บทที่ 110 ตัวละครเอกเป็นหนู
บทที่ 110 ตัวละครเอกเป็นหนู
หลี่หานได้ตัดสินใจแล้ว
เขาพิมพ์คำว่า "การผจญภัยของซูเค่อและเป่ยถ่า" ลงในกล่องข้อความ
นี่เป็นนิยายนิทานที่มีชื่อเสียงที่สุดของราชานิทาน เจิ้งหยวนเจี๋ย ในชาติก่อน เป็นนิยายนิทานขนาดใหญ่กว่าหนึ่งล้านตัวอักษร
ท่านเจิ้งหยวนเจี๋ยใช้เวลากว่าสิบปีในการเขียนผลงานชิ้นนี้จนเสร็จสมบูรณ์
ซูเค่อและเป่ยถ่า หนูทั้งสองตัวนี้ เรียกได้ว่าเป็นตัวละครในนิทานที่ทุกบ้านรู้จัก และเติบโตมาพร้อมกับคนหลายรุ่น
ผลงานชิ้นนี้เต็มไปด้วยเรื่องราวชวนติดตาม น่าตื่นเต้น และจินตนาการแปลกใหม่ นับเป็นผลงานคลาสสิกอย่างแท้จริง
มีทั้งหมด 366 ตอน ไม่ใช่แค่ 100 ตอนอย่างที่บางคนเข้าใจ
แต่มีเรื่องที่น่าเสียดายอยู่อย่างหนึ่ง คือผลงานชิ้นนี้ถูกนำไปสร้างเป็นการ์ตูนแอนิเมชันเพียง 13 ตอนเท่านั้น
และยังมีการสอดแทรกเนื้อหาเชิงสั่งสอนเข้าไป จึงไม่ได้แสดงให้เห็นถึงแก่นแท้ของผลงานต้นฉบับ
น่าเสียดายมาก
แต่แน่นอน นั่นเป็นความเสียดายในอดีต
หลังจากพิมพ์ชื่อผลงานเสร็จ เขาก็กดยืนยัน
สิ่งที่หลี่หานสงสัยคือ หลังจากแลกผลงานมาแล้ว มันจะอยู่ในรูปแบบใด
ตอนนี้เขากำลังจะได้รู้คำตอบแล้ว
"โปรดเลือกรูปแบบของผลงาน: รูปแบบไฟล์อิเล็กทรอนิกส์? หรือรูปแบบหนังสือ?"
อืม?
ก้าวหน้าขนาดนี้เลยเหรอ? ยังให้เลือกรูปแบบได้อีก?
การทำงานนี้ถือว่าใส่ใจผู้ใช้มากเลยนะ!
ฮ่าๆๆ!
หลี่หานรู้สึกดีใจมาก
เพราะถ้าเขาเลือกรูปแบบไฟล์อิเล็กทรอนิกส์ นั่นหมายความว่าเขาไม่ต้องพิมพ์แม้แต่ตัวอักษรเดียว ผลงานก็จะอยู่ในรูปแบบไฟล์อิเล็กทรอนิกส์เรียบร้อยแล้ว
แต่เดิมเขาคิดว่าผลงานที่แลกมาจะอยู่ในรูปแบบพิเศษในความทรงจำของเขา
และเขาจะต้องพิมพ์ผลงานออกมาทีละตัวอักษร
แต่ใครจะรู้ว่าระบบจะทำงานแบบนี้ เขาไม่ต้องพิมพ์เลยสักตัว
รู้สึกดีใจ! ดีใจมากๆ!
จากนั้นหลี่หานก็เลือกรูปแบบไฟล์อิเล็กทรอนิกส์
หลังจากมีแสงวาบหนึ่ง บัตรแลกผลงานก็กลายเป็นสิ่งที่ดูคล้ายแฟลชไดรฟ์ และอยู่ในช่องเก็บของ
เมื่อหลี่หานนำมันออกมา มันก็เป็นแฟลชไดรฟ์จริงๆ
หรืออาจจะไม่ใช่แฟลชไดรฟ์ แต่มันมีพอร์ต USB เหมือนแฟลชไดรฟ์ที่สามารถเชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ได้
หลี่หานเปิดคอมพิวเตอร์และเชื่อมต่อมัน พบว่าการใช้งานเหมือนกับแฟลชไดรฟ์ทุกอย่าง
เมื่อเปิดดู ข้างในไม่มีอะไรอื่น มีเพียงโฟลเดอร์เดียวที่เขียนว่า "การผจญภัยของซูเค่อและเป่ยถ่า"
เมื่อเปิดโฟลเดอร์ ข้างในเป็นไฟล์เอกสารทีละบท แต่ละไฟล์คือหนึ่งบท
ใส่ใจผู้ใช้มากจริงๆ
เมื่อเปิดบทแรก "'ซูเค่อ เจ้าโตแล้ว สามารถออกไปหาอาหารกินเองได้แล้ว' วันหนึ่ง แม่หนูพูดกับลูกหนูซูเค่อ..."
นี่คือบทเปิดเรื่องของ "การผจญภัยของซูเค่อและเป่ยถ่า" ในชาติก่อน
หลี่หานจำบทเปิดเรื่องได้
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ต้องพิมพ์เลยสักตัวจริงๆ
ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ส่งบางส่วนไปให้เหอฉานดีกว่า
เชื่อว่าเหอฉานคงกำลังรอคอยอยู่
หลี่หานคัดลอกยี่สิบบทแรก สร้างโฟลเดอร์ใหม่และวางยี่สิบบทแรกลงไป
จากนั้นก็บีบอัดไฟล์และส่งไปยังอีเมลของเหอฉาน พร้อมส่งข้อความทางโปรแกรมแชทบอกว่าส่งบทเปิดเรื่องมาให้แล้ว
......
เมืองเซี่ยงไฮ้
สำนักพิมพ์นิตยสารความสนุกสำหรับเด็ก
เหอฉานกำลังยุ่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ จู่ๆ ก็ได้รับข้อความใหม่ทางโปรแกรมแชท
เมื่อเปิดดู เธออุทานด้วยความดีใจ "ว้าว"
แล้วก็ไม่สนใจงานที่กำลังทำอยู่ รีบเปิดอีเมลทันที
เธอรอคอยผลงานของหลี่หานมาตลอด
การผจญภัยของซูเค่อและเป่ยถ่า?
เหอฉานพยักหน้า ซูเค่อและเป่ยถ่าชัดเจนว่าเป็นชื่อสองชื่อ แต่ไม่รู้ว่าเป็นชื่อคนหรือชื่อสัตว์?
นิทานมักใช้สัตว์ต่างๆ เป็นตัวละครเอก
เรื่องเปิดด้วยแม่หนูพูดกับลูกหนูซูเค่อว่า ซูเค่อโตแล้ว สามารถออกไปหาอาหารกินเองได้แล้ว
เป็นหนูนี่เอง เหอฉานรู้สึกประหลาดใจ
แม้ว่านิทานมักใช้สัตว์เป็นตัวเอก แต่ดูเหมือนจะไม่เคยมีเรื่องไหนใช้หนูเป็นตัวเอกมาก่อน
ไม่เคยมีมาก่อนเลย
เพราะหนูมีชื่อเสียงไม่ดี
และหนูยังน่ารังเกียจ หลายคนโดยเฉพาะเด็กๆ ยังกลัวหนูด้วย
หนูวิ่งข้ามถนน ใครๆ ก็ต้องตะโกนไล่ตี
การใช้หนูเป็นตัวเอก หลี่หานเป็นคนแรก
"สมแล้วที่เป็นพี่หลี่หาน แตกต่างจริงๆ" เหอฉานคิดในใจ
ถ้าเป็นต้นฉบับจากนักเขียนคนอื่นที่ใช้หนูเป็นตัวเอก เหอฉานคงจะขมวดคิ้วและอาจจะปฏิเสธต้นฉบับไปเลย
เรื่องที่ใช้หนูเป็นตัวเอก จะมีคนชอบอ่านได้อย่างไร คงไม่มีตลาดแน่นอน
แต่ตอนนี้คนที่เขียนคือหลี่หาน เหอฉานกลับมีความคิดที่แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง
ต้องบอกว่า เหอฉานเชื่อใจหลี่หานอย่างไม่มีเงื่อนไข
จากนั้น เหอฉานก็รู้สึกสงสัยมากว่า หลี่หานจะเขียนเรื่องราวที่มีหนูเป็นตัวเอกอย่างไร?
ซูเค่อเป็นหนู
แล้วเป่ยถ่าล่ะ? เป็นหนูเหมือนกัน? หรือเป็นสัตว์ชนิดอื่น?
อ่านต่อไป
แม่หนูพาซูเค่อออกไปหาอาหาร แล้วซูเค่อได้ยินคนเรียกเขาว่าขโมย บอกว่าพวกหนูชอบขโมยของกิน และบอกว่าพวกหนูล้วนเป็นตัวร้าย
ซูเค่อรู้สึกเสียใจ เขาไม่อยากเป็นขโมย จึงตัดสินใจออกจากบ้าน ออกไปผจญภัยข้างนอก และทำงานเพื่อแลกอาหาร
ในบ้านมีเฮลิคอปเตอร์ของเล่นอยู่ ซูเค่อสนใจเฮลิคอปเตอร์ จึงขับเฮลิคอปเตอร์ออกไป
อ่านมาถึงตรงนี้ ดวงตาของเหอฉานเป็นประกาย หนูขับเฮลิคอปเตอร์ ช่างจินตนาการสุดๆ!
น่าสนใจ
อ่านต่อไป
ซูเค่อขับเฮลิคอปเตอร์ไปทั่ว ช่วยมดที่ตกน้ำหลายตัว กลายเป็นเพื่อนที่ดีของมด
แล้วยังช่วยนกกระจอก และช่วยสัตว์อื่นๆ อีกหลายตัว ได้รับชื่อเสียงที่ดี
ซูเค่อดีใจมาก เมื่อมีคนถามชื่อ เขามักจะบอกว่าตัวเองคือนักบินซูเค่อ
จากนั้น เป่ยถ่าก็ปรากฏตัว
เป่ยถ่าก็เป็นหนูเหมือนกัน ที่บ้านมักถูกแมวรังแก
ในบ้านมีรถถังของเล่นอยู่
วันหนึ่ง เป่ยถ่าไม่อยากถูกแมวรังแกอีก จึงขับรถถังออกไป
รถถังยังยิงกระสุนได้ด้วย เป่ยถ่าใช้กระสุนยิงนกกระจอกบาดเจ็บโดยไม่ตั้งใจ
นกกระจอกไปตามซูเค่อมาช่วย
และแล้ว ซูเค่อขับเครื่องบิน เป่ยถ่าขับรถถัง หนูทั้งสองก็เริ่มต่อสู้กันครั้งใหญ่
การต่อสู้เสมอกัน ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ
สุดท้าย หนูทั้งสองก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
อืม ไม่รบไม่รู้จักกัน
จากนั้น หนูทั้งสองก็เดินทางด้วยกัน คนหนึ่งขับเครื่องบิน อีกคนขับรถถัง เริ่มการผจญภัย
เหอฉานยิ่งอ่านยิ่งตาเป็นประกาย สนุกมาก สนุกมากจริงๆ
ไม่เพียงแต่สนุก แต่เนื้อเรื่องยังมีความคดเคี้ยว จินตนาการก็แปลกใหม่ คนหนึ่งขับเครื่องบิน อีกคนขับรถถัง ภาพลักษณ์ชัดเจนมาก
และยังน่าสนใจมากด้วย
นอกจากนี้ยังมีแง่มุมที่ดีมาก หนูทั้งสองมีจิตใจยุติธรรมที่เข้มแข็ง ช่วยเหลือผู้อื่น ต่อสู้กับคนชั่ว...
เหอฉานมั่นใจอย่างยิ่งว่าผลงานชิ้นนี้จะได้รับความนิยมอย่างแน่นอน เด็กๆ จะต้องชอบหนูน้อยซูเค่อและเป่ยถ่าทั้งสองตัวนี้มาก
หลี่หานลงมือ ก็มักจะทำให้คนประหลาดใจเสมอ
เหอฉานดีใจจนอดไม่ได้ที่จะเคาะประตูห้องบรรณาธิการใหญ่
......
(จบบทที่ 110)
ลองดูได้ที่ :Shuke&Beita S1 ⭐Ep02-Beita丨Shuke&Beita丨Family Kids Cartoon
