บทที่ 35 เข้าดักแด้

บทที่ 35 เข้าดักแด้

ในตอนนี้หลินเซินกำลังเผชิญกับความเจ็บปวดที่แม้แต่คำว่า "ถูกชอนไชกระดูก" ก็ยังไม่อาจบรรยายได้ ถ้าเขาส่งเสียงได้ ลำคอของเขาคงจะแหกไปแล้ว

แต่น่าเสียดายที่เขาขยับแม้แต่ริมฝีปากและลูกตาก็ไม่ได้ อย่าว่าแต่ร้อง แค่กระพริบตายังทำไม่ได้

ก่อนหน้านี้หลินเซินเคยได้ยินคนพูดว่า กระบวนการวิวัฒนาการก็เหมือนกับการเปลี่ยนแปลงของผีเสื้อ

กระบวนการที่หนอนกลายเป็นผีเสื้อเรียกว่าการเปลี่ยนแปลงรูปร่างแบบสมบูรณ์ โครงสร้างร่างกายจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง ราวกับว่าจากสิ่งมีชีวิตหนึ่ง วิวัฒนาการไปเป็นสิ่งมีชีวิตอีกชนิดหนึ่ง

แม้แต่มีคนพูดว่า จริงๆ แล้วตัวหนอนก็คือรกที่เคลื่อนที่ได้ ผีเสื้อที่เติบโตในรก เมื่อถึงเวลา ก็จะย่อยสลายและดูดซับรก

แน่นอนว่าคำพูดนี้ไม่มีหลักฐาน กระบวนการวิวัฒนาการของมนุษย์ ก็คือการปรับโครงสร้างร่างกายใหม่ เปลือกของไข่กลายพันธุ์จะละลาย สลายตัว กลายเป็นเส้นใย แล้วห่อหุ้มร่างกาย ของเหลวกลายพันธุ์ภายในจะหลอมรวมเข้ากับร่างกาย สร้างร่างกายเหล็กกล้าขึ้นมาใหม่

กระบวนการนี้เหมือนกับการบดข้าวให้เป็นผง แล้วผสมกับส่วนผสมอื่นๆ เพื่อทำเป็นแป้ง ความเจ็บปวดนั้นไม่อาจจินตนาการได้

แน่นอนว่า การวิวัฒนาการไม่จำเป็นต้องบดร่างกายจริงๆ แต่กระบวนการที่ของเหลวกลายพันธุ์ซึมเข้าสู่ร่างกาย ก็เจ็บปวดทรมานอย่างมาก เรียกได้ว่า เจ็บปวดจนไม่อยากมีชีวิตอยู่

ยิ่งไข่กลายพันธุ์มีคุณภาพสูง กระบวนการนี้ก็ยิ่งเจ็บปวด

หลินเซินเคยได้ยินว่าการวิวัฒนาการนั้นเจ็บปวด แต่ไม่คิดว่าจะเจ็บปวดขนาดนี้

เส้นใยสีขาวบางๆ งอกออกมาจากร่างกายของเขา พวกมันพันกัน ค่อยๆ กลายเป็นดักแด้สีขาวรูปวงรี

สีหน้าของเว่ยหวู่ฟู่ดูซับซ้อน ก่อนหน้านี้ ไม่มีมนุษย์คนไหนที่ใช้ไข่ต้นกำเนิดหมายเลข 14 วิวัฒนาการแล้วสามารถเข้าสู่ขั้นตอนการห่อหุ้มร่างกายได้ ทุกคนเสียชีวิตหลังจากกลืนไข่ต้นกำเนิดไปได้ไม่นาน

การที่หลินเซินสามารถสร้างดักแด้ได้ แสดงว่าเปลือกของไข่ต้นกำเนิดได้ละลายและสลายตัวกลายเป็นโครงสร้างใหม่ในร่างกายของเขาแล้ว ถือว่าสำเร็จไปครึ่งหนึ่ง

ต่อไปก็ต้องดูว่าร่างกายของหลินเซินจะสามารถทนต่อการรวมตัวกับของเหลวกลายพันธุ์ได้หรือไม่ หรือก็คือ จะสามารถอยู่ร่วมกับไวรัสจากภายนอกได้หรือไม่

ในขณะที่เว่ยหวู่ฟู่กำลังจ้องมองดักแด้ของหลินเซิน เขาก็รู้สึกถึงบางอย่าง หันไปมองสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่ถูกจี้จุด

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ตัวนั้นสั่นเล็กน้อย ทำให้เว่ยหวู่ฟู่ขมวดคิ้ว

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เว่ยหวู่ฟู่ก็ใช้มือทั้งสองข้างยันพื้น แล้วกระโดดขึ้น แต่น่าเสียดายที่ช่วงล่างของเขายังคงแกว่งไปมา ไม่เชื่อฟังคำสั่ง ทำให้ความเร็วของเขาลดลงมาก

เว่ยหวู่ฟู่พุ่งไปที่หน้าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ ใช้นิ้วจี้จุดลงไปที่จุดอ่อนบริเวณเอวของมัน ตรงจุดที่หลินเซินจี้เมื่อครู่

พลังของเขาแรงกว่าหลินเซินหลายเท่า กดจุดอ่อนนั้นจนยุบลงไปอีก

แต่น่าเสียดายที่ เมื่อเว่ยหวู่ฟู่เงยหน้าขึ้นมอง เขาก็พบว่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ยังคงสั่นอยู่

“เขาใช้วิธีอะไร? ทำไมเขาทำได้ แต่ฉันทำไม่ได้?” เว่ยหวู่ฟู่ถอนหายใจในใจ ใช้มือทั้งสองข้างยันพื้น กระโดดขึ้นอีกครั้ง แล้วใช้มือทั้งสองข้างผลักสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ออกไป

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์กลิ้งไปไกลกว่าสิบเมตรกว่าจะหยุด แรงโน้มถ่วงที่นี่แรงมาก การที่ผลักมันออกไปได้ไกลขนาดนั้นถือว่าไม่ธรรมดาแล้ว

เว่ยหวู่ฟู่แค่อยากถ่วงเวลา จากข้อมูล มนุษย์ที่วิวัฒนาการโดยใช้ไข่ต้นกำเนิด จะมีความเร็วสูงมาก

ตายก็ตายเร็ว สำเร็จก็สำเร็จเร็ว ไม่ต้องอยู่ในดักแด้นานหลายวันหรือหลายเดือนเหมือนไข่กลายพันธุ์

ส่วนใหญ่จะวิวัฒนาการเสร็จภายในสามถึงสิบนาทีหลังจากเข้าดักแด้ แล้วก็จะออกมาจากดักแด้

เว่ยหวู่ฟู่แค่ต้องยื้อเวลาจนกว่าหลินเซินจะออกมาจากดักแด้ก็พอ ด้วยความสามารถอันแปลกประหลาดของหลินเซิน บวกกับร่างกายเหล็กกล้าที่วิวัฒนาการจากไข่ต้นกำเนิด การจะเอาชนะสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ตัวนี้อาจจะยาก แต่โอกาสรอดชีวิตจะเพิ่มขึ้นมาก

เว่ยหวู่ฟู่มองสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่นอนสั่นอยู่บนพื้น คิดว่าถ้าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ฟื้นขึ้นมาก่อน เขาจะถ่วงเวลาได้นานแค่ไหน

“ไม่ทันแน่” เว่ยหวู่ฟู่มองนาฬิกาที่ข้อมือ แล้วพึมพำ

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์สั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าจะฟื้นขึ้นมาได้ทุกเมื่อ

ตั้งแต่หลินเซินเข้าดักแด้ เวลาก็ผ่านไปไม่ถึงนาที ต่อให้หลินเซินจะเร็วแค่ไหน ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามนาที

เว่ยหวู่ฟู่ใช้มือทั้งสองข้างยันพื้น คลานไปหาสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์

เมื่อไปถึงข้างๆ สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่กำลังสั่นอย่างรุนแรง เว่ยหวู่ฟู่ก็ผลักมันออกไปอีก

ผลักไปได้ไม่นาน ร่างกายของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ก็สั่นอย่างรุนแรง แล้วยกแขนขึ้น ร่างกายก็ขยับตาม แต่ดูแข็งทื่อ เหมือนเต้นบีบอยท่าหุ่นยนต์

เว่ยหวู่ฟู่ไม่พูดพร่ำทำเพลง กลิ้งไปด้านหลังของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ ใช้แขนล็อกคอของมัน

ท่านี้ถ้าใช้กับคน สามารถกดเส้นเลือดที่คอ ทำให้สมองขาดเลือด สลบได้ในเวลาอันสั้น

แต่ถ้าใช้กับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ ผลลัพธ์จะไม่ดีเท่า ยิ่งเว่ยหวู่ฟู่ใช้ขาไม่ได้ ไม่สามารถพันขาของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ไว้ได้ ผลลัพธ์ก็ยิ่งน้อยลง

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นทางเลือกสุดท้ายของเว่ยหวู่ฟู่ การสู้กับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ซึ่งๆ หน้าไม่ใช่วิธีที่ดี มีแต่จะตายเร็วขึ้น

เขาอยู่ข้างหลังมัน อย่างน้อยกรงเล็บและขาของมันก็ทำร้ายเว่ยหวู่ฟู่ได้ยาก เหมือนกับมนุษย์ แขนของมันไม่สามารถบิดไปด้านหลังได้ อย่างน้อยก็ไม่สามารถบิดได้ทั้งหมด

เว่ยหวู่ฟู่แค่อยากถ่วงเวลา ยื้อจนกว่าหลินเซินจะออกมาจากดักแด้ก็พอ

ไม่นาน ร่างกายของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ก็กลับมาเป็นปกติ มันไม่สนใจเว่ยหวู่ฟู่ที่ล็อกคอมันอยู่ ใช้มือข้างหนึ่งดึงใบมีดที่ปักอยู่บนตาออก แล้วโยนทิ้งไป

ทันทีที่ใบมีดถูกดึงออก บาดแผลที่ตาของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ก็หายอย่างรวดเร็ว จนกลับมาเป็นปกติ

นี่คือเหตุผลที่เว่ยหวู่ฟู่บอกว่าฆ่ามันไม่ได้ ตอนที่เขาสู้กับสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ในทะเล เขาเคยทำร้ายมันหลายครั้ง

แต่น่าเสียดายที่สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ตัวนี้ฟื้นตัวเร็วมาก ฆ่าไม่ตาย

สุดท้ายเว่ยหวู่ฟู่ต้องใช้ท่าไม้ตาย ทำร้ายร่างกายของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์จนแทบแหลกเป็นชิ้นๆ ทำให้มันฟื้นตัวไม่ได้ในชั่วขณะหนึ่ง ถึงจะทำให้มันถอยไปได้

แต่น่าเสียดายที่ร่างกายของเว่ยหวู่ฟู่ก็ได้รับผลกระทบจากการใช้พลังนั้น พอขึ้นมาบนชายหาดก็สลบไป ขาของเขาก็ยังไม่หายดี

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ใช้มือข้างหนึ่งคว้าหัวของเว่ยหวู่ฟู่ เล็บที่แหลมคมเหมือนมีดกรีดผ่านแก้มของเว่ยหวู่ฟู่ จิกเข้าไปในเนื้อเขา

เว่ยหวู่ฟู่ล็อกคอของมันไว้ โยกร่างกายไปมา หลบการโจมตีของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ครั้งแล้วครั้งเล่า

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์โยนสามง่ามทิ้ง แล้วใช้มืออีกข้างคว้าเว่ยหวู่ฟู่ที่อยู่ด้านหลัง

เว่ยหวู่ฟู่เห็นว่าหลบไม่พ้นแล้ว จึงปล่อยมือที่ล็อกคอของมัน ใช้มือยันพื้น แล้วกลิ้งตัวออกไป

“มาสิ ฆ่าฉันเลย” เว่ยหวู่ฟู่พยายามยั่วยุ เพื่อดึงดูดความสนใจของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ก็มีความรู้สึก ตามหลักแล้ว เว่ยหวู่ฟู่ทำกับมันขนาดนี้ มันน่าจะอยากฆ่าเว่ยหวู่ฟู่ก่อน

แต่ไม่รู้ทำไม หลังจากที่สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์มองเว่ยหวู่ฟู่ มันก็หยิบสามง่ามสีแดงขึ้นมา แล้วหันหลังเดินไปหาดักแด้ของหลินเซินทันที

เรื่องนี้ทำให้เว่ยหวู่ฟู่ประหลาดใจ แต่เขาก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว ใช้มือทั้งสองข้างยันพื้น ระเบิดพลังทั้งหมดที่มี พุ่งเข้าหาสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ คว้าขาข้างหนึ่งของมันไว้ แล้วบิดอย่างแรง ทำให้สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ล้มลง

สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ใช้ขาอีกข้างถีบ เว่ยหวู่ฟู่ที่ขาขยับไม่ได้ หลบไม่ทัน ได้แต่ปล่อยมือข้างหนึ่ง แล้วคว้าขาอีกข้างของมันไว้

เว่ยหวู่ฟู่คิดว่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์คงจะโกรธจนคลั่ง จะต้องสู้กับเขาให้ตายไปข้าง

แต่ใครจะรู้ว่า หลังจากที่ขาถูกเว่ยหวู่ฟู่จับไว้ทั้งสองข้าง สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ก็ยกสามง่ามสีแดงขึ้น แต่ไม่ได้แทงเว่ยหวู่ฟู่ แต่กลับขว้างสามง่ามออกไปสุดแรง พุ่งตรงไปหาดักแด้ของหลินเซิน