ตอนที่ 195 เมื่อกี้เหมือนฉันจะได้ยินใครด่าฉันเลยแหะ!
ตอนที่ 195 เมื่อกี้เหมือนฉันจะได้ยินใครด่าฉันเลยแหะ!
“เริ่มแล้วหรือยัง?” กัปตันอเมริกาถามด้วยความงุนงง เมื่อเห็นสกายหันหน้ามาหาเขา
“เสร็จแล้ว . . .” สกายยกมือขึ้นปิดหน้าด้วยความเขินอาย
กัปตันอเมริกา : “?!”
ไหนบอกว่าจะถ่วงเวลาให้ไง!
“ขอบคุณมาก สกายผู้เฉลียวฉลาด เธอช่วยฉันไว้ได้มากทีเดียว” เสียงหัวเราะเยือกเย็นดังมาจากลำโพง ก่อนที่วินเทอร์โซลเยอร์จะเดินเข้ามามัดสกายอีกครั้ง และโยนเธอไปอยู่ข้างกัปตันอเมริกา
“พวกเขาจะฆ่าเราใช่ไหม?” สกายพูดด้วยเสียงแผ่วเบาขณะมองวินเทอร์โซลเยอร์อย่างหวาดหวั่น แล้วกระซิบกับกัปตันอเมริกา
“ตามปกติ ก็น่าจะใช่” กัปตันอเมริกาตอบด้วยรอยยิ้มขมขื่น
“เอ่อ . . . กัปตัน ฉันถ่วงเวลาได้ห้านาทีแล้วนะ กำลังเสริมของคุณจะมาถึงเมื่อไหร่?” สกายถามด้วยความรู้สึกกระดากอาย
กัปตันอเมริกาชะงักเล็กน้อย “น่าจะ . . . อีกไม่นาน”
ราวกับเป็นการตอบสนองคำพูดของเขา ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็กระโดดลงมาจากช่องระบายอากาศบนเพดาน พร้อมกับยิงปืนสามนัด
นัดแรก โคนนิ่งโซลเยอร์ที่อยู่ข้างสกายล้มลงทันที
นัดที่สอง เลือดพุ่งออกจากขาของวินเทอร์โซลเยอร์ ทำให้เขาทรุดลง
นัดที่สาม โซ่ที่มัดกัปตันอเมริกาถูกยิงจนขาด ทำให้กัปตันใช้แรงเล็กน้อยกระชากจนโซ่หลุด จากนั้นเขาก็กลิ้งตัวหยิบโล่ขึ้นมา
ทุกอย่างนี้เกิดขึ้นในพริบตา โดยที่สกายยังไม่ได้ทันตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย ก่อนที่กัปตันอเมริกาจะใช้โล่ฟาดวินเทอร์โซลเยอร์จนหมดสติ ส่วนสกายก็หันไปมองร่างที่กระโดดลงมาด้วยความสงสัย
สายตาแรกที่มอง : ใหญ่มาก . . . แบบนี้เวลาสู้จะไม่แกว่งไปแกว่งมาเหรอ? เมื่อไหร่ฉันจะมีแบบนี้บ้าง . . . แค่ก แค่ก . . .
สายตาที่สอง : ผมสีแดง ชุดรัดรูปสีดำ อ๋อ เคยเห็นในข้อมูลของชิลด์ . . . แบล็ควิโดว์ นาตาชา โรมานอฟ!
แบล็ควิโดว์ถือปืนในมือขวา และชิ้นส่วนอุปกรณ์ที่มีสายไฟพ่วงอยู่ในมือซ้าย ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาใกล้กัปตันอเมริกาด้วยท่าทีระมัดระวัง
“จัดการแล้ว?” กัปตันอเมริกาถามพลางตรวจดูบาดแผลของวินเทอร์โซลเยอร์ และทำการพันแผลเบื้องต้น
แบล็ควิโดว์ยกชิ้นส่วนอุปกรณ์ในมือขึ้น พลางมองวินเทอร์โซลเยอร์ด้วยสายตาซับซ้อนโดยไม่ได้พูดอะไร
กัปตันอเมริกาพยักหน้าและปลดพันธนาการของสกาย ทำให้เธอรีบพุ่งไปที่คอมพิวเตอร์แล้วเริ่มพิมพ์ทันที
“นาตาชา โรมานอฟ เธอปลดระเบิดทั้งหมดออกแล้วสินะ!” ดร.โซล่าปรากฏหน้าบนจออีกครั้ง พร้อมรหัสคอมพิวเตอร์ที่เลื่อนผ่าน “แต่ดูเหมือนว่าเธอจะลืมอะไรบางอย่างไปนะ”
“อะไร?” ทั้งแบล็ควิโดว์และกัปตันอเมริกาหันไปสนใจคำพูดของดร.โซล่า มีเพียงสกายที่ยังคงพิมพ์บนแป้นพิมพ์อย่างตั้งใจ
“ฮ่า ๆ ๆ ทหารของฉัน ออกมาได้แล้ว!” เสียงตะโกนแหลมสูงของดร.โซล่าดังขึ้น พร้อมกับพื้นดินที่เกิดรอยแยกหลายจุด
ทันใดนั้นร่างของโคลนทหารจำนวนมากก็กระโดดออกมา พวกเขามีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันทุกประการ และถืออาวุธหลากหลายชนิด ซึ่งทันทีที่ออกมาพวกเขาก็เปิดฉากยิงใส่สร้างเสียงดังสนั่นทั่วฐานทันที
กัปตันอเมริกาผลักสกายที่กำลังพิมพ์อย่างบ้าคลั่งให้ล้มลงกับพื้น และยกโล่ขึ้นป้องกันกระสุน ก่อนจะอุ้มเธอไปยังมุมเล็ก ๆ ที่ปลอดภัย
“กัปตัน ขอเวลาอีกสองนาที ฉันถึงจะจัดการเขาได้!” สกายที่ถูกขัดจังหวะการทำงานแสดงอาการกระวนกระวายออกมา
กัปตันอเมริกามองไปที่ศัตรูที่ด้วยเวลาเพียงไม่กี่วินาที ฐานนี้ก็เต็มไปด้วยโคลนทหารกว่า 300 - 400 คน ทุกคนถือปืนยาวและปืนสั้น ทำให้ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้สกายออกไปแน่นอน
“อยู่นี่เฉย ๆ!” กัปตันอเมริกาหันมาสั่ง ก่อนกระโจนออกไป เขาใช้โล่โจมตีและพุ่งชนอย่างดุดัน จัดการโคลนทหารที่อยู่ใกล้ ๆ ไปสิบกว่าคน พร้อมลากวอร์ดและวินเทอร์โซลเยอร์ที่หมดสติกลับมาที่มุมปลอดภัย
“กัปตัน ปล่อยฉันสิ ฉันช่วยได้!” วอร์ดร้องขออย่างจริงจัง พร้อมชูมือขึ้น
“ไม่! อย่าปล่อยเขา เขาเป็นคนของไฮดรา!” สกายร้องค้าน ก่อนจะใช้เท้าถีบขาวอร์ดด้วยความโมโห
ส่วนกัปตันอเมริกาก็ตอบโต้ด้วยความเรียบง่าย เขาต่อยวอร์ดจนสลบภายในหมัดเดียว
“ฮึ!” สกายมองด้วยความสะใจ และเดินไปเตะวอร์ดอีกสองสามทีเพื่อระบายอารมณ์
จำนวนนักรบโคลนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมทั้งอาวุธที่มีอานุภาพร้ายแรงมากขึ้น อุปกรณ์คอมพิวเตอร์ในฐานถูกทำลายจนแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ส่วนบนหน้าจอที่เหลือ ดร.โซล่าก็มองภาพเหล่านี้ด้วยเสียงหัวเราะอันเยือกเย็น เพราะด้วยการอัพเกรดของสกาย เขาไม่ต้องการเครื่องจักรเก่า ๆ เหล่านี้อีกต่อไป เพราะในอีกไม่ช้าเขาก็จะได้ใช้ชีวิตนิรันดร์ในเครือข่ายอินเทอร์เน็ตแล้ว!
“บ้าเอ๊ย พวกมันเยอะเกินไปแล้ว!” แบล็ควิโดว์พูดพลางถอยร่น ขณะร่วมต่อสู้กับกัปตันอเมริกา ตอนนี้พวกเขาทั้งสองยืนพิงหลังกัน ปืนในมือผลัดเปลี่ยนไม่หยุดยั้ง ส่วนฝ่ายศัตรูก็ถูกจัดการล้มลงทีละกลุ่ม แต่จำนวนนักรบโคลนก็ดูเหมือนจะไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลย
“อดทนไว้ พวกมันไม่ได้มีไม่จำกัดอย่างแน่นอน!” กัปตันอเมริกาเก็บอาวุธได้สองสามชิ้นจากพื้น พร้อมกับกำจัดนักรบโคลนสองคนที่กำลังเตรียมขว้างระเบิดมือ
“เราต้องการกำลังเสริม!” แบล็ควิโดว์คว้าระเบิดมือจากศัตรูและขว้างไปยังจุดที่หนาแน่นที่สุดของพวกโคลน ทำให้เสียงระเบิดดังสนั่นทำลายศัตรูสิบกว่าคนไปพร้อมกัน
“ฉันมาแล้ว ฉันมาแล้ว!” สกายเดินออกมาพร้อมแหวนสร้างแรงสั่นสะเทือน ทันใดนั้นคลื่นพลังจากแหวนก็ทำให้นักรบโคลนล้มลงไปเป็นแถว
กัปตันอเมริกาและแบล็ควิโดว์มองหน้ากัน ก่อนจะแยกไปจัดการศัตรูในคนละทิศทาง
ด้วยการเข้าร่วมของสกาย ความได้เปรียบก็เริ่มเอียงมาทางพวกเขาในที่สุด!
แต่ในขณะนั้นเองฐานที่ไม่มีเครื่องจักรที่สมบูรณ์เหลืออยู่เลย หน้าจอคอมพิวเตอร์ทั้งหมดถูกทำลายจนแตกเป็นเสี่ยง เสียงของดร.โซล่าก็ยังคงดังออกมาจากลำโพงที่มุมห้อง “สกาย อุปกรณ์ของเธอช่างมหัศจรรย์ แต่เสียดาย เธอไม่มีทางชนะหรอก!”
เสียงของเขาดังขึ้นพร้อมกับพื้นฐานที่แตกออกเผยให้เห็นพื้นที่ขนาดใหญ่ที่ด้านในเต็มไปด้วยนักรบโคลนจนนับไม่ถ้วน
แบล็ควิโดว์มองดูภาพนั้นก่อนบีบปืนกลในมือแน่น “ภาพนี้ทำให้ฉันนึกถึงการต่อสู้ที่บูดาเปสต์”
“จริงเหรอ? น่าสนใจมาก ไว้มีเวลาต้องเล่าให้ฉันฟังด้วยนะ!” กัปตันอเมริกายิ้มกว้าง ก่อนจะขว้างโล่ออกไปด้วยความรุนแรง “สกาย เรามีเวลาแค่ไหน?”
“ไม่ต้องห่วง เราจะชนะ ฉันเพิ่งแก้ไขโค้ดของเจ้านั่นจนพังไปหลายส่วน มันต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบกว่านาทีถึงจะซ่อมได้!”
“สิบกว่านาที เวลาก็ยังดูค่อนข้างน้อยนะ” แบล็ควิโดว์กัดริมฝีปากด้วยความตึงเครียด
ทันใดนั้นสกายก็เงยหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ “เหลือเฟือ! ฉันเพิ่งแจ้งพ่อของฉันไป เขากำลังมา เมื่อเขามาถึง ทุกอย่างจะเรียบร้อย!”
เมื่อพูดถึงเอริคกัปตันอเมริกาก็รู้สึกเบาใจขึ้น ก่อนที่เขาจะนึกถึงการต่อสู้ในนครอมตะ เพราะชายคนนี้แข็งแกร่งมากจนสามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้อย่างแท้จริง
ต่างจากกัปตันอเมริกา แบล็ควิโดว์กลับมีความทรงจำที่ไม่ค่อยดีเกี่ยวกับเอริค เธอเคยได้รับคำสั่งให้ไปขโมยข้อมูลเทคโนโลยีตัวนำยิ่งยวดที่อุณหภูมิห้อง แต่สิ่งที่เธอจำได้มีเพียงช่วงก่อนและหลังการไปที่สกาย อินดัสตรีส์ โดยที่เธอไม่สามารถจดจำเหตุการณ์ช่วงกลางได้เลย แม้แต่เทคโนโลยีล้ำสมัยของชีลด์ก็ไม่สามารถช่วยฟื้นความทรงจำของเธอ ทำให้เธอไม่รู้เลยว่าหลังจากถูกจับตัวไป เอริคได้ทำอะไรกับเธอเอาไว้บ้าง . . .
“ไอ้สารเลวนั่น มันคงไม่ทำเรื่องดี ๆ หรอก!” นาตาชาบ่นพึมพำอย่างไม่พอใจ
“อะไรนะ? พูดให้ดังหน่อย! เมื่อกี้เหมือนฉันจะได้ยินใครด่าฉันเลยแหะ!”
โปรดติดตามตอนต่อไป …