บทที่ 380 หนีการเร่งรัดที่บ้านได้ แต่กลับถูกแม่เสือกับแม่หมีเร่งรัด...

“ฮ่าๆๆ แม่เสือเบิกตาดูโทรศัพท์น่ารักจัง”

“นี่ติดจากแม่หมีเหรอ?? ติดเล่นโทรศัพท์ด้วย!”

“ยังคุยกันอีก น่าสนใจจริงๆ”

“อยากรู้จังว่าสัตว์ตัวอื่นๆคุยอะไรกัน”

ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดเห็นแม่เสือกับแม่หมีมารวมตัวกันดูโทรศัพท์

คุยกัน

คอมเมนต์ก็เดือดพล่าน

ต่างก็รู้สึกว่าน่าสนใจ

ส่วนหลินเทียนที่ฟังแม่เสือกับแม่หมีรู้เรื่อง

กลับไม่รู้สึกว่าน่าสนใจเลย

ฟังเสียงบ่นของแม่เสือกับแม่หมี...

ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนมีแม่สองคนบ่นอยู่ข้างหู

วิจารณ์ความชอบของเขา

บ่นเป็นครั้งคราว

ทำไมยังไม่พาคู่กลับบ้าน

ทำให้เขารู้สึกปวดหัวมาก

ไม่คิดว่าเขาตั้งใจเข้ามาอยู่ในป่าเขา

หนีการเร่งรัดให้แต่งงานที่บ้านได้

แต่กลับถูกแม่เสือกับแม่หมีเร่งรัด...

“เฮ้อ...”

หลินเทียนลุกขึ้นจากเก้าอี้ผ้าใบ มานั่งเล่นโทรศัพท์ที่บันไดหน้าบ้าน

หลังจากที่หลุดพ้นจากเสียงบ่นของแม่เสือกับแม่หมี

หูของหลินเทียนก็สงบลง

เขากำลังจะเลื่อนโทรศัพท์ ดูน้องสาวสวยๆ ส่ายสะโพกต่อ...

แต่ตอนนี้

ข้างๆ ก็มีหัวท่อนไม้โผล่เข้ามา

เป็นจระเข้แยงซี

จระเข้แยงซีเข้ามาใกล้หลินเทียน มองโทรศัพท์

มองผู้หญิงในโทรศัพท์

ก็ส่ายหน้าอย่างรังเกียจ

แล้วก็เอามือเล็กๆ มาเกาะขาหลินเทียน

“โฮ๊ก...”

(พ่อ พ่อมองคนไม่เป็น...คนนี้ผอมเกินไป ไม่)

(ฉันว่าคนที่ออกไปข้างนอกกับเราวันนี้ก็ไม่เลว)

(หน้าอกใหญ่ สะโพกใหญ่...เหมาะกับการให้กำเนิดลูก)

(ลูกที่เกิดมาต้องอ้วนท้วนสมบูรณ์แน่ๆ)

(ก็จับเธอสิ)

(ถ้าพ่อไม่มั่นใจ ฉันช่วยพ่อจับมาเอง~!)

(ฉันว่าเธอดูอ่อนแอ น่าจะว่าง่าย เชื่อฟัง ไม่ต้องห่วง ฉันมั่นใจว่าจับเธอกลับมาได้!)

จระเข้แยงซีให้คำแนะนำหลินเทียนอย่างจริงจัง

???

หลินเทียนได้ยินก็รู้สึกมึนงง

ครู่หนึ่ง

ถึงได้เข้าใจ

คนที่จระเข้แยงซีบอกว่าอ่อนแอ น่าจะจับง่าย น่าจะเป็นหยางเสี่ยวเสวี่ย...

หลินเทียนเข้าใจความหมายของจระเข้แยงซีแล้วก็รู้สึกมึนงง

บ้าไปแล้ว

แม่เสือกับแม่หมีบ่นก็พอแล้ว

จระเข้ยังมาร่วมวงอีก......

อีกอย่างไปสนิทกับหยางเสี่ยวเสวี่ยตั้งแต่เมื่อไหร่??

ยังจะช่วยเขาจับเธอกลับมาอีก......

ความคิดแต่ละอย่างช่าง...

“ฮ่าๆๆ จระเข้ก็มาดูโทรศัพท์ด้วย!”

“ดูสีหน้าของจระเข้ เหมือนจะผิดหวังในตัวพี่เทียน”

“ว่าไป จระเข้ดูตลกดี”

“ถ่ายเก็บไว้! ถ่ายเก็บไว้!”

ท่าทางเล็กๆ น้อยๆ ของจระเข้แยงซีทำให้ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดรู้สึกว่าน่าสนใจ

คอมเมนต์ต่างก็หยอกล้อ

ส่วนหลินเทียนเห็นจระเข้แยงซีมาร่วมวงด้วย

บ่นเรื่องที่เขาหาภรรยา

ก็ถอนหายใจอย่างพูดไม่ออก

เก็บโทรศัพท์

เอาเถอะ

ไม่ดูแล้ว

วันนี้ไม่เหมาะกับการเล่นโทรศัพท์ดูสาวๆ

รีบไปนอนดีกว่า

คิดอย่างนี้

หลินเทียนก็หยิบโทรศัพท์แล้วลุกขึ้น

“โฮ๊ก~!”

ส่วนจระเข้แยงซีเห็นหลินเทียนไม่ตอบ

ก็เดินตามหลังแล้วคำรามสองครั้ง

บอกเป็นนัยว่าเรื่องจับภรรยาให้มันจัดการเอง

รับรองว่าทำได้ดีกว่าลูกเสือน้อยและสัตว์ตัวอื่นๆ...

หลินเทียนได้ยินก็กระตุกมุมปาก

แต่ไม่ได้สนใจ

ด้วยพลังต่อสู้ของขาสั้นๆของจระเข้

ไปหาหยางเสี่ยวเสวี่ย

ยังไม่รู้ว่าใครจับใคร.....

หลินเทียนส่ายหน้า

ไม่ได้สนใจจระเข้แยงซีที่กำลังตื่นเต้น

หลังจากที่ลุกขึ้นจากลานบ้านแล้ว

เขาก็ถือถังน้ำวิญญาณ

ไปที่สวนหลังบ้าน

ตั้งใจจะรดน้ำวิญญาณให้แปลงผักและสวนผลไม้ที่สวนหลังบ้าน

แล้วก็ไปเยี่ยมตัวนิ่มกับเหยี่ยวเพเรกรินและสัตว์ตัวอื่นๆ

มาถึงแปลงผัก

ตอนนี้

เจ้าเจี๋ยกำลังพาลูกตัวนิ่ม

เดินไปมาในแปลงผัก สอนวิธีจับแมลง

ลูกตัวนิ่มเลียนแบบเจ้าเจี๋ย

ดมกลิ่นแมลง

แล้วก็แลบลิ้นยาวๆ ออกมาเลียแมลง แล้วม้วนเข้าปาก

“ซู่ๆ~!”

ลูกตัวนิ่มจับแมลงอ้วนๆ ได้

ก็เอามือเล็กๆ เกาพุง

ดูตื่นเต้นมาก

หลินเทียนมองดู

เห็นเจ้าเจี๋ยตัวน้อยที่ตัวใหญ่ขึ้น

ก็ยิ้ม

เจ้าเจี๋ยตัวน้อยหลังจากที่เติบโตมาหนึ่งเดือนกว่า

เกล็ดบนตัวก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว

เริ่มกลายเป็นสีดำ

ดูแข็งขึ้นมาก

เชื่อว่าอีกประมาณหนึ่งปี

เจ้าเจี๋ยตัวน้อยก็จะโตเต็มวัย

ถึงตอนนั้นก็หาคู่ได้ ก็จะสร้างครอบครัวใหญ่ได้

สวนหลังบ้านก็จะคึกคักขึ้นเรื่อยๆ

นึกถึงภาพตัวนิ่มกลุมหนึ่งที่แปลงผักในอนาคต

หลินเทียนก็ยิ้ม

อารมณ์ดีมาก

หลังจากที่ดูครอบครัวเจ้าเจี๋ยที่สวนหลังบ้านแล้วไม่มีปัญหา

หลินเทียนก็ไปเยี่ยมครอบครัวเหยี่ยวเพเรกรินที่กำลังพักผ่อนอย่างเงียบๆ

และนางพญาผึ้งและสัตว์ตัวอื่นๆที่เกาะอยู่บนต้นไม้

เห็นสัตว์ตัวอื่นๆปลอดภัยดี

หลินเทียนก็เบาใจ

หลังจากที่รดน้ำวิญญาณแล้วก็ออกจากสวนหลังบ้าน