ตอนที่ 184 คนผูกต้องเป็นคนแก้
ถึงแม้ว่าเหล่าหลี่จะไม่ค่อยเข้าใจที่เจียงเย่พูด แต่เขาก็เข้าใจ
ลูกชายของเขาทำเรื่องอย่างว่ากับแฟน และทำในศาลเจ้าพ่อหลักเมือง
พอคิดได้แบบนั้น ตาของเหล่าหลี่ก็เบิกกว้าง
"ไอ้ลูกโง่ แกทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง! ต่อให้ศาลเจ้าพ่อหลักเมืองจะทรุดโทรมแค่ไหน แกก็ไม่ควรไปทำเรื่องแบบนั้น! มีเทพเจ้าอยู่บนหัว แกกำลังทำบาป!”
เหล่าหลี่เข้าใจแล้ว ด่าลูกชายเสร็จ เขาก็รีบขอความช่วยเหลือจากเจียงเย่
"ผู้ดำเนินรายการ เด็กยังเล็ก ไม่รู้เรื่องพวกนี้ ช่วยผมด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะทำผิด แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ใช่แค่ผม แม่ของผมก็รับไม่ได้!”
เหล่าหลี่เกือบจะคุกเข่าขอร้องเจียงเย่ เจียงเย่มองดูแล้วก็ถามลูกชายของเหล่าหลี่ "รู้ไหมว่าทำผิดตรงไหน?”
"เจ้าพ่อหลักเมืองไม่ใช่เทพเจ้าเหรอครับ? แต่คนที่ตามหลอกหลอนผมเป็นผู้หญิง เป็นผี!”
ลูกชายของเหล่าหลี่พูด เจียงเย่ยิ้มเยาะ "ผมทำเรื่องแบบนี้มามากมาย นี่เป็นครั้งแรกที่เกิดเรื่องแบบนี้ อ้อ.. ไม่สิ คุณเป็นคนที่ 2 หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เหล่าหลี่ ไปไหว้เจ้าพ่อหลักเมืองด้วยมาตรฐานสูงสุด ถ้าท่านไม่ให้อภัย ก็เป็นเรื่องของท่าน"
สีหน้าของเหล่าหลี่ซีดลง "ผู้ดำเนินรายการ บนโลกนี้มีเทพเจ้าจริงๆ เหรอ?"
"ถ้าเชื่อ ก็มี ถ้าไม่เชื่อ ก็ไม่มี แต่..ผมจะไม่รุกรานใคร ถ้าไม่มีใครมารุกรานผม ใจต้องกล้าแค่ไหนถึงทำเรื่องแบบนั้นในศาลเจ้า?”
"ผมจะไปเดี๋ยวนี้ ทำธุระเสร็จก็จะไปศาลเจ้าพ่อหลักเมือง!” เหล่าหลี่ไม่อยากพูดอะไรแล้ว อยากจะแก้ปัญหาให้เร็วที่สุด
ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดก็ประหลาดใจ "ผู้ดำเนินรายการ เจ้าพ่อหลักเมือง.. โกรธเหรอ?”
"ไม่ใช่เหรอ? พอไปถึงศาลเจ้าพ่อหลักเมือง พวกเขาก็จะรู้เอง แต่ไม่ว่ายังไง ก็ไม่มีใครทำแบบที่ลูกชายของเหล่าหลี่ทำ แม้แต่คนธรรมดาก็ยังระวัง แล้วนับประสาอะไรกับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์?”
ทุกคนเห็นด้วยกับคำพูดของเจียงเย่ ได้แต่ถอนหายใจว่าลูกชายของเหล่าหลี่กับแฟนเหลวไหลเกินไป
แต่ตอนนี้ มีคนถามว่า "ผู้ดำเนินรายการ เจ้าพ่อหลักเมืองเป็นเทพเจ้าที่ผู้คนกราบไหว้ ถ้าท่านไม่ให้เกียรติคุณละ?”
"ผมไม่ได้ขอให้ท่านให้เกียรติผม ใครผูกกระดิ่งก็ต้องเป็นคนแก้กระดิ่ง พวกเขาต้องรับผิดชอบกับความผิดที่พวกเขาก่อ พวกเขาโตแล้ว อีกไม่นานก็จะเข้ามหาวิทยาลัย นี่คือความผิดของพวกเขา ก็แค่ยอมรับ”
"ผู้ดำเนินรายการ คุณเข้าใจที่พวกเราหมายถึง พวกเราแค่อยากรู้ว่าเจ้าพ่อหลักเมืองจะมีปฏิกิริยายังไงตอนที่เห็นคุณ?”
เจียงเย่คิดอยู่ครู่หนึ่ง "งั้นตอนที่ผมไปที่นั่น ผมปิดวิดีโอของเหล่าหลี่ชั่วคราว ดีไหม?”
"ไม่ได้ ห้ามปิด นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเรามีโอกาสเห็น ถ้าคุณทำลายความคาดหวังของพวกเรา พวกเราจะร้องไห้!”
เจียงเย่ยิ้ม เหล่าหลี่ก็เตรียมทุกอย่างตามที่เขาบอก
แต่ลูกชายของเหล่าหลี่ที่กำลังโทรหาแฟนดันเจอปัญหา เขากลับมาพร้อมกับมือถือ "ผม.. ติดต่อเธอไม่ได้ ไม่มีใครรับสาย!”
"งั้น..คุณรู้เบอร์ติดต่อครอบครัวของเธอไหม?"
"ผมจำเบอร์โทรพ่อของเธอได้ แต่มันแปลก เธอไม่เคยไม่พกมือถือติดตัว ช่วงนี้ ผมกลัว ผมก็เลยคุยกับเธอทุกวัน ทำไมเธอไม่รับสาย?”
เจียงเย่หรี่ตาลง "ติดต่อพ่อของเธอสิ”
ลูกชายของเหล่าหลี่โทรไปอีกเบอร์หนึ่ง ผู้ชายเสียงแหบรับสาย พอได้ยินคำถาม เขาก็พูดว่า "เธอ.. เธอจากไปแล้ว”
"ลุง เธอไปไหน?”
"เธอ..เธอตกบันไดที่บ้านเมื่อไม่กี่วันก่อน แล้ว..ก็ไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย" ผู้ชายวัยกลางคนพูดจบก็ร้องไห้
เจียงเย่ขมวดคิ้ว สีหน้าของทุกคนก็ไม่ดี
แฟนของลูกชายเหล่าหลี่ตายแล้ว!
"ถามว่าเกิดเรื่องเมื่อไหร่?”
ลูกชายของเหล่าหลี่ถาม ผู้ชายวัยกลางคนตอบ "ตอนเที่ยงของ 7 วันก่อน เธอถือมือถือลงบันได พอลงไป เธอก็พลาด.. กลิ้งลงบันได หัวกระแทกของแหลมคม”
ตอนนี้ เจียงเย่นึกถึงอะไรบางอย่าง เขาถามเหล่าหลี่ "เมื่อกี้คุณบอกว่าที่บ้านมีกลิ่นเหม็นเน่า ใช่ไหม?"
"ใช่ครับ มีมาตลอด แล้วก็..แรงขึ้นเรื่อยๆ" เหล่าหลี่ตอบ
เจียงเย่มองดูลูกชายของเหล่าหลี่ที่ทรุดลงไป พูดเสียงทุ้ม "พาเขาไปที่ศาลเจ้าพ่อหลักเมือง ผมจะถามให้รู้เรื่อง!”
เหล่าหลี่ไม่สนใจว่าลูกชายจะเสียใจหรือเปล่า เขาก็เก็บของแล้วไปที่ศาลเจ้าพ่อหลักเมือง
วิ่งไปตลอดทาง เหล่าหลี่เหนื่อยหอบ แต่พอมาถึงหน้าศาลเจ้าพ่อหลักเมือง เขาก็เห็น..คนคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูศาลเจ้า
พอเห็นร่างนั้น เหล่าหลี่ที่กำลังวิ่งก็หยุดทันที
"ลุง...ลุงสาม!”
สีหน้าของเหล่าหลี่ซีดลง เจียงเย่พูด "นี่คือโอกาส เหล่าหลี่ เข้าไปเถอะ ลุงสามทำร้ายคุณไม่ได้”
เจียงเย่พูดจบ เหล่าหลี่ก็รวบรวมความกล้า พาลูกชายเดินไปข้างหน้า แต่พอเดินไปถึง ลุงสามก็ยกไม้เท้าขึ้น ตีที่หลังลูกชายของเหล่าหลี่
ลูกชายของเหล่าหลี่คุกเข่าลงทันที ลุงสามที่ตายไปแล้ว.. ดู.. เคร่งขรึมมาก
แต่พอหันกลับไปเห็นเจียงเย่ในมือถือของเหล่าหลี่ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป รีบโค้งคำนับ
ผู้ชมกว่า 6 แสนคนในห้องถ่ายทอดสดเห็นฉากนี้ ทุกคนจ้องมองโดยที่ไม่กะพริบตา
ก่อนที่ลุงสามจะโค้งคำนับ เสียงของเจียงเย่ก็ดังขึ้น "เป็นบุญของลุงนะครับ”
"...."
"ผมเห็นว่าลุง..ดื้อรั้น ตีแบบนี้.. เจ็บไหม?" เจียงเย่ยิ้มแล้วพูด
ลุงสามเหมือนกับว่าเข้าใจอะไรบางอย่าง ยิ้มเจ้าเล่ห์ "ไอ้เด็กสารเลวนี่ต้องโดนตี ถ้าไม่ตี มันก็ไม่รู้จักฟ้าสูงดินต่ำ!”
ลุงสามพูดจบ สีหน้าของเขาก็เย็นชา
ตอนนี้ เหล่าหลี่จะกล้าพูดอะไร? เขาได้แต่เตะก้นลูกชาย "ไอ้สารเลว คุกเข่าหน้าศาลเจ้าพ่อหลักเมือง แล้วดูว่าแกทำเรื่องดีอะไร!”
ลูกชายของเหล่าหลี่ร้องไห้ คุกเข่าหน้าศาลเจ้าพ่อหลักเมือง ลุงสามพูด "พอแล้ว ทำทุกอย่างแล้ว ต้องรู้สำนึกผิดแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นผลของการเนรคุณ ฉันลงโทษให้เขาคุกเข่าที่นี่ คิดทบทวนทั้งคืน แล้วค่อยมาไถ่บาป"
"ในเมื่อลุงสามพูดแบบนี้ ก็เอาแบบนี้แหละ แต่หนูน้อย เธอแอบเก่งนี่”
"ไม่กล้าครับ ให้เธอออกมาเดี๋ยวนี้"
ลุงสามพูดจบ ข้างหลังศาลเจ้าพ่อหลักเมืองก็มีเงาคนปรากฏขึ้น พอเห็นเงาคนนั้น ลูกชายของเหล่าหลี่ก็จำได้ว่าเป็นใคร