บทที่ 141 หลังประตูนั้น คงไม่มีคนอยู่กระมัง
บทที่ 141 หลังประตูนั้น คงไม่มีคนอยู่กระมัง "แน่ใจหรือว่าที่นี่คือที่ที่พวกเจ้าหมายถึง?" อู้ชงมองภูเขาใหญ่ที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ก่อนจะร่อนลงไปยืนข้างๆ ทั้งสองคน พอข้าลงมาเท่านั้น สองคนที่นั่งสมาธิอยู่ก็ลืมตาขึ้นพร้อมกัน จีหงเย่มองข้าด้วยความประหลาดใจพลางเอ่ยว่า "เจ้าทะลวงขั้นอีกแล้วหรือ?" "แค่เข้าใ...