ตอนที่ 185 ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน
"เบต้า เเกกำลังมองหาอะไรอยู่? แล้วทำไมหน้าของเเกถึงซีดเผือดแบบนั้น?"
หัวหน้าของหอข้อมูลพันธวารเอ่ยถามด้วยเสียงแหบพร่า
แม้ร่างกายของเขายังคงถูกปกคลุมด้วยหมอกสีดำ ทำให้มองไม่เห็นใบหน้า แต่จากน้ำเสียง รอยซ์สามารถบอกได้ว่าผู้นำกำลังขมวดคิ้ว
'เขามองไม่เห็นท่านนุกซ์จริงๆ เหรอ!?'
รอยซ์คิดในใจ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง
ท่านนุกซ์ยืนอยู่ตรงหน้าผู้นำ! ทำไมถึงมองไม่เห็นเขา!?
'นี่เป็นอีกหนึ่งในความสามารถแปลกๆ ของเขาใช่ไหม?'
รอยซ์คิดต่อในใจ แต่ก่อนที่เขาจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ ผู้นำก็ถามขึ้นอีกครั้ง
"เบต้า? เเกเป็นอะไรหรือเปล่า? ทำไมไม่ตอบคำถามฉัน? หรือสิ่งที่เเกเจอมา มันทำให้เเกตกใจจนพูดไม่ออก?"
"อ-อ๋อ เปล่าครับท่านหัวหน้า ผมแค่เหม่อไปนิดหน่อย... ขอโทษด้วยครับ... ส่วนสิ่งที่ผมพบ บอกตามตรง ทุกอย่างดูปกติมากเลยครับ..."
รอยซ์เริ่มรายงานด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า ทุกสิ่งทุกอย่างปกติดี ไม่มีอะไรผิดปกติ
ในขณะที่รอยซ์กำลังพูด นุกซ์หันไปมองผู้นำของหอข้อมูลพันธวารด้วยสายตาเฉียบคม ดวงตาสีทองของเขาเปล่งประกายเจิดจ้า
[ชื่อ: เคลตัน แอกเคิร์ก]
[อายุ: 62 ปี]
[การฝึกฝนมานา: ปรมาจารย์]
[การฝึกฝนร่างกาย: มนุษย์ธรรมดา]
[เผ่าพันธุ์: มนุษย์]
[อาชีพ: รองหัวหน้าของหอข้อมูลพันธวาร
[พรสวรรค์: สูง]
[ระดับ: 44]
[พลังชีวิต: 570/570]
[มานา: 800/800]
[ความเเข็งเเกร่ง: 54]
[ความว่องไว: 61]
[ความทนทาน: 57]
[ความอึด: 53]
[สติปัญญา: 80]
[พลังป้องกัน: 51]
ข้อมูลเกี่ยวกับชายที่ชื่อว่า เคลตัน แอกเคิร์ก ปรากฏขึ้นต่อหน้านุกซ์ และในไม่ช้าเขาก็พบสิ่งที่น่าสนใจ
'รองหัวหน้าอย่างนั้นหรือ...'
[ดวงตาเเห่งการหยั่งรู้] ของเขายังคงมีประโยชน์เช่นเคย เป็นเรื่องยากมากที่จะมีใครซ่อนความลับจากสายตาของเขาได้
และดูเหมือนว่าเคลตัน แอกเคิร์กจะล้มเหลวในการทำเช่นนั้นเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม นุกซ์ต้องยอมรับว่า การควบคุมหมอกดำของเคลตันนั้นดีกว่าของรอยซ์มาก
ซึ่งก็เข้าใจได้ เพราะแม้ว่าเขาจะไม่ใช่หัวหน้า แต่เขาก็เป็นถึงรองหัวหน้าขององค์กรระดับสูงอย่าง หอข้อมูลพันธวาร
'แล้วใครเป็นหัวหน้ากันล่ะ? หรือว่าเขาจะเป็นผู้ฝึกฝนขั้นผู้ยิ่งใหญ่?'
นุกซ์เริ่มคิด และในไม่ช้าความอยากรู้อยากเห็นของเขาก็ครอบงำ
เขาตัดสินใจแล้ว
เขาจะติดตามชายที่ชื่อเคลตันคนนี้
จากนั้นนุกซ์ก็รออย่างอดทน เคลตันและรอยซ์พูดคุยกันต่ออีก 15 นาที และในที่สุด
"เอาล่ะ เเกไปได้แล้ว" เคลตันสั่ง
"ครับท่านหัวหน้า" รอยซ์โค้งคำนับก่อนจะเดินออกไป
นุกซ์ได้บอกกับเขาแล้วว่าเขาจะอยู่ที่นี่ ดังนั้นรอยซ์จึงเป็นอิสระ
ชั่วคราว
หลังจากที่รอยซ์เดินจากไป รอยย่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเคลตัน เขาดูเหมือนกำลังครุ่นคิดบางอย่างอยู่ ก่อนจะหันหลังและเดินเข้าไปในความมืด
หากไม่มี [สัมผัส] นุกซ์คงลำบากที่จะตามเขาไป
อย่างไรก็ตาม ด้วยความสามารถนี้ หมอกดำที่ปกคลุมตัวเคลตันกลับไม่สามารถช่วยซ่อนตัวเขาได้เลย
นุกซ์ติดตามเคลตันอยู่ 10 นาที ก่อนที่เคลตันจะหยุดอยู่หน้าประตูบานหนึ่งแล้วเคาะประตู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา” เสียงเย็นชาไร้อารมณ์ดังขึ้น
เคลตันเปิดประตูและเดินเข้าไปในห้องก่อนจะโค้งคำนับ
“ท่านหญิงอามายา”
นุกซ์ที่เดินตามหลังเคลตันเข้าไปในห้องไม่สามารถซ่อนความตกใจของตัวเองได้ เมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่นั่งอยู่ในห้องอันหรูหรา
หญิงสาวคนนั้นมีผมยาวดำสนิท ริมฝีปากแดงฉ่ำ จมูกเรียวบาง และใบหน้าที่งดงามไร้ที่ติ
ถึงแม้นุกซ์จะไม่พูดออกมา แต่เขาก็ยอมรับในใจว่านี่คือผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เขาเคยพบ
ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบ ร่างกายที่ไร้ที่ติ เป็นเหมือนตัวอย่างของความสมบูรณ์แบบที่ถูกสร้างขึ้นมา
หน้าอกของเธอไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็ไม่เล็กจนเกินไป ร่างกายของเธอไม่โค้งเว้ามากนัก แต่กลับดูเพรียวบาง และเมื่อรวมกับใบหน้าที่งดงามดั่งเทพธิดา เธอก็…
งดงามอย่างเหลือเชื่อ
“เจ้าได้พบอะไรบ้าง?” หญิงสาวที่ชื่ออามายาถาม
“สายลับบอกว่าเขาไม่ได้พบอะไรเลย แต่กระหม่อมรู้สึกว่าเขากำลังโกหก” เคลตันตอบ
“หืม? เจ้าหมายความว่ายังไง? ทำไมเขาถึงโกหก?” อามายาขมวดคิ้ว
“เรื่องนั้น กระหม่อมไม่ทราบแน่ชัด แต่กระหม่อมมั่นใจมากว่าเขาโกหก ใบหน้าของเขาซีดกว่าปกติ ดวงตาของเขามองไปรอบๆ ราวกับกำลังมองหาอะไรบางอย่าง และการกระพริบตาของเขาดูเหมือนเขาหวาดกลัวบางอย่าง”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ อามายาก็ยิ่งขมวดคิ้วลึกกว่าเดิม
เธอไว้วางใจเคลตันมาก แต่ก็ยังไม่อยากจะเชื่อทั้งหมด
สายลับทุกคนได้รับการฝึกฝนและผ่านการทรมานมามากมาย มีเพียงไม่กี่สิ่งเท่านั้นที่สามารถทำให้พวกเขากลัวได้
และสายลับเหล่านี้ก็ซื่อสัตย์เป็นอย่างมาก ทำไมพวกเขาถึงต้องโกหก? เธอไม่เข้าใจ
“แต่ทำไมเขาถึงโกหก?” อามายาถามอีกครั้ง
“เรื่องนั้น กระหม่อมไม่ทราบ” เคลตันส่ายศีรษะ
เขาไม่มีคำตอบสำหรับคำถามนี้
เบต้าทำงานภายใต้เขามาเป็นเวลานานแล้ว เขารู้ดีถึงความภักดีของเบต้า ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เขาไม่มีวันเชื่อว่าเบต้าจะโกหกเขาได้ แต่วันนี้ ทุกสัญญาณมันชัดเจนเกินไป
‘อะไรที่อาจทำให้เขาทรยศพวกเราได้? เงิน? การทรมาน?’
"มันคืออะไรกันแน่?"
เคลตันเริ่มครุ่นคิด แต่ไม่ว่าเขาจะคิดหนักแค่ไหน ก็ไม่มีคำตอบใดๆ ผุดขึ้นมาในหัว
"เฮ้."
ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของอามายา
"ฉันรู้อยู่แล้วว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติกับอัลลูร่า" อามายากล่าวขึ้น
"หืม? ท่านหมายความว่ายังไง?" เคลตันถามด้วยความสงสัย
"ลองคิดดูสิ เคลตัน
เกี่ยวกับเรื่องของเอ็ดด้า ที่พวกเขาบอกว่าเอ็ดด้าและมาร์ควิสร่วมมือกันเพื่อจับสายลับ รัฐมนตรีของกษัตริย์และหน่วยรักษาความปลอดภัยอาจมองข้ามรายละเอียดนี้ไป แต่ฉันไม่พลาดหรอก"
"ท่านกำลังพูดถึงอะไรหรือ?"
"พวกเขาบอกว่าเอ็ดด้ากลั่นแกล้งเอเดรียและบังคับให้เอเดรียทำงานมากขึ้น ใช่ไหม?"
"ใช่"
"แล้วเอ็ดด้าทำอย่างนั้นได้ยังไง? เธอมอบงานทั้งหมดของตัวเองให้เอเดรีย แล้วระหว่างที่เอเดรียกำลังทำงานนั้นอยู่ เอ็ดด้าทำอะไรอยู่?"
"หืม?"
"เธอเข้าไปในห้องของอัลลูร่าและ 'คุย' กับเธอ แต่จากสิ่งที่ฉันรู้ เอ็ดด้ากับอัลลูร่าไม่ได้สนิทกันมาก่อนเลย
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่อัลลูร่าแสดงความสนใจใน 'สาวใช้' บางคน แต่ความ 'สนใจ' นี้ยาวนานกว่าปกติมาก
โดยปกติแล้ว อัลลูร่าจะไม่พูดคุยกับใครเกิน 2 วัน แต่ครั้งนี้เธอกับเอ็ดด้ากลับพูดคุยกันถึง 7 วัน นี่ไม่ใช่เรื่องปกติเลย"
"และแล้วทันใดนั้น เอ็ดด้าก็หายตัวไป"
ขณะที่เธอพูด เคลตันก็เริ่มคิดตาม
มีบางอย่างผิดปกติจริงๆ
นุกซ์ที่ได้ยินทุกอย่างถึงกับเลิกคิ้วขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
นี่มันเรื่องอะไรกัน...
ทำไมถึงมีคนสงสัยในตัวอัลลูร่า...
ชื่อของเธอไปเกี่ยวข้องได้ยังไง...
และทำไมสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้พูดถึงฟังดูมีเหตุผลขนาดนี้...
ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่?
