ตอนที่ 85

ตอนที่ 85

ตามทฤษฎีแพทย์แผนจีน สิวเกิดจากความชื้นในร่างกาย หากขับความชื้นออกไปไม่ได้ก็จะสะสมกลายเป็นสิว

วิธีการฝังเข็มของหลี่เหิงคือการกระตุ้นให้ร่างกายแข็งแรงขึ้น การฝังเข็มแบบนี้จะเพิ่มพลังหยาง ขับความชื้นออกจากร่างกาย พอความชื้นหมดสิวก็หาย จากนั้นจึงใช้ยารักษาอาการควบคู่ไปด้วย ไม่กี่วันก็เห็นผล เดือนเดียวก็หาย

แพทย์แผนจีนระดับ 4 ทำให้หลี่เหิงเข้าใจหลักการแพทย์อย่างลึกซึ้ง วินิจฉัยโรคได้ง่ายขึ้น จุดฝังเข็มของการฝังเข็มเก้าหยางปรากฏขึ้นในใจของหลี่เหิง หลี่เหิงบิดเข็มเงินแล้วแทงลงบนจุดกวนหยวนใต้สะดือสามนิ้ว จากนั้นก็หยิบเข็มเล่มใหม่แทงลงบนจุดชี่ไห่... ภายในสามวินาที หลี่เหิงก็ฝังเข็มเก้าเล่มลงบนจุดฝังเข็มเก้าจุด

เข็มทั้งเก้าถูกฝังลง เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ มีเหงื่อผุดขึ้นมาบนหน้าผากของเด็กหนุ่ม เหงื่อออกมากขึ้นมากขึ้น ไม่นานก็ชุ่มไปหมด

"ผม... อยากเข้าห้องน้ำครับ..." เด็กหนุ่มพูดอย่างลังเล หน้าแดง

"ไปเลยครับ" หลี่เหิงยิ้ม

"ขอบคุณครับ" เด็กหนุ่มรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ

หลี่เหิงสะบัดนิ้ว ถอนเข็มทั้งเก้าออกอย่างรวดเร็ว

ทุกคนมองเด็กหนุ่มที่วิ่งไปเข้าห้องน้ำด้วยความตกใจ บางคนตาไวสังเกตเห็นว่าหลี่เหิงฝังเข็มแปลกๆ พวกเขาเห็นกับตาว่าฝีมือของหลี่เหิงพัฒนาขึ้น แค่วันเดียว ฝีมือก็ก้าวกระโดด แต่คนส่วนใหญ่ก็แค่คิดว่าหลี่เหิงกำลังโชว์พาว หนึ่งในสิบของประชากรเป็นสิว แต่เป็นหนักขนาดเด็กหนุ่มคนนี้หาได้ยาก ทุกคนมองหลี่เหิงแล้วก็มองไปที่ห้องน้ำ ถ้าสิวของเด็กคนนั้นหาย สิวของพวกเขาก็ต้องหายด้วยสิ? พอคิดได้แบบนั้น ทุกคนก็ตื่นเต้นนั่งไม่ติด

นอกจอ ในลานบ้านหลังหนึ่งกลางเมืองหลวง ลัวจื้อหมิง ประธานสมาคมแพทย์แผนจีน และตงฟางเซิง ประธานสมาคมไทเก็ก กำลังดูไลฟ์สด

"ฝีมือแพทย์ของเขาเหมือนจะเก่งขึ้นนะ" ตงฟางเซิงพูด

ตงฟางเซิงพอมีความรู้แพทย์แผนจีนอยู่บ้าง เขาดูออกว่าหลี่เหิงเก่งขึ้น แต่รายละเอียดย่อยเขาดูไม่ออก

"นายว่าเขาจะรักษาสิวหายไหม?" ลัวจื้อหมิงถาม

ตงฟางเซิงส่ายหัว "ไม่รู้สิ แต่ฉันอยากให้เขารักษาหายจัง จะได้ไปขอคำชี้แนะเรื่องไทเก็ก"

"ฉันก็อยากให้เขาหายเหมือนกัน จะได้ไปขอเรียนวิชาแพทย์" ลัวจื้อหมิงพูด

"แกนี่ชอบแย่งจริงๆ" ตงฟางเซิงพูด

"ฮ่าๆๆ ก็คนมันอยากเก่ง" ลัวจื้อหมิงหัวเราะ

ทั้งคู่มองหน้าจออย่างใจจดใจจ่อ

ในคลินิกแพทย์แผนจีนเซี่ยเซี่ย

เด็กหนุ่มที่ไปเข้าห้องน้ำกลับมาแล้ว

แต่พอ กลับมานั่งที่เดิม ทุกคนก็มองเขาด้วยสายตาแปลกๆ

เมื่อกี้ฉันไปเข้าห้องน้ำตั้งสิบนาที

เด็กหนุ่มพอจะรู้ว่าทุกคนมองเขาทำไม เขาก็ทำตัวไม่ถูก เข้าห้องน้ำทีเหมือนเปิดประตูระบายน้ำ หยุดไม่ได้

"เป็นไงบ้าง?" หลี่เหิงยิ้มถาม

"ผมรู้สึกโล่งสบายตัว เหมือนมีอะไรบางอย่างถูกขับออกมา" เด็กหนุ่มรู้สึกตัวว่าร่างกายเบาสบาย

"รู้สึกว่าหัวโล่ง เบา เหมือนขนนกไหม?" หลี่เหิงยิ้มถาม

เด็กหนุ่มพยักหน้า "ใช่ครับ ผมรู้สึกสบายตัว เหมือนยกภูเขาออกจากอก" เด็กหนุ่มพูดอย่างตื่นเต้น

เขาชอบความรู้สึกแบบนี้มาก เมื่อก่อนเขามักจะรู้สึกอึดอัด มึนหัว

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิม สมองปลอดโปร่ง ร่างกายเบาสบาย

"คุณมีความชื้นในร่างกายเยอะ ผมใช้การฝังเข็มเก้าหยางกระตุ้นพลังหยาง ขับความชื้นออกไป แต่ถ้าอยากรักษาสิวให้หายขาด ก็ต้องดูแลเรื่องอาหารการกินและการนอนด้วย เดี๋ยวผมจะจัดยาบำรุงม้ามให้กลับไปกินนะครับ เดือนเดียวก็หาย" หลี่เหิงพยักหน้า อธิบาย

หลี่เหิงหยิบปากกาขึ้นมา เขียนใบสั่งยา นี่คือยาที่เขาคิดค้นขึ้นเฉพาะสำหรับเด็กหนุ่มคนนี้

ได้ผลกับเด็กหนุ่มคนนี้เท่านั้น ถึงคนอื่นจะมีอาการเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ผล

แพทย์แผนจีนต่างจากแพทย์ตะวันตก ที่เน้นการรักษาแบบเฉพาะบุคคล

ในฐานะแพทย์ระดับ 4 หลี่เหิงสามารถวิเคราะห์ได้ละเอียดและรักษาได้ตรงจุด

เด็กหนุ่มกล่าวขอบคุณ

"คนต่อไปครับ!" หลี่เหิงตะโกน

ฟ้าเริ่มมืดแล้ว คนไข้ที่ต่อแถวอยู่เริ่มน้อยลง แต่ก็มีคนไข้กลุ่มใหม่เข้ามา

คนไข้กลุ่มแรกส่วนใหญ่แค่ป่วยเล็กๆ น้อยๆ ร่างกายไม่แข็งแรง

คนไข้กลุ่มนี้มักจะมีปัญหาสุขภาพจากการกิน การใช้ชีวิต รักษาง่าย แค่ฝังเข็มครั้งเดียว อาการก็ดีขึ้น 80-90% กินยาสักอาทิตย์ก็หาย

แต่พอหลี่เหิงมีชื่อเสียง คนไข้หนักๆ ก็เริ่มมาหา

โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยซ่าง แผนก ICU

ชายวัยกลางคนวัย 40 ปี เห็นแม่นอนอาเจียนอยู่บนพื้น ก็ร้องไห้ออกมา

"แม่! พวกเราไม่ไหวแล้ว กลับบ้านกันเถอะ" เขารีบเข้าไปจับมือแม่ที่ผอมแห้ง พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

หญิงชราหันหน้ามามองเขาด้วยแววตาว่างเปล่า "นายเป็นใคร?"

คำพูดที่ว่า 'นายเป็นใคร' ทำลายกำแพงในใจของฉีเจี้ยนทันที

น้ำตาไหลอาบแก้ม ไหลเข้าปาก รสชาติเค็มๆ ปนขม

"ถึงเวลาฉีดยาแล้วค่ะ" พยาบาลเข็นรถเข้ามา มองสองแม่ลูกด้วยความสงสาร

ฉีเจี้ยนเห็นพยาบาลก็รีบเช็ดน้ำตา ฝืนยิ้ม "ครับ เชิญเลยครับ"

ฉีเจี้ยนจับมือแม่ พาแม่ไปที่เตียงคนไข้

พยาบาลเตรียมฉีดยาให้หญิงชรา

โครม! ประตูถูกเปิดออกอย่างแรง

ชายหนุ่มวัย 20 กว่าวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา

"พ่อ! ยายรอดแล้ว!"