บทที่ 57 กุญแจของปัญหา
บทที่ 57 กุญแจของปัญหา
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป เจิ้งต้าต่อเวลาโรงแรมไปอีกหนึ่งสัปดาห์
สองสัปดาห์ผ่านไป เจิ้งซือหยวนเริ่มคิดว่าพ่อของเขาควรพิจารณาซื้อบ้านแถวนี้สักหลัง เพราะการอยู่โรงแรมทุกวันมันลำบาก
ถ้าไม่ใช่เพราะฉินหวยย้ำกับเฉินฮุ่ยหงหลายครั้งว่าเจิ้งต้าและเจิ้งซือหยวนไม่ใช่เชฟขนมใหม่ของโรงอาหารหยุนจง เฉินฮุ่ยหงคงโทรหาน้องชายของเธอให้ยกเลิกประกาศรับสมัครงานไปแล้ว
ในครัว เจิ้งต้าและเจิ้งซือหยวนยังคงมึนงงกับหมั่นโถวดอกไม้หวายจีนที่เพิ่งนึ่งเสร็จ ขณะที่ฉินหวยด้านนอกกำลังพักผ่อน
พูดว่าพักผ่อนก็คงไม่ถูกนัก เพราะฉินหวยเองก็มีงานต้องทำ
ฝ่ายคณะกรรมการชุมชนได้กำหนดวันไปเยี่ยมหลัวจวินเรียบร้อยแล้ว มะรืนนี้
มีข่าวว่าที่ล่าช้าเพราะหมอฉวีติดงานไปต่างจังหวัดช่วงก่อนหน้านี้ หากไม่มีหมอฉวีและเฉินฮุ่ยหงคอยนำหน้า ทีมงานคณะกรรมการชุมชนก็ไม่กล้าเข้าไปพูดคุยกับหลัวจวินโดยตรง ส่งผลให้การเยี่ยมเยือนถูกเลื่อนซ้ำแล้วซ้ำอีก
คนชราเดี่ยวคนอื่นถูกเยี่ยมหมดแล้ว บทความในเพจประชาสัมพันธ์ก็เขียนเสร็จแล้ว แต่การเยี่ยมหลัวจวินยังต้องสร้างกำลังใจอยู่
“มะรืนนี้ตอนสิบโมงเช้า พี่หงฝากมาบอก ฉินหวย คุณควรเตรียมตัวให้พร้อม ทำซาลาเปา ขนม หมั่นโถว และชาชื่นใจแบบสดใหม่ไว้มากหน่อย ซื้อผลไม้สวยๆ เพิ่มอีกนิด ช่างภาพของคณะกรรมการชื่อพี่ลั่ว เขาจะถ่ายภาพ คุณช่วยจัดท่าเวลาส่งของเพื่อให้ได้ภาพดีๆ” โอวหยางกำชับ
ฉินหวยพยักหน้า แต่ไม่ได้ตั้งใจฟังมากนัก
ถ้าไม่ใช่เพราะโอวหยางมาหาเขาวันนี้ เขาคงลืมไปแล้วว่าตัวเองมีภารกิจเสริม
ถ้าจะบอกว่าช่วงก่อนหน้านี้การทำหมั่นโถวบัควีทเหมือนหลงทางในศาสตร์มืด ช่วงนี้การทำหมั่นโถวดอกไม้หวายจีนก็คงเหมือนฝึกวิชาปีศาจแล้วล้มเหลว จนใกล้จะละทิ้งนิกายไป
ฉินหวยเหลือบมองเจิ้งต้าและเจิ้งซือหยวนในครัว
อืม สองคนนี้ยังอยู่ในขั้นหลงทางในศาสตร์มืด
หมั่นโถวดอกไม้หวายจีนเพียงอย่างเดียวทำเอาเชฟขนมสามคนแทบเสียสติ ต้องยอมรับว่าสูตร S ระดับนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ
“เข้าใจแล้ว ฉันจะเตรียมให้มากหน่อย” ฉินหวยตอบ “มีเรื่องอยากถามคุณสักหน่อย”
โอวหยางทำท่าพร้อมรับฟัง
“พี่หงอยู่ๆ ก็มาหาแม่ของฉันเมื่อไม่กี่วันก่อน แล้วแนะนำโรงเรียนมัธยมเอกชนหลายแห่งให้ลั่วลั่ว ทั้งในมณฑลกวางตุ้งและที่นี่”
“อ้าว ลั่วลั่วไม่ได้มีทะเบียนบ้านในมณฑลกวางตุ้งเหรอ? เธอจะเข้าเรียนมัธยมที่นี่ได้เหรอ?” โอวหยางเปลี่ยนประเด็นทันที
“โรงเรียนนานาชาติ โรงเรียนที่แพงที่สุดค่าเทอมปีละหกแสน ถ้าไม่คิดเรื่องค่าใช้จ่าย ลั่วลั่วก็น่าจะเข้าได้” ฉินหวยตอบ
โอวหยางสูดหายใจแรง
ฉินหวย: …
คุณเป็นลูกคนรวยจะแสร้งทำเป็นคนจนทำไม ร้านของคุณเปิดปีเดียวก็พอให้ลั่วลั่วเรียนมัธยมสิบปี เรียนถึงมัธยมปลายปีสิบเลย
“พี่หงรู้ได้ไงว่าแม่ของฉันกำลังกังวลเรื่องโรงเรียนมัธยมของลั่วลั่ว คุณบอกเธอเหรอ?” ฉินหวยถาม
“ฉันไม่รู้นะ!” โอวหยางทำหน้าซื่อ “ฉันยังไม่รู้เรื่องนี้เลย ฉันเห็นลั่วลั่วมีความสุขทุกวัน กินได้เยอะ ฉันนึกว่าเธอสอบเข้าโรงเรียนมัธยมได้ดีเสียอีก”
“แล้วแม่ตัดสินใจหรือยัง ลั่วลั่วจะกลับไปเรียนมัธยมที่บ้านเกิด หรือจะเรียนโรงเรียนนานาชาติที่นี่?”
“แน่นอนว่ากลับไปเรียนที่บ้านเกิด” ฉินหวยตอบ “แม่ของฉันยังว่าค่าเทอมโรงเรียนเอกชนแพงมาก ไม่ต้องพูดถึงโรงเรียนนานาชาติเลย ค่าเทอมโรงเรียนนานาชาติปีเดียวก็พอให้ลั่วลั่วลงเรียนพิเศษจนล้น
“นอกจากนี้ แม่ของฉันเคยดูซีรีส์ ‘รักใสใสหัวใจสี่ดวง’ มากเกินไปตอนหนุ่มสาว เธอเลยคิดว่า ต่อให้รายได้จากโรงอาหารตอนนี้ดีอยู่ เธอกับพ่อกัดฟันเอาเงินเก็บมาให้ลั่วลั่วเรียนโรงเรียนนานาชาติ เด็กธรรมดาในครอบครัวแบบเราจะต้องถูกรังแกแน่นอน ลั่วลั่วแรงเยอะ ถ้าเธอโต้กลับจนซัดคู่กรณีบาดเจ็บ เราก็ต้องเสียเงินอีก
“ที่สำคัญที่สุดคือถ้าเรียนโรงเรียนนานาชาติแล้วต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ ซึ่งค่าใช้จ่ายยิ่งสูงขึ้น คุณก็รู้ว่าพ่อแม่ของฉันเป็นคนยังไง พวกเขามักคิดว่า…
โรงอาหารนี้เป็นทรัพย์สินที่พ่อแม่ของฉันทิ้งไว้ให้ เป็นทรัพย์สินของฉัน เงินสำหรับส่งลั่วลั่วเรียนควรมาจากพวกเขา”
โอวหยางจับประเด็นได้ทันที: “ปิดเทอมฤดูร้อนเหลืออีกครึ่งเดือนก็จะหมดแล้ว แบบนี้ลั่วลั่วต้องกลับไปเรียนทันทีที่เปิดเทอมสินะ”
“ไม่เพียงแค่ลั่วลั่วต้องกลับไป ตอนนั้นแม่ของฉันก็ต้องกลับไปด้วย ฉันได้คุยกับพี่หงแล้ว ให้เธอช่วยลงประกาศรับสมัครงาน เพื่อหาคนงานทั่วไปเพิ่มอีกสองสามคน”
“ไม่คุยกับคุณแล้ว ฉันต้องไปทำหมั่นโถว” ฉินหวยพูดพร้อมลุกขึ้นเดินไปที่ครัว
โอวหยางยังคงจมอยู่ในความเศร้าที่เพื่อนร่วมโต๊ะอาหารกำลังจะเปิดเทอม เขาเศร้าอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจไปสั่งน้ำมะนาวสดสองแก้ว
“เดี๋ยวก็ไม่ได้ดื่มแล้ว เฮ้อ”
ในครัว เจิ้งซือหยวนและเจิ้งต้ากำลังเริ่มรอบใหม่ของการทำหมั่นโถวดอกไม้หวายจีน
หลังจากล้างมือเสร็จ ฉินหวยเดินกลับไปยังโต๊ะทำอาหาร ตักน้ำผึ้งสองช้อนจากโถน้ำผึ้ง เมื่อเห็นว่าโถน้ำผึ้งใกล้หมดแล้ว ฉินหวยคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องติดต่อคุณยายติง เพื่อให้เธอช่วยญาตินำโถน้ำผึ้งคุณภาพดีมาเพิ่ม
น้ำผึ้งดอกไม้หวาย นี้มีคุณภาพดีจริงๆ
ฉินหวยใช้น้ำอุ่นละลายน้ำผึ้งให้เข้ากัน
ช่วงเวลานี้ ฉินหวยและพวกเจิ้งได้ลองวิจัยทุกสิ่งที่สามารถวิจัยได้ แม้แต่หลักการของการหมักด้วยน้ำผึ้ง ฉินหวยและเจิ้งซือหยวนก็ศึกษาอย่างละเอียด
น้ำผึ้งไม่มีความสามารถในการหมักด้วยตัวเอง เพราะมันขาดสารเคมีบางอย่างที่ยีสต์ต้องการ แต่สิ่งที่น่าสนใจคือน้ำผึ้งมีจุลินทรีย์บางชนิดที่สามารถเจริญเติบโตและขยายพันธุ์ได้ในน้ำผึ้ง และเมื่อมีเงื่อนไขที่เหมาะสม มันสามารถทำการหมักได้
ที่น่าสนใจกว่านั้นคือ จุลินทรีย์เหล่านี้จะใช้แป้งในแป้งโดว์เพื่อเจริญเติบโต ซึ่งจะยับยั้งการหมักของแป้งโดว์ ดังนั้นการใช้หมักแป้งด้วยน้ำผึ้งจึงยากมาก เพราะต้องการอุณหภูมิและความชื้นที่เข้มงวด รวมถึงการควบคุมปริมาณน้ำผึ้งอย่างแม่นยำ
อุณหภูมิต่ำเกินไป แป้งจะไม่หมัก อุณหภูมิสูงเกินไป แป้งจะหมักเกินไป เวลาหมักสั้นเกินไป แป้งจะแห้งและแข็ง เวลาหมักนานเกินไป บางครั้งก็อาจเกิดเรื่องไม่คาดคิด
ในบางแง่ การหมักด้วยน้ำผึ้งยากกว่าการตอบโจทย์ลูกค้าที่ต้องการสีดำหลากสีหรือสีขาวแบบมีประกายอีก
แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือ ภายใต้เงื่อนไขที่เข้มงวดเช่นนี้ การใช้น้ำผึ้งหมักสามารถสร้างขนมที่อร่อยมากได้
หมั่นโถวดอกไม้หวายจีนเป็นหนึ่งในนั้น
ในช่วงเวลาสองสัปดาห์ที่ทำให้สงสัยในชีวิต เจิ้งต้าไม่ได้สงสัยถึงความเป็นไปได้ของการหมักด้วยน้ำผึ้ง เขาได้ลองเปลี่ยนแป้ง ลองใช้แป้งขาวบริสุทธิ์ แป้งข้าวโพด และแป้งข้าวฟ่างในการทำหมั่นโถวดอกไม้หวายจีน ทุกแบบที่ทำออกมายังแย่กว่าสูตรที่ฉินหวยให้มา
สิ่งนี้ทำให้เจิ้งต้าและเจิ้งซือหยวนมั่นใจว่าสูตรที่ฉินหวยให้นั้นเป็นสูตรลับของครอบครัวอย่างแน่นอน
พวกเขาทำหมั่นโถวดอกไม้หวายจีนไม่ได้เรื่อง ไม่ใช่เพราะปัญหาของหมั่นโถวดอกไม้หวายจีน แต่เป็นปัญหาของตัวเองต่างหาก
ฉินหวยคนอยู่กับการคนส่วนผสมน้ำผึ้งในน้ำอุ่น ความคิดเริ่มเลื่อนไหลไปไกล
การหมักด้วยน้ำผึ้งช่างเหมือนคุณหนูจอมจุกจิกเหลือเกิน
อะไรๆ ก็ไม่ได้ไปหมด แม้แต่ความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ก็ยังยอมไม่ได้
ปัญหาน่ารำคาญนี้มันอยู่ตรงไหนกันแน่?
ฉินหวยมองน้ำผึ้งในมือ “อย่าบอกนะว่าคุณภาพของน้ำผึ้งดอกไม้หวาย ที่คุณยายติงให้มาดีเกินไปจนเป็นปัญหา?”
หรือแป้งต้องเป็นแป้งผสมบัควีท แล้วน้ำผึ้งก็ต้องเป็นน้ำผึ้งเกรดต่ำผสมกับน้ำผึ้งคุณภาพดี?
ฉินหวยคิดเองก็อดหัวเราะไม่ได้
น้ำผึ้งจะมีปัญหาอะไรได้…เดี๋ยวนะ ทำไมน้ำผึ้งจะมีปัญหาไม่ได้ล่ะ?
น้ำผึ้งดอกไม้หวายของคุณยายติงถูกผลิตโดยญาติของญาติที่ขายน้ำผึ้งโดยเฉพาะ น้ำผึ้งเหล่านี้เป็นน้ำผึ้งสุกที่ผ่านการตรวจสอบคุณภาพและพร้อมวางขาย
และน้ำผึ้งเหล่านี้ผ่านกระบวนการทำให้อุณหภูมิ 60 องศาเซลเซียสเพื่อทำให้น้ำผึ้งละลาย
ฉินหวยนิ่งอึ้ง
“ใช่สิ ทำไมเขาไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย?”
น้ำผึ้งเป็นน้ำผึ้งที่ผ่านการแปรรูปแล้ว!
ถ้าเขาอยากจะทำหมั่นโถวดอกไม้หวายจีนแบบต้นตำรับจริงๆ วัตถุดิบก็ต้องต้นตำรับที่สุดด้วย น้ำผึ้งที่เจียงเฉิงเต๋อใช้ในสมัยนั้นไม่มีทางเป็นน้ำผึ้งแปรรูปแน่นอน
น้ำผึ้งดอกไม้หวายที่เจียงเฉิงเต๋อใช้น่าจะเป็นน้ำผึ้งธรรมชาติที่สุกโดยธรรมชาติ ไม่ผ่านการแปรรูป ดูไม่สวยงามและไม่ได้กรองให้สะอาดมาก
ฉินหวยรีบหยิบมือถือออกมา
“ฮัลโหล คุณยายติง ผมเชฟฉินจากโรงอาหารหยุนจงครับ ใช่ครับ ใช่คนที่เคยซื้อน้ำผึ่งดอกเกาลัด ครั้งที่แล้ว”
“ใช่ครับ ผมจดเบอร์คุณยายไว้เผื่อว่าจะต้องซื้อน้ำผึ้งเกาลัด อีกในอนาคต”
“ใช่ครับ คราวนี้ต้องการน้ำผึ้งดอกเกาลัด อีก ผมอยากสอบถามว่าคุณยายมีแหล่งซื้อน้ำผึ้งดอกเก่าลัด ที่เป็นธรรมชาติ ไม่มีการแปรรูปไหมครับ ไม่ต้องเป็นน้ำผึ้งป่าก็ได้ แต่ต้องเป็นน้ำผึ้งธรรมชาติที่ไม่มีการแปรรูปครับ”
“คุณยายจะช่วยถามญาติให้ใช่ไหมครับ ขอบคุณมากครับ ผมต้องขอรบกวนด้วยจริงๆ ครับ ผมต้องการด่วนนิดหน่อยครับ”
“คืนนี้จะให้คำตอบใช่ไหมครับ ถ้ามีให้ได้ ขอให้พยายามส่งให้ผมมะรืนนี้นะครับ ดีมากเลยครับ ขอบคุณจริงๆ ครับ!”
“ฉันจะไปซื้อมันโถวตอนเช้าไม่ได้ซื้อไว้ ได้เลยครับ ไม่มีปัญหาเลยครับ คุณยายมาหาผมอีกสองชั่วโมงได้เลยครับ เดี๋ยวมันโถว จะพร้อมเสิร์ฟพอดี”
ผมต้องขอบคุณคุณยายมากกว่า!”
