ตอนที่ 202 สงครามของบัณฑิต(ฟรี)
ภายใต้การวางแผนของเทียหยก
คำแนะนำนี้ไม่เพียงแต่ถูกส่งไปยังจวนกั๋วกง
แต่มันยังแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วในเมืองและอำเภอต่างๆ
บัณฑิต ขุนนาง และผู้คนจากทั่วทุกมณฑล ต่างก็เข้าร่วม
ไม่ว่าจะด้วยความจริงใจ หรือต้องการประจบสอพลอ
พวกเขาทั้งหมดเริ่มเขียนคำแนะนำ
หรือลงชื่อในคำแนะนำ
ทันใดนั้น ในสามมณฑลทางเหนือ ก็เกิดกระแสการแนะนำ!
ดูเหมือนว่าทุกคนในดินแดนทางเหนือ ต่างก็หวังว่าราชวงศ์จะเปลี่ยน!
ที่จวนกั๋วกง…
เฉินฉงไม่สนใจคำแนะนำเหล่านี้เลย
เขาเล่นกับลูกสาวตัวน้อยของเขา
เฉินอี้หน้าตาเหมือนแม่ของนางมาก
เหมือนซัวเหยียนเวอร์ชั่นย่อ ดวงตาสดใสเหมือนดวงดาว!
ส่วนร่างกาย อาจจะได้รับมาจากเฉินฉง
เฉินอี้แข็งแรงมาก นางไม่เพียงแต่เรียนรู้ที่จะพูดคุยได้แล้ว
แต่ยังเริ่มหัดเดินแล้วด้วย!
"พ่อ อุ้ม อุ้ม!"
เฉินอี้เดินเตาะแตะไปหาเฉินฉง
เฉินฉงหัวเราะเสียงดัง และอุ้มเฉินอี้ขึ้นมา
เขายกมือขึ้น จับจมูกเล็กๆ ของนาง
ทำให้เฉินอี้หัวเราะ
ซัวเหยียนมองดูอย่างเงียบๆ
จริงๆ แล้วนางยังอยู่ในช่วงอยู่ไฟ
แต่ด้วยการดูแลอย่างดีของฮัวโต๋ ร่างกายของนางก็ฟื้นตัวเกือบหมดแล้ว
ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความอ่อนโยน
มีสามีแบบนี้ และมีลูกสาวแบบนี้
นางไม่มีอะไรต้องเสียใจอีกแล้ว!
ในเวลานี้ ทหารองครักษ์รีบวิ่งเข้ามาและกระซิบ
"นายท่าน ท่านเฝิงเซียวมาแล้ว กำลังรออยู่ข้างนอก!"
เฉินฉงพยักหน้า และวางเฉินอี้ลง
"อี้เอ๋อร์ พ่อมีธุระ งั้นเจ้าไปหาแม่ก่อนนะ!"
ถึงแม้เฉินอี้จะยังเด็ก แต่นางก็รู้เรื่อง
นางส่งเสียงอ้อแอ้ และวิ่งไปหาซัวเหยียน
เฉินฉงเดินออกจากสวนหลังบ้าน
สายตาที่เคยเอ็นดู กลายเป็นเย็นชา!
เขามองกุยแกที่รออยู่ที่ประตู และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"เจ้าเจอเบาะแสอะไรบ้าง?"
ตั้งแต่ที่เขาได้รับคำแนะนำฉบับแรก เฉินฉงก็รู้แล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติ
การแนะนำครั้งนี้ มันฉับพลันเกินไป และแพร่กระจายเร็วเกินไป
ต้องมีคนอยู่เบื้องหลัง!
เฉินฉงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก
ดังนั้น เขาจึงสั่งให้หน่วยข่าวกรองของเขาตามหาเบาะแส!
กุยแกพยักหน้า ดวงตาของเขาเย็นชา
"นายท่าน ข้าตรวจสอบแล้ว!"
"คำแนะนำฉบับแรกมาจากตงจวิ้น เหยียนโจว!"
"มันถูกเขียนโดยเทียหยก กุนซือของโจโฉ!"
"สาเหตุที่คำแนะนำนี้แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ก็เพราะเทียหยก!"
เฉินฉงหรี่ตาลงเล็กน้อย
เทียหยก!
เขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์!
เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัว!
เรื่องนี้มาจากเขา เฉินฉงก็ไม่แปลกใจ
กุยแกก้มหน้าลงเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
"นายท่าน นี่คือแผนการของศัตรู ท่านต้องระวัง และอย่าหลงกล!"
"ตอนนี้ ราชวงศ์ฮั่นยังคงมีอิทธิพลต่อผู้คน การโค่นล้มราชวงศ์ฮั่น เป็นเรื่องละเอียดอ่อน!"
"หากท่านประมาท ข้าเกรงว่ามันจะทำร้ายจิตใจของผู้คน ซึ่งไม่ใช่เรื่องดีสำหรับท่าน!"
"ถึงแม้ว่าเป้าหมายสูงสุดของท่านคือการสร้างราชวงศ์ใหม่ ท่านก็ไม่สามารถรีบร้อนได้! มิฉะนั้น ทุกอย่างที่ท่านสร้างมาก็จะพังทลาย!"
นี่คือสิ่งที่เขากังวลมากที่สุด
เขาเป็นห่วงว่าเฉินฉงจะหลงกล!
เฉินฉงโบกมือ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก
"เฟิงเซียว ไม่ต้องกังวล! ข้ารู้เรื่องนี้ดี!"
อิทธิพลของราชวงศ์ฮั่นต่อจิตใจผู้คนนั้นฝังรากลึกมานานสี่ร้อยปี
มันไม่ง่ายเลยที่จะเปลี่ยน
ทุกอย่างต้องใช้เวลา
การสถาปนาตนเองเป็นจักรพรรดิในตอนนี้ เป็นการกระทำที่โง่เขลา!
ในประวัติศาสตร์ อ้วนสุดได้พิสูจน์แล้ว
เฉินฉงจะไม่ทำตามรอยเท้าของเขา!
"แต่คนที่มาไม่ดี ข้าก็จะไม่ปฏิบัติต่อเขาอย่างดี!"
"ในเมื่อเทียหยกได้ลงมือแล้ว พวกเราก็ต้องตอบโต้!"
"เฟิงเซียว เจ้าไปหาซัวหยง ให้เขาลงมือ เขียนบทความเพื่อตอบโต้บัณฑิตไร้ยางอายอย่างเทียหยก!"
เฉินฉงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
การถูกคนอื่นโจมตี และไม่ตอบโต้ ไม่ใช่นิสัยของเขา!
ตราบใดที่ใครกล้ากระตุกหนวดเขา คนนั้นต้องจ่ายในราคาที่แพง!
ซัวหยงไม่มีทักษะอื่นใด นอกจากการด่า!
เขาสามารถด่าเทียหยกจนหัวแตกได้!
ถ้าเป็นคนขี้ใจน้อย อาจจะฆ่าตัวตาย!
กุยแกตกใจเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ จากนั้นเขาก็หัวเราะ และปรบมือด้วยความชื่นชม
"การตัดสินใจของนายท่าน ช่างชาญฉลาด!"
"บทความของซัวหยง ไม่เพียงแต่จะหักล้างคำแนะนำนี้ แต่ยังสามารถใช้เป็นหลักฐานความพ่ายแพ้ของบัณฑิตเหยียนโจวได้!"
"ในอนาคต เมื่อกองทัพของเรายกทัพลงใต้ไปเหยียนโจว มันจะเป็นการประกาศชื่อเสียง!"
"ถ้าเทียหยกรู้ว่าแผนการของเขา ไม่เพียงแต่ไม่ได้ผล แต่ยังกลายเป็นมีดที่ทำร้ายตัวเอง ข้าเกรงว่าเขาคงจะเสียใจมาก!"
ทั้งสองคนยิ้มให้กัน และหัวเราะ
ทหารองครักษ์รีบวิ่งเข้ามาอีกครั้ง
ถือเอกสารมากมายในมือ
"นายท่าน!"
เฉินฉงยกมือขึ้นอย่างร้อนรน
"คำแนะนำอีกแล้วเหรอ? เอาไปที่สวนหลังบ้าน!"
ทหารองครักษ์ส่ายหัว และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
"นายท่าน นี่ไม่ใช่คำแนะนำ!"
"แต่มันเป็นต้นฉบับที่ส่งมาโดยท่านจางจี้"
"เขาบอกว่า ขอบคุณนายท่าน ที่ทำให้ทุกอย่างสำเร็จ!"
"นี่คือต้นฉบับที่เขารวบรวม ส่งมาเป็นพิเศษ โปรดให้นายท่านตรวจสอบ!"
กุยแกสับสนเล็กน้อย
มองเฉินฉงอย่างไม่เข้าใจ
เห็นได้ชัดว่า เขาไม่รู้ว่าเฉินฉงมอบหมายงานอะไรให้กับจางจี้
ดวงตาของเฉินฉงแสดงความยินดี
เขาก้าวไปข้างหน้า และหยิบต้นฉบับขึ้นมา
บนหน้าแรกเขียนด้วยตัวอักษรราชการที่เป็นทางการ
"ตำราไข้และโรคต่างๆ"!
ด้านล่าง มีตัวอักษรขนาดเล็ก
ดูแลโดยเฉินฉง หนิงกั๋วกง
เขียนโดยจางจี้ แห่งหนานหยาง!
โชคดีที่มันไม่ถูกเผา!
ต้นฉบับเหล่านี้มีค่ามาก!
นี่คือต้นฉบับของตำราไข้!
ผลงานชิ้นเอกของแพทย์แผนจีน!
หากพูดถึงความหมายและคุณค่า มันต้องอยู่เหนือตำรายาสมุนไพร!
