บทที่ 24 หลี่เว่ยตง คนดี!

ในขณะที่ทุกคนในบ้านกำลังพักผ่อน หลี่เว่ยตงกลับมาถึงบ้านพร้อมบรรยากาศที่สงบสุข

คุณย่าผู้สูงวัยนั่งอยู่ด้วยความใจเย็นและภูมิใจในตัวหลานชาย ส่วนจางซิ่วเจิน แม้จะอยู่ในลานบ้านมานานแต่ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องซุบซิบ ทำให้การถามไถ่เรื่องราวกลับกลายเป็นหน้าที่ของพี่สะใภ้หยางฟางฟาง

หยางฟางฟางถาม:

“ในลานหลังบ้านเกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

หลี่เว่ยตงตอบเรียบ ๆ

“บ้านท่านปู่รองน่ะสิ หลิวกวงเทียนไปก่อเรื่องอีกแล้ว คราวนี้ถูกปู่รองเขาไล่ฟาดเอา”

หยางฟางฟางฟังแล้วก็หมดความสนใจทันที

คุณย่าชื่นชมหลานชาย

“เห็นไหมว่าหลานฉันไม่เคยไปก่อเรื่องแบบนั้น ดูแล้วน่าภูมิใจจริง ๆ”

คำพูดนี้ทำเอาทุกคนในบ้านเงียบไปชั่วครู่

หลี่เว่ยตงยิ้มบาง ๆ และพยักหน้าเห็นด้วย

“ใช่แล้วครับ การทะเลาะวิวาทไม่มีอะไรดีเลย ชนะก็ต้องเสียค่าชดเชย แพ้ก็อาจถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล การใช้ชีวิตเรียบง่ายดีที่สุด”

คำพูดเรียบง่ายนี้ทำให้คุณย่ายิ้มแก้มปริ

หยางฟางฟางแม้จะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะยอมรับว่าหลี่เว่ยตงดูเป็นคนดีและมีความรับผิดชอบ

หลี่เว่ยตงเปลี่ยนเรื่องถามจางซิ่วเจิน

“คุณพ่อเคยพูดว่าจะช่วยหางานให้พี่ชาย มีข่าวดีหรือยังครับ?”

จางซิ่วเจินตอบ   “เขาว่าจะไปเยี่ยมเพื่อนที่เป็นผู้จัดการในสองสามวันนี้”

“งั้นรบกวนให้พ่อเอาไข่ไปฝากสองกิโลด้วยครับ คนเขาช่วยเรา เราก็ต้องมีน้ำใจตอบแทน”

คำพูดนี้ทำให้ทั้งจางซิ่วเจินและคนอื่นในบ้านประหลาดใจ

นี่ไม่ใช่ว่าเขาหวงไข่ไว้กินเองหรือ? แล้วทำไมถึงยอมแบ่งให้หลี่เว่ยหมิน?

หลี่เว่ยตงอธิบาย

“พี่หมินน่ะ ถ้าเขายังใช้ชีวิตแบบนี้ ต่อไปอาจมีปัญหาใหญ่ ถ้าเกิดอะไรขึ้น เช่นบาดเจ็บหรือมีคดีความ จะลำบากไปทั้งชีวิต

ผมไม่ชอบพี่หมินก็จริง แต่ยังไงเราก็พี่น้องกัน และถ้าเขามีปัญหา พี่สะใภ้จะอยู่ยังไงล่ะครับ?”

หยางฟางฟางมองหลี่เว่ยตงด้วยแววตาซาบซึ้ง เธอรู้แล้วว่าหลี่เว่ยตงเป็นคนปากแข็งแต่ใจดี

“ขอบคุณมากนะเว่ยตง พี่ไม่รู้จะขอบคุณยังไงเลย”

จางซิ่วเจินพยักหน้าเห็นด้วย   หากหลี่เว่ยหมินเริ่มทำงานและเปลี่ยนพฤติกรรม ชีวิตในครอบครัวก็คงจะสงบสุขขึ้น

คำพูดของหลี่เว่ยตงสะท้อนให้เห็นว่า เขาไม่ใช่แค่คนดีที่ห่วงใยครอบครัว แต่ยังเป็นคนที่รู้จักคิดและวางแผนเพื่ออนาคต

ของทุกคนในบ้าน

หลี่เว่ยตงเริ่มมีเป้าหมายที่ชัดเจนเกี่ยวกับชีวิตในบ้านลานแห่งนี้ หลังจากที่เขาพยายามปรับปรุงความเป็นอยู่ของตัวเองและครอบครัวอย่างต่อเนื่อง

เมื่อหลี่เว่ยตงพูดถึงเรื่องหลี่เว่ยหมินจบ หัวข้อก็เปลี่ยนมาที่แผนการของเขาเอง

ตอนนี้เป้าหมายแรกของเขา "กินให้อิ่ม" ถือว่าบรรลุแล้ว ด้วยการจัดหาของกินทั้งแป้ง ไข่ และเนื้อ เขารู้สึกพอใจกับความก้าวหน้า

อย่างไรก็ตาม สิ่งต่อไปที่เขาต้องการ คือ การปรับปรุงเรื่อง "การแต่งกาย" และ "ที่อยู่อาศัย"

เขาคิดว่าจะหาผ้าและฝ้ายจากตลาดมืดในครั้งหน้า เพื่อให้พร้อมสำหรับฤดูหนาว

ที่พักอาศัยกลายเป็นปัญหาหลัก เนื่องจากพื้นที่บ้านมีจำกัด ห้องนอนเล็ก ๆ ที่เขาแชร์กับหลี่เว่ยปินแทบจะไม่มีที่ว่างเหลือ

เขามองไปที่ ห้องตะวันออก ซึ่งเคยถูกใช้เก็บฟืนและเป็นครัวเก่า

นี่คือโอกาสที่จะเปลี่ยนห้องนี้ให้กลายเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา

• มีขนาดประมาณ 10 ตารางเมตร

“คุณป้า ผมขอคุยเรื่องสำคัญหน่อย”    “เรื่องอะไรเหรอ?”

หลี่เว่ยตงแม้จะเป็นลูกชายของหลี่ซูฉวินและมีสิทธิในบ้าน แต่เขาเลือกที่จะขออนุญาตอย่างสุภาพและมีเหตุผล

จางซิ่วเจินดูสงสัยและเตรียมฟังสิ่งที่หลี่เว่ยตงกำลังจะเสนอ

(จบบท)###