บทที่ 57
หลังจากที่เสียงนั้นหายไป สีหน้าของหญิงสาวก็ถึงกับหยุดชะงัก และหล่อนก็สังเกตเห็นซังจื้อที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หล่อนรู้ได้ในทันทีเลยว่าผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นแฟนของเขาอย่างแน่นอน หล่อนจึงพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเขินอายว่า “ขอโทษค่ะ ที่มารบกวน” หล่อนไม่อาจยืนอยู่ตรงนี้ได้อีกต่อไป จึงรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้...
