ตอนที่ 867 นั่นแหละ นั่นแหละ ใช่เลย

คนคุ้นเคยที่ เย่เฉิน ไม่คาดคิดว่าจะเจอที่นี่นั้น.. ไม่ใช่ใครอื่น นั่นก็คือ เจียง เมิ่งเมิ่ง ที่เมื่อวาน เย่เฉิน เพิ่งช่วยแก้ปัญหาให้เธอ

“สวัสดีคะ คุณชายเย่!”

เมื่อเห็น เย่เฉิน เจียง เมิ่งเมิ่ง ทั้งตื่นเต้น และก็ประหลาดใจมาก รีบเดินเข้ามาทักทายเขาทันที

“สวัสดี”

เย่เฉิน พยักหน้าเล็กน้อย เขาเองก็งงเล็กน้อย เจียง เมิ่งเมิ่ง มาอยู่ในองค์กรของเขาได้อย่างไร?

“คุณชายเย่ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ? หรือว่าคุณเป็นสมาชิกขององค์กรไท่จื่อด้วย?”

เจียง เมิ่งเมิ่ง ถามด้วยความสงสัย

“ก็...ประมาณนั้นล่ะ”

เย่เฉิน พยักหน้า ในฐานะประธาน แน่นอนว่าเขาก็ถือเป็นสมาชิกขององค์กรไท่จื่อด้วย

“ดีจังเลย ถ้าเดี๋ยวฉันได้เจอท่านประธาน แล้วท่านยอมให้ฉันเข้าร่วม เราก็จะได้เป็นสมาชิกองค์กรเดียวกันแล้ว”

“แต่ไม่รู้ว่าท่านประธานจะเป็นคนยังไง เข้มงวดหรือเปล่า จะยอมให้ฉันเข้าร่วมไหม?”

“ฉันกังวลจังเลยว่าท่านประธานจะเคร่งครัดแล้วไม่ให้ฉันเข้าร่วม..”

เจียง เมิ่งเมิ่ง พูดด้วยความกังวล พลางก้มหน้าลงเล็กน้อย

“ไม่ต้องห่วง ประธานไม่เพียงแต่เป็นคนสบายๆ และเข้ากับคนง่าย แต่ยังเป็นคนหล่อเหลาราวเทพบุตร สูงสง่า แถมยังร่ำรวยมากอีกด้วย”

เย่เฉิน พูดด้วยความ ‘ถ่อมตัว’

“หา?”

เจียง เมิ่งเมิ่ง ถึงกับงง

“ท่านประธาน!”

“ท่านประธาน ในที่สุดท่านก็มาแล้ว!”

“สวัสดีครับ/คะ ท่านประธาน”

ดูเหมือนจะได้ยินเสียงบางอย่างจากด้านนอก จากนั้นสมาชิกหลักขององค์กรอย่าง หวง อี้ม่อ และนักศึกษาสาวผู้เงียบขรึมก็เข้ามาทักทาย เย่เฉิน

“ท..ท่านประธาน?!”

เจียง เมิ่งเมิ่ง ถึงกับเอามือปิดปาก ยืนมอง เย่เฉิน ด้วยความตกตะลึง

ที่แท้ คุณชายเย่ ก็คือประธานขององค์กรไท่จื่อนี่เอง!

คุณชายเย่ เก่งมากจริงๆ คำว่า ‘คนหนุ่มที่ประสบความสำเร็จ’ เหมือนจะสร้างมาเพื่อ คุณชายเย่ โดยเฉพาะ

หลังจากที่สมาชิกพา เย่เฉิน เข้าไป พวกเขาก็เล่าถึงความขัดแย้งที่เกิดขึ้น ซึ่งเกี่ยวข้องกับ เจียง เมิ่งเมิ่ง ด้วย

ความขัดแย้งคือ ‘องค์กรไท่จื่อ’ ควรรับสมาชิกที่มาจากมหาวิทยาลัยอื่น หรือสถานที่อื่นนอกจากมหาวิทยาลัยการเงิน และเศรษฐศาสตร์เซี่ยงไฮ้หรือไม่?

สมาชิกหลักขององค์กรแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มใหญ่เห็นด้วยที่จะรับสมาชิกจากที่อื่น แต่กลุ่มเล็กไม่เห็นด้วย และเมื่อไม่สามารถตกลงกันได้ พวกเขาจึงเชิญประธานอย่าง เย่เฉิน ให้มาตัดสิน

“ผมเห็นด้วยที่จะรับสมาชิกจากมหาวิทยาลัยอื่น หรือสถานที่อื่น”

เย่เฉิน พิจารณาเรื่องนี้สักครู่ก่อนตัดสินใจ

หากรับสมาชิกเฉพาะจากมหาวิทยาลัยการเงิน และเศรษฐศาสตร์เซี่ยงไฮ้เพียงที่เดียว จะเป็นการจำกัดเกินไป ทำให้องค์กรไท่จื่อมีสมาชิกน้อย และพัฒนาไปได้ยาก

ในอนาคต มันก็จะช่วยเหลืออาณาจักรธุรกิจของ เย่เฉิน ได้น้อยมาก

นอกจากนี้ องค์กรนี้เป็นการก่อตั้งส่วนตัว ไม่มีความจำเป็นต้องกำหนดว่าต้องเป็นนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน ขอแค่เป็นบุคคลที่มีความสามารถยอดเยี่ยม และมีคุณธรรมก็พอ

การดึงดูดบุคคลที่มีความสามารถหลากหลายเข้าร่วม คือสิ่งที่สอดคล้องกับแนวคิดที่ เย่เฉิน ตั้งไว้ตั้งแต่แรก

หลังจากที่ เย่เฉิน ตัดสิน สมาชิกกลุ่มเล็กที่ไม่เห็นด้วยก็ยอมรับเงื่อนไขโดยไม่มีข้อโต้แย้ง

เจียง เมิ่งเมิ่ง เป็นน้องสาวของสมาชิกคนหนึ่งในองค์กร มีความสามารถด้านการเขียนยอดเยี่ยม เคยคว้ารางวัลจากการประกวดเรียงความ และการประกวดวรรณกรรมระดับประเทศมาแล้วหลายครั้ง

พี่ชายของเธอเห็นว่าเธอเหมาะสมกับเงื่อนไขขององค์กร ดังนั้นจึงได้เสนอเรื่องนี้ให้สมาชิกหลักพิจารณา และนั่นคือเหตุผลที่เกิดการอภิปรายครั้งนี้

หลังจากการพูดคุยจบลง เย่เฉิน กลับไปที่ห้องทำงานของเขา เพื่อดูข้อมูลสมาชิกใหม่ที่เพิ่งเข้าร่วม

ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“เข้ามา”

ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา

“สวัสดีครับ ท่านประธาน ผมชื่อ โจวฮั่น”

ชายหนุ่มทักทาย เย่เฉิน ด้วยท่าทีประหม่า ดูจากลักษณะแล้วเขาเป็นคนประเภทที่ไม่ค่อยพูด และขี้อายมาก(เก็บตัว)

“สวัสดี”

เย่เฉิน กล่าวทักทาย โจวฮั่น พอดีเลย เพราะเขาเพิ่งเห็นข้อมูลของ โจวฮั่น ในรายชื่อสมาชิกใหม่

โจวฮั่น ดูเหมือนจะเป็นอัจฉริยะด้านคณิตศาสตร์ ตั้งแต่เด็กจนโต เกือบทุกการสอบคณิตศาสตร์เขามักจะได้คะแนนเต็ม ความสามารถ และพรสวรรค์ของเขาทำให้นักเรียนคนอื่นๆ อิจฉา

“ท่านประธาน…ผม…ผมมีเรื่องอยากรบกวนท่าน ช่วยผมสักเรื่องได้ไหมครับ?”

โจวฮั่น สูดหายใจลึกๆ ก่อนจะพูดถึงเหตุผลที่มา

“ท่านประธาน เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ…”

โจวฮั่น เริ่มอธิบาย

เขาเป็นคนเซี่ยงไฮ้โดยกำเนิด และพ่อของเขาก็ถือว่าเป็นหนึ่งในเศรษฐีของเมืองนี้ พ่อมีลูกสองคน โจวฮั่น เป็นลูกคนที่สอง

พี่ชายของ โจวฮั่น เป็นคนที่โดดเด่นมาก จึงเป็นที่รักของพ่อมาโดยตลอด หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย พี่ชายของเขาก็เข้าไปทำงานในบริษัทของครอบครัว

ในทางกลับกัน โจวฮั่น ที่ไม่ชื่นชอบธุรกิจ และหลงใหลในคณิตศาสตร์กลับไม่ได้รับความโปรดปรานจากพ่อ ตามคำพูดของพ่อ เขามักจะพูดว่า :

‘เรียนคณิตศาสตร์ไปทำไมเยอะแยะ ยังไงก็ไม่ได้ใช้ในอนาคต’

ที่จริงแล้ว การที่เขาเข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยการเงิน และเศรษฐศาสตร์เซี่ยงไฮ้ ก็เป็นคำสั่งของพ่อของเขา

ภายใต้เงาของพี่ชายที่แสนเพอร์เฟ็กต์ ทำให้ โจวฮั่น ที่มีนิสัยเงียบขรึม และขี้อายรู้สึกด้อยค่าอยู่เสมอ แต่เขาก็ยังอยากให้พ่อของเขายอมรับ และชมเขาสักครั้ง

คืนนี้ ครอบครัวของเขามีงานเลี้ยงเล็กๆ ซึ่งได้ยินมาว่าพี่ชายเชิญเพื่อนในแวดวงธุรกิจ และผู้มีอิทธิพลมาร่วมงานหลายคน

โจวฮั่น อยากให้พ่อยอมรับเขา แต่เขาไม่รู้จักใครที่มีอิทธิพลเลย ถ้าไม่ได้เข้าร่วมองค์กรไท่จื่อ จำนวนคนที่เขารู้จักคงน้อยยิ่งกว่าเดิม หลังจากคิดไปคิดมา คนที่เขารู้จัก และประสบความสำเร็จที่สุดก็คือ ท่านประธาน อย่าง ..เย่เฉิน

ดังนั้น โจวฮั่น จึงอยากขอให้ เย่เฉิน ไปร่วมงานเลี้ยงที่บ้าน เพื่อช่วยสนับสนุนเขา ขอเพียงแค่คำชมจากพ่อของเขาสักครั้งก็พอแล้ว

หลังจากที่ โจวฮั่น พูดจบ โทรศัพท์มือถือของ เย่เฉิน ก็สั่นขึ้นมา

เขาเปิดดู และพบว่าเกมมีการปล่อยภารกิจท้าทายใหม่

[ติ๊ง!]

[ภารกิจท้าทาย : ตอบรับคำขอของ โจวฮั่น ไปร่วมงานเลี้ยงที่บ้านของเขา และช่วยทำให้พ่อของ โจวฮั่น ยอมรับในตัวเขา]

[รางวัลภารกิจ : การ์ดเตือนภัยแผนการร้ายระดับต้น 1 ใบ (หมายเหตุ : การ์ดใบนี้สามารถตรวจจับแผนการร้ายที่มีต่อผู้เล่น และแจ้งเตือนผู้เล่นได้ 1 ครั้ง)]

[รางวัลภารกิจ : 107 คะแนนค่าประสบการณ์]

[รางวัลภารกิจ : 53 คะแนนสะสม(ร้านค้า)]

เมื่อเห็นรางวัลภารกิจ ดวงตาของ เย่เฉิน ก็สว่างวาบทันที นั่นแหละ นั่นแหละ ใช่เลย มันคือสิ่งนี้! สิ่งที่เขารอคอย!

เย่เฉิน เฝ้ารอ [การ์ดเตือนภัยแผนการร้ายระดับต้น] มานานมาก และตอนนี้มันปรากฏแล้ว ด้วยการ์ดใบนี้ ชีวิตของเขาจะง่ายขึ้นเยอะ

“ผมตกลง คืนนี้กี่โมง และที่ไหน?”

เย่เฉิน ตอบรับคำขอของ โจวฮั่น

“ขอบคุณครับท่านประธาน! ขอบคุณมากครับ!”

โจวฮั่น ดีใจอย่างมาก การมาขอความช่วยเหลือจากท่านประธาน ถือว่าเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่สำหรับเขา ด้วยนิสัยที่ขี้อาย และเงียบขรึม เขาเตรียมใจไว้แล้วว่าจะถูกปฏิเสธ แต่กลับคาดไม่ถึงว่าท่านประธานจะตอบรับทันที

ท่านประธานช่างเป็นคนที่ดีมาก!

จากนี้ไปเขา ..โจวฮั่น จะเป็นผู้สนับสนุนที่ภักดีที่สุดของท่านประธาน ขอเพียงท่านประธานสั่ง เขาก็พร้อมลุยทุกอย่าง และต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟก็ตาม!

โจวฮั่น แจ้งเวลา และสถานที่ให้ เย่เฉิน ทราบ

“โอเค ผมจะไป”

เย่เฉิน พยักหน้า

จริงๆ แล้วเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าพ่อของ โจวฮั่น คิดอะไรอยู่.. ลูกชายที่ได้คะแนนเต็มทุกครั้งในการสอบคณิตศาสตร์ ถ้าเป็นพ่อแม่คนอื่นๆ คงดีใจจนฝันหวานแทบทุกคืน แต่ทำไมพ่อของ โจวฮั่น กลับมองไม่เห็นคุณค่าในตัวเขา?

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนเย็น เย่เฉิน มุ่งหน้าไปยังบ้านของ โจวฮั่น ทันที