บทที่ 825 การลงโทษและรางวัล

หลูมู่หยานและคนอื่น ๆ ไม่สามารถเดาจุดประสงค์ของเขาที่พาพวกเขามาที่นี่คนเดียวได้ ดังนั้นพวกเขาจึงนั่งลงอย่างเชื่อฟัง

หลังจากที่หลายคนนั่งลงแล้ว เจ้าหน้าที่หญิงก็เข้ามาพร้อมชาและรินให้พวกเขาคนละถ้วย

หยูเช่อหยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบ มองไปที่ผู้คนด้วยรอยยิ้มครึ่งๆ แล้วพูดว่า

"เจ้ารู้ไหมว่าทำไมวันนี้ข้าเรียกเจ้าทั้งหมดมาที่นี่โดยลำพัง"

“ไม่รู้” หลายคนตอบพร้อมกัน

“พวกเจ้าทั้งหกคนคือคนที่ข้าเลือกเดิมพัน” หยูเช่อไม่ได้ซ่อนอะไรและพูดอย่างเปิดเผย

นอกจากหลูมู่หยาน อีกสามคนและชางซิงแล้ว หลูมู่ไป๋และผู้หญิงในชุดสีเขียวก็ไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

แน่นอนว่าหลูมู่หยานและคนอื่น ๆ ก็แสร้งทำเป็นสับสนเช่นกัน

“หลังจากเปิดสนามรบต่างประเทศแต่ละครั้ง พวกเจ้าทุกคนจะเข้าร่วมการรบทดลองซึ่งเป็นการฝึกที่เจ้ามีประสบการณ์ในช่วงสามเดือนแรก เช่น ทะเลทรายแห่งความตาย

“จากนั้นผู้บัญชาการสูงสุดของฝ่ายแดงและดำจะร่วมกันเปิดการพนัน และเจ้าหน้าที่อาวุโสทั้งหมดอาจเดิมพันกับหกคนที่เข้าสู่สนามรบในค่ายของตน…” เขาอธิบายกฎทั่วไปให้พวกเขาฟัง

เมื่อเข้าสู่สมรภูมิต่างประเทศ รุ่นน้องทุกคนที่เข้าร่วมสงครามจะถูกแบ่งออกเป็นสองช่วง และเจ้าหน้าที่ของพวกเขาสามารถเลือกได้สามคนในแต่ละช่วง ดังนั้นหลูมู่หยานและคนอื่นๆ คือหกคนที่เขาเลือก

สำหรับเจ้าหน้าที่บริหารหงเหลียน หกคนที่นางเลือกได้รับมอบหมายให้ประจำการในสมรภูมิกลาง และนางก็จะรีบไปที่นั่นในไม่ช้าเช่นกัน

“เจ้าหน้าที่บริหารหยู เรียกเรามาที่นี่ในวันนี้เพราะคุณต้องการให้เราเลื่อนตำแหน่งทางทหารในสมรภูมิตะวันตกหรือไม่” หลังจากหยูเช่อพูดจบ ชานซิงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถาม

นอกเหนือจากเหตุผลนี้ เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าพวกเขามีอะไรที่จะทำให้ หยูเช่อชอบพวกเขา

“ใช่ เป้าหมายขั้นต่ำของเจ้าคือการเข้าสู่หนึ่งร้อยอันดับแรกของการจัดอันดับทางทหาร” หยูเช่อถูถ้วยชาของเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม

"แน่นอนชางซิง อยู่ในอันดับที่สองในการจัดอันดับทางทหารโดยรวม ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะรักษาไว้"

เขารู้ว่านาลานเกซึ่งเป็นอันดับหนึ่งเป็นเพื่อนที่ยากลำบากมากและยังเป็นสายลับของค่ายดำที่ซุ่มซ่อนอยู่ในค่ายแดง ดังนั้นเขาจึงไม่ขอให้ชางซิงแข่งขันกับนาลานเกในนัดแรก.

“เจ้าหน้าที่บริหารหยู ท่านมั่นใจในตัวเรามากไหม” หลูมู่หยานมองไปที่หยูเช่อด้วยรอยยิ้มที่มีความหมาย

พวกเขาคิดเป็นสี่ในหกคนที่เลือกโดยบุคคลนี้ นางไม่รู้ว่าเขามีจุดประสงค์อื่นหรือเปล่า

“เนื่องจากข้าเลือกเจ้าทั้งหกคน ข้าจึงพิจารณาทุกด้านโดยธรรมชาติ และข้ามีความมั่นใจอย่างมากในตัวเจ้าทั้งหมด” หยูเช่อพูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ

“แม้แต่เป้าหมายที่ข้าตั้งให้เจ้าไม่ใช่แค่ร้อยอันดับแรก แต่เป็นสามสิบอันดับแรก”

“แล้วถ้าเราไม่สามารถเข้าสู่ร้อยอันดับแรกในการจัดอันดับทหารได้ล่ะ?” หลูมู่หยานยังคงถามต่อไป

“ถ้าอย่างนั้น พวกเจ้าทั้งหมดก็สามารถอยู่ในสมรภูมิต่างแดนได้ตลอดไป” การแสดงออกของหยูเช่อยังคงไม่เปลี่ยนแปลง และเสียงของเขายังคงอบอุ่น แต่คำพูดที่เขาพูดทำให้ผู้คนอยากจะสั่นสะท้าน

ทั้งหกคนไม่ได้ถามเขาว่าการอยู่ในสมรภูมิต่างประเทศตลอดไปหมายความว่าอย่างไร แต่แน่นอนว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องดีเช่นกัน

หลูมู่หยานเคยได้ยินเกี่ยวกับหยูเช่อ  เมื่อนานมาแล้วจากจุนหลูเฉิน และไม่แปลกใจกับสิ่งที่เขาพูด

นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งด้วยดวงตาเป็นประกาย จากนั้นพูดด้วยรอยยิ้ม “แล้วถ้าในที่สุดพวกเราสามารถเข้าสู่ร้อยอันดับแรกได้ เจ้าหน้าที่บริหารหยูจะให้รางวัลอะไรไหม”

ฮึ่ม ผู้ชายคนนี้ต้องการให้พวกเขาทำงานฟรีๆ ให้เขา ราวกับว่านางยอมปล่อยมันไป

แม้ว่าพวกเขาจะบอกว่าพวกเขาเองต้องได้รับการเกณฑ์ทหารให้เร็วที่สุด แต่นางก็ยังค่อนข้างเสียใจที่ถูกคุกคาม อย่างน้อยที่สุด นางก็ต้องปล่อยให้ผู้ชายคนนี้คายบางอย่างออกมาเพื่อชดเชยมัน

ทั้งชานซิง และหญิงในชุดเขียวคาดไม่ถึงว่า หลูมู่หยานจะทำตามคำขอโดยไม่ได้รับอนุญาต และพวกเขาต้องถือว่านางมีความคิดเห็นสูงในใจเพียงเพราะความกล้าหาญของนาง

อย่างไรก็ตาม ด้วยตัวตนของ หยูเช่อ พวกเขาไม่สามารถปฏิเสธได้หากเขาถามพวกเขา

หยูเช่อไม่โกรธเมื่อได้ยินคำพูดของหลูมู่หยาน แต่กลับหัวเราะดังลั่น “เจ้าสาวน้อย เป็นจิ้งจอกน้อยที่ไม่เจ็บปวดและสูญเสีย

“ในเมื่อเจ้าจะถูกลงโทษหากเจ้าไม่ปฏิบัติตามข้อกำหนด ดังนั้นข้าจะให้รางวัลแก่เจ้าโดยธรรมชาติหากเจ้าชนะ” หยูเช่อ โยนใบหยกหกใบให้พวกเขาและพูดว่า

“รางวัลเฉพาะนั้นอยู่ในใบหยกทั้งหมด ตราบใดที่เจ้ามีคุณสมบัติตรงตามข้อกำหนด ผลประโยชน์ก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

“และต่อให้ข้าไม่พนันกับเจ้า มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะละทิ้งความดีความชอบทางทหารเช่นกัน นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดของทั้งสองโลก”

หลูมู่หยานสแกนเนื้อหาในสลิปหยก โดยคิดว่าแม้ว่าหยูเช่อจะขู่พวกเขา แต่รางวัลข้างในนั้นดึงดูดใจมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รางวัลสำหรับการจัดอันดับในสามอันดับแรกสามารถใช้เป็นทรัพยากรสำหรับการก้าวไปสู่การเป็นอมตะในอนาคต น้อยคนนักที่จะต้านทานการล่อลวงเช่นนั้นได้

และมันก็เหมือนกับที่หยูเช่อพูด แม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าไปแทรกแซง พวกเขาก็ยังได้รับเกียรติทางทหาร ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือหากพวกเขาไม่สามารถเข้าสู่ร้อยอันดับแรกในการจัดอันดับทางทหารได้ ชะตากรรมของพวกเขาจะน่าสังเวช

“ถ้าอย่างนั้นข้าอยากจะขอบคุณเจ้าหน้าที่บริหารหยูล่วงหน้า เราจะมุ่งมั่นสู่ยี่สิบอันดับแรก” ใบหน้าของ หลูมู่หยานเปล่งประกายด้วยความมั่นใจ

แม้ว่าอันดับปัจจุบันของพวกเขาจะต่ำกว่าหนึ่งหมื่น แต่สมรภูมิตะวันตกเต็มไปด้วยกองกำลังศัตรู และไม่ใช่เรื่องยากที่จะได้รับความดีความชอบทางทหารตราบใดที่พวกเขากล้าคิด ทำ และต่อสู้

“ดีมาก ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าทุกคนมีศักยภาพเช่นนั้น” หยูเช่อเป็นคนมองโลกในแง่ดีมากที่สุดเกี่ยวกับหลูมู่หยานและหมิงซิ่ว ในบรรดาหกคน เขาพบว่าศักยภาพของพวกเขาสูงมาก

หงเหลียนไม่สนใจการมองโลกในแง่ดีของหยูเช่อเกี่ยวกับคนทั้งหก นางไม่เคยคิดว่าเขาจะไม่เลือกคนที่มีความสามารถและศักยภาพจำนวนมากเพื่อเข้าสู่สมรภูมิต่างประเทศ แต่จริง ๆ แล้วเลือกสี่คนจากส่วนต่อประสานระดับกลางโลกกวงหลิง

นอกเหนือจากการคิดว่าชานชิงสูงกว่าแล้ว นางไม่คิดว่าจะมีใครอื่นที่สามารถเข้าสู่ร้อยอันดับแรกในการจัดอันดับทางทหารได้ และการเข้าสู่ยี่สิบอันดับแรกนั้นเหมือนเรื่องตลกมากกว่า

หลังจากการเปรียบเทียบมานานกว่าครึ่งปี ความแข็งแกร่งโดยรวมของฝ่ายสีแดงและสีดำได้รับการวิเคราะห์โดยเจ้าหน้าที่อาวุโสคนอื่นๆ

ครั้งนี้ ความแข็งแกร่งโดยรวมของค่ายแดงนั้นแข็งแกร่งกว่าของค่ายดำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ค่ายแดงมีสัดส่วนมากกว่าครึ่งหนึ่งในหนึ่งร้อยอันดับแรกในการจัดอันดับทหารและบันทึกของค่ายดำ เป็นจริงเล็กน้อยน่าสังเวช

แม้ว่าอันดับปัจจุบันไม่จำเป็นต้องแสดงถึงอันดับในอนาคต แต่เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ในอดีตแล้ว มีคนไม่มากนักที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ดังนั้น ผู้บัญชาการสูงสุดทั้งสามของค่ายทมิฬในครั้งนี้จึงไม่พอใจอย่างมาก

“ขอบคุณเจ้าหน้าที่บริหารหยู สำหรับการมองโลกในแง่ดีของท่าน ถ้าอย่างนั้นท่านเปิดประตูหลังให้เราได้ไหม” หลูมู่หยาน กล่าวด้วยรอยยิ้มอันธพาล

หยูเช่อมองนางด้วยความสนุกสนาน

“เปิดประตูหลังอะไร? ถ้ามันมากเกินไปข้าจะไม่ยอม”

หงเหลียนพบว่าหลูมู่หยาน ผู้หญิงคนนี้มีความกล้าหาญจริงๆ นางยังคงต่อล้อต่อเถียงกับหยูเช่อจิ้งจอกชราตัวนี้ นางไม่ค่อยเห็นหยูเช่อในลักษณะที่ทำอะไรไม่ถูก

“เราไม่ต้องการเสียเวลาไปเฝ้าฐานพันธมิตร ท่านช่วยจัดเราที่นั่นไม่ได้หรือ”

หลูมู่หยานตัดสินใจที่จะไม่รักษาชื่อเสียงในสนามรบตะวันตก แต่จะแสดงความแข็งแกร่งของนางแทน อย่างไรก็ตาม มันไม่ง่ายเลยที่จะเข้าสู่ร้อยอันดับแรกจากเกินหมื่น นางต้องการเวลา

“แน่นอน นั่นไม่ใช่ปัญหา” หยูเช่อพอใจกับคำขอของหลูมูหยานมากทีเดียว

ไม่ใช่ทุกคนที่เข้าสู่สมรภูมิต่างประเทศที่ต้องการความก้าวหน้า และยังมีคนจำนวนน้อยที่จะใช้ประโยชน์จากช่องโหว่เพื่อขี้เกียจและป้องกันตัวเอง

การได้รับมอบหมายให้ดูแลสนามรบเป็นวิธีการช่วยชีวิตที่สามารถชะลอเวลาได้ และบางคนก็ริเริ่มที่จะทำ