ตอนที่ 10

เฟิงฉีลืมตาขึ้นมา ลุกขึ้นอย่างขี้เกียจ ล้างหน้าแปรงฟัน และออกไปออกกำลังกาย ถึงแม้ร่างกายของเขาจะหายดีแล้ว แต่เขาก็ยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่บ้าง

ขณะที่เขานั่งอยู่บนพื้นรู้สึกถึงพลังแห่งธรรมชาติ เขาก็กำลังคิดว่าเขาควรจะพัฒนาการใช้อาวุธหรือไม่

เพราะตัวเขาเองไม่เคยผสานท่าทางเข้ากับเต๋ง เฮิงเตามาก่อน จึงยังมีข้อบกพร่องอยู่บ้าง หลังจากออกกำลังกายเสร็จแล้ว เขากลับไปทานอาหารเช้าและติดต่อพี่อี้ทางโทรศัพท์มือถือ

เขาถามพี่อี้ว่าสมาคมมีสถานที่ฝึกฝนหรือไม่ โดยเฉพาะที่ๆสามารถฝึกคนเดียวได้ พี่เสี่ยวอี้ตอบกลับทางระบบว่ามี จากนั้นเฟิงฉีก็ทักทายครอบครัวของเขาและวางคริสตัลหมอกสีดำที่เพิ่งได้มาใหม่ไว้บนโต๊ะ หลังจากใส่ลงในกระเป๋าเป้แล้ว เขาก็ออกเดินทางไปยังสมาคมนักล่า

หลังจากมาถึง เขาก็พบพี่เสี่ยวอี้ พี่เสี่ยวอี้พาเขาไปที่ประตูห้องแยก เมื่อเขาเปิดประตูและเข้าไป เขาได้เห็นทุ่งหญ้าที่ว่างเปล่าซึ่งดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด

"นี่คือพื้นที่แยกที่พัฒนาโดยผู้ใช้พลังของสมาคม อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้กว้างใหญ่ไพศาลอย่างที่เธอเห็น มันมีขอบเขต แต่ไม่ง่ายที่จะมองเห็น เธอสามารถเคลื่อนไหวได้เฉพาะในพื้นที่ใจกลางเท่านั้น"

"สามารถทำลายฉากนี้ได้ตามใจชอบหรือไม่?" เฟิงฉีงุนงงเล็กน้อย

"ได้ พื้นที่ที่เสียหายจะได้รับการซ่อมแซมโดยอัตโนมัติ"

"เยี่ยมเลย ความสามารถนี้ช่างผิดปกติจริงๆ!"

เฟิงฉีรู้สึกว่าด้วยวิธีนี้ เขาจะมีไอเดียที่ดีในการนำไปใช้

พี่เสี่ยวอี้เสริมว่า "หากเธอต้องการออกจากที่นี่ ให้ติดต่อฉันผ่านระบบในโทรศัพท์มือถือ"

"ครับ"

หลังจากพูดจบ พี่เสี่ยวอี้ก็จากไป

หลังจากที่เขาจากไป เฟิงฉีเดินไปที่ใจกลางทุ่งหญ้าและหยิบเต๋ง เฮิงเตาออกมา

เขาโฟกัสพลังลมไว้ที่ใบมีดและฟันออกไปในแนวนอน ตัดหญ้าทั้งหมดบนทุ่งหญ้าด้านหน้าเขา

หลังจากนั้นไม่นาน มันก็งอกขึ้นมาอีก

เขากลับมาฟันไปมาซ้ำๆ

เขาค้นพบปัญหา คือเมื่อพลังลมถูกติดอยู่ที่ใบมีด การโจมตีจะแกว่งไปมา

หากคุณยืนอยู่ในมุมมองของศัตรู คุณสามารถรู้สึกได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นคุณสามารถคาดเดาเส้นทางและหลีกเลี่ยงได้อย่างง่ายดาย

ดังนั้น เฟิงฉีจึงต้องการลองสร้างการโจมตีที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงและรับรู้ได้

เขาเพียงแค่โบกเต๋ง เฮิงเตาไปเรื่อยๆ แต่การโจมตีก็ยังคงแกว่งไปมา

เขาสงบสติอารมณ์และรวมพลังลมไว้รอบๆตัวเขา

ลมแรงพัดล้อมตัวเขา และเขาก็ค่อยๆคลายพลังลง

แค่ผ่อนคลายอย่างช้าๆ ค่อยๆ รู้สึกถึงพลังลมที่อ่อนลง แล้วปล่อยให้พลังลมลอยไปโดยไม่รบกวนหญ้า เหมือนกับว่าลมหยุดพัดและไม่ทำให้เกิดเสียงรอบๆ

เขารวบรวมพลังนี้บนเต๋ง เฮิงเตา จากนั้นก็ฟันออกไปทันที การโจมตีที่มองไม่เห็นถูกปลดปล่อยออกมาทันที สิ่งรอบข้างสงบ แต่หญ้าทั้งหมดบนทุ่งหญ้าถูกตัดออก

"เยี่ยม! สำเร็จแล้ว!"

จากนั้นเขาก็ฝึกฝนซ้ำๆ รู้สึกถึงความรู้สึกในขณะนั้นอย่างต่อเนื่อง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เริ่มเชี่ยวชาญ และเขาก็ผสานทักษะเข้ากับความแข็งแกร่งและอาวุธ

เฟิงฉีนอนอยู่บนหญ้า เขาควรจะตั้งชื่อท่านี้ ท่าลมปราณ! โดยไม่รู้ตัว เขาก็ทำให้คู่ต่อสู้ได้รับบาดเจ็บสาหัส

จากนั้นเฟิงฉีก็คิดอีกครั้ง ถึงแม้ว่าเขาจะสร้างท่าทางที่ใช้อาวุธแล้ว แต่เขาจะทำลายการป้องกันที่แข็งแกร่งของศัตรูได้อย่างไรหากไม่มีอาวุธ ถ้ารวมพลังไว้ที่จุดเดียวแล้วระเบิดโดยตรง ผลลัพธ์จะดีขึ้นหรือไม่

เฟิงฉีลุกขึ้น จินตนาการถึงรูปร่างของพายุหมุนในใจ แล้วก็รวบรวมมันไว้ในมือ เปลี่ยนมันให้เป็นพายุหมุนที่สามารถติดอยู่กับมือของเขาได้

จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ รวบรวมพลังของเขา และพุ่งลงสู่พื้น

หลุมใหญ่เกิดขึ้นบนพื้นดิน

เขามองดูพายุหมุนบนแขนของเขา ถึงแม้ว่ามุมมองจะดูเล็กมาก แต่พลังทั้งหมดก็รวมกันอยู่ที่ด้านล่าง พลังที่ระเบิดออกมาในทันทีนั้นไม่ควรถูกประเมินต่ำไป

เฟิงฉีคิดว่าสิ่งนี้สามารถใช้เป็นวิธีการที่ไม่ใช้อาวุธได้ แต่พลังก็ยังขาดอยู่ จากนั้นเขาก็คิดหาวิธีอื่น นั่นคือการขับพลังลมเข้าสู่ร่างกายของศัตรูแล้วระเบิด!

เขาควบแน่นพลังลมในมือของเขาให้เป็นรูปทรงกลม แล้วก็ทุบลงไปที่พื้นทันที

ลูกบอลลมซึมเข้าไปในพื้นผิว

จากนั้นเฟิงฉีก็กดมือขวาลง และพลังลมที่รุนแรงก็ปะทุออกมาจากพื้นในทันที และคลื่นพลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดก็ปรากฏขึ้นในทันที

ดวงตาของเฟิงฉีเป็นประกายและเขาพูดว่า "นี่แหละ! สำเร็จแล้ว! นี่เรียกว่าลมปั่น แต่ใช้พลังงานและความสามารถของเราเอง ดังนั้นเราต้องเลือกเวลาในการใช้ด้วยความระมัดระวัง"

เฟิงฉีนอนลงบนหญ้าอีกครั้ง รู้สึกว่าตัวเองได้รับประโยชน์มากมายในวันนี้ เขาจำได้ว่าเขายังมีคริสตัลหมอกสีดำอยู่ เขาจึงหยิบมันออกมาและบดขยี้มัน กระแสน้ำใสไหลเข้าสู่ใจของเขา และรูปร่างขนาดมหึมาของนกอินทรีก็ปรากฏขึ้น

เฟิงฉีกระโดดขึ้นด้วยความตื่นเต้นและพูดว่า "นี่มัน! นี่คือนกอินทรีสายลม ในบรรดาสิ่งมีชีวิตต่างดาว! สิ่งมีชีวิตต่างดาวชนิดนี้สามารถพบได้เฉพาะในค่าหัวระดับ A ขึ้นไปเท่านั้น!"

นกอินทรีสายลมนี้เป็นสิ่งมีชีวิตต่างดาวที่ตื่นรู้

มันแตกต่างจากจระเข้ยักษ์ที่เขาพบก่อนหน้านี้

มันมีความสามารถในการควบคุมลมและดุร้ายมาก

จากนั้นวิธีการโจมตีของนกอินทรีสายลมฝุ่นก็ปรากฏขึ้นในใจของฉัน

เขาเห็นว่ามันถูกสร้างขึ้นจากลม

กรงเล็บตกลงมา กักขังเหยื่อไว้

มันหมุนตัวกางปีกและบินขึ้นไปในอากาศด้วยความเร็วสูง แล้วก็ตกลงมาในทันที

แรงที่รุนแรงบดขยี้เหยื่อโดยตรง

"พลังที่น่ากลัวเช่นนี้ การควบคุมที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ ถ้าให้ฉันลอง ฉันคงเดือดร้อนแน่ๆ..."

เฟิงฉีตระหนักได้ทันที หลังจากที่เขาตระหนักได้ เขาก็ลุกขึ้นและยื่นฝ่ามือไปข้างหน้า พื้นทั้งหมดด้านหน้าของเขาดูเหมือนจะถูกกักขังและรวมตัวกัน

"การควบคุมที่แข็งแกร่งอะไรเช่นนี้!"

เขาลุกขึ้นและหมุนไปทางท้องฟ้าทันที พลังลระเบิดและเขาก็พุ่งลงทันที เขาเตะที่พื้นที่ถูกกักขัง เขาเห็นลมแรงฉีกทุกอย่างรอบตัวเขาในทันที พลังที่น่ากลัวทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน

เฟิงฉีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "ใช้การหมุนเพื่อพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า แล้วกักขังเหยื่อไว้บนพื้น

เมื่อมันหนีไม่พ้น ก็จะฆ่ามันด้วยการโจมตีครั้งเดียว

มันเป็นการระเบิดพลังที่น่ากลัวจริงๆ

ถึงแม้ว่าคุณจะหลบได้ แรงกระแทกก็จะฉีกพื้นดินออกจากกัน"

พลังเช่นนี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เหยื่อได้รับบาดเจ็บสาหัส

นกอินทรีสายลมฝุ่นนี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวจริงๆ!"

เฟิงฉีรู้สึกว่าความฉลาดของสิ่งมีชีวิตต่างดาวชนิดนี้ก็กำลังพัฒนาอย่างต่อเนื่อง มันน่ากลัวจริงๆที่จะคิดถึงมัน ถ้าสิ่งมีชีวิตต่างดาวพัฒนาไปถึงระดับสูงสุด

มันจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวอย่างแน่นอน เขาตั้งชื่อท่านี้ว่า "พายุหมุนพุ่งชน"!

หลังจากที่เฟิงฉีฝึกฝนต่อไปอีกสักพัก เขาก็เปิดโทรศัพท์มือถือเพื่อติดต่อพี่เสี่ยวอี้และบอกว่าเขาจะจากไป พี่เสี่ยวอี้เปิดประตู เฟิงฉีเดินตามประตูที่เปิดออกจากไป ออกจากพื้นที่ แล้วก็กลับบ้าน

หลังจากทานอาหารเย็น หลังจากล้างหน้าแปรงฟัน เขานอนอยู่บนเตียงและ

จินตนาการถึงท่าทางที่ฝึกฝนในวันนี้ คิดว่าบางทีเขาอาจจะค่อยๆผสานพวกมันเข้าด้วยกันเพื่อให้ได้พลังที่มากกว่านี้

อย่างไรก็ตาม การฝึกฝนเพียงอย่างเดียวยังไม่เพียงพอ ผลลัพธ์ยังคงต้องสะท้อนให้เห็นในการต่อสู้จริง ดูเหมือนว่าต้องออกไปล่าเพิ่มขึ้น เหลือเวลาไม่ถึงเดือนก่อนที่จะไปนครศักดิ์สิทธิ์ ช่างเถอะ เฟิงฉีหาวแล้วหลับตาลง