อกำลังจะถึงปากถ้ำ เธอก็คิดชื่อได้ "บุกถ้ำภูเขาไฟ: ตั้งแต่หาหินไปจนถึงแกะสลัก เปิดเผยทุกขั้นตอนการแกะสลัก black myth wukong! และต่อไปคือแกะสลัก 28 นักษัตร!!!"

หลังจากผ่านไปแค่ไม่กี่วินาที

ก็มีคนเข้ามาดูไลฟ์สดหลายร้อยคนแล้ว

"ไลฟ์สดแกะสลักหรอ"

"ซุนหงอคงเมื่อวานนี้สุดยอดมาก! แต่รู้สึกว่าวัสดุมันไม่ค่อยดี!"

"คุณตาเข้าใจเรื่องไลฟ์สดด้วยเหรอ?"

"28 นักษัตร? เล่นใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ?"

"ทำไมถึงไม่ทำในที่โล่งล่ะ? บุกถ้ำอะไรเนี่ย?"

"จะไม่ใช่ว่าแกะสลักไม่เป็น แล้วมาคุยโม้ให้พวกเราฟังเฉยๆ หรอกนะ?"

ฝูจือหยินคิดว่าต้องมีช่วงเวลาในการพูดคุยเพื่อเริ่มต้นก่อน แต่จู่ๆ ก็มีคนเข้ามาเยอะขนาดนี้ มันทำให้เธอตั้งตัวไม่ทันเลยทีเดียว

"แน่นอนว่าต้องแกะได้สิ! แต่พวกเราต้องไปหาวัสดุก่อน"

หลังจากที่ตกใจไปได้ไม่นาน เธอก็รีบอธิบาย "28 นักษัตรมีเยอะมาก ถ้าอยากจะแกะสลักให้อยู่ในชิ้นงานเดียวกัน พวกเราก็ต้องใช้หินภูเขาไฟขนาดใหญ่ พวกเราก็เลยกำลังอยู่ในระหว่างการไปผจญภัยหาหินภูเขาไฟกัน!"

"ในหมู่บ้านของเรามีถ้ำเล็กใหญ่หลายสิบแห่งเลยนะคะ"

"แล้วก็ถ้ำพวกนี้เกิดจากการปะทุของภูเขาไฟด้วย"

"ข้างในมีหินภูเขาไฟธรรมชาติอยู่เต็มเลยนะคะ"

"เอ่อ ก่อนอื่น พวกเราก็ต้องไปเลือกหินที่เหมาะสมก่อน"

"ส่วนใครที่สงสัยเรื่องวัสดุ ฉันอยากจะบอกว่าหินภูเขาไฟเป็นวัสดุที่ดีที่สุดสำหรับการปลูกกล้วยไม้สกุลหวายเลยนะคะ งานแกะสลักที่พวกเราทำก็เป็นเหมือนกับ 'ภาชนะ' สำหรับใส่กล้วยไม้สกุลหวายภูเขาไฟนั่นเองค่ะ!"