บทที่ 471 ศิษย์พี่ศิษย์น้องคือครอบครัวเดียวกัน!
ในตอนแรก เมื่อจักรพรรดิอมตะอีกฝ่ายถูกพลังแห่งความโกลาหลครอบคลุม เสียงคำรามด้วยความโกรธและเสียงตอบโต้ยังดังออกมา ไม่นานนัก เสียงเหล่านั้นกลับแปรเปลี่ยนเป็นเสียงร้องด้วยความหวาดกลัว และเสียงดิ้นรนที่แสนสิ้นหวัง จนกระทั่งในที่สุด เสียงร้องเหล่านั้นกลายเป็นเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดราวกับถูกทรมานอย่างหนักหน่วง แล้วทุกอย่างก็เงียบลง
