ตอนที่ 423 : ฆ่าทุกคนที่ขวางทางเขา!
มันเหมือนกับมีเครื่องบดเนื้อขนาดใหญ่บนสนามรบทั้งหมด ที่นี่เป็นการต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับชีวิตและความตาย เลือดและเนื้อกระจายไปทั่วทุกที่
บุหรงวิ่งไปข้างหน้าเพียงลำพัง ปีกสีแดงขนาดใหญ่ของเขาบินเร็วในท้องฟ้ายามค่ำคืนเหมือนเปลวไฟที่ลุกโชติช่วง เขาพุ่งเข้าหาศัตรูข้างหน้าโดยไม่คิดคำนึงถึงอะไร!
ไฟระเบิดขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง ขณะเดียวกันประกายไฟนับพันตกลงมาจากฟ้า
สัตว์ปีกพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจับตามเขา
พวกเขาไม่เคยเห็นผู้อาวุโสบุหรงเผยให้เห็นด้านที่ดุร้ายเช่นนี้ ทุกศัตรูที่ขวางเขาจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ และโยนลงในทะเลไฟ
สัตว์ปีกเหล่านั้นชัดเจนว่ามิได้คาดคิดว่าความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของฝ่ายตรงข้ามจะท่วมท้นเช่นนี้
เขาฆ่าทุกอย่างที่ขวางทางเขาจริงๆ!
แม้แต่สัตว์ปีกก็ต้องหลีกเลี่ยงเขา
เมื่อบุหรงบินผ่านและเห็นว่าทุกคนยังคงต่อสู้กันอยู่ เขาก็พุ่งลงไปทันทีและตะโกนเรียกชื่อคอนริ
หมาป่าสีขาวเงินน้ำแข็งที่อยู่กลางสนามรบ เมื่อได้ยินเสียงของบุหรง เขาก็เงยหน้าขึ้นทันที
บุหรงตะโกนว่า “พวกเราถูกหลอก! ไม่มีใครในค่ายเลย พวกมันต้องรีบกลับไปที่ค่ายของเราในตอนที่เราไม่อยู่!”
คอนริตกใจทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนี้
ไอร่าและเด็ก ๆ ยังอยู่ในค่าย ถ้าค่ายถูกโจมตี ไอร่าและเด็ก ๆ จะต้องตกอยู่ในอันตราย!
หมาป่าสีขาวเงินน้ำแข็งกัดคอศัตรูแล้วกระโดดขึ้นที่สูง เขาหันหัวขึ้นแล้วเปล่งเสียงหอนยาวเพื่อสั่งการให้ทหารสัตว์ถอยทัพทันที!
พวกเขาต้องกลับไปและช่วยค่ายทันที!
เจ้าเมืองจากเมืองศิลาสีน้ำเงินรีบวิ่งมาที่พวกเขาและตะโกนอย่างโมโห “ถ้าเรากลับตอนนี้ ความพยายามทั้งหมดของเราก็จะสูญเปล่า!”
“การโจมตีสามารถทำได้ในอีกครั้ง แต่คนในค่ายไม่สามารถรอได้ เราต้องกลับไปและช่วยพวกเขาทันที!”
เจ้าเมืองจากเมืองศิลาสีน้ำเงินเต็มไปด้วยความวิตกกังวล ดวงตาของเขาเริ่มแดงก่ำ “ในค่ายเหลือคนไม่มาก ถ้าเราสามารถชนะด้วยการเสียสละพวกเขา ข้าคิดว่ามันคุ้มค่ามาก!”
หมาป่าสีขาวเงินน้ำแข็งกระแทกพื้นและตะโกน “ข้าคือผู้บัญชาการ! ถ้าข้าบอกว่าเราจะกลับไป ก็ต้องกลับไปทันที! ผู้ที่ฝ่าฝืนจะถูกลงโทษตามกฎหมายทหาร!”
พูดจบ เขาก็หันหลังและเตรียมนำกองทัพออกจากสนามรบ
เจ้าเมืองจากเมืองศิลาสีน้ำเงินจ้องมองไปที่หลังของหมาป่าสีขาวเงินน้ำแข็งเมื่อเขาออกไป เขาโกรธจนหอบหายใจ สภาพใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปหลายครั้ง และดวงตาของเขาก็เริ่มแดงก่ำมากขึ้น
เจ้าเมืองจากเมืองศิลาสีน้ำเงินที่เพิ่งฆ่าศัตรูหลายคน มีกลิ่นเลือดทั่วตัว กลิ่นเลือดที่ท่วมท้นทำให้ความโกรธในตัวเขาเพิ่มขึ้น เขารู้สึกเหมือนมีม่านแดงปกคลุมสายตาของเขา
ทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นเบลอ แต่ความตั้งใจฆ่าของเขากลับแข็งแกร่งขึ้น
‘ถ้าเจ้าดึงดันจะกลับไป ข้าจะส่งเจ้าไปยังนรกให้ได้เจอครอบครัวของเจ้า!’
เจ้าเมืองจากเมืองศิลาสีน้ำเงินกระโดดขึ้น ดึงกรงเล็บแหลมและพุ่งเข้าหาหมาป่าสีขาวเงินน้ำแข็งที่ไม่มีการป้องกัน!
ในเวลาคับขัน เฟิงหลานรีบพุ่งออกมาและพุ่งเข้าหาเจ้าเมืองจากเมืองศิลาสีน้ำเงิน กรงเล็บเหล็กของเขาทะลุเข้าไปในร่างกายของเจ้าเมืองและเลือดกระเซ็นไปทั่วเฟิงหลาน
หมาป่าสีขาวเงินน้ำแข็งหันกลับทันที เมื่อเห็นว่าเจ้าเมืองมีดวงตาแดงก่ำและร่างกายเต็มไปด้วยลวดลายปีศาจ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที “เขาถูกปีศาจเข้าแทรกแซง!”
เมื่อเจ้าเมืองจากเมืองศิลาสีน้ำเงินเป็นปีศาจเข้าแทรก? หรือเขาคือกบฏที่ซ่อนตัวในค่ายทหาร?!
ความคิดหลาย ๆ อย่างผุดขึ้นในใจหมาป่าสีขาวเงินน้ำแข็ง แต่สถานการณ์รุนแรงเกินไป เขาจึงไม่มีเวลาคิดมาก เขารีบพุ่งไปข้างหน้าและเอาผงพิษใส่ปากของเจ้าเมือง ทำให้เขาหมดสติ
เมื่อเจ้าเมืองอีกสามคนเห็นเหตุการณ์นี้ พวกเขาก็อึ้งไป
พวกเขาคาดไม่ถึงว่าเจ้าเมืองจากเมืองศิลาสีน้ำเงินจะถูกปีศาจเข้าแทรก!
บุหรงตะโกน “ไป!”
หมาป่าสีขาวเงินน้ำแข็งให้คนพาเจ้าเมืองที่หมดสติไปและหันหลังกลับเพื่อกลับไป
กองทัพปีศาจพยายามหยุดพวกเขาจากการกลับไป แต่บุหรงและหมาป่าสีขาวเงินน้ำแข็งเร่งรีบกลับ พวกเขาพึ่งพาพลังออร่าที่แข็งแกร่งของพวกเขาผ่านการล้อมของปีศาจ!
เมื่อพวกเขาผ่านแม่น้ำดำและกลับไปยังค่าย พวกเขาพบว่าทั้งค่ายกำลังถูกไฟลุกไหม้
กระโจมทั้งหมดและสิ่งก่อสร้างต่าง ๆ ถูกไฟครอบคลุม
ท้องฟ้ามืดมิดกลายเป็นสว่างเหมือนกลางวัน
หมาป่าสีขาวเงินน้ำแข็งและบุหรงรู้สึกวิตกกังวล พวกเขาไม่สนใจอันตรายและรีบพุ่งเข้าไปในทะเลไฟเพื่อค้นหาไอร่าและเด็ก ๆ
ในที่สุด พวกเขาก็พบไอร่าและลูกหมาป่าในเห็ดตามริมแม่น้ำ
นอกจากไอร่าและเด็ก ๆ สี่คนแล้ว ยังมีทหารสัตว์มากกว่าหนึ่งโหลที่โชคดีพอหลบหนีรอดมาได้
เห็ดแสงจันทร์มีพิษร้ายแรงอย่างน่าตกใจ แม้แต่ปีศาจเองก็ไม่กล้าเข้าใกล้ พวกที่รอดชีวิตจึงต้องหลบซ่อนอยู่ในเห็ดและโชคดีที่รอดมาได้
ไอร่าไถลลงจากหมวกเห็ดและลงไปบนหลังของหมาป่าสีขาวเงินน้ำแข็ง
บุหรงรีบยกเธอขึ้นและกอดเธอแน่น “โชคดีที่เธอยังปลอดภัย”
ไอร่าหันไปมองข้างหลัง “แล้วเชร์ล่ะ? ไม่เห็นเขาหรือ?”
บุหรงถาม “เชร์ไม่ได้อยู่ในค่ายกับเธอเหรอ?”
ไอร่าเล่าให้พวกเขาฟังเกี่ยวกับการพบศพของทหารสัตว์ใต้กระโจมของเจ้าเมืองจากเมืองศิลาสีน้ำเงิน
คอนริกลับมาในร่างมนุษย์และแสดงสีหน้าเคร่งขรึม “เจ้าเมืองจากเมืองศิลาสีน้ำเงินถูกปีศาจเข้าแทรกแล้ว”
“ห๊ะ?!” ไอร่าตกใจ
“เขาถูกควบคุมอยู่ เอาเรื่องนี้ไว้ก่อน เราไปหามันเชร์ดีกว่า”
ไอร่าพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว “ได้เลย!”
คอนริจึงนำทหารสัตว์ไปดับไฟ ส่วนบุหรงบินอยู่บนท้องฟ้ากับสัตว์ปีกเพื่อค้นหาเชร์
ในที่สุด บุหรงและคนอื่น ๆ ก็พบเชร์ในป่าลึก ธยาน์อยู่กับเชร์
ไม่รู้ทำไมทั้งสองคนถึงกำลังสู้กัน!
งูดำยักษ์กำลังสู้กับเสือขาว
งูดำรุนแรงสุดขีดเหมือนมันต้องการฆ่าเสือขาวจริง ๆ
บุหรงรีบบินลงไปและตบปีกเพื่อผลักงูดำออกไป
ทั้งสองจึงต้องแยกจากกัน
บุหรงลงจอดที่พื้นระหว่างพวกเขาและหัวเราะเยาะ “ศัตรูอยู่ที่หน้าประตูแล้ว ยังจะต่อสู้กันอยู่เหรอ? ช่างทะเยอทะยานจริง ๆ!”
เสือขาวหอบหายใจและพูดว่า “ธยาน์, เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ? เจ้าโจมตีข้าโดยไม่พูดอะไรเลย!”
งูดำรีบตั้งตัวในท่าพร้อมโจมตี “เจ้าคือกบฏ!”
“ใครที่เจ้าเรียกว่ากบฏ?!” เสือขาวตอบกลับ
“ข้าเห็นเจ้าไปพบเถาเหว่ย, หมอผีของปีศาจลับหลังเรา! พวกเจ้าทั้งสองต้องมีข้อตกลงกัน!”
เมื่อได้ยินดังนั้น บุหรงก็หันไปมองเสือขาวและขมวดคิ้ว “เจ้าไปพบเถาเหว่ย หมอผีของปีศาจโดยที่เรามิได้รู้เหรอ? เจ้ารู้จักเขาหรือ?”
“ไม่ใช่!” เสือขาวพูดทีละคำ “ข้าไม่รู้จักเถาเหว่ยเลย ธยาน์ อย่าพูดปด!”
ธยาน์กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้นเสียงของเซอเผิ่นก็ดังขึ้นจากข้างหลัง
“ธยาน์ ถึงเวลาต้องไปแล้ว!”
เมื่อได้ยินเสียงเซอเผิ่น บุหรงและเสือขาวต่างก็ระมัดระวังทันที พวกเขาเห็นงูดำยักษ์ตาแดงเข้มเลื้อยออกมาจากป่าลึก
เซอเผิ่นมองพวกเขาแล้วพูดกับธยาน์ “กองทัพกำลังถอยทัพ ตอนนี้เหลือเพียงเจ้าตนเดียวแล้ว”