บทที่ 177: สายลมแห่งความเปลี่ยนแปลง
บทที่ 177: สายลมแห่งความเปลี่ยนแปลง สายลมเย็นยะเยือกพัดผ่าน เฉินโส่วอี้รู้สึกขนลุกไปทั้งตัว “ช่างหนาวเสียจริง” แม้ว่าเฉินโส่วอี้จะมีร่างกายที่แข็งแกร่งเกินกว่ามนุษย์ทั่วไป แต่ใครก็ตามที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าในค่ำคืนอันหนาวเหน็บแบบนี้ ย่อมทนอยู่ได้ไม่นานมากนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากสูญเสียเลือดไปมา...