บทที่ 564: เทพปีศาจ แข็งแกร่งมากหรือ?

【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】

【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】

【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】

บทที่ 564: เทพปีศาจ แข็งแกร่งมากหรือ?

เทพปีศาจพูทีน และ เทพปีศาจเกรวี

ถึงแม้หลินเฉินจะเพิ่งพบเจอพูทีนและเกรวีเป็นครั้งแรก แต่ชื่อเสียงของทั้งสองก็เลื่องลือมาเข้าหูเขาบ้างแล้ว

ครั้งนั้น ยามเบจิต้าและพวกพ้องกำลังต่อกรกับเซลล์แห่งความมืด ทั้งสองก็โผล่พรวดพราดมาในวินาทีสุดท้าย ราวกับหมาป่าตะครุบเหยื่อ จู่โจมกลุ่มเบจิต้าแล้วฉกดราก้อนบอลไปอย่างไร้ความปราณี

ในสายตาหลินเฉิน เบจิต้าและโกคูคือเสมือนน้องชายที่ต้องปกป้อง ครั้นคนที่เคยรังแกน้องชายปรากฏกายเบื้องหน้าเช่นนี้ เขาจะปล่อยให้ลอยนวลไปได้อย่างไร

ทันใดนั้น เมื่อเห็นเกรวีและพูทีนกระหน่ำโจมตี โกฮังค์และคนอื่น ๆ ก็พุ่งทะยานเข้าใส่ราพายุ โดยไม่รอรับคำสั่งจากหลินเฉินแม้แต่คำเดียว

ออร่าหลากสีสันพลุ่งพล่านออกมา พุ่งตรงไปยังเทพปีศาจทั้งสองดุจสายฟ้าฟาด

“เกรวี มาแสดงพลังเทพปีศาจของเราให้พวกมันดู!”

“รับทราบ!”

สีหน้าของพูทีนแปรเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นในฉับพลัน เธอชี้คทาออกไปเบื้องหน้า ปลดปล่อยพลังอำนาจแห่งกฎเกณฑ์อันแปลกประหลาด

ในชั่วพริบตา อากาศเบื้องหน้าบิดหมุนด้วยความเร็วสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนน่าหวาดหวั่น

ไม่นานนัก พายุทอร์นาโดขนาดมหึมาก็ถือกำเนิดขึ้นเบื้องหน้าพูทีน

ทอร์นาโดมหึมาดุจดังพญามังกรลม กวัดแกว่งพุ่งตรงไปยังโกฮังค์และคนอื่น ๆ

“ระวัง! นั่นคือพลังแห่งกฎ!” โบรลี่ตะโกนเสียงดัง ก่อนจะหยุดชะงักลง แล้วรวบรวมพลังทำลายล้างไว้ที่ฝ่ามือ พยายามสลายพายุทอร์นาโดนั้น

โกฮังค์ หลินโร่ พิคโกโร่ และคนอื่น ๆ ก็หยุดการเคลื่อนไหวเช่นกัน ทุกคนต่างเตรียมพร้อม ใช้ท่าไม้ตายของตนเอง

อย่างไรก็ตาม เมื่อพลังที่รวมกันของพวกเขากระทบเข้ากับพายุหมุนมรณะ มันกลับดูดกลืนพลังงานนั้นเข้าไป เสริมความเกรี้ยวกราดให้พายุขยายใหญ่ขึ้น บ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิม

แม้กระทั่งพลังทำลายล้างของโบรลี่ก็ไม่อาจต้านทาน หยุดยั้งการเคลื่อนตัวของพายุทอร์นาโดได้

“ทำไม? ทำไมมันถึงแข็งแกร่งกว่าครั้งที่แล้วมากขนาดนี้?” โกฮังค์ร้องเสียงหลง ความประหลาดใจฉายชัดในดวงตา

ขณะเดียวกัน ริมฝีปากของพูทีนปรากฏรอยยิ้มจาง ๆ

เพราะดราก้อนบอลที่พวกเขาได้มาครั้งก่อน ทั้งเธอและเกรวีได้รับพลังเทพปีศาจจากเมจิคาบูร่าเพิ่มเติมอีกครั้ง ทำให้พลังของพวกเขาทะยานขึ้นเหนือกว่าเดิมอย่างมหาศาล

บัดนี้ พวกเขาสามารถเอาชนะแม้แต่เทวดาได้อย่างง่ายดาย!

ในชั่วขณะที่พายุทอร์นาโดมหึมาของพูทีนกำลังจะกลืนกินโกฮังค์และคนอื่น ๆ หลินเฉินก็ปรากฏกายขึ้นเบื้องหน้าพวกเขาทันใด

“นี่มันก็แค่กฎแห่งสายลมไม่ใช่เหรอ? เทพปีศาจที่ว่าก็งั้น ๆ แหละ” คำพูดเรียบเฉยของหลินเฉินทำให้พูทีนแสยะยิ้มเยาะหยัน

ทว่าการกระทำต่อมาของหลินเฉินกลับทำให้สีหน้าของพูทีนแปรเปลี่ยนไปในฉับพลัน

หลินเฉินยกแขนทั้งสองข้างขึ้น ร่างกายพลันแปรเปลี่ยนเป็นซูเปอร์ไซย่าร่างเงิน จากนั้นจึงยกมือขึ้น ปลดปล่อยพลังอำนาจแห่งกฎออกมาสองสายธาร

หนึ่งคือพลังแห่งการทำลายล้าง อีกหนึ่งคือพลังแห่งมิติ

พลังแห่งมิติถูกใช้เพื่อพันธนาการ ส่วนพลังแห่งการทำลายล้างนั้นใช้เพื่อสลาย

ท่าไม้ตายที่โบรลี่ไม่อาจต้านทานได้ด้วยเพียงพลังแห่งการทำลายล้าง กลับถูกหลินเฉินรับมือได้อย่างง่ายดายเหลือเชื่อ

ครั้งนี้เป็นฝ่ายพูทีนและเกรวีที่ต้องตกตะลึงพรึงเพริด

“เจ้าเป็นใคร?”

นี่เป็นครั้งแรกที่พูทีนและเกรวีได้พบกับหลินเฉิน ทั้งคู่จึงจำเขาไม่ได้

“ฉันคือหลินเฉิน”

“เจ้าเองสินะ!”

เมื่อตระหนักได้ว่าหลินเฉินคือคนที่เมจิคาบูร่าเคยเตือนเอาไว้ พูทีนจึงรีบตบไหล่เกรวีอย่างแรง

“เกรวี พวกเราร่วมมือกันจัดการมันเถอะ!”

เกรวีพยักหน้ารับ ดวงตาฉายแววแปลกประหลาด ก่อนจะมายืนเคียงข้างพูทีน แต่เขายังไม่ทันได้เริ่มลงมือ

ทันใดนั้น ร่างของพูทีนก็ปลดปล่อยออร่าสีดำสนิทออกมา ก่อตัวเป็นหัวกะโหลกปีศาจ พุ่งตรงไปยังเกรวีที่ยืนอยู่เบื้องหน้า

การกระทำนี้หาใช่การโจมตีพวกเดียวกันไม่ หากแต่เป็นเพราะเงาปีศาจที่เข้าสู่ร่างของเกรวี ทำให้พลังเทพปีศาจในตัวพูทีนพลุ่งพล่านขึ้นมาต่างหาก

พลังของพวกเขารวมกันเป็นหนึ่งเดียว

ทันใดนั้น พลังก็ระเบิดออก เกรวีขยับกาย

ร่างของเขากระพริบวาบไปปรากฏเบื้องหน้าหลินเฉิน ค้อนในมือคำรามลั่น สายฟ้าฟาดฟันลงมาดุจอัสนีบาต

พลังที่เกรวีปลดปล่อยในขณะนั้น เหนือล้ำแม้กระทั่งเทพแห่งการทำลายล้างและเทวดา!

“พ่อ! ระวัง!”

“ลุงหลินเฉิน!”

“พี่ชายลิงค์!”

เสียงร้องเตือนดังขึ้น หลินเฉินหรี่ตาลง ความลังเลเลือนหาย ร่างกายแปรเปลี่ยนเป็นซูเปอร์ไซย่าร่างเงิน 4 ในฉับพลัน

เพียงแค่เขาชูมือขึ้น ร่างของเกรวีก็หยุดนิ่งกลางอากาศ

“พลังแห่งกาลเวลา?! เกรวี ระวัง!”

พูทีนสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่หลั่งไหลออกมาจากหลินเฉิน จึงร้องเตือนเขาในทันที พร้อมกับรวบรวมพลังแห่งกฎในคทาอีกครา หวังช่วยเกรวีให้พ้นจากเงื้อมมือมัจจุราช โดยไม่หยุดการเคลื่อนไหวแม้เพียงเสี้ยววินาที

แต่แล้วในชั่วพริบตานั้น เธอก็พลันแข็งทื่อราวกับถูกสาป

ทุกสิ่งรอบตัวบิดเบี้ยวราวกับภาพลวงตา เมื่อเกรวีและพูทีนรู้สึกตัวอีกครั้ง มือของหลินเฉินก็รัดรอบลำคอพวกเขาแน่นหนา ราวกับกรงเล็บเหล็กที่บีบรัดชีวิตของลูกไก่ตัวน้อย

ดวงตาของพูทีนและเกรวีเบิกโพลง จ้องมองหลินเฉินด้วยความตื่นตะลึงราวกับไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

เทพปีศาจผู้ทรงพลังสองตนเช่นพวกเขา กลับไม่อาจต้านทานพลังของหลินเฉินได้แม้แต่น้อยกระนั้นหรือ?

พลังของหลินเฉินช่างน่าสะพรึงกลัวเกินกว่าใครจะคาดคิด!

ขอบเขตพลังพระเจ้าขั้นสูงระดับสองอย่างนั้นเหรอ?

บัดซบ! หลินเฉินต้องมีพลังอยู่ในระดับสามของขอบเขตพลังพระเจ้าเป็นแน่!

ภาพน่าตื่นตะลึงตรงหน้าทำให้โกฮังค์และคนอื่น ๆ ถึงกับนิ่งอึ้ง คำพูดใด ๆ ก็ไม่อาจเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากได้ แม้แต่ชรูมที่กำลังต่อสู้กับฟรีเซอร์อยู่ไกล ๆ ก็ยังได้แต่อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

หลินเฉิน... เขาแข็งแกร่งถึงเพียงนี้เชียวเหรอ?

พูทีนและเกรวี สองคนที่ควรจะมาช่วยสนับสนุน กลับพ่ายแพ้อย่างง่ายดายเช่นนี้?

แท้จริงแล้ว นี่อาจเป็นเพราะโชคร้ายของพูทีนและเกรวีก็เป็นได้

หากไม่มีดราก้อนบอลแห่งความมืดทั้งสามลูกที่มีความสำคัญอย่างยิ่งยวดอยู่ ณ ที่แห่งนี้ สิ่งที่พวกเขาไม่อาจปล่อยให้หลุดมือไปได้ หลินเฉินคงไม่ปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของเขาออกมาโดยตรงเช่นนี้

คราวนี้เขาไม่ยั้งพลังเทพอีกต่อไป ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาอย่างเต็มกำลังเพื่อให้มั่นใจว่าจะได้ดราก้อนบอลแห่งความมืดทั้งสามลูกมาไว้ในครอบครอง

ก่อนหน้านี้ดราก้อนบอลสองลูกถูกอาณาจักรปีศาจทมิฬชิงไปแล้ว หากพวกมันได้ไปอีกสามลูก สถานการณ์คงจะเลวร้ายถึงขีดสุด

แม้จะยังไม่รู้แน่ชัดว่าดราก้อนบอลแห่งความมืดมีอานุภาพเช่นไร แต่หลินเฉินจะไม่ยอมให้คนของดินแดนปีศาจสมประสงค์เด็ดขาด

พูทีนไม่สามารถขยับเขยื้อนได้อีกต่อไปขณะถูกหลินเฉินจับตัวไว้ แต่เกรวียังคงดิ้นรนต่อสู้

เขากำหมัดแน่น พลังสายฟ้าก็พลุ่งพล่านออกมา

พลังสายฟ้าอันมหาศาลทำให้หลินเฉินคลายมือออกโดยอัตโนมัติ

เกรวีฉวยโอกาสนั้น คว้าตัวพูทีนไว้แน่น ก่อนจะเผ่นแน่บไปยังจุดที่ชรูมยืนอยู่ราวกับสายลมพัด

“ชรูม ปกป้องพูทีนไว้! ข้าจะจัดการกับหลินเฉินเอง!”

สิ้นเสียงประกาศก้อง เกรวีก็คำรามลั่น ปลุกความฮึกเหิมในอก

ทันใดนั้น สายฟ้าฟาดเปรี้ยง! ลงมาประทับร่างเกรวีโดยตรง

แต่ทว่า เกรวีหาได้รู้สึกเจ็บปวดไม่ ร่างกายของเขากลับขยายใหญ่ขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์

“ใช้พลังสายฟ้าเสริมพลังตัวเองอย่างนั้นเหรอ? น่าสนใจทีเดียว”

หลินเฉินแย้มยิ้ม มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย เขาไม่เคยเห็นใครใช้พลังแห่งกฎเช่นนี้มาก่อน ความรู้สึกตื่นเต้นปนอยากประลองพลุ่งพล่านอยู่ในอก

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_