บทที่ 36 ออกจากดักแด้

บทที่ 36 ออกจากดักแด้

เว่ยหวู่ฟู่ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เกือบจะในเวลาเดียวกันกับที่สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ยกสามง่ามขึ้น เขาก็ปล่อยมือข้างหนึ่ง คว้าก้อนหินในทรายขึ้นมา แล้วขว้างใส่สามง่ามที่ถูกขว้างออกไปสุดแรง

แต่น่าเสียดายที่ก้อนหินนั้นเล็กเกินไป และไม่แข็งแรงพอ เมื่อกระทบกับสามง่ามสีแดง มันก็แตกเป็นผง แม้ว่าจะทำให้วิถีของสามง่ามเบี่ยงเบนไปเล็กน้อย แต่ก็แค่เล็กน้อยเท่านั้น สามง่ามยังคงพุ่งไปหาดักแด้

นี่คือทั้งหมดที่เว่ยหวู่ฟู่ทำได้ ไม่มีอะไรให้ใช้ได้อีก ขาของเขาก็ขยับไม่ได้ ไล่ตามสามง่ามไม่ทัน

สามง่ามพุ่งแทงเข้าไปในดักแด้ ทะลุผ่านดักแด้ไป ทำให้เว่ยหวู่ฟู่อึ้งไป

ไข่ต้นกำเนิดดูธรรมดา แต่จริงๆ แล้วไม่ธรรมดา ความแข็งแกร่งของมันสูงกว่าไข่กลายพันธุ์ระดับเหล็กกล้าทั่วไปมาก ดักแด้ที่สร้างขึ้นก็แข็งแกร่งกว่าดักแด้เหล็กกล้าทั่วไป

ถึงสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ตัวนี้จะเป็นระดับโลหะผสม แต่พลังของสามง่ามก็ลดลงไปบ้างแล้วจากการปะทะกับก้อนหิน บวกกับความแข็งแกร่งของดักแด้ ไม่น่าจะทะลุผ่านไปได้

การที่ทะลุผ่านไปได้ง่ายๆ แบบนี้ แสดงว่าดักแด้มีความแข็งแกร่งน้อยกว่าที่เว่ยหวู่ฟู่คาดไว้มาก

“ทำไมกัน? นี่ไม่ถูกต้อง เทียบกันแล้ว ถือว่าอ่อนแอเกินไป” เว่ยหวู่ฟู่พึมพำออกมาโดยไม่รู้ตัว

ในใจของเขาคิดว่า ทำไมความแข็งแกร่งถึงต่ำขนาดนี้ มันผิดปกติ เมื่อเทียบกับดักแด้ของคนที่ใช้ไข่ต้นกำเนิดวิวัฒนาการคนอื่นๆ ดักแด้ของหลินเซินอ่อนแอเกินไป

ไม่รู้ทำไม เขาถึงพูดออกมาแบบนั้น

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ดูเหมือนจะยึดติดกับหลินเซินเป็นพิเศษ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหลินเซินจี้จุดมัน หรือเพราะเหตุผลอื่น

ถึงแม้ว่าดักแด้จะถูกแทงทะลุ แต่เนื่องจากสามง่ามเบี่ยงเบนไปเล็กน้อย ไม่ได้แทงทะลุตรงกลาง สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์จึงยังไม่ยอมแพ้ ลากเว่ยหวู่ฟู่เดินไปหาดักแด้

เว่ยหวู่ฟู่ใช้ขาไม่ได้ ได้แต่ใช้มือทั้งสองข้างกอดขาของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ไว้ แต่ก็ไม่สามารถหยุดมันจากการเคลื่อนที่ไปหาดักแด้ได้

ในขณะที่เว่ยหวู่ฟู่กำลังคิดอย่างหนักว่าจะทำอย่างไรถึงจะหยุดสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์และถ่วงเวลาได้ สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ก็หยุดลงเองโดยไม่ทราบสาเหตุ

เว่ยหวู่ฟู่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่ดักแด้ อยากรู้ว่าทำไมสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ถึงหยุด

แล้วเว่ยหวู่ฟู่ก็เห็นควันลอยขึ้นมาจากสามง่ามสีแดงที่ปักอยู่ในดักแด้ ควันนั้นหนาขึ้นเรื่อยๆ ไม่นาน ด้ามโลหะของสามง่ามสีแดงก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงทอง และสีก็สว่างขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนเหล็กที่ถูกเผาจนแดง

จริงๆ แล้ว ทั้งเว่ยหวู่ฟู่และสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ต่างก็รู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากสามง่ามสีแดง ไม่งั้นสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์คงไม่หยุด

ในช่วงเวลาสั้นๆ สามง่ามสีแดงก็กลายเป็นสีทองอร่าม คล้ายกับเหล็กที่กำลังจะละลายเมื่อถูกเผา

เว่ยหวู่ฟู่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีอุณหภูมิสูงขนาดนี้

การวิวัฒนาการไม่ใช่การถลุงเหล็ก ด้วยอุณหภูมิสูงขนาดนี้ คนคงจะถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน แล้วจะวิวัฒนาการได้ยังไง?

“หรือว่าเป็นเพราะพลังของไข่ต้นกำเนิดแข็งแกร่งเกินไป ทำให้เกิดอุณหภูมิสูงขนาดนี้? แบบนี้หลินเซินไม่ตายเหรอ? ไม่แปลกใจเลยที่คนที่ใช้ไข่หมายเลข 14 วิวัฒนาการก่อนหน้านี้ถึงได้ตายหมด ด้วยพลังที่น่ากลัวขนาดนี้ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือร่างกายเหล็กกล้า ก็ทนไม่ได้ ต้องละลายแน่ๆ” เว่ยหวู่ฟู่คิดในใจ

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ก็จ้องมองสามง่ามที่ร้อนแดงด้วยความสับสน ความแข็งของสามง่ามเท่ากับร่างกายของมัน ถ้าสามง่ามถูกเผาจนเป็นแบบนี้ ตัวมันก็ต้องเป็นแบบนั้นเหมือนกัน ทำให้มันลังเล

สถานการณ์ตึงเครียดขึ้น ความรู้สึกเร่งรีบแบบเดิมหายไป แต่กลับดูน่าตื่นเต้นยิ่งขึ้น

ในขณะที่สามง่ามกำลังจะละลาย ทันใดนั้น ความเย็นยะเยือกก็แผ่ซ่านออกมา

อุณหภูมิของสามง่ามลดลงอย่างรวดเร็ว จากสีทองกลายเป็นสีแดง สามง่ามที่เย็นตัวลง แม้จะยังเป็นสีแดง แต่กลับกลายเป็นสีใส เหมือนเปลี่ยนจากโลหะเป็นคริสตัล

ดวงตาของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เป็นประกายด้วยความดีใจ ดูเหมือนว่าสามง่ามของมันจะกลายเป็นวัสดุคริสตัลแล้ว

แคร็ก!

ในขณะที่สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์กำลังดีใจ สามง่ามก็แหลกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนกระจกแตก กลายเป็นเศษคริสตัลเล็กๆ ตกลงบนชายหาด

“หลินเซิน ... ตายแล้วเหรอ?” เว่ยหวู่ฟู่เห็นภาพนี้ ก็รู้สึกว่าหลินเซินในดักแด้คงจะตายแล้ว

ขนาดสามง่ามโลหะผสมยังเป็นแบบนี้ หลินเซินในดักแด้คงตายไปแล้ว

ต่อให้หลินเซินทนความร้อนสุดขีดตอนแรกได้ เขาก็คงทนความเย็นยะเยือกตอนท้ายไม่ได้

อย่าว่าแต่หลินเซินที่ยังไม่วิวัฒนาการ แม้แต่ผู้วิวัฒนาการโลหะผสมก็คงทนไม่ได้ สามง่ามโลหะผสมก็เป็นเครื่องพิสูจน์อย่างดี

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ก็คิดเช่นเดียวกัน มันละสายตาจากดักแด้ หันมามองเว่ยหวู่ฟู่ที่กอดขาของมันอยู่

แคร็ก!

อย่างไรก็ตาม

เสียงแตกดังขึ้นอีกครั้ง ดึงดูดความสนใจของเว่ยหวู่ฟู่และสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์กลับไปที่ดักแด้

รอยแตกปรากฏขึ้นบนดักแด้ แล้วดักแด้ก็แตกออก เผยให้เห็นร่างที่อยู่ข้างใน

ชุดเกราะเหล็กกล้าที่ขัดเงาจนเหมือนกระจก ปกคลุมร่างกายที่สูงโปร่งและแข็งแกร่ง ชุดเกราะที่เหมือนทำจากกระจก สะท้อนแสงแดดเป็นประกาย สวยงามราวกับความฝัน

ท้องฟ้าและทะเลสะท้อนบนชุดเกราะ ยิ่งทำให้ชุดเกราะดูลึกลับและน่าค้นหา

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์จ้องมองหลินเซิน ยกขาขึ้นโดยไม่รู้ตัว หมายจะพุ่งเข้าหาหลินเซิน แต่พบว่าขาของมันยังคงถูกเว่ยหวู่ฟู่กอดเอาไว้ ทำให้มันพุ่งออกไปไม่ได้ เซเกือบล้ม

“เว่ยหวู่ฟู่ ปล่อยมัน” เสียงของหลินเซินดังออกมาจากชุดเกราะ

เว่ยหวู่ฟู่อึ้งไป เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหลินเซินไม่รีบโจมตี แต่กลับให้เขาปล่อยสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์

เจ้านี่เป็นสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ระดับโลหะผสม ไม่ใช่โลหะผสมธรรมดา

ระดับเหล็กกล้าที่วิวัฒนาการจากไข่ต้นกำเนิด อาจจะสามารถเอาชนะระดับที่สูงกว่าได้ แต่มันก็ไม่ง่าย ยิ่งคู่ต่อสู้เป็นสิ่งมีชีวิตโลหะผสมกลายพันธุ์ หลินเซินเพิ่งวิวัฒนาการสำเร็จ กลายเป็นระดับเหล็กกล้า ไม่น่าจะแข็งแกร่งขนาดนั้น

เว่ยหวู่ฟู่ทำตามที่หลินเซินบอก ปล่อยมือออก สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่ไม่มีอะไรมาพันธนาการ กลับไม่พุ่งเข้าหาหลินเซินทันที แต่มันใช้ดวงตาสีแดงทับทิมจ้องมองหลินเซินอย่างระแวง

มันไม่พุ่งเข้าหาหลินเซิน แต่หลินเซินกลับเดินเข้าหามันทีละก้าว พร้อมกับเสียงฝีเท้าของหลินเซิน ชุดเกราะที่เหมือนกระจกบนร่างกายของเขาก็ค่อยๆ แผ่รังสีความร้อนออกมา ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง จากสีแดงทอง เป็นสีเหลืองทอง แสงสีทองอร่ามที่แผ่ความร้อนออกมา ราวกับนักรบศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังเผาผลาญชีวิต

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว แต่วินาทีต่อมา มันก็โกรธตัวเองที่ขี้ขลาด ดูเหมือนว่ามันรับไม่ได้ที่ถูกสิ่งมีชีวิตเหล็กกล้าขู่จนถอย

ในขณะที่มันกำลังจะพุ่งเข้าใส่หลินเซินด้วยความบ้าคลั่ง มันก็เห็นหมอกสีขาวลอยขึ้นมาจากชุดเกราะที่ส่องแสงสีทองของหลินเซิน อุณหภูมิของชุดเกราะลดลงอย่างรวดเร็ว แสงสีทองก็หายไป

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เห็นหลินเซินเดินออกมาจากหมอก ดวงตาของมันเบิกโพลง ราวกับเห็นอะไรที่น่ากลัวอย่างที่สุด

เพราะชุดเกราะบนร่างกายของหลินเซินที่หมอกบังไว้ กลับกลายเป็นคริสตัลโปร่งแสง

แค่เห็นแวบเดียว สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ก็รีบถอยหนีอย่างไม่ลังเล เหมือนหมาจนตรอก หันหลังกระโดดลงทะเล แล้วดำดิ่งลงไปอย่างรวดเร็ว

“ระดับคริสตัล?” เว่ยหวู่ฟู่จ้องมองหลินเซินที่เดินออกมาจากหมอก ชุดเกราะคริสตัลโปร่งแสงบนร่างกายของเขา ส่องประกายระยิบระยับภายใต้แสงแดด ดูสวยงามและน่าอัศจรรย์ยิ่งกว่าชุดเกราะที่เหมือนกระจก!