บทที่ 27 ฟันกระสุน

บทที่ 27 ฟันกระสุน

“เหล่าเย่ นายยังคิดว่าฉันโง่อยู่อีกเหรอ?” หลินเซินมองเหล่าเย่ น้ำเสียงเย็นชา

“คุณชายน้อย ผมรักและดูแลคุณเหมือนลูกในไส้…” เหล่าเย่ยังพูดไม่ทันจบ หลินเซินก็ขัดขึ้น

“นายคู่ควรเหรอ?” หลินเซินมองเหล่าเย่ด้วยความรังเกียจ

“คุณยังเด็ก ยังไม่ประสีประสาเท่าผม” เหล่าเย่ถอนหายใจ

“เหล่าเย่ ถ้านายยอมรับตรงๆ ว่าทรยศ ฉันยังนับถือนายมากกว่านี้ นี่เสแสร้งเป็นคนดี แต่เบื้องหลังกลับร้ายกาจ อย่ามาทำให้ฉันขยะแขยงหน่อยเลย” หลินเซินพูดต่อ น้ำเสียงและสีหน้ายังคงเย็นชา “เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว นายต้องการอะไรจากฉัน?”

“ผมต้องการแค่เสวียนเหนี่ยว นอกเหนือจากนั้น ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น” เหล่าเย่ตอบเสียงหนักแน่น

“ฉันบอกไปหลายรอบแล้ว ฉันไม่มีเสวียนเหนี่ยว” หลินเซินรู้ทันทีว่าที่ผ่านมาเหล่าเย่คอยวนเวียน ลองใจเขามาตลอด ก็เพราะต้องการรู้ว่าเขามีเสวียนเหนี่ยวหรือเปล่า

“คุณชายน้อย ไม่ต้องหลอกผมหรอก ตระกูลหลินต้องมีเสวียนเหนี่ยวอีกตัว และมันต้องอยู่กับคุณ” เหล่าเย่พูดพลางค่อยๆ ก้าวเข้ามาใกล้ “ถ้ามันเป็นไข่เสียจริงๆ ทำไมตระกูลหลินไม่เอามันออกมาให้คนอื่นเห็น? แค่เอาไข่เสียออกมา ก็สามารถลบล้างความสงสัยของตระกูลฉีและตระกูลหวังได้แล้ว แต่ตระกูลหลินไม่เคยคิดจะเอามันออกมา แม้กระทั่งตอนที่ตระกูลกำลังจะล่มสลายก็ตาม ดังนั้น มันต้องไม่ใช่ไข่เสีย แต่มันคือเสวียนเหนี่ยวตัวที่สี่! เสวียนเหนี่ยวสืบทอดมาถึงรุ่นคุณ ผมรู้จักนิสัยของคุณชายทั้งสามคนดี ถ้ามีเสวียนเหนี่ยวจริง พวกเขาต้องเก็บไว้ให้คุณ  ที่ผ่านมาคุณถึงได้ไม่กลัวอะไรเลย ก็เพราะมีเสวียนเหนี่ยวเป็นไพ่ตาย!”

“อ๋อ ที่แท้นายก็คิดแบบนี้นี่เอง” หลินเซินเข้าใจแล้วว่าทำไมเหล่าเย่ถึงมั่นใจว่าเขามีเสวียนเหนี่ยว แท้จริงแล้ว เป็นเพราะความมั่นใจของเขาเอง ทำให้เหล่าเย่เข้าใจผิด แต่น่าเสียดาย ความมั่นใจของหลินเซินไม่ได้มาจากเสวียนเหนี่ยว แต่มาจากประกายและสัตว์เลี้ยงเครื่องบดสังหารที่เขาบังเอิญปลุกมันขึ้นมาได้ต่างหาก

“คุณชายน้อย คุณไม่เคยลำบาก ไม่เคยรู้จักความทุกข์ยากของโลก บางเรื่องมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณคิด ผมเองก็ไม่ได้โง่เง่าเต่าตุ่นอย่างที่คุณคิด เสวียนเหนี่ยวมันแข็งแกร่งก็จริง แต่มันขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นคนใช้ เชื่อผมเถอะ ถึงคุณจะมีเสวียนเหนี่ยว แต่ถ้าต้องสู้กับผม คุณไม่มีโอกาสได้ใช้มันด้วยซ้ำ” เหล่าเย่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เอาจริงๆ คุณก็เหมือนเด็กที่ผมเลี้ยงดูมา ให้เสวียนเหนี่ยวมา ผมสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายคุณ ถ้าได้อะไรดีๆ จากภูเขาหู่ลู่ ผมก็จะแบ่งให้คุณด้วย อย่าบีบให้ผมต้องลงมือเลย ผมไม่อยากทำ”

“เหล่าเย่ พอได้แล้ว มันน่ารำคาญ ฉันไม่มีเสวียนเหนี่ยว ถ้านายไม่เชื่อ ก็ฆ่าฉันแล้วค้นตัวดูสิ” หลินเซินนั่งอยู่บนหลังสัตว์ร้ายแพลตตินัม มองเหล่าเย่ด้วยสายตาเรียบเฉย

“คุณชายน้อย คุณจะบีบผมจริงๆเหรอ? ถ้าผมลงมือ ผมก็ไว้ชีวิตคุณไม่ได้แล้ว คุณก็น่าจะรู้นิสัยคุณชายสามและคุณชายสี่ดี ถ้าผมทำอะไรคุณ ผมก็ไม่มีทางถอยหลังกลับได้ มีแต่ต้องฆ่าปิดปาก” น้ำเสียงของเหล่าเย่เย็นยะเยือก มือของเขาจับมีดสั้นแน่น

มันเป็นอาวุธที่ทำจากโลหะผสม มีลักษณะเป็นดาบสั้น ไม่ใช่กริช ตัวดาบเป็นสีทองเหลือง แต่คมดาบสีขาววาววับ

“ทำไมนายถึงกลัวพี่สามกับพี่สี่ของฉัน?” หลินเซินถามขึ้น ราวกับต้องการเบี่ยงเบนความสนใจ

เหล่าเย่อาจจะไม่ได้คาดคิดว่าหลินเซินจะถามคำถามนี้ เขาครุ่นคิดครู่หนึ่ง “เพราะคุณชายสามกับคุณชายสี่แข็งแกร่งมาก ใครที่ได้เห็นฝีมือพวกเขาก็ต้องหวาดกลัว จะบอกว่าแข็งแกร่งอย่างเดียวก็ไม่ถูกต้องนัก เพราะพวกเขาไม่ได้มีพลังที่เหนือล้ำกว่าคนอื่นมากมาย แต่ถ้าต้องสู้ตายกับคนที่ระดับเดียวกัน หรือแม้แต่ระดับสูงกว่า ผมมั่นใจว่า คนที่รอดชีวิตต้องเป็นพวกเขา ถ้าคุณชายรองยังอยู่ ก็คงยิ่งน่ากลัว ตระกูลหลินโชคดีที่มีลูกชายแบบนี้ ถ้าพวกเขารอดชีวิต แม้จะรอดแค่คนเดียว อนาคตของตระกูลหลินคงสดใส”

“เหล่าเย่ แล้วนายลืมไปแล้วเหรอว่าฉันก็นามสกุลหลิน ฉันก็เป็นน้องชายของพวกเขา” หลินเซินพูดอย่างใจเย็น

เหล่าเย่หัวเราะ “จริงอยู่ คุณก็นามสกุลหลิน ผมเชื่อว่าอนาคตคุณอาจเก่งกาจเหมือนคุณชายสามกับคุณชายสี่ แต่ตอนนี้คุณยังเด็กเกินไป ถ้าคุณเป็นผู้วิวัฒนาการโลหะผสม ผมคงไม่กล้าเป็นศัตรูกับคุณหรอก แต่น่าเสียดาย คุณยังวิวัฒนาการไม่สำเร็จ ต่อให้มีเสวียนเหนี่ยวก็ไร้ประโยชน์ ผมฆ่าคุณได้ก่อนที่คุณจะเรียกเสวียนเหนี่ยวออกมา คุณไม่มีทางชนะผมหรอก”

“ฆ่านาย ไม่ต้องวิวัฒนาการก็ทำได้” หลินเซินพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เหล่าเย่หรี่ตาลง “งั้นก็ตามใจ เรียกเสวียนเหนี่ยวออกมา นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณ”

หลินเซินหยิบแคปซูลสัตว์เลี้ยงออกมา เรียกมือปืนความเร็วสูงออกมาวางข้างๆ

“ดูเหมือนคุณยังไม่ยอมแพ้” เหล่าเย่พูดเบาๆ เมื่อเห็นว่าหลินเซินเรียกมือปืนความเร็วสูงที่ได้มาจากหวังเทียนเอ๋อร์ ไม่ใช่เสวียนเหนี่ยว

หลินเซินไม่สนใจ สั่งให้มือปืนความเร็วสูงโจมตีทันที

มือปืนความเร็วสูงชักปืน เล็งไปที่เหล่าเย่ แล้วเหนี่ยวไก

เสียงปืนดังสนั่น ประกายไฟสว่างวาบที่ปากกระบอกปืน กระสุนพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง

“เคร้ง!” เหล่าเย่ยืนนิ่ง มีดสั้นสะบัดขึ้น เสียงโลหะกระทบกัน กระสุนที่พุ่งเข้าหาถูกฟันออกเป็นสองซีก ตกลงพื้น

เหล่าเย่ถือมีดสั้น เดินเข้าหาหลินเซิน ไม่หวั่นไหวกับการโจมตี

“เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!” มือปืนความเร็วสูงยิงต่อเนื่อง แต่เหล่าเย่ก็ใช้มีดสั้นฟันกระสุนที่พุ่งเข้าใส่ได้ทั้งหมด

หลินเซินขมวดคิ้ว เขาจำได้ว่าเหล่าเย่ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้ ความเร็วของมือปืนความเร็วสูงนั้นเร็วมากในบรรดาสัตว์เลี้ยงโลหะผสม แต่เหล่าเย่กลับเร็วกว่า และยังฟันกระสุนได้อย่างแม่นยำอีกด้วย นี่ไม่ใช่ความสามารถที่เหล่าเย่เคยแสดงออกมา

ความเร็วของเขาเร็วพอๆ กับตอนที่หลินเซินจี้จุดมือปืนความเร็วสูง

“เรียกเสวียนเหนี่ยวออกมาซะ นี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้ว” เหล่าเย่มาถึงหน้าสัตว์ร้ายแพลตตินัม ฟันคอมันจนเป็นแผลลึก

ถึงจะเป็นสัตว์ร้ายแพลตตินัม แต่มันก็หลบไม่ทัน ล้มลงไป

หลินเซินกระโดดลงมายืนเผชิญหน้ากับเหล่าเย่

เหล่าเย่เดินเข้ามาใกล้ มีดสั้นในมือราวกับลิ้นงูพิษ พร้อมที่จะโจมตี

ปัง!

หลินเซินไม่รอให้เหล่าเย่ลงมือ สั่งให้มือปืนความเร็วสูงยิงอีกครั้ง

ในขณะที่มือปืนความเร็วสูงยิง หลินเซินก็เคลื่อนไหว

เจ็ดก้าวไวกว่าปืนทำให้หลินเซินเร็วเหนือกระสุน แต่มันไม่ได้มีกฏข้อบังคับว่าต้องพุ่งเข้าใส่คนยิงเสมอไป!

เพียงพริบตา หลินเซินพุ่งตามกระสุนเข้าหาเหล่าเย่ จี้จุดไปที่ใต้ลำคอ

“อย่างที่คิด” เหล่าเย่เหมือนจะรู้ทัน ฟันมีดสั้นสวนกลับมาที่แขนหลินเซิน

เหล่าเย่เร็วกว่าหลินเซิน นี่คงเป็นสาเหตุที่เขามั่นใจ ความเร็วระดับนี้เหนือกว่าระดับโลหะผสม

เคร้ง!

มีดสั้นของเหล่าเย่ฟันแขนหลินเซิน แต่นิ้วของหลินเซินยังห่างจากเหล่าเย่อยู่