บทที่ 47 เหล้าทิพย์

บทที่ 47 เหล้าทิพย์

“ออเดอร์จากชั้น 19 อาคารจงซา 17 แก้ว ชามะนาวสด!”

“ออเดอร์จากอาคารหลานเทียน ซี 9 แก้ว ชามะนาวสด”

“ยังเป็นอาคารหลานเทียน ซี 11 แก้ว ชามะนาวสด”

“อาคารหลานเทียน เอ 8 แก้ว… มีหนึ่งแก้วสำหรับรปภ.ชั้น 1 รวมเป็น 8 แก้ว ชามะนาวสด”

บ่ายที่เงียบสงบ ฉินลั่วมองไปที่ใบออเดอร์ที่ติดบนกระดานทีละใบ เธอตำมะนาวจนเกือบเกิดประกายไฟ

ฉินลั่ว: นี่มันอะไร คนในเมืองใหญ่ไม่เคยกินชามะนาวสดหรือยังไง???

ถ้าไม่ติดว่าข้อจำกัดมันไม่อำนวย ฉินลั่วอยากใช้กะละมังที่เคยแช่ถั่วเขียวมาตำมะนาวแทน

เธอทั้งทำงานไปอย่างบ้าคลั่ง ทั้งมองไปรอบๆ ด้วยสายตาอ้อนวอนหาความช่วยเหลือ

พ่อแม่ไม่อยู่ กลับไปนอนแล้ว

หวงซีก็ไม่อยู่ กลับไปพักแล้ว

อันโยวโยวก็ไม่อยู่ ไปส่งอาหารแล้ว

ส่วนพนักงานที่เหลือ… ก็ไม่มีใครอยู่เช่นกัน ยกเว้นพี่สาวที่จดออเดอร์ เพราะคนอื่นๆ ไปส่งอาหารหมด

แล้วพี่ชายของเธอ...

ฉินหวยอยู่ในคลังสินค้า กำลังศึกษาวิดีโอสอนทำหมั่นโถวดอกหวายจีน

ฉินลั่วแอบสงสัยว่าพี่ชายอาจหาเหตุผลมาขี้เกียจ ไปเล่นมือถือในคลังมากกว่า แต่เธอไม่กล้าพูด เพราะหมั่นโถวดอกหวายจีน นั้นดูน่ากินมาก ถ้าพี่ชายทำสำเร็จ เธอต้องได้กินคนแรกแน่

ฉินลั่วผู้กลายเป็นคนตำมะนาวอย่างไร้ความรู้สึกครั้งแรกในชีวิต เริ่มคิดว่างานมันเหนื่อยขนาดนี้ สู้ไปล้างห้องน้ำยังดีซะกว่า

“อ้าว วันนี้ไม่มีคนเลยเหรอ? ฉินหวยยังอยู่ไหม? เมื่อกี้ฉันได้ยินเพื่อนร่วมงานในชุมชนบอกว่าชามะนาวสดที่เป็นเมนูใหม่วันนี้อร่อยมาก พวกเราอยู่ใกล้กันก็ไม่สั่งเดลิเวอรี่ให้คุณไปส่งหรอก ฉันเลยมาซื้อ 9 แก้วแทน” โอวหยางเดินเข้ามาพร้อมกับถือชาน้ำแข็งแดงหนึ่งขวด

พอฉินลั่วเห็นโอวหยางก็เหมือนเห็นผู้ช่วยชีวิต รีบร้องเรียกดังลั่น “พี่หยาง! พี่หยางมาช่วยฉันตำชามะนาวหน่อย!”

โอวหยาง: ? ฉันมาซื้อของนะ ทำไมกลายเป็นมาทำงานไปได้?

สามนาทีให้หลัง โอวหยางก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดทำงานของครัวโรงอาหารหยุนจง และร่วมทีมตำมะนาวสด

ฉินหวยที่เพิ่งศึกษาเนื้อหาสอนทำหมั่นโถวดอกหวายจีนเสร็จเดินออกมาจากคลังสินค้าก็ถึงกับอึ้ง

โอวหยางเข้ามาทำงานตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?

หลังจากคิดอยู่หนึ่งวินาที ฉินหวยตัดสินใจโดยไม่ต้องลังเล เขาเดินเข้าไปในครัวแล้วพูดว่า “ขอชามะนาวหนึ่งแก้ว ใส่น้ำน้อย น้ำแข็งน้อย หวานปกติ ใช้ชาฐานกลิ่นหอมเป็ดด้วยนะ”

โอวหยาง: ฉัน%*@#*!

ฉินหวยกลับมาที่เคาน์เตอร์ทำอาหาร เริ่มทดลองทำหมั่นโถวดอกหวายจีนครั้งแรก

ด้วยบทเรียนจากการทำหมั่นโถวเหล้าหมัก ฉินหวยจึงพยายามไม่เปลี่ยนแปลงขั้นตอนใดๆ และเลือกใช้วัตถุดิบที่เหมือนกันทุกประการ

แป้งสีเทา, แป้งบัควีท, น้ำผึ้ง และน้ำเย็น

ใช่แล้ว การทำหมั่นโถวดอกหวายจีนต้องใช้น้ำเย็นในการนวดแป้ง

โดยปกติการนวดแป้งจะใช้น้ำอุ่น เพราะแป้งที่นวดด้วยน้ำอุ่นเหมาะกับการทำอาหารประเภทแป้งส่วนใหญ่ ฉินหวยเคยใช้น้ำร้อนลวกแป้งบัควีทก่อนนวดเพื่อให้แป้งนุ่มและขึ้นรูปง่าย

แต่การใช้น้ำเย็นนวดแป้งนั้น ฉินหวยเคยทำแค่ตอนทำแป้งห่อเกี๊ยวเท่านั้น การทำหมั่นโถวส่วนใหญ่จะใช้น้ำอุ่น

พูดได้เลยว่าการทำหมั่นโถวดอกหวายจีนเริ่มต้นตั้งแต่ขั้นตอนนวดแป้งก็แตกต่างไปจากเดิมแล้ว

แต่ตอนนี้อากาศร้อน การใช้น้ำเย็นน่าจะไม่มีปัญหา

ฉินหวยทำตามวิดีโอสอน นำแป้งสีเทาและแป้งบัควีทผสมในอัตราส่วน 8:2 ใส่น้ำผึ้งลงไปเล็กน้อย

ปริมาณน้ำผึ้งที่ใส่ต้องน้อย นี่เป็นจุดสำคัญจุดที่สองที่เขาสังเกตได้จากวิดีโอ

ส่วนเทคนิคการนวดแป้ง พูดตามตรง ฉินหวยยังไม่เข้าใจดีนัก

ในวิดีโอ เจียงเฉิงเต๋อนวดแป้งอย่างสบายๆ เหมือนอาจารย์ในนิยายกำลังภายในที่แสดงกระบวนท่าฟันดาบให้ลูกศิษย์ดู เขาเพียงวาดดาบในอากาศไม่กี่ครั้ง แล้วเก็บดาบ

จากนั้นภูเขาตรงหน้าก็ถูกฟันออกเป็นสองส่วน

แล้วอาจารย์ก็ถามลูกศิษย์ด้วยความเมตตา: กระบวนท่านี้เข้าใจไหม?

ลูกศิษย์: 0.0

ตอนนี้ฉินหวยก็เหมือนลูกศิษย์คนนี้

เขาจึงต้องใช้ประสบการณ์จากการทำหมั่นโถวบัควีทมาช่วย

การผสมแป้งบัควีทเข้ากับแป้งสาลีจะนวดให้ขึ้นรูปได้ยาก ต้องใช้แรงในการนวด ไม่สามารถนวดเบาๆ แบบการทำหมั่นโถวเหล้าหมักได้

การนวดแป้งและการพุ่งหอกในบางมุมถือว่าเหมือนกัน ต้องใช้แรงมากเพื่อสร้างปาฏิหาริย์

ฉินหวยนวดแป้งอย่างเต็มที่

อืม... ความรู้สึกนี้…

ไม่ต่างจากตอนทำหมั่นโถวบัควีท

เมื่อแป้งขึ้นรูปแล้ว ก็มาถึงขั้นตอนการหมัก

การหมักหมั่นโถวดอกหวายจีนต้องใช้สภาพแวดล้อมที่อบอุ่นเพียงพอ ฉินหวยทำตามในวิดีโอ นำผ้าชุบน้ำร้อนมาปิดแป้งไว้ และรอให้หมัก

การหมักหมั่นโถวดอกหวายจีนใช้เวลานานกว่าหมั่นโถวทั่วไปมาก และไม่สามารถตรวจสอบได้ในระหว่างนั้น ในช่วงเวลานี้ฉินหวยก็ไม่ได้อยู่ว่างๆ เขาใช้เวลานี้นวดแป้งบัควีทเพิ่มเติมและฝึกทำหมั่นโถวบัควีทต่อ

ภารกิจที่เฉินฮุ่ยฮุ่ยสั่งมายังไม่เสร็จ

หูของคุณยายติงยังต้องการให้เขาปกป้อง

ในที่สุดหลังจากเคลียร์ออเดอร์ช่วงพักเที่ยงชุดใหญ่ โอวหยางที่นั่งพักดื่มชามะนาวสดที่ตัวเองทำเป็นครั้งแรกในครัวก็มองไปข้างหน้าอย่างอึ้งๆ

“ลั่วลั่ว ทำไมฉันรู้สึกว่าตอนพี่ชายของเธอนวดแป้งเมื่อกี้เหมือนหุ่นยนต์ที่ค้าง กระตุกๆ อยู่เลย” โอวหยางพูดอย่างไม่มีปรานี “จำไว้ให้บอกพี่ชายของเธอว่า

“วันนี้ตอนกลางวันฉันตำชามะนาวสดไปตั้ง 37 แก้วนะ คิดค่าคอมมิชชั่นให้ฉันด้วยล่ะ”

ฉินลั่วพยักหน้า บันทึกไว้พร้อมถาม “พี่หยาง แล้วตอนบ่ายพี่จะมาตำต่อไหม?”

โอวหยาง: “...มีความเป็นไปได้ไหมว่าฉันต้องไปทำงาน?”

ฉินลั่วคิดอยู่สักพัก “พี่ลองตำในออฟฟิศได้ไหม? เดี๋ยวฉันให้พี่โยวโยวไปรับมา”

โอวหยาง: งานพาร์ทไทม์นี้ฉันต้องทำให้ได้วันนี้เลยหรือไง?

ฉินลั่ว: พี่หยางตำชามะนาวทีไรก็ใส่แรงสุดๆ จนชามะนาวอร่อยกว่าปกติ (ì_í)

โอวหยางเหลือเวลาอีกสิบกว่านาทีก่อนต้องไปทำงาน ฉินลั่วรู้สึกว่าโอวหยางลำบากช่วยตำชามะนาวให้เธอมากแล้ว จึงหยิบขนมถั่วเขียวที่แช่เย็นไว้นานกว่า 3 วันซึ่งไม่รู้ว่ายังกินได้อยู่ไหมมาแบ่งกัน

ทั้งสองคนกินขนมไปพลางดูฉินหวยทำหมั่นโถวไปพลาง เหมือนกับกินข้าวคู่กับละคร

“ลั่วลั่ว พี่ชายเธอนวดแป้งก้อนแรกแปลกๆ ไหม? ฉันเห็นก้อนหลังๆ หมักเสร็จหมดแล้ว แต่ก้อนแรกยังไม่มีอะไรเลย พี่ชายเธอลืมหรือเปล่า?” โอวหยางไม่เพียงแต่กินขนมเขียวถั่ว แต่ยังวิจารณ์ฝีมือทำอาหารของฉินหวยอีกด้วย

“ไม่น่าใช่นะ เรื่องแบบนี้ปกติมีแต่พ่อฉันทำ” ฉินลั่วแย้ง “แม่ฉันบอกว่าพี่ชายฉันทำอะไรก็มีเหตุผลของเขา เรารอกินก็พอ”

“ว่าแต่วันนี้ทำไมคนมาซื้อชามะนาวสดเยอะจัง? ฉันนึกว่าแถวนี้มีร้านชานมเยอะแยะ ร้านที่ขายชามะนาวสดก็มี แต่...” โอวหยางจิบชามะนาวสดที่ตัวเองตำแล้วพูด “ไม่ได้แย่นะ แต่ก็ไม่ได้อร่อยขนาดนั้น”

“ไม่รู้สิ” ฉินลั่วส่ายหัว “วันนี้ร้านเราจัดกิจกรรม กินอาหารแถมน้ำชาเย็น มีทั้งชาดอกไม้ห้าอย่าง ชาเปลือกส้มแห้ง แล้วก็ชาล้างความชื้นเจ็ดรส แต่ชามะนาวสดไม่แถม ต้องซื้อ”

“ไม่รู้ทำไม ตอนกลางวันชาเย็นพวกนั้นแจกไปแค่ครึ่งหม้อ แต่ชามะนาวสดกลับขายดีมาก กลางวันฉันไม่ได้ตำคนเดียวด้วย เชฟทำอาหารสองคนก็ตำ พี่โยวโยวก็ช่วยตำ”

“พอกินข้าวเสร็จแล้วออเดอร์ก็ลดลงไปเยอะ แต่ไม่รู้ทำไมเมื่อกี้อยู่ๆ ก็มีออเดอร์เดลิเวอรี่เพิ่มเข้ามาอีกมาก แถมยังเป็นคนที่สั่งอาหารกลางวันไปแล้วเพิ่มมาด้วย” ฉินลั่วพูดพลางมองไปที่น้ำชาเย็นที่ยังไม่ได้แจก “พี่หยาง พี่อยากดื่มน้ำชาเย็นไหม? แม่ฉันบอกว่าชาล้างความชื้นเจ็ดรสดีต่อสุขภาพในฤดูร้อนมาก!”

โอวหยางที่ไม่เคยดื่มน้ำชาเย็นมาก่อนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก พยักหน้า “งั้นต้องลองแล้ว”

ฉินลั่วเดินไปเทน้ำชาเย็นให้โอวหยาง

โอวหยางซดเข้าไปอึกใหญ่

=()

โอวหยางรีบซดชามะนาวสดตามทันที

ทุกคนฟังนะ ชามะนาวสดนี่มันเหล้าทิพย์ชัดๆ!