บทที่ 448 คำอวยพร
เมื่อผู้อาวุโสใหญ่ตระกูลเซี่ยเพิ่งบรรลุขั้นจักรพรรดิอมตะ ความมั่นใจของเขาอยู่ในจุดสูงสุด รู้สึกถึงพลังอันไร้เทียมทานที่ทำให้เขาเชื่อว่าตนเองอยู่เหนือทุกสิ่ง แต่ความมั่นใจนั้นพังทลายลงในชั่วพริบตาเพียงเพราะสายตาของเย่เฉิน สายตาเพียงครั้งเดียวทำให้เขารู้สึกถึงความเล็กจ้อยราวกับมดปลวก “พลังของเย่เฉิน...นี่มันยังอยู่ในขอบเขตของจักรพรรดิอมตะจริงหรือ?” ผู้อาวุโสใหญ่ตระกูลเซี่ยรู้สึกหวาดกลัว รีบเก็บซ่อนออร่าของจักรพรรดิอมตะ ไม่กล้าสำแดงพลังอีก
