บทที่ 56 วางกับดัก (2)
สิงอวี้เซิงพึมพำ “ช่างเถอะ ต้องโทษที่ตอนนั้นข้าไม่ได้คิดอย่างละเอียด เพียงแต่ไม่รู้ว่าคนผู้นั้นหลอกข้าให้เข้าไปด้วยเจตนาใด？” มู่ฉางถิงเองก็คิดไม่ออกเช่นกัน เป็นเวลาที่ทั้งสองเดินไปถึงโถงพอดี มู่ฉางถิงไม่สามารถเข้าไปได้ กล่าวว่า “ศิษย์น้อง เจ้าเข้าไปเถิด ข้าจะรอเจ้าที่ด้านนอก หากว่า...หากว่าผู้อาวุโส...