บทที่ 261 การเสริมพลังอันมหาศาล!(ฟรี)

“เมื่อกี้พวกนายได้ยินไหม?”

ทันทีที่เข้าสู่ดันเจี้ยน เว่ยไห่ก็ถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“ดันเจี้ยนแบบแข่งขัน กลายเป็นดันเจี้ยนแบบเผชิญหน้า?”

“หมายความว่า นักรบสามารถโจมตีกันได้ใช่ไหม!”

“ไม่เพียงแค่นั้น” หลี่เหยาหลุดปากออกมาเสียงเรียบ

เขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง

พื้นที่แห่งนี้ มีความผิดปกติบางอย่างแผ่ซ่านออกมา

ดันเจี้ยนหลุมอเวจีร้อนแรง

มีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกใครบางคนสร้าง ค่ายกลสะกดอากาศ ไว้

พลังการผนึกครั้งนี้ แตกต่างจากที่อินเดียเคยใช้มาก่อนหน้าลิบลับ

ค่ายกลนี้ทรงพลังมากพอที่จะขัดขวางไม่ให้เขาเรียก "สัตว์" ออกมาได้!

“หลี่เหยาคุง ลองเรียกสัตว์ดูสิ” คุโจ มิซากิ ขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่ยขึ้นอย่างตรงไปตรงมา

“เรียกไม่ได้” หลี่เหยาตอบด้วยใบหน้าไม่แปรเปลี่ยน

เขามีนิสัยอย่างหนึ่ง

เขามักเรียกสัตว์ "ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่า" ให้ประจำการตลอดเวลา

หลังจากที่ได้ เสือเกราะเขายิ่งเสริมสร้างนิสัยนี้ด้วยสัตว์อีกตัว

แต่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้

เหล่าสมาชิกหญิงสายสนับสนุนต่างมีสีหน้าวิตก

โดยเฉพาะผู้นำทีมที่เอ่ยขึ้นทันทีว่า

“หัวหน้าหลี่เหยา เราจะถอนตัวออกไปก่อนดีไหม?”

“พวกเราส่วนใหญ่เป็นสายสนับสนุน พลังต่อสู้ไม่มากนัก”

“ถ้าไม่มีสัตว์ อาจสู้พวกเขาไม่ได้!”

แต่เว่ยไห่กลับไม่ได้สนใจคำเตือน

“หัวหน้าเส้าหลิงลี่ ไม่ต้องกังวลไป มีหลี่เหยาอยู่ ทุกอย่างไม่มีปัญหาแน่นอน!”

“อย่าลืมสิ ว่าหลี่เหยามี ทักษะพันธนาการ อยู่”

“ไม่มีสัตว์แล้วไง?”

หลี่เหยาเพียงพูดขึ้นเรียบๆ

“จุดเริ่มต้นของฝ่ายประเทศอินทรีแตกต่างจากเรา”

“รีบมุ่งหน้าสู่ใจกลางดันเจี้ยนก่อน”

“แต่…” เส้าหลิงลี่พยายามจะพูดอะไรบางอย่าง

กลับถูกคุโจ มิซากิ ขัดขึ้นอย่างไม่อดทน

“พอเถอะ!”

“ที่นี่มีค่ายกลศิลาสะกดอากาศ”

“พวกเราไม่มีทางหนี!”

“แทนที่จะเสียเวลามาพูดกันมากมาย สู้รีบลงไปข้างล่างจะดีกว่า!”

สำหรับคนอื่นนอกจากหลี่เหยา คุโจ มิซากิ ไม่คิดจะเสียเวลาอะไรมากนัก

การเข้าสู่ดันเจี้ยนครั้งนี้ พูดกันตามตรง

เป็นการเผชิญหน้าที่ทั้งสองฝ่ายต่างต้องการจัดการอีกฝ่ายให้สิ้นซาก

ยิ่งรอช้า อีกฝ่ายก็ยิ่งมีโอกาสวางกับดัก

เส้าหลิงลี่ไม่พูดอะไรอีก

เพียงสบสายตา ก่อนจะกลับไปรวมกลุ่ม

เพราะเคยมาที่นี่มาก่อน หลี่เหยารู้เส้นทาง

เขานำทีมมุ่งหน้าไปยังใจกลางดันเจี้ยน

ลาวาพวยพุ่ง

ทุกคนแสดงฝีมืออย่างเต็มที่

ผู้ที่ได้รับการยอมรับจากเซวี่ยจิ่วหลันให้มาในภารกิจนี้

ไม่มีใครอ่อนแอแม้แต่คนเดียว!

แม้แต่หญิงสาวสายสนับสนุน

ยังมีถึงสองคนที่มีฝีมือระดับรองหัวหน้าทีม!

คุณสมบัติในการเป็นนักรบสูงมากจนไม่ต้องกังวล

หลี่เหยาก็พอใจกับสถานการณ์นี้

เขาสามารถจดจ่อกับเรื่องของตัวเองได้

อาจเป็นเพราะเขาได้เรียนรู้ ป้ายหลุมศพมิติ  

หลี่เหยาจึงมีความสามารถในการสัมผัสมิติที่เฉียบคมมาก

ระดับการปิดกั้นพื้นที่โดยรอบ อยู่ที่ประมาณ 90%

ในขณะที่การเรียกสัตว์ในเสี้ยววินาทีนั้น ต้องการพื้นที่เพียง 85%

เมื่อระดับการปิดกั้นสูงกว่าพื้นที่ที่ต้องการเรียกสัตว์

...ผลลัพธ์ก็ชัดเจน!

หลี่เหยาไม่สามารถเรียกสัตว์ออกมาได้อย่างแน่นอน

เขาคิดในใจว่า ถ้าได้เลื่อนขั้นเป็นนักรบขั้นสาม การระเบิดพลังพื้นที่สำหรับการเรียกสัตว์จะเพิ่มขึ้นหรือไม่

ระหว่างที่คิดไปเรื่อยๆ ทีมก็มาถึงถ้ำใต้ดินในเวลาไม่นาน

ภาพที่ปรากฏยังคงเหมือนเดิม

พื้นที่กลางลอยอยู่ท่ามกลางทะเลสาบลาวาที่ล้อมรอบ

ขณะที่ทางเข้าด้านหนึ่ง มีคนหกคนกำลังวิ่งตรงมาที่นี่ด้วยความเร็วสูง

คุโจ มิซากิ สังเกตเห็นและพูดด้วยเสียงเบา

“ทักษะของฉันใช้ได้กับสัตว์อัญเชิญเท่านั้น”

“หลี่เหยาคุง คุณเรียกสัตว์อัญเชิญตัวที่ล่องหนไว้ล่วงหน้าแล้วใช่ไหม?”

ด้วยความเข้าใจที่มีต่อหลี่เหยา

สัตว์อัญเชิญตัวนั้นน่าจะอยู่ใกล้ๆ อย่างแน่นอน

เธอแทบอดใจไม่ไหวที่จะได้แสดงพลังเสริมของตัวเองให้เขาเห็น

“เรียกไว้แล้ว” หลี่เหยาพูดเรียบๆ พร้อมชี้ไปด้านหลัง

“ไม่ต้องใช้ทักษะอื่น”

“ทักษะเสริมแบบกันตาย ใช้ตรงนั้นเถอะ”

ในเมื่ออาจารย์เป็นคนเชิญมาเอง หลี่เหยาก็คิดว่าไม่มีเหตุผลที่จะไม่ใช้

อย่างน้อยก็เสริมความปลอดภัยให้กับตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่า

แต่ด้วยความหยิ่งทะนงของคุโจ มิซากิ เธอย่อมไม่ฟังคำแนะนำของหลี่เหยา

ยกเว้นทักษะท่าไม้ตาย ทักษะเสริมทั้งหมดของเธอถูกทุ่มลงไปที่ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่า

ทันใดนั้น ระบบก็แจ้งเตือนหลี่เหยา

【สัตว์ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่า ได้รับพรจากผู้ร่ายคำแห่งดวงดาว ต้องการยอมรับหรือไม่?】

“ยอมรับ”

【พรแห่งดาราสมดุล: เพิ่มค่าความอึดของสัตว์อัญเชิญ 14% ระยะเวลา 24 นาที】

【พรแห่งดารานักล่า: เพิ่มค่าจิตวิญญาณของสัตว์อัญเชิญ 21% ระยะเวลา 24 นาที】

【พรแห่งดาราป่าเถื่อน: เพิ่มพลังโจมตีของสัตว์อัญเชิญ 33% ระยะเวลา 24 นาที】

【เสียงกระซิบแห่งดวงดาว: เมื่อสัตว์อัญเชิญได้รับบาดเจ็บถึงตาย จะได้รับสถานะอมตะ 12 วินาที ระยะเวลาสถานะ 24 นาที】

หลี่เหยารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อครั้งอยู่ในถ้ำลึกเพื่อกินสรรพสิ่งครั้งก่อน คุโจ มิซากิ ก็เคยเสริมพลังให้เขาแล้ว

ชื่อทักษะยังเหมือนเดิม

แต่ผลลัพธ์ของทักษะเปลี่ยนแปลงอย่างมาก!

ทุกอย่างกลายเป็นการเสริมพลังแบบเปอร์เซ็นต์!

คุโจ มิซากิ เชิดคางเล็กน้อย “เป็นยังไงบ้าง?”

“ก็ใช้ได้ดี”

“แค่ใช้ได้ดีงั้นเหรอ?” คุโจ มิซากิมีสีหน้าขุ่นเคือง “ฉันรู้นะว่าสัตว์อัญเชิญหลักของคุณคือตัวตั๊กแตน ซึ่งมีพลังหลักเป็นพลังโจมตี”

“เพราะงั้นฉันถึงตั้งใจฝึกทักษะเสริมพลังโจมตีโดยเฉพาะ”

“33% นี่คือขีดจำกัดของฉันในขั้นสองแล้ว”

“แค่คำว่าใช้ได้ดีอย่างนั้นเหรอ หลี่เหยาคุง?”

ขณะที่หลี่เหยากำลังจะตอบ

จู่ๆ ก็มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นที่ทางออกของอีกฟากหนึ่ง

ไอแซคเดินนำมาก่อนใคร สีหน้าเต็มไปด้วยความดูถูก

“ดูเหมือนว่าผู้ชนะเลิศแห่งประเทศมังกรก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย”

“แค่การยั่วยุเล็กน้อย ก็รีบวิ่งขึ้นมาให้เราฆ่าเสียแล้ว”

"แน่นอน ถือว่าคุณฉลาดอยู่บ้าง"

“ที่เดาว่าฉันจะเข้ามาที่นี่ในสัปดาห์นี้ได้”

ไอแซคพาคนของเขากระโดดขึ้นมายังพื้นที่ด้วยความมั่นใจ

บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความเย่อหยิ่ง

ในสายตาของเขา

หลี่เหยาสามารถคาดการณ์ว่าเขาจะเข้ามาในดันเจี้ยน

และพยายามมาดักรอ

นี่คือการวางแผนในระดับแรก

แต่การที่เขาคาดเดาได้ว่าหลี่เหยาจะมา แล้วให้ผู้มีอำนาจส่งนักรบขั้นสูงห้าคนมาดักซ้อน

นี่คือแผนการระดับสอง!

ความรู้สึกของการบดขยี้ผู้ที่ถูกยกย่องว่าแข็งแกร่งที่สุดของประเทศมังกร

มันทำให้เขารู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ในตัวเองอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

เป็นความสะใจอย่างแท้จริง!

ฝั่งตรงข้าม นักรบจากแดนประเทศอินทรียืนหยัดอยู่

เว่ยไห่นำทีมนักรบสายอัศวินสิบคนก้าวขึ้นมายืนข้างหน้าอย่างพร้อมเพรียง

"โครม!"

โล่ของพวกเขากระแทกลงพื้น

ทักษะป้องกันถูกเปิดใช้งานทันที

แต่สมาชิกด้านหลังของไอแซคกลับมองด้วยสายตาเหยียดหยาม

ในสายตาพวกเขา

นอกจากอัศวินนำทีมที่ดูมีฝีมือบ้าง คนอื่นๆ ก็แค่แมลงตัวเล็กๆ

หลี่เหยาเอื้อมมือแตะไหล่เว่ยไห่เบาๆ เป็นสัญญาณให้เขาถอยไปอยู่ด้านหลัง

แม้ศัตรูจะมีฝีมือไม่น้อย

แต่คราวนี้ ดูเหมือนแดนประเทศอินทรีจะต้องเจอปัญหาใหญ่เสียแล้ว!

หลี่เหยาหัวเราะเบาๆ ก่อนเอ่ยว่า

“พูดตามตรง ฉันเองก็ไม่คิดนะ”

“ว่าคุณจะกล้าเข้ามาอีก”

ไอแซคสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย “คุณหมายความว่าไง?”

“อ้อ ใช่สิ”

“ช่างน่าสงสาร เห็นทีพวกคุณยังไม่รู้ตัวเลยสินะ ว่าบริเวณนี้…”

“ไอแซค หุบปากซะ!”

ชายร่างสูงผอมคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังไอแซคกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ครับ” ไอแซครีบถอยไปด้านหลังโดยไม่กล้าขัดคำ

สำหรับการเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งที่สุดของประเทศมังกร

แม้แต่ข้อผิดพลาดเล็กน้อยก็อาจนำไปสู่หายนะ

แต่ชายผิวดำกล้ามใหญ่ที่ยืนอยู่กลับแสดงความไม่สนใจใดๆ

“อาร์ซู อย่าเสียเวลากับพวกมันเลย รีบลงมือดีกว่า”

“ไม่มีสัตว์อัญเชิญแล้ว เขาเป็นแค่ผู้อัญเชิญธรรมดา จะสร้างปัญหาอะไรได้?”

พูดจบ ชายผิวดำก็เหลือบมองไปที่คุโจ มิซากิ ซึ่งยืนอยู่ข้างหลี่เหยา

ในแววตาเต็มไปด้วยความหลงใหลและความคิดต่ำทราม

“เฮ้ ผู้หญิงคนนั้น ใช่ เธอนั่นแหละ”

ชายผิวดำยิ้มเหยียด คิดไม่ถึงว่าการมาทำภารกิจลอบสังหารครั้งนี้

จะได้พบกับหญิงงามที่เร้าใจขนาดนี้

เขาจ้องมองคุโจ มิซากิ อย่างไม่เกรงกลัวและพูดออกมา

“อยู่กับไอ้ผอมกระจอกนี่ไปก็เสียเวลา”

“มาหาฉันที่แดนประเทศอินทรีเถอะ ฉันรับรองว่าเธอจะ…”

"แมลงชั้นต่ำ"

คุโจ มิซากิไม่ได้แม้แต่จะชายตามองเขา

น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม ก่อนจะยกมือปาดผ่านใบหน้า

ม่านดำโปร่งแสงปรากฏขึ้น ปิดบังใบหน้าที่งดงามของเธอ

“แมลงในท่อระบายน้ำสกปรก แค่ถูกสายตาแกมอง ฉันก็รู้สึกอยากอาเจียน”

เธอเอ่ยด้วยเสียงเรียบแต่เยือกเย็น ก่อนหันไปพูดกับหลี่เหยา

“หลี่เหยาคุง”

“ไป ฆ่ามันให้ฉันที”

หลี่เหยาหันกลับมามองเธอ

“ถึงกับออกคำสั่งเลยหรือ?”

…