บทที่ 40 ให้ฉันหาทางเอง?

ทุกวันที่ฮอกวอตส์ผ่านไปอย่างรวดเร็วสำหรับหลิน เซียว

และสงบสุขมาก

ทำให้หลิน เซียว รู้สึกงุนงง

เขาคาดว่าการโจมตีจากวอลเดอมอร์หรือผู้เสพความตายจะมาในไม่ช้า

แต่ชัดเจนว่าเขาคิดมากเกินไป

วอลเดอมอร์และผู้เสพความตายยังกลัวศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ และไม่กล้าบุกเข้าฮอกวอตส์อย่างไม่รอบคอบ

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าวิกฤตได้หายไป

หลิน เซียว รู้

ในความมืด ต้องมีดวงตาหนึ่งหรือสองคู่จ้องมองการเคลื่อนไหวทุกอย่างของเขา

แค่ให้โอกาสพวกเขา

กลุ่มผู้เสพความตายเหล่านี้จะกระโจนเข้าใส่พวกเขาเหมือนฝูงหมาป่าและแบ่งอาหารกัน

แต่ช่วงนี้ทุกคนมีความสุขขึ้น

นอกจากเรียน หลิน เซียว สอนลูน่าและเฮอร์ไมโอนี่เรียนรู้เวทมนตร์คาร์มาทาชทุกวัน

แต่ยังไม่ต้องพูดถึง

ทั้งลูน่าและเฮอร์ไมโอนี่มีพรสวรรค์พอสมควร

แม้ว่าจะเริ่มต้นช้าในตอนแรก แต่ก็ก้าวหน้าอย่างก้าวกระโดดในกระบวนการเรียนรู้ต่อมา

แน่นอน

ทั้งสองคนยังห่างไกลจากการที่จะใช้เวทมนตร์คาร์มาทาชได้ แต่พวกเขาสามารถรู้สึกถึงการมีอยู่ของพลังงานบางอย่างได้แล้ว

การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้หลิน เซียว ตกใจจริงๆ ในตอนนั้น

แต่

เมื่อลูน่าและเฮอร์ไมโอนี่เรียนรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์คาร์มาทาชมากขึ้น พวกเขารู้สึกว่าหลิน เซียว กลายเป็นคนลึกลับมากขึ้นเรื่อยๆ

แน่ใจมากขึ้น

ทุกอย่างที่ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีพูดชี้ไปที่คนๆนี้

แต่หลิน เซียว ก็ไม่ยอมรับ

ทุกวัน แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจและสอนทั้งสองคนให้ฝึกฝน

แน่นอน

การสัมผัสทางกายภาพบางอย่างก็ขาดไม่ได้ในกระบวนการเรียนรู้ และด้วยเหตุนี้ เขาจึงถูกเฮอร์ไมโอนี่ไล่ตามและตีบ่อยๆ

ตอนที่หลิน เซียว คิดว่ามันจะดำเนินต่อไปในแบบที่กลมกลืนแบบนี้เมื่อเร็วๆ นี้

ภารกิจโบนัสปรากฏขึ้นอีกครั้ง

ภารกิจรางวัลปรากฏขึ้นอย่างแปลกประหลาด และไม่มีสัญญาณเตือน

บางทีเขาอาจจะสังเกตว่าช่วงนี้หลิน เซียว ขี้เกลียดเกินไป ราวกับกำลังพยายามหาอะไรให้หลิน เซียว ทำ

[จอมเวทที่ยิ่งใหญ่ต้องเติบโตท่ามกลางเลือดและเนื้อ หลังจากผ่านการทำลายล้างเท่านั้น จึงจะเติบโตเป็นต้นไม้ที่สูงตระหง่าน]

[ภารกิจรางวัล: เปิดเผยโอกาสให้ผู้อื่นโจมตีอย่างแข็งขันและให้โอกาสพวกเขาในการซุ่มโจมตีคุณ]

[รางวัล: ภาพลวงตา]

เมื่อภารกิจนี้ปรากฏขึ้น หลิน เซียว ก็งงงวย

ใช่

งงจริงๆ

ไม่เพียงแต่ถูกหลอกด้วยเนื้อหาของภารกิจ แต่ยังถูกหลอกด้วยรางวัล

นี่มันอะไรกัน?

[ระบบจอมเวทสูงสุด] นี่เป็นแผนให้ตัวเองหาทางเองหรอ?

ให้โอกาสลูเชียส มัลฟอย?

แบบนี้จะไม่ตายจริงๆ หรอถ้าถูกจับได้?

แต่ปัญหาก็คือ

รางวัลสำหรับภารกิจที่เสี่ยงตายนี้หวานเกินไปไหม?

ภาพลวงตา หรือก็คือเทคนิคการสร้างโคลนนั่นเอง

และแต่ละโคลนสามารถใช้เวทมนตร์ได้อย่างอิสระ

นี่มันบั๊กเกินไปไหม?

นี่มันชัดเจนว่าทำให้เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ และต้องหาทางทำภารกิจให้สำเร็จแม้จะต้องเสี่ยงบ้าง

ดังนั้นปัญหาก็คือ

จะทำยังไง?

นี่ทำให้หลิน เซียว คิดหนัก

ถึงขนาดที่เขาเหม่อลอยในชั้นเรียนช่วงนี้ และไม่ได้ไปหาลูน่าและเฮอร์ไมโอนี่หลังเลิกงานกองทัพดัมเบิลดอร์

แค่บอกพวกเขาว่ามีธุระต้องทำ

แต่ถึงอย่างนั้น

หลิน เซียว ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไง

ไม่มีทางเลือก

หลิน เซียว ตัดสินใจขอคำปรึกษาจากเฮอร์ไมโอนี่ นอกจากนี้ เฮอร์ไมโอนี่ฉลาดและรู้จักฮอกวอตส์เป็นอย่างดี

เวลาอาหารกลางวันวันนี้

หลิน เซียว เฮอร์ไมโอนี่ แฮร์รี่ และรอน กำลังรับประทานอาหารกลางวันในหอประชุม

หลิน เซียว มองขึ้นไปที่ทั้งสามคน

ในที่สุด เขาก็แตะไหล่เฮอร์ไมโอนี่ที่อยู่ข้างๆ อย่างไม่ตั้งใจ แกล้งทำเป็นมั่นใจ

"เฮ้ บอกหน่อยสิ ถ้า... ฉันบอกว่าถ้าผู้เสพความตายมีความคิดโจมตีฉัน พวกเขาจะสำเร็จได้ยังไง?"

หลิน เซียว พยายามอย่างเต็มที่ที่จะแกล้งทำเป็นพูดเล่น

ทั้งสามคนเงียบ พวกเขาแค่จับอาหารในมือและมองหลิน เซียว อย่างงงๆ

พวกเขาได้ยินอะไร?

"หลิน เซียว...นายพูดว่าอะไรนะ? นายบอกว่าผู้เสพความตายมีความคิดโจมตีนาย?" รอนรีบวางเยลลี่ในมือลง "นายบอกศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์หรือยัง? นี่เป็นเรื่องใหญ่นะ"

เฮอร์ไมโอนี่ยังไม่ทันได้หัวเราะกับสิ่งที่หลิน เซียว พูด

แต่รอนกลับหัวเราะอย่างโกรธๆ

"ฟุ่บ รอน นายเล่นอะไร? หลิน เซียว พูดว่าถ้า ยกตัวอย่าง นายจริงจังเกินไป"

แต่หลังจากพูดจบ เฮอร์ไมโอนี่ก็จ้องหลิน เซียว อย่างสงสัย

บางทีรอนและแฮร์รี่อาจจะไม่รู้ แต่เธอรู้ความลับบางอย่างเกี่ยวกับหลิน เซียว

ตัวอย่างเช่น เวทมนตร์คาร์มาทาชที่กำลังเรียนรู้เมื่อเร็วๆ นี้

หลิน เซียว ก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเฮอร์ไมโอนี่มอง และพูดว่า "ถ้า ยกตัวอย่าง... หรือถ้าผู้เสพความตายมีความคิดโจมตีแฮร์รี่ คิดว่าที่ไหนที่พวกเขาน่าจะมีโอกาสมากที่สุด?"

พูดแบบนั้น ความสงสัยในใจของเฮอร์ไมโอนี่ก็คลายลงมาก

นอกจากนี้ ไม่ใช่วันหรือสองวันที่ผู้เสพความตายคิดที่จะจับตัวแฮร์รี่

แต่ถ้าพูดขึ้นมาเฉยๆ แบบนี้ ทุกคนก็นึกไม่ออกสักพัก

นี่คือฮอกวอตส์

ไม่ต้องพูดถึงการจับตัวแฮร์รี่ แค่การเข้าฮอกวอตส์ก็ยากแล้ว

นอกจากนี้ นี่เป็นฐานที่มั่นของดัมเบิลดอร์

และเมื่อดัมเบิลดอร์ดำเนินการที่ฮอกวอตส์มาหลายปี การแอบเข้ามาและจับนักเรียนอย่างเงียบๆ ก็ยากเท่ากับการโจมตีกระทรวงเวทมนตร์

แฮร์รี่ก็เต็มไปด้วยความสงสัยในขณะนี้

ทำไมหลิน เซียว ที่ดูดีอยู่ๆ ถึงถามคำถามแบบนี้

แต่คิดดูแล้ว

แฮร์รี่นึกถึงความเป็นไปได้หนึ่ง

หลิน เซียว มองเฮอร์ไมโอนี่ จากนั้นก็มองรอนและแฮร์รี่ แล้วถอนหายใจ

เฮ้อ...

การเป็นคนแข็งแกร่งนี่มันยากจริงๆ

"ลืมมันเถอะ ฉันแค่ยกตัวอย่าง ไม่แปลกใจเลยที่ฮอกวอตส์เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดในโลก"

แต่ตอนที่หลิน เซียว ส่ายหน้าและยิ้มขมขื่น

แฮร์รี่พูดขึ้นมาทันที

"จริงๆ แล้ว ถ้าผู้เสพความตายเต็มใจที่จะออกมา ก็มีที่หนึ่งที่ค่อนข้างอันตราย"