บทที่ 584: หลินเฉินปะทะโดมิกรา

【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】

【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】

【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】

บทที่ 584: หลินเฉินปะทะโดมิกรา

ณ เถาแห่งกาลเวลา อันเป็นสมรภูมิรบพุ่งดุเดือดในอาณาจักรปีศาจทมิฬ...

ประตูมิติกาลเวลาพลันเปิดออก ณ มุมหนึ่งอันห่างไกลของดินแดนปีศาจ

มิร่าก้าวออกมาจากประตูนั้น พร้อมกับโทวะผู้บาดเจ็บสาหัสอยู่ในอ้อมแขน ร่างกายของทั้งคู่ทรุดโทรมอย่างเห็นได้ชัด ลมหายใจผ่าวร้อน

ทั้งสองถอนหายใจยาว ราวกับปลดปล่อยพันธนาการแห่งความตึงเครียด

ในที่สุดพวกเขาก็ปลอดภัย อย่างน้อยก็ในตอนนี้

แม้จะต้องหลบหนีมา แต่ลมหายใจแห่งชีวิตยังคงอยู่

ทว่าโทวะกลับดิ้นรนลุกขึ้นยืน ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธเคือง “มิร่า! ทำไมถึงหนีมา?!”

“ข้าต้องปกป้องเจ้า” มิร่ากล่าวเสียงเรียบ

“แต่นั่นทำให้ข้าเหมือนละทิ้งการต่อสู้นะ!” โทวะคำราม

“อย่างน้อยเจ้าก็ปลอดภัย” มิร่าเอ่ยเสียงแผ่ว

“เจ้าโง่… เอาเถอะ รีบไปปราสาทราชาปีศาจรายงานท่านเมจิคาบูร่าเรื่องที่เกิดขึ้นในเถาแห่งกาลเวลากันเถอะ!”

โทวะกำลังจะพามิร่ากลับไปหาเมจิคาบูร่า ทันใดนั้นออร่าทรงพลังของใครบางคนสองตนก็ปรากฏขึ้นขวางหน้าพวกเขาไว้

มิร่าและโทวะชะงัก หยุดนิ่งราวกับต้องมนตร์

“ท-ท่านเมจิคาบูร่า? ท่านซารามะ!” โทวะอุทานเสียงตะกุกตะกัก เหงื่อเย็นผุดพรายทั่วใบหน้า

เมจิคาบูร่าจ้องมองพวกเขาทั้งสองด้วยแววตาเย็นเยียบ “โทวะ ทำไมเจ้ากลับมา? เดมิกราอยู่ไหน?”

“ด-เดมิกรา…”

โทวะกลับรู้สึกหวาดหวั่นจนพูดไม่ออก

อย่างไรก็ตาม มิร่าไม่ได้หวั่นไหว ตอบกลับอย่างใจเย็นว่า “ท่านเมจิคาบูร่า กองทัพดินแดนปีศาจกำลังประสบปัญหาใหญ่ สายตรวจกาลเวลา หลินเฉิน แข็งแกร่งเกินกว่าที่เราคาดการณ์ไว้มาก ทั้งพูทีนและเกรวีพ่ายแพ้ไปแล้ว ทั้งกองทัพหน้ากากแห่งความมืดและกองทัพดินแดนปีศาจก็แทบจะถูกกวาดล้างจนสิ้น”

“กวาดล้างสิ้น!”

เมจิคาบูร่าตกตะลึง “จำนวนเท่าใดกัน?”

“มีเพียงหลินเฉินที่ลงมือเพียงลำพัง!”

“อะไรนะ! ลำพังงั้นเหรอ?! แล้วเดมิกราเล่า อยู่ที่ไหน?”

“ตอนที่พวกเรากำลังล่าถอย เดมิกรา ยังไม่ได้ลงมือ... แต่ขณะนี้คงกำลังต่อสู้อยู่”

เมจิคาบูร่ากระแทกคทาลงพื้นอย่างแรง “เดมิกรา เจ้าคนโง่เขลา!”

เขาหันไปหาซารามะที่ยืนอยู่เคียงข้าง “ซารามะ ข้าเกรงว่าต้องรบกวนเจ้าอีกแล้ว!”

“ข้าต้องจัดการทุกอย่างด้วยตัวเองงั้นเหรอ เมจิคาบูร่า? แล้วเจ้ามีประโยชน์อะไรกัน?”

“แล้วเจ้าคิดจริง ๆ เหรอว่าเจ้าจะสามารถเอาชนะเซ็นโอได้ด้วยตัวคนเดียว?”

ซารามะพ่นลมหายใจออกทางจมูกอย่างแรง ก่อนสะบัดชายแขนเสื้อ “ก็ได้”

ว่าแล้ว ซารามะก็ก้าวเข้าไปในประตูมิติ ร่างของเขาเลือนหายไปอย่างเงียบเชียบ

“เอาล่ะ... โทวะ เกี่ยวกับเรื่องที่เจ้ากับมิร่าละทิ้งการต่อสู้... ข้าต้องการคำอธิบายจากเจ้าทั้งสอง!” เมจิคาบูร่ามองไปยังคนทั้งสอง ดวงตาคมกริบฉายแววความมืดมิด แผนการบางอย่างแล่นวาบผ่านแววตานั้นเพียงเสี้ยววินาที

เมจิคาบูร่ามั่นใจว่าซารามะจะสามารถนำดราก้อนบอลมืดกลับมาได้อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ยังคงเป็นปริศนาที่ไม่อาจล่วงรู้...

เพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับทุกสถานการณ์ เมจิคาบูร่าจึงตัดสินใจวางแผนเตรียมการบางอย่างเอาไว้

ณ เถาแห่งกาลเวลา แสงสว่างเจิดจ้าค่อย ๆ เลือนหายไป

เมื่อทุกสายตาสามารถมองเห็นได้อีกครั้ง พวกเขาต่างก็หันไปมองหลินเฉินและเดมิกราด้วยความใคร่รู้ ใครจะเป็นผู้ที่ได้รับชัยชนะในครั้งนี้

แล้วภาพที่ปรากฏแก่สายตาทุกคู่ก็คือสีหน้าตื่นตะลึงของเดมิกรา และร่างของยักษ์นักรบเทวะที่กำลังสลายผุพังไปต่อหน้าต่อตา

เดมิกราสำรอกโลหิตสีชาดออกมา

ยักษ์นักรบเทวะอันถือกำเนิดขึ้นจากพลังแห่งกฎของเขา บัดนี้กลับถูกทำลายลงสิ้น ส่งผลสะท้อนกลับสู่ตัวเขาอย่างรุนแรง

“เจ้ากล้าทำลายยักษ์นักรบเทวะของข้า! เจ้าต้องตาย หลินเฉิน! แต่อย่าคิดว่าพลังของข้ามีเพียงพลังแห่งกฎ!”

สิ้นเสียงคำราม เดมิกราเหวี่ยงคทาลงกับพื้นอย่างแรง

เดมิกรา กำหมัดแน่น ออร่าแห่งความน่าเกรงขามแผ่ซ่านออกมาจากร่าง

ปรากฏว่านอกจากพลังแห่งกฎแล้ว ระดับพลังของเดมิกราเทียบเท่ากับหลินเฉิน

ขณะที่คนทั้งคู่เตรียมปะทะกันอย่างดุเดือด ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่พวกเขา ราวกับต้องมนตร์สะกด ไม่มีใครสังเกตเห็นเงาร่างหนึ่งที่ปรากฏขึ้นด้านหลังโครโนอาและคนอื่น ๆ

“อ๊า!”

เสียงร้องอันกะทันหันดังขึ้น ดึงความสนใจของทุกคนให้หันขวับไปยังต้นเสียง

หลินเฉินหันไปเห็นเทพเจ้ามังกรซารามะปรากฏกายอยู่ด้านหลังโครโนอาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย มือใหญ่กร้านของมันบีบคอหญิงสาวไว้แน่น แม้จะดิ้นรนขัดขืนเพียงใด โครโนอาก็ไม่อาจหลุดพ้นจากพันธนาการแห่งความตายนั้นได้

ภาพอันน่าสะพรึงเบื้องหน้าทำให้หลินเฉินถึงกับนิ่งอึ้ง หัวใจกระตุกวูบด้วยความตกใจ

เทพเจ้ามังกรซารามะ?

มันปรากฏตัวในเถาแห่งกาลเวลาได้เช่นไร?

หากแม้แต่หลินเฉินยังตกตะลึงถึงเพียงนี้ คนอื่น ๆ คงไม่ต้องเอ่ยถึง

แม้โกคูและเบจิต้าจะไม่เคยพบเจอซารามะมาก่อน แต่พวกเขากลับสัมผัสได้ถึงพลังอัมหิตที่เหนือล้ำเดมิกราอย่างเห็นได้ชัด ทำให้ทั้งคู่เกิดความลังเลที่จะเข้าต่อสู้

“เดมิกรา ข้าได้ยินมาว่าเจ้าคือผู้แข็งแกร่งรองจากเมจิคาบูร่าในดินแดนปีศาจ แต่นี่หรือคือทั้งหมดที่เจ้ามี?” ซารามะเย้ยหยันเดมิกราด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก ดวงตาคมกริบราวกับน้ำแข็ง

เดมิกราตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาไม่แพ้กัน “ซารามะ? เจ้ามาที่นี่ทำไม?”

“ก็มาจัดการกับเรื่องวุ่นวายที่เจ้าก่อไว้น่ะสิ หากเจ้ามีความสามารถมากกว่านี้ ข้าก็คงไม่จำเป็นต้องลงมือเอง!”

ซารามะกำหมัดแน่นขึ้น โครโนอาในอุ้งมือร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด

แต่เพราะลำคอถูกบีบแน่น เสียงร้องของเธอกลายเป็นเสียงแหบพร่าแผ่วเบาแทบไม่ได้ยิน

“โครโนอา!”

โกฮังค์ตะโกนก้องพลางพุ่งตัวเข้าไปช่วยเหลือเธอ

แต่ทว่าดวงตาของซารามะกลับวาบขึ้น พลังงานที่มองไม่เห็นปะทะเข้ากับร่างของโกฮังค์อย่างรุนแรงจนเขากระเด็นออกไปกลางอากาศ ร่างกายแยกออกเป็นโกฮังและทรังคซ์ในชั่วพริบตา

“โกฮัง!”

“ทรังคซ์!”

เมื่อเห็นภาพนั้น ทุกคนต่างก็คิดจะเข้าไปช่วยเหลือ

แต่ซารามะกลับดึงโครโนอาขึ้นมาบังไว้ด้านหน้า ราวกับโล่ห์มนุษย์

“อย่าขยับ! ไม่งั้นข้าจะฆ่าหล่อนซะ!”

ทุกคนหยุดชะงัก หวั่นเกรงต่อชะตากรรมของโครโนอา

ซารามะแสยะยิ้มอย่างผู้มีชัย “อย่าบุ่มบ่ามนักเลย ข้ามีข้อเรียกร้องเพียงข้อเดียวเท่านั้น มอบดราก้อนบอลมืดมาให้ แล้ววันนี้จะไม่มีใครต้องเสียเลือดเนื้อ”

“เทพเจ้ามังกรซารามะ! แกนี่ใช้วิธีสกปรกแบบนี้เชียวรึ!?” โกคูตวาดลั่นด้วยโทสะที่คุกรุ่น

ซารามะไม่สนใจเขา ปากยังคงเอื้อนเอ่ยต่อไป “บอกมา ดราก้อนบอลอยู่ที่ไหน! ข้าค้น 'เถาแห่งกาลเวลา' แล้วแต่ไม่พบ มันต้องอยู่กับพวกเจ้าคนใดคนหนึ่งแน่! ตอนนี้ข้าอารมณ์ดียังไม่อยากฆ่าใคร แต่ถ้าพวกเจ้าทำให้ข้าเสียเวลา ข้าจะเริ่มจากมันคนนี้ก่อน!”

มือหนาออกแรงบีบคอโครโนอาแน่นขึ้น ผิวเนื้อนวลใสนั้นเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ ราวจะขาดร่วงลงจากบ่าได้ทุกเมื่อ

สถานการณ์บีบให้ซารามะต้องเร่งมือ

ถึงแม้ 'เถาแห่งกาลเวลา' จะเป็นเขตต้องห้าม แม้แต่เซ็นโอและทูตสวรรค์สูงสุดแห่งห้วงกาลเวลายังไม่อาจล่วงล้ำ แต่โปโป้กลับเป็นข้อยกเว้นเพียงหนึ่งเดียว

การเผชิญหน้ากับโปโป้ครั้งก่อนยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำของซารามะ เขาตระหนักดีว่าก่อนที่พลังจะกลับคืนมาอย่างสมบูรณ์ ตนไม่อาจต่อกรกับอดีตผู้ติดตามนี้ได้

บัดนี้ซารามะเดินทางจากดินแดนปีศาจมายังเถาแห่งกาลเวลาแล้ว เขาเชื่อมั่นว่าโปโป้จะต้องติดตามร่องรอยของเขามาถึงที่นี่ในไม่ช้า และหากโปโป้มาถึงยังสถานที่แห่งนี้เมื่อใด การครอบครองดราก้อนบอลก็คงเป็นไปได้ยากยิ่ง ดังนั้นเขาจึงต้องเร่งค้นหาดราก้อนบอลให้พบโดยเร็ว

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_