บทที่392
ขณะที่เฟลอร์กำลังจะโต้กลับ นิโคลัส เฟลเมลที่นอนอยู่บนเก้าอี้เอนก็ลุกขึ้นมานั่งตรงแล้ว "โอ้... ฉันไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายแบบนี้มานับร้อยปีแล้ว" นิโคลัส เฟลเมลถอนหายใจยาว ตอนนี้เขารู้สึกว่าทั้งร่างอบอุ่นไปหมด ราวกับร่องรอยแห่งกาลเวลาที่ฝากไว้บนตัวเขาถูกลบเลือนไปมากมาย แต่เซี่ยจื้อรู้ดีว่า ยาขวดจอกศักดิ์ส...
