บทที่ 20 ฟื้นคืนชีพ

บทที่ 20 ฟื้นคืนชีพ

ถ้าหลินเซินรู้ว่าฉีเทียนฝูคิดแบบนั้น เขาคงคิดว่าฉีเทียนฝูสมองทึบ

ระหว่างทางกลับบ้าน หลินเซินได้เกลี้ยกล่อมเว่ยหวู่ฟู่แล้ว ว่าจะคืนไข่เหล็กผสมให้ แล้วเว่ยหวู่ฟู่ก็ควรกลับไปที่ที่ควรจะอยู่

แต่เว่ยหวู่ฟู่พูดแค่ว่า ในเมื่อหลินเซินโยนห่วงโดนแล้ว เขาก็คือคนของหลินเซิน หลินเซินไปไหน เขาก็จะไปด้วย

หลินเซินไม่ได้พูดอะไรต่อ เห็นได้ชัดว่าเว่ยหวู่ฟู่ต้องการอะไรบางอย่างจากเขา ถึงเขาจะไม่โยนห่วง เว่ยหวู่ฟู่ก็ต้องหาวิธีอื่นมาตีสนิทกับเขาอยู่ดี

“ดูเหมือนว่าเว่ยหวู่ฟู่ก็ต้องการอะไรบางอย่างจากภูเขาหู่ลู่เหมือนกัน ของในภูเขาหู่ลู่นั่นมันคืออะไรกันแน่ ถึงทำให้ผู้แข็งแกร่งอย่างไป๋เสินเฟยและเว่ยหวู่ฟู่สนใจกันขนาดนี้” หลินเซินไม่ได้ไล่เว่ยหวู่ฟู่ไป แต่ให้เขาพักที่ห้องพักในคฤหาสน์ตระกูลหลิน แล้วให้คนแอบจับตาดูเขาไว้

“คุณชายน้อย ได้ข่าวว่าคุณชายน้อยโยนห่วงได้ตัวเว่ยหวู่ฟู่มาด้วยเหรอครับ?” ไม่นานเหล่าเย่ก็รีบมาหา

“ใช่” หลินเซินพยักหน้าเล็กน้อย

“เว่ยหวู่ฟู่นั่นต้องมีปัญหาแน่ๆ ก่อนหน้านี้ตระกูลฉีกับหวังส่งคนไปชวนเขามาเข้าร่วม แต่เขาก็ปฏิเสธ หวังชวน ผู้วิวัฒนาการระดับเหล็กผสมของตระกูลหวัง อยากจะสั่งสอนเขา แต่แค่หมัดเดียว เกราะเหล็กผสมของหวังชวนก็แตก” เหล่าเย่ถอนหายใจ “คุณชายน้อย ไม่น่าพาตัวปัญหาเข้าบ้านเลย”

“ถึงฉันไม่พาเขามา เขาก็ต้องมาอยู่ดี” หลินเซินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ช่างเขาเถอะ ตอนนี้มีหลายคนสนใจตระกูลหลินของเรา เพิ่มเขาเข้ามาอีกคนจะเป็นอะไรไป”

เหล่าเย่กำลังจะพูดต่อ หลินเซินก็พูดขึ้นมาก่อนว่า “ฉันตกลงกับไป๋เสินเฟยแล้ว ว่ามะรืนนี้จะไปภูเขาหู่ลู่กับเธอ คนของตระกูลฉีและหวังก็จะไปด้วย นายกลับไปเตรียมตัวเถอะ มะรืนนี้ก็ไปด้วยกัน”

เหล่าเย่ได้ยินดังนั้นก็ตกใจ รีบพูดว่า “คุณชายน้อย นี่มันไม่ถูกต้องนะครับ จะพาคนนอกไปภูเขาหู่ลู่ได้ยังไง?”

“ไม่ใช่ฉันพาพวกเขาไปภูเขาหู่ลู่ แต่เป็นไป๋เสินเฟยพาเราไป” หลินเซินมองเหล่าเย่แล้วพูด

“เธอไม่มีทางรู้หรอกว่าภูเขาหู่ลู่อยู่ที่ไหน เธอต้องหลอกให้คุณชายน้อยพาเธอไปแน่ๆ เล่าเรื่องที่เธอพูดให้ผมฟังหน่อย” เหล่าเย่มีสีหน้าเคร่งเครียด

“ฉันยังไม่รู้เลยว่าภูเขาหู่ลู่อยู่ที่ไหน เธอหลอกฉันไปก็ไม่มีประโยชน์” หลินเซินเล่าเรื่องที่คุยกับไป๋เสินเฟยให้เหล่าเย่ฟังคร่าวๆ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องจริง แค่ตัดส่วนที่เกี่ยวกับเหล่าเย่ออกไป

“ไม่น่าจะใช่นะครับ ถ้าคุณชายสี่ให้เธอพาคุณชายน้อยไปภูเขาหู่ลู่จริงๆ ทำไมผมถึงไม่รู้เรื่อง?” สีหน้าของเหล่าเย่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา

“เหล่าเย่ ครั้งนี้ผมไม่ไปก็ไม่ได้แล้ว ภูเขาหู่ลู่อยู่ที่ไหน มีอะไรบ้าง ตอนนี้บอกผมมาได้แล้ว พวกเราต้องเตรียมตัวก่อน” หลินเซินจ้องเหล่าเย่แล้วพูด

“คุณชายน้อย คุณชายสามกับคุณชายสี่ไม่ได้บอกเรื่องภูเขาหู่ลู่กับคุณชายน้อยจริงๆ เหรอครับ?” เหล่าเย่ถามกลับอย่างครุ่นคิด

“ไม่ได้บอก” หลินเซินตอบตรงๆ

เหล่าเย่จ้องหลินเซินอยู่นาน แล้วก็พูดว่า “คุณชายสามกับคุณชายสี่ไม่บอกคุณชายน้อย ก็คงมีเหตุผลของพวกเขา ถ้าผมบอกคุณชายน้อย อาจจะทำให้แผนของพวกเขาล้มเหลวก็ได้”

“งั้นเอาแบบนี้ ในเมื่อตกลงกับไป๋เสินเฟยแล้ว เราก็ไปภูเขาหู่ลู่กับเธอก่อน ค่อยดูว่าเธอคิดจะทำอะไร” เหล่าเย่คิดแล้วพูด “ตอนนี้ผู้วิวัฒนาการระดับเหล็กผสมในบ้านมีไม่กี่คน เราต้องคิดดีๆ ว่าจะพาใครไป ต้องให้ผู้วิวัฒนาการระดับเหล็กผสมอย่างน้อยสองคนเฝ้าฐาน เผื่อตระกูลฉีกับหวังจะฉวยโอกาส”

“ไม่ต้องหรอก ตอนนี้พี่สามกับพี่สี่ยังไม่อยู่ ถึงจะพาผู้วิวัฒนาการระดับเหล็กผสมไปทั้งหมด เราก็สู้ตระกูลฉีกับหวังไม่ได้ ฉันจะพานายไปคนเดียว ถ้าเว่ยหวู่ฟู่อยากไปด้วย ก็พาเขาไปอีกคน” หลินเซินพูด

“แบบนี้ไม่ได้นะครับ...” เหล่าเย่รีบส่ายหัว

“ให้พวกเขาอยู่เฝ้าฐาน เพื่อปกป้องตระกูลหลินของเรา ที่ภูเขาหู่ลู่มีพี่สามกับพี่สี่อยู่ พวกเราไม่เสียเปรียบหรอก” หลินเซินขัดจังหวะเหล่าเย่อีกครั้ง

“ถ้าคุณชายสามกับคุณชายสี่ติดอยู่ที่นั่น ออกมาไม่ได้ล่ะครับ?” เหล่าเย่ยังคงพยายามเกลี้ยกล่อม

“ถ้าแม้แต่พวกเขายังเอาตัวไม่รอด พวกเราพาผู้วิวัฒนาการระดับเหล็กผสมไปอีกสองสามคน จะมีประโยชน์อะไร? เหล่าเย่ เรื่องนี้ตกลงตามนี้ ถ้าคิดว่าอันตรายเกินไป ก็นายก็อยู่เฝ้าฐานให้ฉันก็ได้” หลินเซินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“ผมต้องอยู่เคียงข้างคุณชายน้อยครับ แม้สละชีวิต ผมก็ต้องปกป้องคุณชายน้อยให้ปลอดภัย ไม่งั้นผมจะตอบคุณชายสี่ได้ยังไง” เหล่าเย่พูดอย่างตื่นเต้น

“งั้นก็เอาแบบนี้แหละ นายกลับไปเตรียมตัว พรุ่งนี้เช้าเราออกเดินทาง” หลินเซินพูด

“ครับ งั้นผมกลับไปเตรียมตัวก่อน” เหล่าเย่พูดพลางทำท่าจะเดินออกไป แต่พอหันหลังกลับ เขาก็จู่ๆ ก็เอื้อมมือไปที่หน้าอกของหลินเซิน

เหล่าเย่เร็วมาก ในสถานการณ์ที่ไม่มีพลัง "เจ็ดก้าวไวกว่าปืน" หลินเซินไม่ทันตั้งตัว โดนฝ่ามือของเหล่าเย่กดลงบนหน้าอก

หลินเซินรับรู้ได้ถึงพลังมหาศาล ร่างกายเซถอยหลังไปหลายก้าว นี่เป็นเพราะเหล่าเย่ตกใจ จึงรีบลดพลังลง

“คุณชายน้อย...” เหล่าเย่มองหลินเซินอย่างกังวล

“ใช่ ฉันไม่ใช่ผู้วิวัฒนาการระดับเหล็กผสม ไม่ใช่ผู้วิวัฒนาการระดับเหล็กกล้าด้วย ฉันยังไม่ได้วิวัฒนาการ” หลินเซินพูดอย่างใจเย็น

“แล้วทำไม...” เหล่าเย่ถามอย่างตื่นตระหนก

“ที่ฉันปราบมือปืนความเร็วสูงได้ ก็เพราะพี่สามเคยให้เครื่องรางป้องกันตัวไว้กับฉัน แต่มันใช้ได้แค่ครั้งเดียว ตอนนั้นฉันไม่มีทางเลือกอื่น เลยต้องใช้มัน” หลินเซินพูด

“คุณชายน้อยไม่ได้วิวัฒนาการจริงๆ เหรอครับ?” เหล่าเย่ยังคงไม่อยากจะเชื่อ

“ดูเองสิ” หลินเซินพับแขนเสื้อขึ้น ยื่นแขนให้เหล่าเย่ดู

เหล่าเย่เอื้อมมือไปสัมผัสผิวหนังและกระดูกของหลินเซินอย่างละเอียด หลังจากวิวัฒนาการแล้ว ถึงจะไม่ได้ใช้พลัง ร่างกายก็จะมีความเปลี่ยนแปลง โดยเฉพาะกระดูก ความหนาแน่นของกระดูกจะสูงกว่าคนทั่วไป และแข็งแกร่งกว่าด้วย เรื่องนี้ปลอมแปลงไม่ได้ เหล่าเย่สัมผัสก็รู้ทันทีว่าหลินเซินยังไม่ได้วิวัฒนาการ

“คุณชายน้อยยังไม่ได้วิวัฒนาการ การไปภูเขาหู่ลู่มันอันตรายมากนะครับ” เหล่าเย่มองหลินเซินด้วยสีหน้าแปลกๆ

“ไม่เป็นไร นายจะปกป้องฉันไม่ใช่เหรอ? ยิ่งกว่านั้น ถ้าตอนนี้ฉันบอกว่าไม่ไป ตระกูลฉีกับหวังจะยอมเหรอ? ถึงตระกูลฉีกับหวังจะยอม ไป๋เสินเฟยจะยอมเหรอ?” หลินเซินหดแขนกลับ ปล่อยแขนเสื้อลง

“คุณชายน้อยวางใจได้ ผมยินดียอมสละชีวิตก็จะปกป้องคุณชายน้อย” เหล่าเย่สาบาน

“งั้นก็ดี กลับไปเตรียมตัวเถอะ ทริปนี้ฉันฝากความหวังไว้ที่นายแล้ว” หลังจากส่งเหล่าเย่ไปแล้ว หลินเซินก็ครุ่นคิด

เขารู้สึกว่าเหล่าเย่ยิ่งน่าสงสัยขึ้นเรื่อยๆ ไม่น่าไว้วางใจแล้ว ตระกูลฉีกับหวังก็จ้องจะเล่นงานอยู่ตลอดเวลา ไป๋เสินเฟยกับเว่ยหวู่ฟู่ก็คาดเดาอะไรไม่ได้ การเดินทางครั้งนี้อันตรายแน่นอน

ไม่ว่าจะเป็นไป๋เสินเฟยหรือเหล่าเย่ หลินเซินก็ไม่ค่อยเชื่อ เพราะเมื่อก่อนพี่สามกับพี่สี่เคยบอกว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาจะไม่ให้หลินเซินออกไปเสี่ยงอันตราย

ดังนั้นที่บอกว่าพวกเขาให้หลินเซินไปภูเขาหู่ลู่ หลินเซินจึงไม่ค่อยเชื่อ

แต่ถ้าหลินเซินไม่ไป กลุ่มคนเหล่านี้อาจใช้กำลังบังคับ ตอนนั้นไม่ใช่แค่หลินเซินจะถูกบังคับให้ไปภูเขาหู่ลู่ แต่กระทั่งตระกูลหลินที่พี่ๆ ของเขาสร้างมาก็จะเดือดร้อนไปด้วย เขาจึงไม่มีทางเลือก

“ต้องหาตัวช่วยเพิ่มอีกหน่อย หวังว่าประกายครั้งนี้จะใช้ได้ผลนะ” หลินเซินวางร่างสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ที่เหมือนหอกไว้ข้างตัว แล้วนอนลงบนเตียง

ไข่ระดับเหล็กผสมของเว่ยหวู่ฟู่อยู่ในมือของหลินเซิน แต่การฟักไข่ระดับเหล็กผสมต้องใช้เวลา คงใช้ไม่ได้ในเร็วๆ นี้

“มือปืนความเร็วสูงก็เป็นตัวช่วยที่ดี แต่สำหรับสถานการณ์ที่ซับซ้อนและอันตรายขนาดนี้ แค่มือปืนความเร็วสูงตัวเดียวคงไม่พอ” หลินเซินรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ไม่ได้หาสัตว์เลี้ยงระดับเหล็กผสมมาเลี้ยงไว้ ตอนนี้ไม่รู้จะไปหาจากที่ไหน

ก่อนหน้านี้เขาไม่ค่อยได้ออกจากฐาน ในฐานก็มีคนคอยปกป้อง ไม่จำเป็นต้องใช้สัตว์เลี้ยงพวกนั้น

“ดูเหมือนว่าสิ่งที่พึ่งพาได้ ก็คงมีแต่ประกายที่เหมือนสูตรโกงพวกนั้นแหละ” หลินเซินคิดไปคิดมา ก็นอนหลับไป

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ หลินเซินรู้สึกเหมือนมีอะไรเย็นๆ เลื้อยอยู่บนตัว ความเย็นที่สัมผัสกับผิวหนังทำให้ขนลุกซู่ เขาก็เลยตื่นขึ้นมา

หลินเซินลืมตาขึ้น ก็ต้องเบิกตากว้าง เกือบจะกระโดดลงจากเตียงด้วยความตกใจ

ที่บอกว่าเกือบ ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากกระโดดลงมา แต่ร่างกายของเขาถูกพันธนาการด้วยอะไรบางอย่างที่เหมือนงู รัดแน่นจนขยับไม่ได้ ไม่ต่างจากท่อนไม้

“หรือว่าไอ้เจ้านั่นมันฟื้นแล้ว!” หลินเซินมองสิ่งมีชีวิตที่เหมือนงู ยกหัวขึ้นจ้องมองเขา ในที่สุดเขาก็เห็นรูปร่างที่แท้จริงของมัน