บทที่ 180: ได้รับหินศักดิ์สิทธิ์อีกครึ่ง (ฟรี)

ฐานมิวแทนท์-

พร้อมเสียงโซนิคบูมที่คุ้นเคย ร่างของรอร์ชาคลงจอดในฐาน

"ผู้อำนวยการ!"

"ผู้อำนวยการกลับมาแล้ว!"

"อิจฉาจัง ผู้อำนวยการบินได้ด้วย!"

เหล่ามิวแทนท์ที่กำลังเล่นหรือฝึกในลานได้ยินเสียงคุ้นเคยนี้ อดหันมามองไม่ได้ แต่ละคนรู้สึกอิจฉา

การบินคือการหลุดพ้นจากพันธนาการของโลก สิ่งนี้ทำให้ผู้คนใฝ่ฝันถึง

และว่ากันว่าผู้อำนวยการไม่เพียงบินได้ แต่ยังยิงเลเซอร์จากตาเหมือนสก็อต มีความเร็วถึงความเร็วเสียง และร่างกายแข็งแกร่งจนดาบปืนไม่อาจทำร้ายได้ เขาแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ

"ผู้อำนวยการ!"

"ผู้อำนวยการ!"

กลุ่มคนหนุ่มสาววิ่งมาทักทายรอร์ชาคอย่างตื่นเต้น

รอร์ชาคพยักหน้าตอบรับ

กรอบแกรบ!

กรอบแกรบ!

เสียงหนึ่งดึงความสนใจรอร์ชาค หลังทักทายทุกคน เขาเห็นว่าเป็นวินเซนต์ที่กำลังฝึก

วินเซนต์ควบคุม "เถาวัลย์" ให้เติบโต พันธนาการ และแผ่ขยาย เขายกรถขึ้นอย่างง่ายดาย

"ย๊ากกกก!"

จากนั้นวินเซนต์ตะโกน เถาวัลย์ที่ยกรถสั่นอย่างรุนแรง และรถถูกวินเซนต์โยนออกไป

แคร่ก แคร่ก แคร่ก!

วินเซนต์ควบคุมกิ่งก้านและเถาวัลย์จำนวนมากที่งอกออกมาจากตำแหน่งอื่นบนพื้นและรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว รถที่ถูกโยนขึ้นไปในอากาศถูกรับอย่างแม่นยำ และถูกวางลงบนพื้นอย่างนุ่มนวล

"วินเซนต์ นายทำได้!"

"นายทำได้แล้ว วินเซนต์!"

"สุดยอดไปเลย วินเซนต์!"

มีเสียงเชียร์ตื่นเต้นรอบๆ ทุกคนปรบมือให้วินเซนต์

วินเซนต์หอบหายใจ และใบหน้าก็แดงขึ้น

เขาไม่มีเวลาชื่นชมเสียงปรบมือของเพื่อน แต่มองรอร์ชาคด้วยความตื่นเต้นและอวดเล็กน้อย: "ผู้อำนวยการ ผมทำได้แล้ว!"

วินเซนต์เป็นคนเก่าแก่ในฐาน เขาเป็นมิวแทนท์คนแรกที่รอร์ชาครับมา

ก่อนหน้านี้ ความสามารถของเขายังอ่อนแอมาก แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนแปลงราวกับพลิกฝ่ามือ

"ใช่ นายทำได้แล้ว" :รอร์ชาคก็มีสีหน้าโล่งใจ และตบไหล่วินเซนต์: "เก่งมาก วินเซนต์!"

คำชมง่ายๆทำให้วินเซนต์รู้สึกเหมือนเหยียบเมฆ เขารู้สึกว่าทั้งตัวเบาและเต็มไปด้วยพลัง

แม้รอร์ชาคจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แต่วินเซนต์รู้ว่าเขากับรอร์ชาคต่างกันคนละระดับ

เขาเป็นแค่ดาวรุ่ง แต่อีกคนเป็นเทพระดับสูง!

"ฝึกทำต่อเถอะ ฉันต้องไปแล้ว"

หลังทักทายมิวแทนท์หนุ่มสาว รอร์ชาคกลับเข้าห้องประชุม

แฮงค์ เรเวน ค็อปปี้แคท และคนอื่นที่ออกไปตามหาชาวลอเรี่ยนกลับมาแล้ว

สมิธและหมายเลขหกก็อยู่ที่นั่น และในห้องมีคนเพิ่มอีกสองคน: คนหนึ่งตัวใหญ่อีกคนตัวเล็ก พวกเขาคือชาวลอเรี่ยนอีกสองคน

"ทีมรับ" เหล่านี้ได้รับเป้าหมายและกลับมาก่อนรอร์ชาค

ไม่ใช่ว่าความเร็วพวกเขาเร็วกว่ารอร์ชาค แต่ระยะทางของพวกเขาใกล้กว่ารอร์ชาคมาก

"ดูเหมือนปฏิบัติการราบรื่นดี" :รอร์ชาคก้าวเข้าห้องอย่างองอาจ

"ใช่ ราบรื่นมาก พวกเราไม่เจอชาวเมาก้าคนอื่นเลย" :เรเวนพยักหน้า แล้วมองรอร์ชาค: "ดูเหมือนปฏิบัติการของนายก็ราบรื่น"

"สมิธ หมายเลขหก พวกคุณไม่ต้องกังวลเรื่องชาวเมาก้าอีก ฉันกำจัดพวกเขาหมดแล้ว" :รอร์ชาคพยักหน้า แล้วมองสมิธและหมายเลขหก

"จริงเหรอ?" :ตาของสมิธและหมายเลขหกเป็นประกาย ทั้งประหลาดใจและดีใจ พวกเขาแทบไม่อยากเชื่อ: "นี่มันยอดเยี่ยมจริงๆ!"

แม้คำพูดแบบนี้จะฟังดูเกินจริงและแทบไม่น่าเชื่อ แต่สมิธและหมายเลขหกเห็นฝีมือรอร์ชาคมาแล้ว พวกเขาจึงรู้ว่ารอร์ชาคพูดความจริง

"อะไรนะ? ชาวเมาก้าถูกกำจัดหมด? นี่ นี่เป็นไปไม่ได้!" :และชายผมยาวข้างสมิธแสดงสีหน้าสงสัยโดยไม่รู้ตัว

"รอร์ชาค นี่คือเฮนรี่ ผู้พิทักษ์ของหมายเลขสี่ นี่คือหมายเลขสี่"

เห็นรอร์ชาคมอง สมิธรีบแนะนำตัวตนของเฮนรี่และหมายเลขสี่

"เฮนรี่ นี่คือคุณรอร์ชาคที่ฉันเล่าให้ฟัง คนที่รับพวกเราไว้และช่วยเหลือพวกเรา"

"คุณคือคุณรอร์ชาค" :หลังเฮนรี่รู้ตัวตนของรอร์ชาค เขารู้ทันทีว่าท่าทีเมื่อกี้รุนแรงเกินไป: "ขอบคุณที่ช่วยเหลือพวกเรา"

"คุณคือรอร์ชาค? คุณแข็งแกร่งอย่างที่สมิธและคนอื่นพูดจริงหรือเปล่า?" :เด็กชายอีกคนมองรอร์ชาคและถามเสียงดัง

เขาคือกุญแจอีกคนของชาวลอเรี่ยน หมายเลขสี่

ระหว่างทาง สมิธและหมายเลขหกเล่า "ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่" ของรอร์ชาคให้ฟัง และเฮนรี่กับหมายเลขสี่ก็ตื่นเต้น ราวกับฟังเรื่องเล่าในตำนาน

ฆ่าชาวเมาก้าหลายสิบคนในพริบตา ทำร้ายเดอะดีโวเรอร์ และถูกปืนพลังงานของชาวเมาก้ายิงโดยไม่บาดเจ็บ

"หมายเลขสี่!" :เฮนรี่ขมวดคิ้วและพูดเสียงดุ

ไม่ว่าสมิธและหมายเลขหกจะพูดเกินจริงหรือไม่ การที่คนตรงหน้าช่วยพวกเขาหาพวกพ้องเป็นความจริงที่โต้แย้งไม่ได้ พวกเขาล้วนเป็นผู้มีพระคุณ

แม้หมายเลขสี่จะแก่กว่ารอร์ชาค แต่ในสายตารอร์ชาค เขาเป็นแค่เด็กซน

รอร์ชาคไม่สนใจหมายเลขสี่และมองสมิธ: "เล่าเรื่องหินศักดิ์สิทธิ์ให้พวกเขาฟังหรือยัง?"

"สมิธเล่าให้ผมฟังแล้ว" :เฮนรี่พูดก่อน แล้วเขาหยิบกล่องเหล็กออกมาจากกระเป๋าเดินทาง

"สิ่งที่คุณต้องการคือหินศักดิ์สิทธิ์ใช่ไหม? นี่ไงครับ" :ขณะพูด เฮนรี่ส่งหินศักดิ์สิทธิ์ให้รอร์ชาค

"เฮนรี่..." :หมายเลขสี่แสดงสีหน้ากังวล

"ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไร" :เฮนรี่ขัดหมายเลขสี่ทันที

ตามที่สมิธพูด จุดประสงค์ดั้งเดิมของหินศักดิ์สิทธิ์คือหาสมาชิกเผ่าคนอื่น และตอนนี้รอร์ชาคช่วยพวกเขาทำเรื่องนี้แล้ว การส่งมอบหินศักดิ์สิทธิ์จึงไม่ใช่เรื่องใหญ่

สิ่งสำคัญที่สุดคือเฮนรี่ไม่ได้ไร้เดียงสาเหมือนหมายเลขสี่

เขารู้ว่า ณ จุดนี้ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น…

FB Page: Rubybibi นิยายแปล [ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ อัพเดททุกวัน อ่านตอนใหม่ก่อนใคร จิ้มที่นี่เลยค่ะ]