บทที่ 121 : รัศมีม่วงร้อยฉื่อของเด็กวิเศษแต่กำเนิด ตรวจสอบรอยศพสาปราวกับดอกไม้
หลี่ชิงซานแทบจะหลุดขำออกมา เขารู้สึกได้ถึงความกระตือรือร้นและความปรารถนาของจู่หงโต๋วแล้ว หญิงคนนี้แทบไม่เคยแสดงความกระตือรือร้นเช่นนี้ ความชื่นชมที่มีต่อซีซี และความคิดที่จะรับเธอเป็นศิษย์แท้สืบทอดวิชา แทบจะสะท้อนออกมาบนใบหน้า "เจ้าไปพูดกับพ่อของซีซีหน่อย" จู่หงโต๋วกอดอกด้วยสองมือ บีบให้ทรวงอกอวบอูม...
