บทที่ 20 วันแห่งโชค

บทที่ 20 วันแห่งโชค

"เจ้านาย!" "ข้าค้นทั่วที่นี่แล้วขอรับ!" "ไม่มีอะไรมีค่าเลยสักอย่าง เกือบทั้งหมดว่างเปล่าขอรับ!"

ฮั่นจ้ายเดินเข้ามาในห้องทำงาน เห็นอุปกรณ์ลึกลับในมือเฉิงฉี "เอ๋ นั่นอะไรน่ะขอรับ?"

"นี่คือ... ความหมกมุ่นที่นักวิทยาศาสตร์ผู้พูดจาหยาบกร้านแต่มีอุดมการณ์สูงส่งคนหนึ่งแสวงหามาชั่วชีวิต" "แน่นอน ความหมกมุ่นของเขาถูกต้อง เพียงแต่ผู้คนโง่เขลาเท่านั้น"

เฉิงฉีประกอบต้นสนบนกล่องดนตรีคืน ภายในยังเหลือกรงมิวทรอนที่เปล่งประกายงดงามหนึ่งอัน

ถ้ามีโอกาสในภายภาคหน้า เฉิงฉีอยากช่วยศาสตราจารย์หัวหลินจงทำตามความปรารถนาสุดท้าย มอบกล่องดนตรีให้ลูกหลานของเขา

เฉิงฉีและฮั่นจ้ายมาถึงประตูใหญ่ศูนย์วิจัยมิวทรอน

ประตูโลหะผสมยังคงปิดสนิท เสียงคำรามของหนูนักฆ่าและเสียงกรงเล็บข่วนประตูดังมาจากด้านนอก

ประตูสั่นไหวไม่หยุด ใกล้จะถึงขีดจำกัดการรับน้ำหนักแล้ว

เฉิงฉีสีหน้าเคร่งขรึม ใช้งานระบบประตูจากด้านใน ประตูโลหะผสมค่อยๆ เปิดออก!

พื้นที่นอกประตูเต็มไปด้วยหนูนักฆ่า ทันทีที่ประตูเคลื่อน พวกมันระแวดระวังถอยหลังไปหลายเมตรอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีแดงก่ำจับจ้องสถานการณ์ตรงหน้า

เฉิงฉีก้าวออกนอกประตูช้าๆ

หนูนักฆ่าระบุเป้าหมายอย่างรวดเร็ว ยังเป็นสิ่งมีชีวิตที่บุกรุกอาณาเขตเมื่อครู่!

เสียงร้องแหลมดังขึ้น หนูนักฆ่านับไม่ถ้วนอ้าปากเต็มไปด้วยเลือดพุ่งเข้าใส่

แต่ตอนนี้เฉิงฉีกำเครื่องปฏิกรณ์มิวทรอนรุ่นแรกในมือแน่น นิ้วไล้เบาๆ บนตัวเครื่องคล้ายคริสตัล แสงสีฟ้าสว่างขึ้น

ตามการเคลื่อนไหวของนิ้ว อุปกรณ์ที่คล้ายด้ามดาบปรากฏแถบความคืบหน้า เมื่อถึง 1% นิ้วของเฉิงฉีก็หยุด

อื้อ—!

คลื่นพลังงานประหลาดคล้ายระลอกโปร่งใสแผ่กระจายในชั่วพริบตา

เมื่อพลังงานชั่วขณะแรงถึงระดับหนึ่ง จะก่อให้เกิดเสียงก้องประหลาดในอากาศ นี่เป็นสัญญาณก่อนการระเบิด เหมือนค้อนที่มองไม่เห็นทุบทำลายกำแพงจิตใจของสิ่งมีชีวิตเป้าหมายในทันที

ในชั่วขณะนั้น หนูนักฆ่าทั้งหมดตัวแข็งทื่อ ขนลุกชันทั้งตัว

ด้วยสติปัญญาของพวกมัน แม้จะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สัญชาตญาณการเอาตัวรอดปลุกความรู้สึกอันตรายมหาศาล ดับความกระหายเลือดและความคลั่งในพริบตา

เฉิงฉีเพิ่มแถบความคืบหน้าอีก 1% คลื่นพลังงานแผ่ออกอีกครั้ง

เสียงก้องน่าสะพรึงในอากาศเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

หนูนักฆ่านับไม่ถ้วนแข็งค้างราวรูปปั้นดินเผา

ตอนนี้ ชุดเกราะนักรบสุดขีดจับคลื่นเสียงความถี่ต่ำได้อีกครั้ง เป็นคำสั่งที่หนูผู้บัญชาการส่งมาจากที่ซ่อน

ฉัวะ—!

เกิดความวุ่นวายในฝูงหนู หนูนักฆ่าจำนวนมากยืนสองขา เหยียบซ้อนกันสร้างบันไดขนาดใหญ่

หนูนักฆ่าตัวอื่นใช้ทั้งสี่ขา ไต่ 'บันไดหนู' ลงพื้นอย่างรวดเร็ว

พวกมันสับสน หวาดกลัว แย่งกันหนีตาย

สุดท้าย 'บันไดหนู' ก็หดกลับลงพื้น

มองดูรอบข้างที่ว่างเปล่า เฉิงฉีหัวเราะเบาๆ นิ้วไล้ถอยหลัง แสงของเครื่องปฏิกรณ์มิวทรอนรุ่นแรกค่อยๆ ดับลง

การตัดสินใจของหนูผู้บัญชาการถูกต้อง ไม่หนี ก็สูญพันธุ์

รองเท้าเทอร์โบเจ็ททำงาน ร่างของเฉิงฉีและฮั่นจ้ายค่อยๆ ลอยขึ้นสูง

ไม่น่าแปลกใจ บนพื้นไม่เห็นหนูนักฆ่าแม้แต่ตัวเดียว

...

"อีกาขับเครื่องบิน รับรองมั่นคงสุดๆ!" "น้องชายของข้าเก่งจริงๆ วันนี้ได้นั่งเครื่องบินฟรี!"

เฉิงฉีและฮั่นจ้ายขึ้นยานผลกระทบพื้นของอีกา มุ่งหน้ากลับค่ายใหญ่

มองกลับไปทางศูนย์วิจัยมิวทรอน ดวงตาของเฉิงฉีฉายแววเคารพยำเกรง

ก่อนจากมา เขาได้กลบปากทางเข้าศูนย์วิจัยมิวทรอนใหม่ ให้ศาสตราจารย์หัวหลินจงได้หลับใหลอย่างสงบต่อไป

อีกาขับยานผลกระทบพื้นพลางแอบสังเกตเฉิงฉี

น้องชายคนนี้เข้าไปในซากปรักหักพังปักกิ่ง อยู่ที่นั่นนานถึง 40 ชั่วโมง

ตัวและผ้าคลุมเก็บขยะของเขาเปื้อนคราบเลือดคาวของหนูกินซาก

เขาเผชิญหน้ากับหนูกินซาก แต่รอดออกมาได้อย่างปลอดภัย!

ตอนนี้แววตาเขาสงบนิ่ง ไม่มีความเสียดายหรือเสียใจ

เขาต้องพบบางสิ่งที่ไม่ธรรมดาแน่!

อีกาค่อยๆ ถอนหายใจ

ในโลกที่วุ่นวายนี้ การได้ของมีค่าด้วยความสามารถคือสัจธรรมเดียว คนอื่นอิจฉาไม่ได้

ไม่ถามแรงจูงใจของลูกค้า ไม่ถามผลลัพธ์ที่ได้ นี่คือหลักการของอีกา และเป็นวิธีที่ทำให้ธุรกิจของเขาอยู่รอดมายาวนาน

"น้องชาย" "ต่อไปมีอะไรให้ข้าช่วยได้ บอกได้เลย" อีกาหันมายิ้ม "พี่คนนี้เชื่อถือได้สุดๆ!"

...

เฉิงฉีกลับมาถึงเขต B24 ที่อาศัยอยู่

แต่ไกลก็เห็นยานขนส่งขนาดมหึมาลำหนึ่งลอยอยู่กลางอากาศ กำลังทิ้งขยะเทคโนโลยีนับหมื่นตัน

"7-13-5" เฉิงฉีหรี่ตามองฟ้า

สิทธิ์การขุดค้นขยะลำนี้แต่เดิมเป็นของเฉิงฉี เขาจ่ายค่าสิทธิ์ไปตั้งแต่สัปดาห์ก่อน

แต่เมื่อวานนี้ เอ้อลัวนำลูกน้องมาแย่งชิงทรัพยากร พยายามฆ่าเขา

"ฮั่นจ้าย หนี้แค้นที่ค้างต้องคืนได้แล้ว" "ถูกต้องขอรับ!"

แววเย็นวาบผ่านดวงตาเฉิงฉี เขาค่อยๆ เดินไปทางภูเขาขยะนั่น

...

ขยะเทคโนโลยีนับไม่ถ้วนร่วงลงจากฟ้า

ผู้เก็บขยะหลายคนเสี่ยงอันตรายจากการถูกขยะชิ้นใหญ่ทับเละ พุ่งขึ้นภูเขาขยะ

ตอนนี้ไม่มีผู้เก็บขยะคนอื่นกล้าเข้าใกล้ 7-13-5 คนพวกนี้ล้วนเป็นลูกน้องของเอ้อลัว

ผู้เก็บขยะวัยราวสามสิบ ค้นในกองขยะ พบกล่องเทคโนโลยีซับซ้อน งัดเปิดด้วยมือเปล่า ตาเป็นประกาย พบผลึกนาโนรุ่น JI34 ชิ้นสมบูรณ์

ของชิ้นนี้ขายได้ถึง 110 เครดิต!

เขาเห็นไม่มีใครอยู่รอบข้าง ตาวาววับ เอาผลึกใส่ปาก ซ่อนไว้ข้างฟัน

พวกเขาถูกเอ้อลัวบีบบังคับ ของมีค่าที่เก็บได้ต้องส่งมอบทั้งหมด ตัวเองได้แค่เงินเดือนน้อยนิด

ฉึก!

เสียงทะลุทะลวงกะทันหัน อกรู้สึกชาก่อน แล้วความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่าง

ผู้เก็บขยะคนนั้นก้มมองอย่างหวาดกลัว เห็นหนวดกลจักรแหลมคมทะลุอกตัวเอง

เขาหันกลับไปอย่างไม่อยากเชื่อ หนวดนั้นยาวมาก มาจากเต็นท์ไกลๆ

เอ้อลัวร่างสูงใหญ่มาหยุดตรงหน้าผู้เก็บขยะ ใบหน้าฉายแววจำใจและเย็นชา "กล้าทำเล่ห์ต่อหน้าท่านหมู?"

เอ้อลัวงัดปากผู้เก็บขยะ หยิบผลึกนาโน JI34 ออกมา แล้วเตะร่างเขาตกลงเหวขยะ

ชั่งผลึกในมือ เอ้อลัวค่อยๆ หันกลับ เดินไปทางเต็นท์ใหญ่สีแดง โค้งตัว "ท่านหมู พวกเราได้ผลงานดีมาก ดูเหมือนวันนี้จะเป็นวันแห่งโชคของท่าน!"

(จบบทที่ 20)