บทที่ 112 ทักษะการเลี้ยงสัตว์ระดับสูง

บทที่ 112 ทักษะการเลี้ยงสัตว์ระดับสูง

กลิ่นหอมยิ่งกว่าตอนได้กิน ทุกคนกินข้าวโพดคนละสองฝักหมดอย่างรวดเร็ว

ถึงเวลากลับบ้านแล้ว

หลังจากดับไฟ หลี่หานถือไก่ป่าที่มัดไว้แน่นหนาแล้วเรียกเด็กๆ ให้กลับบ้าน

หลังจากเดินไปได้สักพัก เด็กๆ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

หลี่หานก็กลับถึงบ้าน มองดูไก่ป่าในมือ วันนี้คงไม่ได้กินแล้ว เก็บไว้กินพรุ่งนี้หรือวันไหนก็ได้

ไก่ป่าไม่ใช่ของหายากในหมู่บ้าน พ่อแม่เห็นหลี่หานถือไก่ป่ากลับมาจึงไม่แปลกใจ แค่ถามว่าจับได้ที่ไหน

หลี่หานเล่าสถานที่จับไก่ป่าให้ฟัง แล้วมองหาที่เก็บไก่ป่าในลานบ้าน

เห็นกรงไม้ไผ่อันหนึ่ง ดูเหมาะสมดี จึงแก้เชือกที่มัดไก่ป่าออกแล้วขังไว้ในกรง

...

เช้าวันรุ่งขึ้น หลี่หานตกปลาได้ปลาหนักประมาณสามชั่งจากบ่อน้ำ

พอใจมาก ปลาตัวนี้ไม่ได้จะเอาไว้กินเอง แต่จะเอาไปให้คนอื่น

เขาต้องการไปหาช่างสลักหินในหมู่บ้าน เพื่อขอให้ช่วยสลักแผนที่ลงบนก้อนหินใหญ่ที่ทางเข้าหมู่บ้าน เพื่อทำเครื่องหมายเส้นทางไปยังบ่อน้ำต่างๆ

การต้องไปรับแขกที่ทางเข้าหมู่บ้านทุกครั้งที่มีคนมาครั้งแรกไม่ใช่วิธีที่ดี

เขาไปดูที่ทางเข้าหมู่บ้านมาแล้ว มีก้อนหินใหญ่ที่ค่อนข้างเรียบอยู่ในจุดที่เห็นได้ชัด เหมาะมากสำหรับสลักแผนที่

ดีกว่าทำป้ายไม้ติดไว้ที่ทางเข้าหมู่บ้าน

แน่นอนว่าต้องจ่ายค่าแรงให้ช่างสลักหิน ปลาตัวนี้ถือเป็นของฝากเมื่อไปเยี่ยม

เอาปลาใส่ถุง เติมน้ำลงไปนิดหน่อย แล้วถือไปที่บ้านของชาวบ้านที่ชื่อหลี่หมิงจิ่ว

หลี่หมิงจิ่วเป็นช่างสลักหินอาวุโสของหมู่บ้าน ปีนี้อายุสี่สิบห้าปี

"ลุงจิ่วครับ อยู่บ้านไหม?" หลี่หานตะโกนจากนอกรั้ว

"เสี่ยวหานเหรอ? อยู่" เสียงตอบดังมาจากในบ้าน

หลี่หานผลักประตูรั้วเข้าไป พอดีเห็นหลี่หมิงจิ่วเดินออกมาจากบ้าน จึงพูดว่า "ลุงจิ่วครับ วันนี้ว่างไหม? อยากขอความช่วยเหลือหน่อย"

พูดจบก็ส่งปลาให้หลี่หมิงจิ่ว บอกว่าเพิ่งตกได้จากบ่อ

หลี่หมิงจิ่วรับปลาไว้แล้วหัวเราะ พูดว่า "เสี่ยวหาน ปลานี่ลุงไม่เกรงใจละ ปลาในบ่อของหลานอร่อยจริงๆ อร่อยกว่าปลาในนาตั้งเยอะ วันนี้ลุงว่าง จะให้ช่วยอะไร บอกมาได้เลย"

"คือแบบนี้ครับ..." หลี่หานเล่าจุดประสงค์

หลี่หมิงจิ่วพยักหน้า "ได้ ไม่มีปัญหา ง่ายมาก ลุงก็คิดว่าหลานควรทำแผนที่แบบนี้ ต้องไปรับแขกที่ทางเข้าหมู่บ้านทุกที ก็ไม่ใช่วิธีที่ดีจริงๆ"

หลี่หานพูด "งั้นก็ขอบคุณลุงจิ่วมากครับ"

หลี่หมิงจิ่วหัวเราะ "ขอบคุณอะไรกัน หลานเพิ่งเอาปลาตัวใหญ่มาให้ลุงเลย"

พูดจบ หลี่หมิงจิ่วก็เข้าบ้านไปเอาค้อน สิ่ว หลักเหล็ก และเครื่องมืออื่นๆ ออกมา พูดว่า "ไปกันเถอะ"

หลี่หานรับคำ แล้วเดินออกจากลานบ้านพร้อมหลี่หมิงจิ่ว

เขาต้องไปช่วยด้วย

มาถึงทางเข้าหมู่บ้าน หลี่หานชี้ไปที่ก้อนหินใหญ่แล้วพูด "ลุงจิ่ว ก้อนหินนั้นแหละครับ ดูเหมาะไหม?"

หลี่หมิงจิ่วพยักหน้า "เหมาะ เหมาะมากเลย"

สองคนมาถึงหน้าก้อนหิน แล้วลงมือทำงานเลย

ภูมิประเทศและเส้นทางทั้งหมดในหมู่บ้านอยู่ในหัวของทั้งสองคน คุ้นเคยมาก ทำแผนที่จึงง่ายมาก

ใช้ค้อนกับสิ่ว หลี่หมิงจิ่วเริ่มทำงาน หลี่หานยืนดูอยู่ข้างๆ คอยช่วยนึกเส้นทางไปด้วย

เมื่อใกล้เที่ยง งานก็เสร็จเรียบร้อย

หลี่หานมองแผนที่ที่เพิ่งทำเสร็จใหม่ๆ พอใจมาก หลี่หมิงจิ่วสมกับเป็นช่างสลักหินอาวุโส ฝีมือยอดเยี่ยมมาก

แน่นอน เพื่อให้แผนที่ดูดียิ่งขึ้น หลี่หานยังต้องไปซื้อสีมาระบายแผนที่

เรื่องนี้ไม่รีบ บ่ายนี้หรือวันพรุ่งนี้ค่อยไปซื้อก็ได้

หลี่หานหยิบเงินสองร้อยหยวนให้หลี่หมิงจิ่วเป็นค่าแรง แต่หลี่หมิงจิ่วไม่ยอมรับ บอกว่าเป็นงานเล็กๆ ไม่รับค่าแรง

แต่หลี่หานยืนยันจะให้

สุดท้ายทั้งสองคนต่างผ่อนปรนให้กัน หลี่หมิงจิ่วรับเงินหนึ่งร้อยหยวน

จากนั้น หลี่หานก็เชิญหลี่หมิงจิ่วมากินข้าวเที่ยงที่บ้าน หลี่หมิงจิ่วปฏิเสธอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็ตกลง

หลังกินข้าวเสร็จ หลี่หมิงจิ่วถือเครื่องมือลากลับ

หลี่หานยังเด็ดผักให้หลี่หมิงจิ่วเอากลับไปกินด้วย

คราวนี้หลี่หมิงจิ่วไม่ปฏิเสธ รับไว้อย่างดีใจ

หลังหลี่หมิงจิ่วกลับไป หลี่หานเดินไปที่กรงไม้ไผ่ที่ขังไก่ป่า ตั้งใจจะดูว่าไก่ป่าเป็นอย่างไรบ้าง

พบว่าในกรงมีไข่เพิ่มมาหนึ่งฟอง เล็กกว่าไข่ไก่บ้านทั่วไปเล็กน้อย

เห็นได้ชัดว่าเป็นไข่ที่ไก่ป่าตัวนี้ออก

ในหมู่บ้านมีไก่ป่าเยอะ แต่ไข่ไก่ป่าหายาก แทบไม่มีใครเคยเก็บได้

หลี่หานเอาไข่ออกจากกรง จู่ๆ ก็ไม่อยากเอาไก่ป่ามากินแล้ว

แต่กลับคิดว่า เลี้ยงมันไว้ดีกว่า ให้มันออกไข่ทุกสองสามวัน ดูเหมือนจะดีทีเดียว

แต่จะเลี้ยงยังไงล่ะ?

นี่เป็นปัญหา

ถ้าขังไว้ในกรงแบบนี้ นานๆ เข้า ไก่ป่าคงไม่ใช่ไก่ป่าจริงๆ แล้ว

ไข่ที่ออกมาก็คงไม่ใช่ไข่ไก่ป่าจริงๆ แล้ว

ถ้าปล่อยเลี้ยง มันบินได้ พอบินหนีไปก็คงไม่กลับมาอีก

ถ้ามีวิธีให้มันอยู่ในป่าตามธรรมชาติ แล้วเวลาจะออกไข่ก็วิ่งกลับมาออกไข่เองก็คงดี

แบบนั้น ไข่ก็จะเป็นไข่ไก่ป่าจริงๆ และไม่ต้องเลี้ยงเป็นพิเศษ ช่างวิเศษจริงๆ

น่าเสียดายที่คิดได้แค่นั้น

ช่างเถอะ ทำไม่ได้ เก็บไว้ย่างกินวันไหนก็แล้วกัน

[ติ๊ง! ระบบมอบหนังสือทักษะการเลี้ยงสัตว์ระดับสูง เก็บไว้ในช่องเก็บของในมิติ ใช้แล้วจะได้รับทักษะการเลี้ยงสัตว์ระดับสูง]

หืม?

ทักษะการเลี้ยงสัตว์ระดับสูง?

เรื่องที่ระบบให้ของอีก หลี่หานไม่แปลกใจแล้ว ไม่คิดมากด้วยว่าทำไมระบบถึงให้ของอีก ยังไงเขาก็ไม่เข้าใจการทำงานของระบบอยู่ดี

ตอนนี้เขาแค่สงสัยว่าทักษะการเลี้ยงสัตว์ระดับสูงคืออะไร?

จะช่วยให้สิ่งที่เขาเพิ่งคิดเป็นจริงได้หรือ?

ในใจตื่นเต้น หลี่หานเข้าห้องไป ล็อคประตู เรียกมิติออกมา หาหนังสือทักษะการเลี้ยงสัตว์ระดับสูงในช่องเก็บของ

มีคำอธิบาย อ่านแล้วดีใจมาก

ทักษะการเลี้ยงสัตว์ระดับสูงนี้ทำให้สิ่งที่เขาเพิ่งคิดเป็นจริงได้ จริงๆ ทำให้ไก่ป่าอยู่ในป่าตามธรรมชาติ เวลาจะออกไข่ก็กลับมาออกไข่เอง ออกไข่แล้วก็จากไป

ทักษะนี้ไม่เพียงใช้กับไก่ป่าได้ แต่ยังใช้กับนกป่าอื่นๆ เช่น เป็ดป่า นกกระทุง นกพิราบป่า

แค่หลี่หานเห็น ก็สามารถตั้งเป็นเป้าหมายการเลี้ยงของเขาได้

ทักษะที่ดีจริงๆ!

หลี่หานกดใช้ทันที มีความรู้สึกประหลาดเกิดขึ้น แล้วก็หายไปในพริบตา

จากนั้น หลี่หานกลับมาที่กรงไม้ไผ่ที่ขังไก่ป่า ตั้งไก่ป่าเป็นเป้าหมายการเลี้ยงของเขา

แล้วถือกรงออกไปนอกลานบ้าน เปิดกรง

ไก่ป่าเห็นกรงเปิด ดูเหมือนจะดีใจมาก กระพือปีกบินออกจากกรง แล้วส่งเสียงร้อง "กุ๊กๆ" บินจากไป

...

(จบบทที่ 112)

ขออภัยที่ช่วงนี้ลงไม่ตรงเวลานะครับ เนื่องจากต้องเดินทางไกล ทำให้ลงตามเวลาปกติไม่ได้ หลังจากนี้จะลงเวลา 20:30 วันละ 3 บท ไปก่อนนะครับผม