บทที่ 132 ปลากับอุ้งตีนหมี
บทที่ 132 ปลากับอุ้งตีนหมี เสียงตะโกนดังสะท้านฟ้า วาเลนท์ยังคงร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้ ทำให้ผู้บกพร่องเริ่มหมดความอดทน พวกเขากำก้อนหินในมือแน่น ค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้ เฉิงฉีมีตำแหน่งในใจพวกเขาอยู่บ้าง แต่ไม่สูงนัก ฉิว! มีผู้บกพร่องขว้างก้อนหินใส่หน้าผากวาเลนท์ หินแตกกระจาย ไม่รู้ว่าผู้บกพร่องคนไหนท...