บทที่ 338: โรแนนถูกย่ำยีจนแตกสลาย (ตอนแรก)
"ฉันน่ะหรือ? คนดีใจบุญที่ทนเห็นพวกคุณฆ่าคนไม่ได้ เลยมาห้ามปรามสักหน่อย" หลี่ชวนยิ้มยักไหล่ สำหรับคนใกล้ตาย เขาคิดว่าไม่จำเป็นต้องอธิบายมาก แม้แต่ชื่อก็ขี้เกียจบอก ส่วนโรแนนทำหน้าโกรธเหมือนจะพูดว่า "มึงล้อกูเล่นหรือไง" ใจบุญ? ดูศพทหารครีที่กองเป็นภูเขาข้างหลังแกสิ นี่เป็นสิ่งที่คนใจบุญทำได้? แล้วห้าม...
