คนอื่นเพิ่มระดับ ส่วนข้าบำเพ็ญเซียน ตอนที่ 002 รากวิญญาณ

คนอื่นเพิ่มระดับ ส่วนข้าบำเพ็ญเซียน ตอนที่ 002 รากวิญญาณ

เมื่อเห็นเช่นนี้ ซูซิงก็ถึงกับพูดไม่ออก

ซูเหนียนอันเป็นน้องสาวของเขา ทั้งสองคนเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก ทำไมจู่ ๆ ถึงเสียชีวิตไปได้

ด้วยความสงสัย ซูซิงจึงอ่านต่อไป

[พ่อแม่ของคุณบอกกับคุณว่า ซูเหนียนอันเสียชีวิตในการลงดันเจี้ยนครั้งหนึ่ง]

[คุณเสียใจมาก ใช้ชีวิตอยู่กับการดื่มเหล้าเพื่อดับทุกข์และใช้ชีวิตอย่างเลื่อนลอย]

[เพื่อนที่ดีของคุณ หยูเอี๋ยนมาหาคุณ เขาเสียใจกับการจากไปของน้องสาวของคุณ]

[เขาปลอบโยนคุณ คุณจึงหลุดพ้นจากความเศร้าโศก]

[เขามอบเงินจำนวนมากให้คุณ คุณใช้เงินจำนวนนี้ลงทุนในร้านขายอุปกรณ์ของผู้ครอบครองอาชีพ]

[คุณทำกำไรได้อย่างรวดเร็ว กลายเป็นพ่อค้าขายอุปกรณ์มือสองที่มีชื่อเสียงในจิงตู]

[สามปีต่อมา มีข่าวร้ายมาเยือน เพื่อนที่ดีของคุณ หยูเอี๋ยนก็เสียชีวิต]

ซูซิงนิ่งเงียบไปเมื่อเห็นเช่นนี้

หยูเอี๋ยนเป็นเพื่อนร่วมห้องสมัยมหาวิทยาลัยของเขา และเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในมหาวิทยาลัย

ยิ่งไปกว่านั้น หยูเอี๋ยนยังเป็นผู้ครอบครองอาชีพลับ ถือเป็นอัจฉริยะฟ้าประทานของมหาวิทยาลัยอาชีพจิงตู ทำไมถึงได้เสียชีวิตลงเช่นนี้

[คุณเข้าร่วมพิธีศพของหยูเอี๋ยน]

[ในพิธีศพ คุณรู้ว่าหยูเอี๋ยนเสียชีวิตในดันเจี้ยนครั้งหนึ่ง]

[คุณได้ยินจากเพื่อนร่วมชั้นว่า เพื่อนร่วมชั้นที่เรียนในรุ่นเดียวกับคุณส่วนใหญ่เสียชีวิตในดันเจี้ยน]

[คุณตกใจมาก มันเป็นดันเจี้ยนแบบไหนกัน ที่ทำให้ผู้ครอบครองอาชีพที่แข็งแกร่งหลายร้อยคนต้องเสียชีวิต]

[แต่พวกเขาไม่ยอมเปิดเผย]

[ความรู้สึกถึงวิกฤตในใจของคุณปะทุขึ้นอย่างไม่เคยมีมาก่อน คุณตัดสินใจที่จะบำเพ็ญเพียรอย่างหนัก]

[คุณใช้เวลาหนึ่งปี เพิ่มระดับตบะจนถึงระดับหลอมกายขั้นเก้า]

[คุณยังคงบำเพ็ญเพียรต่อไป แต่ระดับตบะกลับไม่พัฒนา]

[ด้วยความจนใจ คุณจึงมุ่งเน้นไปที่ธุรกิจ]

[ทันใดนั้น ตลาดก็ผันผวน ราคายาฟื้นฟูพุ่งสูงขึ้น แต่อุปกรณ์ของคุณกลับไม่มีใครสนใจ]

[คุณล้มละลาย ตอนนี้คุณอายุสามสิบสองปีแล้ว ไม่เหลือความทะเยอทะยานเหมือนตอนยังเด็ก]

[คุณมีเงินสามสิบล้านเหรียญต้าเซี่ย จึงเตรียมตัวกลับบ้านเกิดเพื่อใช้ชีวิตอย่างสงบ]

[สี่ปีต่อมา คุณกลายเป็นเศรษฐีในหมู่บ้าน]

[แม่สื่อในหมู่บ้านเห็นว่าคุณยังโสด จึงคิดที่จะแนะนำหรูฮวาที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงให้กับคุณ]

[คุณมองดูใบหน้าของหรูฮวา ก่อนจะปฏิเสธอย่างสุภาพ]

[คุณคิดว่าชีวิตจะสงบสุขเช่นนี้ต่อไป]

[วันหนึ่ง ขณะที่คุณกำลังนั่งพักผ่อนอยู่ในสวน คุณเงยหน้าขึ้นก็เห็นสัตว์ร้ายขนาดมหึมาปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ปกคลุมไปทั่วทุกสารทิศ]

[ในช่วงเวลาสั้น ๆ คุณเห็นร่างสีทองหลายร่างบินขึ้นไปบนท้องฟ้า มุ่งหน้าไปยังสัตว์ร้าย]

[สัตว์ร้ายอ้าปาก กลืนประเทศต้าเซี่ยทั้งประเทศเข้าไปในปาก]

[คุณเสียชีวิต อายุสามสิบหกปี!]

[การจำลองครั้งนี้จบลงแล้ว!]

[รางวัลการจำลองครั้งแรกรับฟรี คุณสามารถเลือกรางวัลหนึ่งอย่างจากรางวัลต่อไปนี้: ผู้ครอบครองรากวิญญาณ (พรสวรรค์), ระดับหลอมกายขั้นเก้า (ระดับตบะ)]

เมื่อมองดูผลลัพธ์การจำลอง ซูซิงก็ครุ่นคิด

สิบห้าปีต่อมา สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งได้มาเยือนโลกแห่งความเป็นจริง กลืนประเทศต้าเซี่ยทั้งประเทศเข้าไปในปาก

สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ซูซิงไม่เคยได้ยินมาก่อน

เกรงว่าแม้แต่เผ่ามนุษย์ทั้งหมดในปัจจุบัน ก็ไม่มีผู้ครอบครองอาชีพคนใดสามารถต่อต้านได้

เมื่อคิดได้ดังนั้น ซูซิงก็หัวเราะอย่างขมขื่น

“หรือว่าสิบห้าปีต่อมาจะเป็นวันโลกาวินาศจริง ๆ ? เฮ้อ ไม่คิดเลยว่าเผ่ามนุษย์จะต่อสู้มานับพันปี สุดท้ายก็ถูกเผ่าอสูรทำลาย”

ซูซิงถอนหายใจ แต่ก็ส่ายหัวในเวลาต่อมา

“เรื่องสิบห้าปีต่อมา ใครจะไปรู้? ยังคงต้องให้ความสำคัญกับเรื่องตรงหน้าก่อน!”

ซูซิงมองไปที่รางวัลสองอย่างที่เขาสามารถเลือกได้ เขาเริ่มลังเล

พรสวรรค์ผู้ครอบครองรากวิญญาณ และตบะระดับหลอมกายขั้นเก้า เขาควรจะเลือกอะไรดี

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ซูซิงก็ตัดสินใจ

“ฉันเลือกรางวัลผู้ครอบครองรากวิญญาณ!”

ในขณะเดียวกัน ร่างกายของซูซิงก็เกิดการเปลี่ยนแปลงที่มองไม่เห็น ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขากลายเป็นคมชัดมากขึ้น

“หรือว่านี่คือความรู้สึกของการมีรากวิญญาณ?”

ทันใดนั้น ซูซิงก็รู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง เขาจึงแอบมองลงไปด้านล่าง

นี่?

ไม่คิดเลยว่าการมีรากวิญญาณที่พิเศษยิ่งนัก จะมีข้อดีเช่นนี้ด้วย

ซูซิงรู้สึกยินดีมาก

เหตุผลที่เขาเลือกรากวิญญาณ เป็นเพราะพรสวรรค์นี้ได้มาแบบสุ่ม และในใจเขาก็ยังคงมีความปรารถนาที่จะบำเพ็ญเซียน เขาจะปล่อยให้พรสวรรค์นี้หลุดมือไปได้อย่างไร

ส่วนตบะระดับหลอมกายขั้นเก้า ถึงแม้ว่ามันจะไม่เลวสำหรับซูซิงในตอนนี้ แต่ตราบใดที่เขายังคงจำลองในโปรแกรมจำลองชีวิต การที่จะฝึกฝนจนถึงระดับหลอมกายขั้นเก้าอีกครั้งไม่ใช่เรื่องยาก

หลังจากเลือกรางวัลแล้ว ซูซิงต้องการจำลองต่อไป แต่กลับได้รับการแจ้งเตือนจากระบบ

[ติ๊ง การจำลองครั้งนี้ใช้พลังงาน 200 หน่วย พลังงานในปัจจุบันเป็น 0 หน่วย เวลาในการจำลองกำลังคูลดาวน์ โปรดเติมพลังงาน และจำลองอีกครั้งในหนึ่งสัปดาห์]

ซูซิงถึงได้นึกขึ้นได้ว่าโปรแกรมจำลองชีวิตนี้จำเป็นต้องใช้พลังงานในการจำลองแต่ละครั้ง และยังมีคูลดาวน์หนึ่งสัปดาห์อีกด้วย

เรื่องคูลดาวน์นั้นไม่ใช่ปัญหา เพียงแค่รอหนึ่งสัปดาห์ก็พอแล้ว

แต่พลังงานนี้จะหาได้จากที่ไหน

[ติ๊ง โปรแกรมจำลองชีวิตนี้สามารถดูดซับสสารที่มีพลังงานทั้งหมด และแปลงเป็นพลังงานจำลองได้!]

ซูซิงรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินเช่นนี้ จากนั้นเขาก็หยิบอุปกรณ์สีขาวสิบกว่าชิ้นออกมาอย่างรวดเร็ว

“ดูดซับ!”

[ตรวจพบอุปกรณ์สีขาว มีดสั้นคมกริบ ดูดซับสำเร็จ ได้รับพลังงาน 5 หน่วย]

[ตรวจพบอุปกรณ์สีขาว ถุงมือของคุณหญิงน้อย ดูดซับสำเร็จ ได้รับพลังงาน 8 หน่วย]

[ตรวจพบอุปกรณ์สีขาว...]

[....]

[พลังงานที่เหลือของโปรแกรมจำลองชีวิต: 103 หน่วย]

ซูซิงมีสีหน้าไม่สู้ดีนักเมื่อได้รับการแจ้งเตือน

อุปกรณ์สีขาวสิบกว่าชิ้น ชิ้นที่มีพลังงานมากที่สุดให้พลังงาน 9 หน่วย ชิ้นที่มีพลังงานน้อยที่สุดให้พลังงานเพียง 2 หน่วย

แต่พลังงานของโปรแกรมจำลองชีวิตกลับเพิ่มขึ้นเป็นเพียง 103 หน่วย ห่างจาก 200 หน่วยเกือบครึ่ง

“บัดซบ อุปกรณ์สีขาวชิ้นหนึ่งอย่างน้อยก็ต้องมีมูลค่า 1,000 เหรียญต้าเซี่ย นี่มันใช้เงินไปหลายหมื่นเหรียญแล้วเหรอ?”

ซูซิงรู้สึกเสียดายเงิน แต่เขาก็หยิบอุปกรณ์อีกสิบกว่าชิ้นออกมา เติมพลังงานจนถึง 205 หน่วย

“เฮ้อ อุปกรณ์ที่ฉันสะสมมาสามปีเกือบจะใช้หมดแล้ว ถ้าเติมอีก คงต้องใช้เงินซื้อแล้ว”

ซูซิงถอนหายใจ โชคดีที่สามปีมานี้ เขามักจะลงดันเจี้ยนเพื่อล่าทองคำ และรับจ้างเพิ่มเลเวล จึงมีเงินเก็บอยู่หลายล้านเหรียญ

“ยังคงต้องซื้ออุปกรณ์สีขาวเพิ่ม แล้วเติมเป็นพลังงาน”

ซูซิงหยิบโทรศัพท์ออกมา ใช้เวลาหลายชั่วโมง

ซื้ออุปกรณ์สีขาวกว่าร้อยชิ้นบนแพลตฟอร์มการซื้อขายออนไลน์ของผู้ครอบครองอาชีพ และเติมเป็นพลังงานทั้งหมด

[พลังงานที่เหลือของโปรแกรมจำลองชีวิต: 713 หน่วย]

เมื่อมองดูพลังงานที่แสดงในโปรแกรมจำลองชีวิต ซูซิงก็รู้สึกพอใจ

“ต่อไปก็แค่รอหนึ่งสัปดาห์ก็พอแล้ว!”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

ในตอนนั้น ร่างอ้วนท้วนก็เดินเข้ามาในห้อง

“เฒ่าซู นอกห้องมีรุ่นน้องผู้หญิงปีหนึ่งหกคนรอนายอยู่... หนึ่งในนั้นหน้าตาน่ารักมาก! นายนี่ไม่เบาเลยนะ”

คนที่พูดคือหยูเอี๋ยน มีฉายาว่าเจ้าอ้วนหยู เป็นผู้ครอบครองอาชีพลับ จอมเวทเพลิงเผา!

ซูซิงรู้ว่ารุ่นน้องผู้หญิงเหล่านั้นมาหาเขาเพื่อรับจ้างเพิ่มเลเวล เขาจึงมองหยูอ้วนด้วยสายตาที่ซับซ้อน

“รู้แล้ว พวกเธอมารับจ้างให้ฉันพาลงดันเจี้ยนเพิ่มเลเวล! ฉันจะกลับมาตอนเย็น อย่าลืมเก็บข้าวไว้ให้ฉันด้วย!”

ซูซิงตบไหล่หยูอ้วน ก่อนจะเดินออกจากหอพัก

ที่หน้าประตูหอพัก ซูซิงเห็นรุ่นน้องผู้หญิงหกคนที่แต่งตัวสวยงาม

ซูซิงพูดขึ้นโดยตรง

“พวกเธอรู้กฎกันใช่ไหม! ลงดันเจี้ยนครั้งหนึ่ง คนละ 2,000 เหรียญ อุปกรณ์และไอเทมที่ได้รับทั้งหมดเป็นของฉัน!”

รุ่นน้องผู้หญิงหลายคนพยักหน้า มีเพียงรุ่นน้องผู้หญิงคนหนึ่งที่มีใบหน้าสวยงามและแต่งตัวเรียบร้อยที่ยังคงลังเลอยู่

ซูซิงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่กล่าว

“งั้นก็ตามฉันมา!”

ไม่นาน พวกเขาก็มาถึงดันเจี้ยนแห่งหนึ่งนอกเมือง ที่มีชื่อว่า “เนินสิบลี้”

ดันเจี้ยนแห่งนี้มีสัตว์อสูรชื่อ “ปีศาจหมูป่า” ปรากฏตัวอยู่เป็นประจำ

ระดับอยู่ระหว่างทองสัมฤทธิ์ระดับ 5 ถึง 10 ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับผู้ครอบครองอาชีพมือใหม่ แต่ความยากก็ไม่น้อย

แต่สำหรับซูซิงที่อยู่ในระดับหลอมกายขั้นหก มันก็เหมือนกับการฟันเด็กเล่น

หนึ่งชั่วโมงต่อมา รุ่นน้องผู้หญิงทุกคนเพิ่มเลเวลได้หนึ่งเลเวล

ซูซิงได้รับเงิน 10,000 เหรียญตามที่ตกลงกันไว้ จากนั้นเขาก็มองไปที่รุ่นน้องผู้หญิงที่ยังคงลังเล และไม่สามารถจ่ายเงินได้

“เอ่อ รุ่นพี่... ตอนนี้ฉันมีเงินไม่พอ ฉันสามารถ...”