ตอน 3 เอาแต่พูดคำโต ทำอะไรสำเร็จแล้วบ้างล่ะ?
โลกกลับตาลปัตร
เมื่อรู้ตัวเฉินหยวนก็ได้มาปรากฏตัวในป่าแห่งหนึ่ง
ต้นไม้ใหญ่กระจัดกระจายไปทั่วดั่งเสาจากสวรรค์ แต่ละต้นสูงหลายร้อยเมตรและเฉินหยวนก็ตัวเล็กดั่งแมลงต่อหน้าต้นไม้เหล่านี้
“เราคงโชคดีสินะ”
เฉินหยวนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขากังวลจริง ๆ ว่าเขาจะไปอยู่ในที่ทุรกันดารหรือทะเลลึก
แม้ว่าพลังของเขาในตอนนี้จะไม่แย่ แต่มันก็ไม่มากพอที่จะเอาตัวรอดในพื้นที่อันตรายได้
“ติ๊ง ลั่วหยูเสียชีวิต”
“ติ๊ง จางซานเสียชีวิต”
“ติ๊ง หลี่สีเสียชีวิต”
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นตาม ๆ กันมาดึงความสนใจของเฉินหยวนทันที
เขาเหลือบมองและเพียงแค่ไม่กี่วินาทีก็มีคนจำนวนหนึ่งในกลุ่มลดลงไปหลายร้อยคน
เฉินหยวนเดาะลิ้น มันเป็นความเร็วที่น่าทึ่งมาก
ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที มีคนหลายร้อยคนที่เสียชีวิตในพริบตา นี้มันเรื่องบ้าอะไร?
หวงหยวน
“บัดซบ ทำไมคนที่มีระบบถึงตายเร็วกว่าฉันอีกล่ะ?”
เย่เฉิน
“ตายไปหลายร้อยคนตั้งแต่เริ่ม แย่จริง ๆ”
หวังหู่
“คงดวงหมดไปกับระบบสุ่มแล้ว ถึงระบบล็อกอินจะดี แต่ก็ต้องโชคดีพอที่จะได้ล็อกอิน!”
สมาชิกใหม่ที่เคยตื่นเต้นก่อนหน้านี้ได้เจอกับความโหดร้ายของการข้ามมิติของจริง
เพียงแค่ไม่กี่วินาทีก็มีหลายร้อยคนตายไปโดยไม่รู้ตัว จำนวนของพวกเขาน้อยลงไปเล็กน้อย
นี่ยังทำให้หวงหยวนรู้สึกโชคดีมาก
ระบบสุ่มของเริ่มต้นห่วยแล้วยังไง คนที่ได้ด้ายดำอย่างเรายังไม่ตายก่อนเลย
เหล็งเจี๋ยนเซี่ยง
“อะไรกัน ทุกครั้งที่ข้ามมิติก็ต้องมีคนตายอยู่แล้ว พวกเขาถูกย้ายไปยังสถานที่อันตราย แล้วก็ตายตั้งแต่เริ่ม”
“พวกนายน่ะโชคดีที่รอดตั้งแต่แรก ต้องรอแค่สามเดือน พวกนายก็จะได้เป็นหนึ่งในพวกเรา”
ไป่เย่
“ไม่คิดเลย คิดว่าคนที่ได้ระบบมาตั้งแต่แรกจะโชคดีซะอีก”
เฉินเฉียนเฉียน
“นายพูดถูก เขาใช้โชคหมดไปตั้งแต่การสุ่มแรกแล้ว”
ฉินห่าว
“น่าเสียดาย ไม่อย่างนั้นคงมีสมาชิกเก่าเพิ่มอีกคนแล้ว”
พวกสมาชิกเก่าเอาแต่พูดว่าน่าเสียดาย แต่ที่จริงแล้วมันไม่ได้มีผลอะไรกับหัวใจพวกเขาเลย
สมาชิกเก่าเหล่านี้ได้เห็นคนมากมายมหาศาลที่ตายไปมาแล้ว พวกเขาจึงไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องเช่นนี้
อย่างมากพวกเขาก็แค่แปลกใจเล็ก ๆ เมื่อเห็นว่าผู้ที่ครอบครองระบบตายไปอย่างรวดเร็ว
เฉินหยวน
“คำแนะนำของทุกคนเป็นเรื่องจริงนะ ผมฝึกเคล็ดหลักพิสุทธิ์แล้วก็เริ่มฝึกวิชาได้แล้ว”
เมื่อเห็นข้อความ
คนในกลุ่มแชทเบิกตากว้าง
ไม่ว่าจะเห็นหน้าใหม่หรือสมาชิกเก่าก็ไม่ต่างกัน
เหล็งเจี๋ยนเซี่ยง
“เรียนวิชาไปแล้วเหรอ?”
ในโลกแฟนตาซีตะวันตก ชายร่างใหญ่ในชุดเกราะเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตาราวกับได้เห็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ
เขามิอาจเข้าใจได้ว่าเหตุใดเฉินหยวนจึงเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว
เป็นเรื่องจริงที่ระบบจะเพิ่มระดับความเข้าใจได้ ทำให้เกิดการเร่งความเร็วในการเรียนรู้ขึ้น
แต่มันไม่ควรจะเร็วขนาดนี้
อย่างเช่นในโลกแฟนตาซีตะวันตก เขาใช้เวลาเกือบครึ่งวันในการเรียนสิ่งที่เรียกว่าเคล็ดปราณต่อสู้ก่อนที่เขาจะได้เริ่มต้น
ความเร็วของเขานั้นนับว่าเร็ว เพราะมันใช้เวลาหลายวันสำหรับอัจฉริยะในโลกของเขา
แม้แต่ผู้อาวุโสในกลุ่มก็ใช้เวลาหลายชั่วโมง ซึ่งยังไม่รวดเร็วเท่ากับเฉินหยวน
เฉินหยวน
“พอเรียนวิชาแล้ว ผมก็ควบคุมปราณกับโลหิตได้แล้ว”
ไป่เย่
“เฮ้ย นี่มันสัตว์ประหลาดแล้ว ฉันเรียนเคล็ดวิชาในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง แล้วก็ฝึกวิชาลับมาแล้ว นี่มันยากกว่าเคล็ดวิชาอื่นอีกนะ”
เฉินเฉียนเฉียน
“ครั้งแรกที่เรียนวิชายุทธก็ต้องใช้เวลาหนึ่งวันไปแล้ว”
เหล็งเจี๋ยนเซี่ยง
“ฉันเรียนปราณต่อสู้ก็ใช้เวลาครึ่งวัน”
ไป่เย่
“เรียนเวทมนตร์ฉันใช้เวลาสองวัน”
ฉินห่าว
“ทุกคนเก่งกว่าฉันหมดเลย กว่าจะฝึกเคล็ดวิชาได้ก็ใช้เวลาทั้งสัปดาห์ ฉันมันเป็นแค่เศษสวะต่อหน้าสมาชิกใหม่แล้วรึไง”
พวกสมาชิกเก่าพูดไม่ออก พวกเขาได้แค่สบถมารดาในใจ
ทำไมคนเราถึงแตกต่างกันได้เพียงนี้?
เฉินหยวน
“มันยากงั้นเหรอ? ผมแค่ทำตามคำแนะนำของทุกคน ผมอ่านวิชาเพิ่มอีกไม่กี่ครั้งแล้วก็ทำสมาธิ แล้วผมก็เข้าสู่สภาวะสมาธิได้ไปเอง”
ตอนนี้ ถึงคราวพวกสมาชิกใหม่ที่พูดไม่ออก
พวกเขาเพียงแค่หยอกล้อกัน พูดคุยกัน แต่มีคนทำสำเร็จแล้ว
โดยเฉพาะหยินหยูและหวงหยวน พวกเขาเพียงแค่ทักทายกันในตอนที่เบื่อ
ใครจะไปรู้เล่าว่าเฉินหยวนจะเรียนวิชาเสร็จไปแล้ว
นั่นทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัว
หวงหยวน
“นี่มันสัตว์ประหลาดเหรอ?”
หยินหยู
“ก็ใช่น่ะสิ”
พวกเขาโดนเฉินหยวนครอบงำทางความรู้สึกไปแล้ว
เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับรู้ถึงความแตกต่างระหว่างตัวเองกับอัจฉริยะ
โดยเฉพาะคนที่ให้คำแนะนำ
เหล็งเจี๋ยนเซี่ยง
“หลังจากเรียนเคล็ดบ่มเพาะแล้ว นายจะถือว่ามีพลังในการปกป้องตัวเอง จะอยู่รอดได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับนาย”
หวงหยวน
“มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ? เขานับว่าเป็นผู้บ่มเพาะพลังแล้ว ถ้าเขาอยากจะผ่านระดับเริ่มต้น เขายังต้องให้ใครช่วยอีก?”
ไป่เย่
“มันพูดยากน่ะ
ถ้าเข้าไปในโลกแฟนตาซี โชคก็แทบจะพาไปเจอกับคนที่แข็งแกร่งแล้ว ทำผิดนิดเดียวก็ตายได้
ในอดีตในคนหนึ่งในกลุ่มที่เข้าโลกแฟนซาตีและกลายเป็นพระในขอบเขตแท้จริง
การได้เจอกับคนที่แข็งแกร่งที่สุด พื้นที่นั้นก็จะถูกกำจัดไปในทันที”
เฉินเฉียนเฉียน
“ฉันแค่ไม่รู้ว่าเฉินหยวนไปอยู่ในโลกแบบไหน ถ้าเป็นโลกธรรมดา เขาคงจะใช้ชีวิตได้สบาย ๆ”
ดูจากข้อความในกลุ่มแชท เฉินหยวนเงียบอยู่ครู่หนึ่ง เขาถ่ายรูปสภาพแวดล้อมและส่งไป เขาถาม
“คิดว่าผมอยู่ในโลกแบบไหนงั้นเหรอ?”
ซึ่งอันที่จริงเขาก็มีคำตอบในใจอยู่แล้ว
ทุกคนมองต้นไม้ใหญ่บนท้องฟ้าในรูป ซึ่งแทบจะไม่เหมือนกับป่าที่โลกธรรมดามีเลยและเงียบไป
เหล็กเจี๋ยนเซี่ยง
“นั่นมันโลกแฟนตาซีไม่ผิดแน่”
เฉินเฉียนเฉียน
“มันไม่ใช่โลกแฟนตาซีอย่างเดียว มันยังเป็นโลกบ่มเพาะเซียนด้วย มันเป็นโลกจอมยุทธระดับสูง”
ไป่เย่
“โชคไม่ค่อยดีแล้ว”
หวงหยวน
“นายต้องระวังให้ดี โชคดีที่ฉันมาอยู่ในโลกยุคปัจจุบัน ถึงจะไม่ใช่โลกธรรมดา แต่มันก็มีชีวิตอยู่ได้สบาย”
เย่เฉิน
“นายอาจจะไม่เชื่อ แต่ฉันมาอยู่ในโลกเงาเพลิง”
หวังหู่
“เกิดอะไรขึ้นในโลกเงาเพลิงล่ะ? ฉันเองก็มาที่ยมโลก พระเอกเพิ่งวิ่งผ่านไปเมื่อกี๊นี้เอง”
“ฉันมาอยู่ในโลกซอมบี้ล่มสลาย ข้างนอกมีแต่ซอมบี้เต็มไปหมดเลย”
“ของฉันอยู่ในโลกอสูร”
ทุกคนพูดถึงโลกที่ตัวเองถูกย้ายไป
บนโลกที่เต็มไปด้วยเรื่องประหลาด และยังมีโลกประหลาด ๆ อีกด้วย
อย่างไรก็ตาม มันมีโลกอยู่ทุกรูปแบบ
หวงหยวน
“ถึงจะได้ด้ายดำมา ก็ถือว่าโชคดี อย่างน้อยโลกของฉันก็ปลอดภัยกว่าโลกของคนอื่น อย่างน้อยก็ไม่ตายอย่างไร้เหตุผล บางทีฉันอาจจะได้เป็นข้าราชการหรืออะไรทำนองนั้นก็ได้”
เมื่อหวงหยวนพูด เขาเหลือบมองตึกสูงถัดจากเขา เขาได้แต่หัวเราะ
เขาที่เคยก้าวร้าว ในตอนนี้กลับยินดี
จะโชคดี หรือจะมีพรสวรรค์อะไร?
ถ้ามีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ ทุกอย่างมันก็แค่ปุยเมฆ
มีแค่คนที่รอดเท่านั้นที่เป็นราชา
เฉินเฉียนเฉียน
“อย่าได้ใจไปหน่อยเลย โลกธรรมดานั้นไม่ปลอดภัย โดยเฉพาะกับพวกเราที่ได้รับพรจากเทพ อะไรก็เกิดขึ้นได้ อย่างแผ่นดินไหว หรือตึกถล่ม”
เหล็งเจี๋ยนเซี่ยง
“สิ่งที่พูดถึงนั่นมันแค่ภัยธรรมชาติ ที่แย่ที่สุดคือมีคนกระโดดตึกแล้วมากระแทกนายตาย เคยมีคนตายแบบนั้นน่ะ”
หวงหยวน
“โหดร้ายขนาดนั้นเชียว?”
หวงหยวนตกใจขึ้นมาทันที
เขาได้มายังโลกธรรมดาแล้วยังต้องมาเจอกับเรื่องพิลึกแบบนั้นอีกเหรอ?
ในขณะเดียวกัน
บางอย่างก็ได้ปรากฏขึ้นไม่ไกลนัก สิ่งนั้นถือปืนในมือ
ก่อนที่หวงหยวนจะได้ทำอะไรก็มีเสียงลั่นไกดังขึ้น มีเปลวเพลิงพุ่งออกมา เขาหันหลังหนี
“อ๊ากกกกกกกกก…”
หวงหยวนแตกตื่น เขาสาปแช่งในใจ ภาพที่เห็นมืดหมองลง เขาล้มลงกับพื้น
“ติ๊ง หวงหยวนเสียชีวิต”
เสียงเตือนดังขึ้นอย่างเย็นชา
ทุกคนเงียบกริบ
จากนั้นเฉินเฉียนเฉียนก็พูดขึ้นมา
“เห็นไหม อย่าเพิ่งรีบดีใจไป ไม่ว่าจะอยู่ในโลกแบบไหน มันก็อันตรายมาก”