บทที่ 25 หัวหน้าหมู่บ้านผู้เจ้าเล่ห์!

เมื่อหลินเทียนห่าวสวม ดวงตาไร้มลทิน เขารู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบชัดเจนขึ้นอย่างมหัศจรรย์ แม้กระทั่งยุงตัวหนึ่งที่บินอยู่ไกลออกไปถึง 500 เมตร เขายังมองเห็นลวดลายบนปีกของมันได้อย่างชัดเจน

"ความรู้สึกนี้... สุดยอดไปเลย!"

สำหรับสายธนูที่ต้องการความแม่นยำสูง การมี ดวงตาไร้มลทิน ช่างเหมาะสมกับหลินเทียนห่าวอย่างยิ่ง ไอเทมนี้ไม่เพียงเหมาะในช่วงเริ่มเกม แต่ยังคงความสำคัญไปจนถึงช่วงท้ายเกมและแม้กระทั่งยุคแห่งมหันตภัย มันคืออุปกรณ์ที่สุดยอดเกินคำบรรยาย

หัวหน้าหมู่บ้านเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับสายตาที่แฝงความลึกลับ

"นักผจญภัย เจ้าใช่หรือไม่ที่สังหารหวังซานและหวังซื่อ?"

หลินเทียนห่าวคาดไว้แล้วว่าการส่งภารกิจนี้จะทำให้ตัวตนเขาถูกเปิดเผย จึงไม่ได้ปฏิเสธ

"ใช่ครับ"

หัวหน้าหมู่บ้านยิ้มเล็กน้อย สายตายิ่งดูแปลกขึ้น

"เจ้ารู้หรือไม่ หวังซานและหวังซื่อเป็นศิษย์ของช่างตีเหล็กหวัง หากหวังตีเหล็กรู้เข้า เขาอาจตามมาแก้แค้นเจ้า"

หลินเทียนห่าวแสร้งทำสีหน้าตื่นตระหนก

"หัวหน้าหมู่บ้าน ข้าควรทำอย่างไรดี เช่นนี้ข้าไม่ทำภารกิจออกจากหมู่บ้านแล้ว ท่านช่วยให้ข้าออกจากหมู่บ้านตอนนี้ได้หรือไม่?"

หัวหน้าหมู่บ้านโบกมือพร้อมหัวเราะ

"เจ้าไม่ต้องกังวลไป แม้หวังตีเหล็กจะแข็งแกร่ง แต่ในหมู่บ้านแห่งนี้ ข้าคือผู้ที่มีอำนาจสูงสุด"

จากนั้น หัวหน้าหมู่บ้านพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"อย่างไรก็ตาม หวังตีเหล็กเป็นคนทะเยอทะยาน เราต้องไม่ประมาท ข้าได้ยินมาว่าช่วงนี้เขาสนิทสนมกับเจ้าขี้เมาแห่งโรงเหล้ามาก เจ้าขี้เมามักออกไปหาแร่ในป่าเพื่อช่วยเหลือเขา"

หลินเทียนห่าวเลิกคิ้วเมื่อได้ยิน นี่แสดงว่ามีภารกิจใหม่เข้ามาแล้ว

"หัวหน้าหมู่บ้าน ข้าควรทำอย่างไร?"

หัวหน้าหมู่บ้านเผยสีหน้าประทับใจ

"ง่ายมาก เจ้าจงตัดแขนขวาของเขาเสีย ไปสังหารเจ้าขี้เมา"

"ติ้ง! หัวหน้าหมู่บ้านมอบภารกิจให้แก่เจ้า"

ข้อกำหนดภารกิจ: สังหารเจ้าขี้เมา

บทลงโทษ: ไม่มี

รางวัลภารกิจ: ไม่ทราบ

หลินเทียนห่าวแสดงท่าทีเป็นกังวล

"หัวหน้าหมู่บ้าน ด้วยพลังของข้าในตอนนี้ การจะสังหารเจ้าขี้เมาดูจะเป็นเรื่องยากเกินไป"

หัวหน้าหมู่บ้านพยักหน้า

"เจ้าขี้เมาคนนั้นมีฝีมืออยู่บ้าง แต่เพราะเขาติดเหล้าหนัก หากเจ้าวางยาพิษในไหเหล้าของเขา อาจเกิดผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึง"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลินเทียนห่าวแสดงท่าทีลำบากใจ

"หัวหน้าหมู่บ้าน ข้าต้องขออภัย ข้าไม่มีพิษใดติดตัวเลย"

หัวหน้าหมู่บ้านนิ่งคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบขวดเล็ก ๆ ขวดหนึ่งออกมา

"นี่คือยาพิษแมนดราโกราที่ข้าสะสมมานาน มันไร้สีไร้กลิ่น หากเจ้าใส่มันลงในไหเหล้าของเจ้าขี้เมา เขาจะไม่มีทางรู้ตัวเลย"

"เมื่อถูกพิษนี้เข้าไป พลังการต่อสู้ของเจ้าขี้เมาจะลดลงอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง"

หลินเทียนห่าวรับขวดพิษมา พร้อมรอยยิ้ม

"ได้ ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง จะกำจัดเจ้าขี้เมาให้จงได้"

บทสนทนาสุดท้าย

เมื่อหลินเทียนห่าวกำลังจะออกไป หัวหน้าหมู่บ้านก็เรียกเขาไว้

"เซวียตี้!"

ครั้งนี้หัวหน้าหมู่บ้านเรียกชื่อของเขาโดยตรงแทนที่จะใช้คำว่า "นักผจญภัย"

"เจ้าสังหารหวังซานและหวังซื่อไปแล้ว เจ้ารู้หรือไม่ว่าใครเป็นคนสังหารแอลฟ์ฟุส?"

หลินเทียนห่าวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

"เป็นไปตามที่ข้าคาดไว้ หัวหน้าหมู่บ้านเริ่มสงสัยในตัวข้าแล้ว"

เขาแสดงสีหน้าปกติและตอบกลับ

"ข้าไม่ทราบ หลังจากที่ข้ากับอิ้งซา สังหารหวังซานและหวังซื่อไม่นาน ข้าก็ได้ยินเสียงแอลฟ์ฟุสถูกสังหารเช่นกัน"

"อย่างนั้นหรือ" หัวหน้าหมู่บ้านยิ้มบาง ๆ แต่สายตาเต็มไปด้วยความหมายลึกซึ้ง

หลินเทียนห่าวรู้ดีว่าคำพูดเพียงสองสามประโยคนี้ไม่อาจลบความสงสัยของหัวหน้าหมู่บ้านได้ แต่เรื่องนี้ไม่สำคัญ เพราะถึงแม้หัวหน้าหมู่บ้านจะสงสัย เขาก็จะคิดว่าหลินเทียนห่าวสมคบกับหวังตีเหล็ก เนื่องจากผู้เดียวที่อาจคุกคามตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านได้ก็คือหวังตีเหล็กนั่นเอง

หลังจากนี้ หลินเทียนห่าวจะตัดสินใจอย่างไร?

สำหรับหลินเทียนห่าว ต่อให้เขาแข็งแกร่งแค่ไหน สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องเดินทางไปยังเมืองหลัก ไม่มีทางหยุดอยู่แค่ในหมู่บ้านเริ่มต้นได้ตลอดไป

แต่สิ่งที่หัวหน้าหมู่บ้านไม่รู้คือ หลินเทียนห่าวยังมีทางเลือกอื่น

นอกหมู่บ้านเริ่มต้น

หลังจากออกจากหมู่บ้าน หลินเทียนห่าวส่งข้อความหาอิ้งซา ก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเขาทำการแลกเปลี่ยนกัน ทั้งคู่ได้เพิ่มเพื่อนกันในเกมไว้แล้ว

ขณะเดียวกัน เขาก็เพิ่งสังเกตว่า ฝูถู ส่งข้อความมาหาเขาเป็นสิบข้อความ

“ท่านเซวียตี้ ฉันยอมจ่าย 200 ล้านหยวน ขอแค่ท่านมาร่วมกับเราและเป็นหัวหน้ากิลด์ฝูถู!”

“ท่านเซวียตี้ เมื่อไหร่จะมาถึงเมืองหลักช่วยฉันบ้าง ค่าจ้างเราคุยกันได้!”

“ท่านเซวียตี้...”

หลินเทียนห่าวไม่ได้สนใจข้อความเหล่านี้ เพราะเขาเปิดโหมด "ห้ามรบกวน" ไว้ เนื่องจากยุ่งอยู่กับภารกิจของตัวเอง แต่เขาก็ตอบกลับไปสั้น ๆ ว่า

“ข้อความอยู่ในโหมดห้ามรบกวน ข้ากำลังยุ่ง”

หลังจากนั้น เขาก็มุ่งหน้าไปยังจุดที่อิ้งซาส่งพิกัดมาให้

พื้นที่ป่าบิดเบี้ยว (Twisted Grove)

เมื่อหลินเทียนห่าวมาถึง เขาเห็นอิ้งซากำลังลุยกับ "มนุษย์ต้นไม้บิดเบี้ยว" ระดับ 10 ซึ่งถือว่าเป็นการต่อสู้ที่เกินเลเวลของเขาไป

หลังจากอิ้งซาจัดการมนุษย์ต้นไม้ตรงหน้าเสร็จ เขาเดินเข้ามาหาหลินเทียนห่าวและถามขึ้น

“เซวียตี้ หัวหน้าหมู่บ้านให้ภารกิจอะไรแก่เจ้า?”

หลินเทียนห่าวเล่าตรง ๆ

“หัวหน้าหมู่บ้านให้ข้าสังหารเจ้าขี้เมาแห่งโรงเหล้า”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อิ้งซาก็มีสีหน้าตกตะลึง

“เป็นไปได้ยังไง? หัวหน้าหมู่บ้านให้ข้าปกป้องเจ้าขี้เมา!”

หนึ่งภารกิจให้ปกป้อง อีกหนึ่งภารกิจให้สังหาร ดูเหมือนจะขัดแย้งกันจนไม่น่าเชื่อ

แผนการของหัวหน้าหมู่บ้าน

แต่หลินเทียนห่าวกลับเริ่มเข้าใจถึงเบื้องหลังนี้แล้ว

“นี่มันชัดเจนมาก หัวหน้าหมู่บ้านกำลังเล่นแผนตลบหลัง”

อิ้งซามีสีหน้าสงสัย

“เจ้าหมายถึงอะไร?”

หลินเทียนห่าวอธิบาย

“ถ้าข้าคิดไม่ผิด ยาพิษแมนดราโกราที่หัวหน้าหมู่บ้านให้ข้ามานั้นไม่ได้เป็นของเขาเอง แต่น่าจะเป็นของที่เขาขโมยมาจากหวังตีเหล็ก”

“หัวหน้าหมู่บ้านตั้งใจให้ข้าใช้พิษนี้ฆ่าเจ้าขี้เมา ขณะเดียวกันก็ให้เจ้ามาปกป้อง ถ้าเจ้าขัดขวางข้าได้ เจ้าขี้เมาก็หนีรอดไปได้”

อิ้งซาเริ่มเข้าใจแผนร้ายนี้

“นี่มันคือการสร้างความขัดแย้งโดยตั้งใจ! หากเจ้าขี้เมารู้ว่ายาพิษมาจากหวังตีเหล็ก เขาย่อมต้องโกรธหวังตีเหล็กแน่นอน”

ภารกิจที่แฝงความลับ

หลินเทียนห่าวยิ้ม

“ใช่แล้ว นี่คือวิธีของหัวหน้าหมู่บ้าน เขาต้องการสร้างความแตกแยกระหว่างเจ้าขี้เมาและหวังตีเหล็ก”

อิ้งซาหายใจลึก เขารู้สึกทึ่งในความซับซ้อนของ NPC ตัวนี้

“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า NPC ในหมู่บ้านเริ่มต้นจะร้ายกาจได้ถึงเพียงนี้!”

หลินเทียนห่าววางแผน

อิ้งซาถามขึ้น

“เจ้าจะทำอย่างไรต่อ?”

หลินเทียนห่าวยิ้ม

“ก็ช่วยให้แผนของหัวหน้าหมู่บ้านสำเร็จสิ!”

“ข้าบอกแล้วว่านี่คือแผนที่เปิดเผย ต่อให้ข้าฆ่าเจ้าขี้เมา ก็จะเป็นการทำร้ายเจ้า และทำลายเส้นเรื่องที่สำคัญในหมู่บ้าน”

“ยิ่งไปกว่านั้น ในหมู่บ้านเริ่มต้นนี้ อำนาจของหัวหน้าหมู่บ้านชัดเจนว่าเหนือกว่าหวังตีเหล็ก หากเจ้าขี้เมาตาย เส้นเรื่องในหมู่บ้านอาจจบลง”

ความซับซ้อนของเกม

หลินเทียนห่าวหัวเราะเบา ๆ

“เกมนี้ NPC ไม่ใช่ AI ธรรมดา แต่เหมือนสิ่งมีชีวิตจริง ๆ”

"ภารกิจที่ดูเหมือนง่าย แท้จริงแล้วกลับเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมและความซับซ้อน!"