บทที่ 122 เอ๊ะ ข้ายังไม่ได้ไปหาเจ้าเลย แต่เจ้ากลับมาให้ถึงที่?
โครม! เสียงทุ้มหนึ่งดังขึ้น กลืนคำว่า 'แพ้' กลับเข้าท้องไปเสียสด ๆ! หยาวเหยี่ยวคังจั้นงงงัน! เกิดอะไรขึ้น? อะไรมาฟาดข้าทีหนึ่ง!? ก้มหน้าลงมอง ก็เห็นเสี่ยวลู่กำลังถือไม้เท้าด้วยท่าทางโกรธจัด จ้องเขาไม่วางตา สายตานั้นดุร้ายยิ่งกว่าโดนแย่งของเล่นเสียอีก เต็มไปด้วยสังหาร! ไม่รู้ทำไม เขาถึงกับกลืนน้ำลายโ...
